Hello! Αρχικά, δεν θα σου πω σχόλιο τύπου dont worry όλα καλά θα πάνε κτλ... Κάτι παρόμοιο εχωπεράσει και εγώ... 22 χρόνων πτυχίουχος αρχαιολογίας. Σαν συμβουλή θα σου πρότεινα 1) να τα βάλεις κάτω και να τα οργανώσεις. Το άγχος δεν βοηθάει πουθενά αντίθετα χειρότερα τα κάνει 2) κάνεις δεν μας επιβάλλει το ότι επειδή περάσαμε μια σχολή αυτή θα ακολουθήσουμε και στην εργασιακή μας πορεία. Να σημειώσω εδώ ότι και η δική μου πρακτική όπως και φαντάζομαι πολλών άλλων, αλλιώς την περιμέναμε αλλιώς ήταν. Μπορεί να μην είμαι γνώστης στο τομέα της λογιστικής ωστόσο σίγουρα μπορείς να το συνδυάσεις με κάτι άλλο (δεύτερη σχολή? Μεταπτυχιακό? Κατι θα υπάρχει) και σου εύχομαι πραγματικά να βρεις έστω και κάτι μικρό για σε συμπληρώνει. Στην αρχή έρχονται όλα βουνο ειδικά για εμάς τα κουτσικα. Μπορείς επίσης να ρωτήσεις και να μιλήσεις με άλλους που έχουν σπουδάσει τηνίδια σχολή για να σε ενημερώσουν τι σχολές τι τομείς? Τι παρακλάδια υπάρχουν. Τελος, τα άτομα που σε αγαπάνε και σε νοιάζονται θα είναι δίπλα σου, σε οποιαδήποτε απόφαση και να πάρεις... Πολλά παιδιά περνάνε μια σχολή και την μισούν και τα παρατάνε ενώ άλλοι που πέρασαν από σποντα ( να διευκρινίσω εδώ ότι εννοώ ότι δεν ήταν οι πρώτες τους επιλογές) την αγάπησαν. Επίσης, πολλά πολλά συγχαρητήρια κοπελιά για το πτυχίο!! :)
4.3.2020 | 11:51
σπουδες,μελλον, πανικος
γεια σαςπωω εχω πολλα χρονια να γραψω εδω και μ φαινεται πολυ περιεργο...ειμαι 23 και σε 1 μηνα τελειωνω την πρακτικη μου πανω στα λογιστικαΣτην πορεια ανακαλυψα πως σιχαινομαι το πως ειναι αυτο π σπουδασα πανω στη δουλεια... δεν ειναι μια δυσκολη δουλεια η αληθεια ειναι. τουλαχιστον με αυτα π εχω δει εχω καταλαβει πως πλεον μεσω της τεχνολογιας τα περισσοτερα ειναι ετοιμα και εσυ απλα τσεκαρεις και θελει να εχεις και μια χ κριτικη σκεψη.στην αρχη της πρακτικης ολα κυλουσαν τελεια μαθαινα καθε μερα πραγματα και ξετρελαινωμουν τα πηγαινα τελεια μεχρι και η προοπτικη του να με κρατησουν πλανιόταν στην ατμοσφαιρα...στην πορεια ομως ειδα πως αυτο το επαγγελμα οχι μονο δε με καλυπτει ΤΟ ΑΠΕΧΘΑΝΟΜΑΙ. κλεισμενη ολη μερα μεσα σε 4 τοιχους μπροστα απο μια οθονη...παρ' ολα αυτα προσπαθουσα κανω οτι καλυτερο μπορουσα γτ δε σου προσφερονται ετσι ευκολα οι δουλειες και ειναι κ ενα πολυ καλο και αναγνωρισμενο λογιστικο γραφειο με πολυ καλο μισθο.προσπαθησα να κανω ο,τι μου φερνουν στην εντελεια. εχω δυστηχως ομως το εξης αρνητικο σαν ανθρωπος οταν δε μου αρεσει κατι οσο και να προσπαθω (και πραγματικα προσπαθησα) να μην το κανω καλα. αυτο εχει ως αποτελεσμα να κανω συνεχεια λαθη, εγω να εκνευριζομαι με τα λαθη π κανω, να πανικοβαλομαι γιατι ειμαι και αγχωδης με αποτελεσμα αυτο να επιφερει περισσοτερα λαθη και πανικο. καπως ετσι προφανως και αυτη η εμμεση προταση να με κρατησουν μετα την πρακτικη εξαφανιστηκεδεν ξερω τι να κανω...να κατσω να παρω το πτυχιο και μετα να τα παρατησω να ξεκινησω κατι αλλο? αλλα οι γονεις μ εχουν ξοδεψει ποσα χρηματα γ να με σπουδασουν δεν ειναι κριμα να τα παρατησω? αλλα δεν ειναι και κριμα να κανω κατι που δε με ευχαριστει και καταλαμβανει το 70% της μερας μου? επιπλεον δεν ειμαι μεγαλη για να κοιταξω για κατι αλλο και ας εχω στο μυαλο μου με τι θα ηθελα πραγματικα να ασχοληθω?εχω φτασει σε σημειο να εχω ψυχωματικα θεματα απο το αγχος για το τι θα κανω, να ξυπναω πανικοβλητη στον υπνο μου και γενικα εχω χασει τον εαυτο μου. ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΤΙ ΝΑ ΚΑΝΩ
2
