Η διάχυση της αισιοδοξίας

Η διάχυση της αισιοδοξίας Facebook Twitter
6

 

Μετά από 5 χρόνια ύφεσης και 3 μνημόνια, υπάρχει στη χώρα και στους ανθρώπους της μια ακαταμάχητη ανάγκη για επιτυχίες και καλά νέα, ό,τι και να 'ναι αυτά. Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι το Ευρωπαϊκό Κύπελλο που κέρδισε ο Ολυμπιακός στο μπάσκετ: είναι ίσως η πρώτη φορά που η επιτυχία ενός συλλόγου γιορτάστηκε από οπαδούς και αντίπαλων ομάδων. Επιτέλους, κάτι καλό είχε επιτύχει μια ελληνική ομάδα, έστω και... κόκκινη!

Την ανάγκη αισιοδοξίας έχει αξιοποιήσει στο έπακρο το επικοινωνιακό επιτελείο της κυβέρνησης. Είναι αυτό το success story που επαναλαμβάνει στις ομιλίες του ο πρωθυπουργός, για τη στήριξη του οποίου χρησιμοποιείται και το παραμικρό διαθέσιμο στοιχείο. Η άνοδος στο Χρηματιστήριο δυο εβδομάδες πριν, παρότι είχε πολύ συγκεκριμένες, πρόσκαιρες αιτίες. Η αύξηση του αριθμού των τουριστών που θα επισκεφτούν την Ελλάδα το καλοκαίρι, παρότι δεν αντανακλά καθόλου μια άνθηση της τουριστικής βιομηχανίας στην Ελλάδα. Τα καλά λόγια του ΔΝΤ, ακόμα και οι συμβουλές των οίκων αξιολόγησης να αγοράσουν οι επενδυτές ελληνικά ομόλογα. Το γεγονός ότι οι ίδιοι οίκοι αξιολόγησης είναι σύμβουλοι για τις ελληνικές αποκρατικοποιήσεις και πληρώνονται αδρά γι' αυτό ελάχιστοι το γνωρίζουν και σπάνια αναφέρεται...

Είναι γεγονός ότι ο ρόλος του βαρέος προπαγανδιστικού πυροβολικού είναι καθοριστικός για τη διάχυση της αισιοδοξίας. Οι εφημερίδες που δίνουν τον τόνο συμφωνούσαν την Κυριακή στους τίτλους τους ότι «μεγάλοι διεθνείς επενδυτές έρχονται πλέον στην Ελλάδα», εξηγώντας μάλιστα και τα αίτια της στροφής, έστω και αν στα σχετικά άρθρα χρειαζόταν μικροσκόπιο για να βρει κανείς συγκεκριμένα ονόματα εταιρειών που θα επενδύσουν στο «ελληνικό θαύμα». Και πώς άλλωστε να βρεθούν στοιχεία, όταν μεγάλες, διεθνείς εταιρείες συνεχίζουν να αποχωρούν, ενώ δεν έχουν αντιμετωπιστεί (από τη βραδυπορούσα Δικαιοσύνη έως το φορολογικό καθεστώς που αλλάζει ανά τρίμηνο) οι μόνιμοι παράγοντες που αποτρέπουν ξένες επενδύσεις;

Καμιά σημασία δεν έχουν όλα αυτά, όπως δεν έχει σημασία ο αριθμός των ανέργων που αυξάνεται με εφιαλτικούς ρυθμούς, η παύση πληρωμών του Δημοσίου (ακόμα και τα ΕΣΠΑ έχουν σταματήσει να εκταμιεύουν, ώστε να εμφανιστεί πλεόνασμα) ή η ασφυξία στην αγορά. Η κυβέρνηση έχει επιτύχει να κατασκευάσει ένα σενάριο αισιοδοξίας και να στήσει πάνω σε αυτό μια μίνιμουμ κοινωνική και πολιτική συναίνεση: η χώρα σώθηκε από τη χρεοκοπία, χρειάζεται υπομονή καθώς, μετά τις γερμανικές εκλογές, το χρέος θα κουρευτεί και ίσως γίνει βιώσιμο, οι επενδυτές επιστρέφουν και κάπου γύρω στο 2014 θα επιστρέψει και η Ελλάδα στις αγορές κ.λπ. κ.λπ. Οποιαδήποτε ομάδα πάει να χαλάσει το όνειρο, όπως π.χ. οι εκπαιδευτικοί, πρέπει -ανεξάρτητα από το αν τα αιτήματά της είναι δίκαια- να αντιμετωπίζεται με σκληρά μέτρα, όπως η επιστράτευση. Όλα κι όλα, μην καταστρέφετε την αισιοδοξία.

Το γεγονός ότι η αξιωματική αντιπολίτευση δεν έχει καταφέρει να διατυπώσει το δικό της σχέδιο, αν εξαιρέσουμε τον σχηματισμό κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΚΚΕ-ΑΝΤΑΡΣΥΑ που προτείνει η «Αριστερή Πτέρυγα» του ΣΥΡΙΖΑ και αποτελεί πράγματι μια... φανταστική ιδέα, έχει ενισχύσει την κυβέρνηση. Εδώ οφείλεται και η ισορροπία στις δημοσκοπήσεις με τη ΝΔ, παρά την κοινωνική κατάρρευση. Η κοινωνική ανασφάλεια και ο φόβος για το χειρότερο ισχυροποιήθηκαν μετά τις πρόσφατες εξελίξεις στην Κύπρο και παίζουν και αυτά τον ρόλο τους στην κοινωνική παράλυση που όλοι διαπιστώνουν.

Η ελληνική κοινωνία μοιάζει σαν έναν βαριά άρρωστο άνθρωπο, ακινητοποιημένο στο κρεβάτι, πάνω από τον οποίο σκύβει κάποιος με ένα χαμόγελο και μια νότα αισιοδοξίας. «Για πρώτη φορά, εδώ και δυόμισι χρόνια, τα ελληνικά spreads υποχώρησαν σε επίπεδα που είχαμε να τα δούμε από τον Απρίλιο του 2010, πριν μπούμε στο μνημόνιο» δήλωνε τη Δευτέρα ο κ. Σαμαράς μιλώντας στον ΣΕΒ, ξεχνώντας να αναφέρει ότι ήταν αυτά τα απαγορευτικά επιτόκια του Απριλίου του 2010 που οδήγησαν στο μνημόνιο. Μια αίσθηση, επομένως, αισιοδοξίας αρχίζει να διαχέεται.

Στήλες
6

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Για την έκφραση «Επάγγελμα ομοφυλόφιλος»

Θοδωρής Αντωνόπουλος / Για την έκφραση «Επάγγελμα ομοφυλόφιλος»

Αν θεωρήσουμε την ομοφυλοφιλία επάγγελμα, αξιότιμε κ. συνήγορε, τότε σίγουρα αυτό θα πρέπει να ενταχθεί στα βαρέα ανθυγιεινά. Τουλάχιστον για όσο μπορούν να δηλητηριάζουν τον δημόσιο λόγο κακοποιητικές απόψεις, αντιλήψεις και πρακτικές, σαν αυτές που είτε εκφέρετε είτε ενθαρρύνετε.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Γιατί το επίπεδο του δημοσίου διαλόγου είναι τόσο απελπιστικά χαμηλό;

Δημήτρης Π. Σωτηρόπουλος / Γιατί το επίπεδο του δημοσίου διαλόγου είναι τόσο απελπιστικά χαμηλό;

Αντί να διαφωνήσουμε για το ένα ή το άλλο θέμα, όπως και είναι θεμιτό και αναμενόμενο σε μια δημοκρατία διαλόγου, το μόνο που ξέρουμε να κάνουμε είναι να εξευτελιζόμαστε οι ίδιοι και να εξευτελίζουμε τους άλλους, ωσάν να ήταν οι χειρότεροι εχθροί μας.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ Π. ΣΩΤΗΡΟΠΟΥΛΟΣ
O βούρκος των ημερών

Στήλες / O βούρκος των ημερών

Σήμερα: Μηνύματα στο αλεξίπτωτο • • • βουλευτική ηπιότητα • • • περιβαλλοντικη καταστροφή στο Ισραήλ • • • δύσκολες μέρες για τον Μακρόν • • • εμβολιαστική ευνοιοκρατία • • • ένας γενναιόδωρος πρώην οδηγός νταλίκας • • • η περιπέτεια της «μυστικής ομιλίας»
ΚΩΣΤΑΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ
Ψάχνοντας τις ευθύνες, ξεχάσαμε τους κακούς

Αρετή Γεωργιλή / Ψάχνοντας τις ευθύνες, ξεχάσαμε τους κακούς

Γιατί όλη αυτή η πολιτική χυδαιότητα που αποπροσανατολίζει την κοινή γνώμη από το πραγματικό πρόβλημα και στρέφει τη συζήτηση σε μια στείρα κομματική αντιπαράθεση, στις πλάτες όλων αυτών των παιδιών, που το μόνο που ζητούν είναι δικαίωση και γαλήνη;
ΑΡΕΤΗ ΓΕΩΡΓΙΛΗ
Το δίλλημα με τον Κουφοντίνα

Τι διαβάζουμε σήμερα: / Το δίλλημα με τον Κουφοντίνα

Σήμερα: Τα Ζεν της Βαϊκάλης • • • νίκη μεγαλοψυχίας • • • η βία δεν πτοεί (ακόμη) τους Βιρμανούς • • • μια πρώτη δικαίωση • • • οι επίμονοι Ινδοί αγρότες • • • δημοκρατία και πίτσα • • • ένας τιτάνας
ΚΩΣΤΑΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ

σχόλια

6 σχόλια
Καλά γράφονται αστεία πράγματα πλέον. Αγνοεί ποιος είναι ο ρόλος της Fitch και της κάθε Fitch. Δεν μας δίνεις το φως σου ρε παλικάρι εσύ που "γνωρίζεις" μία (1) περίπτωση που οίκος αξιολόγησης έγινε και σύμβουλος αποκρατικοποίσης του Ελληνικού Δημοσίου; Και εξήγησέ μας και γιατί οι οίκοι αναβαθμίζουν την αξία των επιχειρήσεων που "συμβουλεύουν" το κράτος να πουλήσει στους κομπιναδόρους φίλους τους του μεγάλου κεφαλαίου; Έγιναν τώρα Φιλλέληνες;
Βρίσκω τη συμβουλή αυτονόητη αλλά βλέποντας πολλές πρόσφατες δημοσιεύσεις (συμπεριλαμβανομένου και προηγούμενου άρθρου του κ. Κούλογλου) έχω την αίσθηση ότι έχουμε ούτως ή άλλως τέτοια αγωνία να ανακαλύπτουμε το κρύβεται ανάμεσα στις γραμμές που έχουμε χάσει πια την ικανότητα να διαβάζουμε τις ίδιες τις γραμμές.
(Το γεγονός ότι οι ίδιοι οίκοι αξιολόγησης είναι σύμβουλοι για τις ελληνικές αποκρατικοποιήσεις και πληρώνονται αδρά γι' αυτό ελάχιστοι το γνωρίζουν και σπάνια αναφέρεται) Οταν οι οικοι μας υποβαθμιζαν δεν ησαν αραγε συμβουλοι και δεν πληρωνονταν αδρα; Οπως παει το πραγμα μια νεα εθνικη καταθλιψη αρχιζει να διαφαινεται.Οσοι ηλπιζαν στην χρεωκοπια και την καταστροφη με καθε θετικη ειδηση θα αγωνιουν καθως βλεπουν να απομακρυνεται το ενδεχομενο να σωσουν την Ελλαδα!