Αρχείο Baldwin-Edwards
Ο ΚΗΠΟΣ ΤΟΥ ΖΑΠΕΙΟΥ απλώνεται σε ένα μεγάλο μέρος της περιοχής, γνωστής ως παριλίσσιες εκτάσεις» ή «Παριλίσσια», και προέρχεται από παραχώρηση δημοσίων οικοπέδων στην Επιτροπή των Ολυμπίων, αλλά και ιδιωτικών που απαλλοτριώθηκαν. Στον χώρο του κήπου βρίσκονταν το νεκροταφείο των διαμαρτυρομένων, το οποίο απομακρύνθηκε, ο κήπος του καθηγητή Θ. Ορφανίδη, που ανταλλάχθηκε με άλλο οικόπεδο, και εκτάσεις του τραπεζίτη Γ. Σκουζέ και του στρατηγού Ιω. Μακρυγιάννη. Οι δύο τελευταίοι δεν δέχτηκαν να αποζημιωθούν.
.
Αρχείο Baldwin-Edwards
Τα αρχικά σχέδια του κήπου του Ζαππείου ανήκαν στον Θ. Χάνσεν, αλλά την τελική διαμόρφωση άνέλαβε ο Γάλλος αρχιτέκτονας Ντεζιρέ Ματό. Η φύτευση άρχισε το 1887, έναν χρόνο πριν την ολοκλήρωση του Ζαππείου Μεγάρου. Είναι έργο του γεωπόνου Αντωνίου Σμιτ, γιου του Φρ. Σμιτ. Αρχικά είχε μία και μοναδική είσοδο επί της λεωφ. Βασ. Όλγας. Παρ' όλα αυτά ο κόσμος συνήθιζε να μπαίνει στο Ζάππειο από τη λεωφ. Αμαλίας. Έτσι το 1908 δημιουργήθηκε επίσημη είσοδος και από τη λεωφ. Αμαλίας.
Στη Διεθνή Έκθεση του 1903, προβλήθηκε η πρώτη κινηματογραφική ταινία με πλοκή, «Ταξίδι στη Σελήνη », και το 1907 στη πλατεία του Ζαππείου, στο καφενείο «Κιόσκι», έγινε για πρώτη φορά προβολή βωβού κινηματογράφου στην Αθήνα, με τη γαλλική ταινία «Δέκα γυναίκες κυνηγούν έναν άνδρα». Το 1911 εκατοντάδες Αθηναίοι συγκεντρώθηκαν με αγωνία μία νύχτα στο Ζάππειο για να δουν την πτώση του κομήτη του Χάλλεϋ και την... καταστροφή της γης. Η νυχτερινή συγκέντρωση εξελίχθηκε σε γλέντι.
― Στοιχεία από την μελέτη των Θανάση Γιοχάλα και Τόνιας Καφετζάκη, «Αθήνα, ιχνηλατώντας την πόλη με οδηγό την ιστορία και τη λογοτεχνία», εκδ. Εστία
σχόλια