Κάθε Ακαδημία έχει τη Δημουλά που της αξίζει

Κάθε Ακαδημία έχει τη Δημουλά που της αξίζει Facebook Twitter
96
null


Πώς είναι δυνατόν μια ποιήτρια, η όποια ποιήτρια, να αναλώνεται μιλώντας για τον χώρο που της πιάνουν οι μετανάστες στα παγκάκια; Ας υποθέσουμε ότι πράγματι βγήκε βόλτα μια μέρα και είχαν καταλάβει τον ζωτικό «παγκακιακό» χώρο τρεις από αυτούς. Δεν της πέρασε ούτε στιγμή από το μυαλό να αναρωτηθεί από πού είναι; Να φανταστεί την οδύσσεια που τους έφερε ως εδώ; Δεν έχει δει ποτέ αυτές τις εικόνες με τους εκατοντάδες μετανάστες που ναυαγούν στα νερά της Ιταλίας; Με τις μάνες που χάνουν τα παιδιά τους 100 μέτρα από τις ακτές της Μυτιλήνης; Δεν έχει ακούσει ότι ξεκινά στο Μόναχο η δίκη μιας τρομοκρατικής ομάδας νεοναζί που δολοφόνησε 9 ανθρώπους, έναν Έλληνα ανάμεσά τους –αν γι' αυτήν έχει ξεχωριστή σημασία–, μόνο και μόνο επειδή ήταν μετανάστες; Στο μαύρο παγκάκι της ψυχής της δεν υπήρχε μια θέση για τίποτε από αυτά;


Αυτό που ενοχλεί εδώ δεν είναι το ρατσιστικό, όπως έσπευσαν πολλοί να κατακρίνουν. Δεν πρόκειται, άλλωστε, για ρατσιστικές δηλώσεις. Η κ. Δημουλά δεν είπε ότι οι μετανάστες θα πρέπει να κάθονται κατάχαμα για να θρονιάζονται στα παγκάκια οι ανώτεροι Ελληνάρες. Αυτό που ξαφνιάζει είναι η ρηχότητα. Και ο Έζρα Πάουντ κάποια στιγμή, και πολύ κακώς, εκθείασε τον φασισμό, αλλά ως ποιητής. Όχι ως φοβισμένη κυρία που της κλέψανε δυο τετραγωνικά παγκάκι. Αν ασχολείσαι με τα τόσο μικρά, πώς μπορείς να ασχοληθείς, ως ποιήτρια, με τα μεγάλα;


Τελικώς, όλα είναι θέμα διαμετρήματος. H κ. Δημουλά δεν είναι κακή ποιήτρια, αλλά στην εποχή των media και των δημοσίων σχέσεων υπερεκτιμήθηκε. Κυρίως χάρη στις επαφές με το σύστημα ανακηρύχθηκε σπουδαία, για να εκτοξευθεί εκεί που δεν έγιναν δεκτοί ο Καρούζος, ο Λειβαδίτης, ο Αναγνωστάκης και τόσοι άλλοι άξιοι, στην Ακαδημία Αθηνών. Κάθε χώρα –ή, καλύτερα, κάθε Ακαδημία– έχει τη Δημουλά που της αξίζει.

Κάθε Ακαδημία έχει τη Δημουλά που της αξίζει Facebook Twitter
Κική Δημουλά

Θα σεβόμασταν απόλυτα την επιλογή της κ. Δημουλά να ασχολείται στα ποιήματά της αποκλειστικά με τον εσωτερικό της πόνο, αν μας άφηνε κι εμάς στον πόνο μας. Γιατί κανείς δεν έχει το δικαίωμα να ασχολείται με τα όποια κενά μιας ποιήτριας, αν η τελευταία δεν ασχολείται με τα κοινά. Αλλά πότε οι δηλώσεις για τους μετανάστες της Κυψέλης και άλλοτε παλιότερα κείμενα εναντίον του λαϊκισμού και της ανευθυνότητας, τα οποία υπέγραψε από κοινού με προσωπικότητες και πολιτικούς, όπως ο σημερινός υπουργός Οικονομικών κ. Στουρνάρας, δείχνουν ότι επιφυλάσσει στον εαυτό της και ρόλο παρέμβασης στις εξελίξεις.


Από αυτή την άποψη, η κατάσταση δεν είναι απλώς μέτρια, όπως στο ποιητικό μέρος, αλλά απογοητευτική. Γιατί το μεγάλο έλλειμμα είναι ακριβώς αυτό: ο ποιητής(τρια) που, όπως όλοι οι μεγάλοι ποιητές της Ελλάδας, θα τραγουδήσει την τραγωδία της χώρας. Όχι το ναι ή το όχι στο μνημόνιο (δίλημμα στο οποίο η κ. Δημουλά έχει πάρει, για πρώτη φορά, θέση: προτιμά το ναι). Αυτός που θα μιλήσει για τον φόβο στις ψυχές των ανθρώπων, για το «ζητείται ελπίς» και τις σκιές που περπατάνε στις νύχτες στην Αθήνα, ψάχνοντας τα σκουπίδια, για την παράδοση στους ξένους και την ηθική κατάρρευση, για τους σπόρους του αλληλοσπαραγμού που φυτρώνουν, για τους νέους και τις νέες που δεν βρίσκουν δουλειά και αξιοπρέπεια και φεύγουν στο εξωτερικό.


Όσο για την κ. Δημουλά, που φέρεται να αρνήθηκε μια θέση στο ψηφοδέλτιο επικρατείας της ΝΔ το 2004, ποτέ δεν είναι αργά. Στο άδειο παγκάκι της Βουλής έχουν πιάσει θέσεις και άλλα κόμματα.

Στήλες
96

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Για την έκφραση «Επάγγελμα ομοφυλόφιλος»

Θοδωρής Αντωνόπουλος / Για την έκφραση «Επάγγελμα ομοφυλόφιλος»

Αν θεωρήσουμε την ομοφυλοφιλία επάγγελμα, αξιότιμε κ. συνήγορε, τότε σίγουρα αυτό θα πρέπει να ενταχθεί στα βαρέα ανθυγιεινά. Τουλάχιστον για όσο μπορούν να δηλητηριάζουν τον δημόσιο λόγο κακοποιητικές απόψεις, αντιλήψεις και πρακτικές, σαν αυτές που είτε εκφέρετε είτε ενθαρρύνετε.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Γιατί το επίπεδο του δημοσίου διαλόγου είναι τόσο απελπιστικά χαμηλό;

Δημήτρης Π. Σωτηρόπουλος / Γιατί το επίπεδο του δημοσίου διαλόγου είναι τόσο απελπιστικά χαμηλό;

Αντί να διαφωνήσουμε για το ένα ή το άλλο θέμα, όπως και είναι θεμιτό και αναμενόμενο σε μια δημοκρατία διαλόγου, το μόνο που ξέρουμε να κάνουμε είναι να εξευτελιζόμαστε οι ίδιοι και να εξευτελίζουμε τους άλλους, ωσάν να ήταν οι χειρότεροι εχθροί μας.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ Π. ΣΩΤΗΡΟΠΟΥΛΟΣ
O βούρκος των ημερών

Στήλες / O βούρκος των ημερών

Σήμερα: Μηνύματα στο αλεξίπτωτο • • • βουλευτική ηπιότητα • • • περιβαλλοντικη καταστροφή στο Ισραήλ • • • δύσκολες μέρες για τον Μακρόν • • • εμβολιαστική ευνοιοκρατία • • • ένας γενναιόδωρος πρώην οδηγός νταλίκας • • • η περιπέτεια της «μυστικής ομιλίας»
ΚΩΣΤΑΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ
Ψάχνοντας τις ευθύνες, ξεχάσαμε τους κακούς

Αρετή Γεωργιλή / Ψάχνοντας τις ευθύνες, ξεχάσαμε τους κακούς

Γιατί όλη αυτή η πολιτική χυδαιότητα που αποπροσανατολίζει την κοινή γνώμη από το πραγματικό πρόβλημα και στρέφει τη συζήτηση σε μια στείρα κομματική αντιπαράθεση, στις πλάτες όλων αυτών των παιδιών, που το μόνο που ζητούν είναι δικαίωση και γαλήνη;
ΑΡΕΤΗ ΓΕΩΡΓΙΛΗ
Το δίλλημα με τον Κουφοντίνα

Τι διαβάζουμε σήμερα: / Το δίλλημα με τον Κουφοντίνα

Σήμερα: Τα Ζεν της Βαϊκάλης • • • νίκη μεγαλοψυχίας • • • η βία δεν πτοεί (ακόμη) τους Βιρμανούς • • • μια πρώτη δικαίωση • • • οι επίμονοι Ινδοί αγρότες • • • δημοκρατία και πίτσα • • • ένας τιτάνας
ΚΩΣΤΑΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ

σχόλια

20 σχόλια
Ο έρωτας όνομα ουσιαστικόν πολύ ουσιαστικόν, ενικού αριθμού, γένους ούτε θηλυκού ούτε αρσενικού, γένους ανυπεράσπιστου. Πληθυντικός αριθμός οι ανυπεράσπιστοι έρωτες. Ο φόβος, όνομα ουσιαστικόν, στην αρχή ενικός αριθμός και μετά πληθυντικός: οι φόβοι. Οι φόβοι για όλα από δω και πέρα. Η μνήμη, κύριο όνομα των θλίψεων, ενικού αριθμού, μόνον ενικού αριθμού και άκλιτη. Η μνήμη, η μνήμη, η μνήμη. Η νύχτα, όνομα ουσιαστικόν, γένους θηλυκού, ενικός αριθμός. Πληθυντικός αριθμός οι νύχτες. Οι νύχτες από δω και πέρα.Μ΄λλον δεν είναι και τόσο κακή ποιήτρια λέω εγώ τώρα...
Δεν υπαρχει καμια υπεροψια στο σχολιο μου. Το σχολιο ηταν σκοπιμα προκλητικο για να τσιγκλισει ολους αυτους που αναγνωριζουν στους επαρχιωτες γονεις τους το δικαιωμα στην αναζητηση μιας καλυτερης ζωης, αλλα οχι στους μεταναστες. Και στην τελικη, εχω γνωρισει νεα παιδια με καταγωγη απο την Αφρικη, γεννημενα στην Αθηνα, που νιωθουνε αυτη την πολη απειρως περισσοτερο δικη τους απο οτι τη νιωσανε ποτε ολοι αυτοι οι εκατονταδες χιλιαδες επαρχιωτες που σε καθε αργια και σε καθε τριημερο, κανανε ουρες χιλιομετρων με τα αυτοκινητα τους για να γυρισουν στα χωρια τους...
Μπορεί πράγματι και ο Αναγνωστάκης και ο Καρούζος αλλά κυρίως Ο Λειβαδίτης είναι τεράστιες μορφές(προσωπικές απόψεις),αλλά όχι πως η Δημουλά δεν είναι μεγάλη ποιήτρια...Φυσικά είπε και κάποια πράγματα που δεν δημοσιεύθηκαν,ο τύπος έκανε θέμα μόνο αυτά που τον συνέφεραν για να κάνει θέμα,αλλά η ιδεολογία δεν έχει καμιά σχέση με την αξία της Δημουλά ως Ποιήτρια...Φυσιά και μπορεί κάποιος να προτιμά τη στρατευμένη ποίηση,όπως ας πούμε ποιήματα του Ρίτσου ή του Μαγιακόβσκι,αλλά όχι πως η Δημουλά δεν είναι καλή,μην τρελλαθούμε κιόλας..Και επιδή είδα και κάποια πολιτικά σχόλια,ας τονίσω πως πρεσβεύω την ιδεολογία του καρα-αριστερού χώρου,ώστε να μην καταντήσει η συζήτηση καθαρά πολιτική,εγώ απλώς σχολιάζω την ποιητική αξία...
Μήπως θα ήταν καλύτερο αντί να μετράτε κάθε λέξη που ξεστομίζεται, να κοιτάξει ο καθένας σας πως θα κάνει ο ίδιος αυτή τη χώρα να σταθεί στα πόδια της; Γιατί μ΄αυτά και μ΄αυτά, η Ελλάδα καλύτερη δεν γίνεται...
Πέρα από την ισοπέδωση και η παραμόρφωση -και αυτών που έχουν συμβεί και αυτών που έχουν ειπωθεί- λαϊκισμός είναι.Και το να χρησιμοποιείς τον ξένο, τον μετανάστη, ως εφαλτήριο,για να δείξεις πόσο εκλεκτός και ανώτερος είσαι,αυτό πώς να το ορίσουμε;
btw οπως το ανεφερε καποιος παραπανω γιατι το Κουνδουρο, που εχει περασει και μια Μακρονησο, δεν τον κατηγορησε κανεις με αυτο το τροπο; Αυτο που αναφερει σωστα ο Κουλογλου και υποθετω στην συνεχεια το αναιρει ειναι οτι η ζωη του καθε προσφυγα και μεταναστη δεν ολοκληρωνεται και δεν τερματιζεται για ανθρωπινες συνθηκες σε ενα παγκακι. Εχει και παρελθον, καποιος ή κάτι τον εδιωξε από το σπίτι του, και παρόν, το παγκάκι, και μέλλον και μετα τι.Εδω με το υποκριτικο να επικεντρωνουμε στο τι ειπωθηκε για το παγκακι ή όχι, και να ξεχναμε το παρελθον και το μελλον, δειχνουμε οτι το μονο που σκεφτομαστε ειναι οι εσωτερικες αντεγκλησεις μας και οχι το παρελθον και το μελλον του καθε μεταναστη και προσφυγα, το γιατι και το τι πραγματικα μπορουμε να κανουμε.
Χτες πάλι δολοφονήθηκαν δυο γεροντάκια, ο δράστης μπήκε σπίτι τους μεσ' την άγρια νύχτα κι επακολούθησαν τα γνωστά και καθημερινά. Ντρέπομαι βέβαια που θίγω ένα τόσο ποταπό και ρηχό θέμα, τί θα πει κι ο κ. Κούλογλου αν το μάθει. Θα εξαγριωθεί, θ' αναρωτηθεί έξαλλος: Μα αυτό βρήκες να πεις; Δεν νοιάζεσαι που ο φτωχός Αλβανός μετανάστης ήταν άφραγκος, ταλαιπωρημένος και θεονήστικος παρά σε πείραξε που πήρε μια πέτρα ή σφυρί και σκότωσε τους κωλόγερους; Σιγά το έγκλημα. Δεν αντέχει ο κ. Κούλογου τέτοια μικρόνοια, τέτοια παχυδερμία. Μην κοιτάς τότε με τη νατοϊκή επιδρομή στη Γιουγκοσλαβία π.χ. που ήταν φανατικά υπέρ των βομβαρδισμών αμάχων. Κι αυτό από υπερευαισθησία το έκανε, για τ' ανθρώπινα δικαιώματα. Πάντα είναι υπέρ των νατοϊκών βομβαρδισμών, Λιβύες, Συρίες, όπου να' ναι. Και πάντα για τ' ανθρώπινα δικαιώματα. Δεν μπορεί λοιπόν ν' ανεχτεί την αναισθησία του πάσα ένα γερο ξεκούτη που σκέφτεται μόνο το τομάρι του και πώς θα γλυτώσει απ' το μαχαίρι ή το τσεκούρι. Τς,τς,τς, οποία χαμέρπεια πια. Ιδίως αυτή η Δημουλά που είναι και ποιήτρια, σα δεν ντρέπεται. Πώς τη δεχτήκαν στην Ακαδημία; Ευτυχώς τουλάχιστον από οπίνιον λήντερς σκίζουμε. Μπορεί να χάσαμε τα πάντα, μπορεί η ζωή μας να μην έχει πια καμιά αξία αλλά από πολιτικώς ορθούς κατηχητές πάμε πρίμα!
Αγαπητέ ChrisG03, δεν θεωρώ πιθανό να απαντήσει ο Κούλογλου για τον Καβάφη... Μάλλον μέχρι Μαγιακόφσκι (και αν...) είναι οι άξιοι για αυτόν ποιητές. Όλοι οι άλλοι είναι υπηρέτες της μπουρζουαζίας. Ω, πνεύμα, εγέρθητου !
Κε Κούλογλου, δε θέλω να σε εκπλήξω, αλλά σχετικά με το αίολο επιχείρημά σου "...το μεγάλο έλλειμμα είναι ακριβώς αυτό: ο ποιητής(τρια) .., όπως όλοι οι μεγάλοι ποιητές της Ελλάδας, θα τραγουδήσει την τραγωδία της χώρας" ο Καβάφης δεν ασχολήθηκε ποτέ στη ποιήσή του με την επικαιρότητα της εποχής του (χρεωκοπία επί Τρικούπη, α' παγκόσμιος πόλεμος, Μικρασιατική Καταστροφή) - πες μας δημόσια ότι ο Καβάφης δεν είναι μεγάλος ποιητής να μας αποτελειώσεις! Για να μη σου πω και για τον άλλο πυλώνα της νεοελληνικής λογοτεχνίας, τον Παπαδιαμάντη, και λιποθυμήσεις. Τι θα έγραφε άραγε ένας κούλογλου στην εποχή του για τον συντηρητικό κοσμοκαλόγερο? μάλλον κουλα[γλο]μάρες!
Δεν περίμενα μία τόσο ρηχή ανάλυση. Η Δήμουλα είπε κάτι που δυστυχώς πιστεύουν το 90% των ηλικιωμένων κατοίκων στην Κυψέλη. Οι οποίοι είναι δυστυχώς οι μόνοι Έλληνες κάτοικοι οι οποίοι έχουν μείνει στην Κυψέλη. Αυτή η γλυκερή politacaly correct αντίληψη του μεγαλυτέρου κομματιού την έχει τυφλώσει ώστε να μην βλέπει ένα υπαρκτό πρόβλημα. Ναί στην Κυψέλη και στα Πατήσια υπάρχει πρόβλημα μετανάστευσης. Ναι όλοι οι μετανάστες δεν είναι τέλειοι στην συμπεριφορά. Ναι στο να μείνουν εδώ και να πάρουν ιθαγένεια, όχι όμως ορισμένοι αριστεροί οι οποίοι συνήθως μένουν εκτός κέντρου σε καλές συνοικίες να δίνουν αφ'υψηλού μαθήματα ανθρωπισμού όπως κάνει ο κ. Κούλογλου. Αυτή η αντίληψη σπρώχνει μεγάλα τμήματα του πληθυσμού στην ΧΑ. Ψηφοφόρος με άποψη δεν είναι μόνο ο εναλλακτικός αριστερός αλλά και ο πολλές φορές στενόμυαλος γέρος και γριά της Κυψέλης.
Ο αυταρχισμός και ο καθεστωτικός τόνος χαρακτηρίζουν μόνιμα τις απόψεις των Κουλογλου-μπαξεβάνηδων (και των άλλων μεγαλοδημοσιογράφων) στις απόψεις των οποίων είναι άγνωστη η οποιαδήποτε επιφύλαξη.Το εύρος της δημόσιας φωνής που έχουν αποκτήσει, (μέσα από κρατικά κανάλια) αποτελεί πανίσχυρη εξουσία, που δεν εκλέγεται, δεν ελέγχεται, δεν λογοδοτεί. Γράφουν και μιλάνε πάντα με βάση την αξιωματική εξίσωση: Αριστερός = Δημοκράτης προοδευτικός, καλλιεργημένος, πνευματώδης, ανθρωπιστής, οραματιστής, κλπ. Προσέξτε όλοι αυτοί οι αντιρατσιστές με πόση περιφρόνηση γράφουν για την τρίτη ηλικία, πως την χρησιμοποιούν για να μειώσουν την Δημουλά. Υπάρχει άβυσσος που χωρίζει τον ρατσιστή από έναν πολίτη που θέλει να ζει στην γειτονιά του με ασφάλεια, πολιτισμό και αξιοπρέπεια.
"ΑΠΟΔΡΑΣΗΠολλοί αναρωτιούνται γιατί ήμουν κάποτε αλλιώς. Άλλοι αναζητάν να βρουν γιατί είμαι έτσι σήμερα. Ποιος είμαι ή ποιος ήμουν; Αναζητήσεις δίχως σημασίαΤο κέρδος είναι ότι τους ξέφευγα διαρκώς"Του Τάσου Λειβαδίτη, αυτού του τεράστιου καλλιτέχνη των αποδράσεων. Κάποιοι διανοούμενοι φαίνεται αρέσκονται στο να "πιάνονται", κάποιοι άλλοι στο να ξεφεύγουν. Επιτρέψτε μου να παραθέσω το απόσπασμα, από την τελευταία παράγραφο του άρθρου, στο οποίο το σχόλιό μου θα ήθελα να εκληφθεί ως απάντηση:"...Τελικώς, όλα είναι θέμα διαμετρήματος. H κ. Δημουλά δεν είναι κακή ποιήτρια, αλλά στην εποχή των media και των δημοσίων σχέσεων υπερεκτιμήθηκε. Κυρίως χάρη στις επαφές με το σύστημα ανακηρύχθηκε σπουδαία, για να εκτοξευθεί εκεί που δεν έγιναν δεκτοί ο Καρούζος, ο Λειβαδίτης, ο Αναγνωστάκης και τόσοι άλλοι άξιοι, στην Ακαδημία Αθηνών..."
Σου εύχομαι, Στέλιο, όταν φτάσεις 82 χρονών να μπορείς ακόμα να ασχολείσαι με τα βαθιά. Δυστυχώς, την 3η ηλικία αυτά τα μικρά και ρηχά κυρίως την απασχολούν. Να βρίσκει ένα παγκάκι να κάτσει, να φοβάται όσο γίνεται λιγότερο και άλλα τέτοια "μικροαστικά".Ως τότε, σου εύχομαι να γράφεις κείμενα με λιγότερο αηδιαστικούς τίτλους.
ΥΠΑΡΧΕΙ ΣΟΒΑΡΟΤΗΤΑ ;Κε Κούλογλου. Προ ολίγου διάβασα τα υπόλοιπα σχόλια, αφού αυθόρμητα έστειλα το πρωί το δικό μου. Διαπιστώνω ότι κανείς δεν σας δικαιώνει. Αναρωτιέμαι λοιπόν αν στην στήλη σας στο νέο φύλλο της Lifo θα δηλώσετε ότι τουλάχιστον θα προβληματιστείτε και ότι ενδεχομένως θα αναθεωρήσετε, έστω και αργότερα. Εγώ θέλω να ασχοληθώ με αυτό το "μικρό" θέμα γιατί δεν γράφω ποίηση και άρα δεν με απασχολεί αν τύχω της μομφής σας. Εδώ θα κριθεί η δημοκρατικότητά σας, κε Κούλογλου. Περιμένω.
ΥΠΑΡΧΕΙ ΣΟΒΑΡΟΤΗΤΑ ; Απορώ που υπάρχουν τρεις αρνητικές γνώμες σε αυτό το σχόλιό μου. Παρακαλώ ένα από αυτά τα άτομα να τοποθετηθεί και να εξηγήσει γιατί. Ενόχλησε που ο καθένας που κρατάει μια πέννα πρέπει να αισθάνεται υπεύθυνος ή τι άλλο ;
ΜΑΛΛΟΝ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟΤΗΤΑΉδη έχω στα χέρια μου το αυριανό φύλλο της Lifo και ...ουδέν σχόλιο. Δεν είναι κακό αυτό, είναι δικαίωμα του κ. Κούλογλου. Ομως, είναι δικαίωμα και δικό μου να τον κατατάσσω στους αμετανόητους που ανεβαίνουν την Πανεπιστημίου και ρωτάνε γιατί όλοι οι άλλοι κατεβαίνουν. Κρίμα...Και δεν θα ήθελα τα παιδιά μου να έχουν δάσκαλο και πρότυπο τον κ. Κούλογλου, γιατί κάποιες τέτοιες προσωπικότητες - "πατερούληδες" είναι γνωστό σε τι είδους δημοκρατία αρέσκονται να ζουν... Τέλος.
Ήμουν παρών στην εκδήλωση της Κυψέλης και θεωρώ ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟ το σχόλιο του Κούλογλου, που μάλλον παριστάνει ότι δεν καταλαβαίνει και σπεύδει να βγάλει τα κόμπλεξ του απέναντι σε μια σεβαστή ποιήτρια. Μια απλή κουβέντα την έκανε "παντιέρα" για να τη βαφτίσει διάφορα...Εξοργίζομαι με τον Κούλογλου. Ειδικά όταν θυμάμαι π.χ. τη γλοιώδη στάση του απέναντι στον Γιωργάκη (τον ΓΑΠ), παραμονές εκλογών του 2009, όταν μας τον παρουσίαζε σαν τη... χρυσή ευκαιρία της χώρας.. Ντροπή...
Σωστός, Tasos B.Σε περιπτώσεις χαρισματικών μαστόρων του λόγου τα σύνορα δημοσιογραφίας και λογοτεχνίας μπορεί να γίνονται δυσδάκριτα. Όταν όμως είναι απολύτως διακριτά, καλά θα κάνουν κάποιοι να σωπαίνουν γιατί τα κόμπλεξ κραυγάζουν. Είναι σαν να ακούμε τη Μενεγάκη και την Τατιάνα να κατακρίνουν την Κονιόρδου ή τη Μουτούση.
Ακριβώς! Επιπλέον, ενώ κατηγορεί τη Δημουλά για ασυνέπεια μπροστά στην ιδιότητα της ποιήτριας, εκείνος πόσο σωστός είναι ως επαγγελματίας όταν γράφει ένα άρθρο χωρίς να έχει εξετάσει τις πηγές του;;
Ήσουν παρών... Και λοιπόν; Άλλος ένας εκστασιασμένος με τα... γερόντια σε μία καταπληκτική, καταλυτική θα έλεγα για τα Ελληνικά δρώμενα (άλλη μία παλιμπαιδίστικη), εκδήλωση των Ατενίστας που μέσα στο τιτίβισμα της ψυχής του σαν πιτσιρίκι που του λέει παραμύθια η γιαγιά και ο παππούς, πέρασαν ξώφαλτσα οι ασυναρτησίες τους, αρνούμενος να τις δεχτεί σαν ο δράκος του παραμυθιού που στο τέλος σκοτώνεται από τον ήρωα...Και ζήσανε εκείνοι καλά και εμείς συνεχίζουμε χειρότερα...Τόσους φίκους που φυτεύετε, ακόμη να βρείτε την φασολιά του Τζακ;;;...Τι στο διάβολο έχετε καταφέρει και τόσο αυτοεγκωμιάζεστε, προσπαθώ καιρό τώρα να το καταλάβω.
ΚΑΘΕ ΧΩΡΑ ΕΧΕΙ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΥΣ ΠΟΥ ΤΗΣ ΑΞΙΖΟΥΝ !Κε Κούλογλου, Σας έχω κατατάξει στο - και πολύ λέω - 10 % των επαγγελματιών δημοσιογράφων που ασκούν με κάποια σοβαρότητα το επάγγελμά τους. Για το υπόλοιπο 90 % θα έλεγα ότι είναι μέρος του προβλήματος, γιατί εξέθρεψε - με την λαϊφσταλίστικη και επιδερμική δημοσιογραφία - μια νοοτροπία και στάση ζωής που κατέστησε χρήσιμους τους μετανάστες - για να κάνουν τις δουλειές που ο "χάϊ" νεοέλληνας δεν καταδεχόταν πια να κάνει. Παρακαλώ κάντε λίγο αυτοκριτική τι έχετε κάνει για να καθαρίσετε πρώτα το σπίτι σας πριν κρίνετε τους άλλους.Και ποιούς άλλους ! Μια ποιήτρια που - κατ' εσάς - δικαιούται μεν να γράφει "για τα κενά της", αλλά δεν δικαιούται να ασχολείται με τα κοινά. Οποία πνευματική προσέγγιση ! Μου θυμίσατε τον παλιό εκείνο βουλευτή της Δεξιάς που από βήματος Βουλής αποκάλεσε τους ποιητές "λαπάδες". Τελικά, αποδεικνύεται περίτρανα ότι δεν υπάρχει διαφορά μεταξύ δεξιού και αριστερού ολοκληρωτισμού και η μικρόνοια και μικροψυχία είναι ίδιου επιπέδου. Κε Κούλογλου, η κ. Δημουλά ανήκει στους ποιητές αυτούς που τα πόδια τους πατάνε γερά στη γη και ισορροπεί με πολύ μόχθο τον "εσωτερικό της πόνο", όπως λέτε. Στην ίδια αυτή κατηγορία ανήκε και ο Σεφέρης και σας προτείνω να διαβάσετε τα ημερολόγιά του για να καταλάβετε ελπίζω τι λέω. Επομένως, η κ. Δημουλά δικαιούται να εκφέρει το παράπονό της για την τωρινή Κυψέλη - και κάθε Κυψέλη. Γιατί εγώ μόνο σαν παράπονο για την χαμένη ατμόσφαιρα της πόλης εξέλαβα τα λόγια της. Και για το περιβάλλον κινδύνου που υπάρχει πια. Έχω και εγώ υπ' όψιν μου περίπτωση βίαιου ξυλοδαρμού από μετανάστες με σκοπό την ληστεία. Οι λόγοι είναι κοινωνικοί και δεν είναι η ιδιότητα του μετανάστη που οδήγησε σε αυτό, μιας και εμείς τους βάλαμε στην ζωή μας ανοργάνωτα.ΕΛΠΟ
Πέραν του πως αρχικά αλλοιώθηκαν ή/και δε μεταφέρθηκαν ακριβώς τα λεγόμενα της Δημουλά, έτσι ώστε να ξεσπάσει χαμός στο διαδίκτυο είναι και κάτι ακόμα: πρόκειται για μια γυναίκα 80φεύγα χρονών, έχει ζήσει όλη της τη ζωή στην Κυψέλη, ακόμα και μια κουβέντα παραπάνω να έλεγε (οπως είδαμε από την δημοσίευση στα ΝΕΑ που έγραψαν ακριβώς ότι είπε), ας μην έχουμε από έναν άνθρωπο τέτοιας ηλικίας (ανεξαρτήτως επαγγελματικής ιδιότητας και καλλιτεχνικών τάσεων) την απαίτηση όποτε ανοίγει το στόμα του να πετάει μόνο αστραφτερές εκφράσεις ευφυίας και ισονομίας.. αυτό δε συμβαίνει σε κανένα ανθρώπινο όν! Και κάτι τελευταίο: έρχεται κάποια στιγμή που η Τέχνη, και δη η Ποίηση όσο σπουδαία κι αν είναι, τα χάνει μπροστά στο αναπάντεχο της ζωής . Υπάρχει ένα απίστευτο ποίημα του Νερούντα, το "Εξηγώ Κάτι Πράγματα" για τον ισπανικό εμφύλιο και λέει κάπου ".. και το αίμα των παιδιών έτρεχε, έτσι απλά, σαν αίμα παιδικό".. η "ανικανότητα" του ποιητή δηλαδή να μιλήσει για τα παιδιά που σκοτώνονταν με ποιητική ευφράδεια και πλουμιστές λέξεις.. Είπε κι η Δημουλά για τα παγκάκια, είπε για μια πραγματικότητα. Έπρεπε να μιλά μόνο για "το ερωτηματικό της ύπαρξης" και το "απαύγασμα της λήθης"; Όταν γύρω σου βλέπεις εξαθλίωση και φτώχεια και δυστυχία, όταν μαζί μ' αυτά μαυρίζει και η ζωή σου, φοβάσαι επειδή είσαι άνθρωπος, φοβάσαι επειδή στα 80φεύγα σου είσαι πιο κοντά στο τέλος και έχεις ανάγκη δυο πράγματα γύρω σου για να νιώθεις πιο ασφαλής ακόμα κι αν αυτό είναι ένα παγκάκι, κι αυτό δε σε κάνει λιγότερο δημιουργικό ή έξυπνο, σε κάνει απλά άνθρωπο. Ζούμε σε μια χώρα και σε μια Αθήνα που καλούμαστε το τίποτα ή το κάτι το δικό μας να το μοιραστούμε με το τίποτα κάποιων άλλων, είτε έλληνες, είτε μετανάστες, όλοι ένα είμαστε εδώ (υπό ένα φασιστικό σύστημα αλλά αυτό είναι άλλη κουβέντα). Ας μην κάνει ο κος Κούλογλου τον έξυπνο, στοιχηματίζω ότι τρώει και αφοδεύει όπως όλοι μας, όσο καλός δημοσιογράφος κι αν είναι. Και στοιχηματίζω επίσης ότι ενίοτε θέλει να βάλει κάπου και τον δικό του πισινό. Είμαστε όλοι άνθρωποι.