Ούτε εγώ έχω καλές σχέσεις με τον πατέρα μου, γλύτωσα από άγριες καταστάσεις όταν χώρισαν οι γονείς μου. Ξέρεις, με το καιρό κατάλαβα πως και οι γονείς μας είναι άνθρωποι και δεν είναι όλοι οι άνθρωποι έτοιμοι για να γίνουν γονείς όταν γίνονται γονείς. Δεν χρειάζεται, να έχεις επαφές μαζί του αν αυτό σε στεναχωρεί. Κάποιες φορές μπορεί να αγαπάμε κάποιους ανθρώπους αλλά να μην μπορούμε να συμβιώσουμε μαζί τους. Αν σε ρίχνει ψυχολογικα η οποιαδήποτε επαφή με τον πατέρα τότε σταμάτα την. Αν παλεις περιμένεις να δείξει ενδιαφέρον γιατί το κάνεις και εσύ, με συγχωρείς που στο λέω αλλά μπορεί να ελπίζεις άδικα. Δεν τους επιλέγουμε εμείς του γονείς μας, ούτε μας επιλέγουν εκείνοι, δεν είμαστε υποχρεωμένοι να τους αγαπάμε αλλά ούτε εκείνοι είναι υποχρεωμένοι να μας αγαπήσουν. Μπορεί να είναι γονείς μας αλλά είναι άνθρωποι, έχουν τον χαρακτήρα τους, την προσωπικότητα τους και δεν ταιριάζουν όλοι με όλους. Υπάρχουν γονείς καλοί που έχουν αναθρέψει σωστά τα παιδιά τους, υπάρχουν όμως και γονείς που έγιναν γονείς ενώ δεν ήταν έτοιμοι. Μην τα βάζεις με τον εαυτό σου, δεν μπορούμε να αλλάξουμε τις γνώμες και τις συμπεριφορές κάποιων ανθρώπων. Κάνε ο,τι σε ευχαριστεί και να θυμάσαι πως δεν έχεις υποχρεώσει να ξανά επικοινωνήσεις μαζί του από τη στιγμή που έδειξε εκείνη την αδιαφορία. Εγώ έχω χρόνια να επικοινωνήσω μαζί του αλλά εμενα ήταν διαφορετικά γιατί στο δικαστήριο δήλωσε η δικηγόρος του πως δεν θέλει να έχει επαφές με τα παιδιά του αλλά μετά από μέρες μου έστελνε μυνηματα, όμως στο επόμενο δικαστήριο έγραψε όλη τη περιουσία του στα παιδιά του αδερφού του και μετά από μέρες μου ξανά έστειλε μυνημα. Όταν κατηγορήθηκε με αποδείξεις για ενδοοικογενειακή βία, εκείνος το αρνήθηκε προσπαθώντας να μας βγάλει τρελούς. Όποτε δεν θέλησα να έχω ποτε ξανά επαφές μαζί του. Αν και πολύ μου έχουν πεί (Μα είναι πατέρα σου! ) Εγώ τους απαντώ πως απλά δεν μπορούμε να συμβιώσουμε και για αυτό δεν θέλω να έχω επαφές μαζί του.
18.11.2019 | 21:43
Διορθώστε με αν κάνω λαθος
Λοιπόν ενώ η σχέση μου με την μητέρα μου είναι πολύ καλές απ την άλλη με τον πατέρα μου είμαστε πιο απόμακροι. Δεν ξέρω απλά έτσι ήμασταν πάντα. Δε λέω ότι δεν μου καλύπτει τις ανάγκες κτλ απλά δεν είμαστε κοντά όσο θα έπρεπε. Δεν με έχει πάρει ποτε αγκαλιά ποτε στην παιδική ηλικια. Δεν με έχει ρωτήσει ποτε αν είμαι καλά. Γενικά δεν έχουμε πολλά πολλά. Τώρα λοιπόν αντιμετωπίζει ένα πρόβλημα υγείας και η μαμά μου απαιτεί να τον παίρνω τηλ να δω τι κάνει. Απ την άλλη και εγώ αντιμετωπίζω ένα πρόβλημα υγείας αλλά ούτε και εκείνος με έχει πάρει να δει πως είμαι. ( και είμαι και τα μισά του χρόνια. Όποτε εγώ τι να πω ) Παρόλο που όταν χρειάστηκε να νοσηλευτεί ήμουν εκεί και τον πρόσεχα. Τελοσπαντω τον πήρα τηλ να δω πως είναι αλλά αυτή η «αδιαφορία» με στενοχωρεί πολύ.
8
