Σάββατο 15.9
Περιμένω ένα ρυζόγαλο να ψηθεί στον φούρνο. Είναι η μοναδική μου μαγειρική απόπειρα αυτή την εβδομάδα. Ευτυχώς, δηλαδή. Αν άκουγα τους μετεωρολόγους, θα έπρεπε να έχω τρεις κατσαρόλες με βαριές φασολάδες και αφριστά κοκκινιστά για να περάσουμε καλά αυτό το φθινοπωρινό Σαββατοκύριακο. Ευτυχώς που δεν... διότι ήταν μάπα οι προβλέψεις.
Δεν βρέχει, πιτσιλάει, και η υγρασία είναι πιο αφόρητη και από κάτι απογεύματα στη Λεμεσό ή στην Ιεράπετρα.
Αυτήν τη συνταγή την ξέρω απ’ έξω πια. 70 γρ. ρύζι Αρμπόριο σε πυρίμαχο σκεύος μαζί με μισό λίτρο ολόπαχο γάλα, τέσσερις κουταλιές ζάχαρη, ένας λοβός βανίλιας κομμένος κατά μήκος και μια κουταλιά βούτυρο ανάλατο. Ψήνω στους 130 βαθμούς για μία ώρα. Ανακατεύω, προσθέτω μισό λίτρο γάλα ακόμα και συνεχίζω να ψήνω στην ίδια θερμοκρασία για άλλη μιάμιση ώρα. Το ξεφουρνίζω και αφήνω να έρθει σε θερμοκρασία δωματίου. Στις αρχές δεν μπορούσα να δεχτώ την πολύ χαμηλή ποσότητα ρυζιού που απαιτεί αυτή η συνταγή. Σιγά-σιγά, μετά από δεκάδες λαπάδες, έμαθα το μάθημά μου και τώρα ξέρω πως 70 γρ. ρύζι γι’ αυτήν τη δόση θα σου εξασφαλίσει ένα κρεμώδες γλυκό και όχι ένα πιλάφι με γάλα και ζάχαρη. Η δόση της ζάχαρης μπορεί να αλλάξει, ανάλογα με το πώς θα το σερβίρετε. Εγώ σήμερα το περιχύνω με πραλίνα από τις Γλυκιές Αλχημείες. Αν το ήθελα σκέτο, ίσως να έβαζα περισσότερη ζάχαρη στο μείγμα. Είναι θέμα γούστου και συνδυασμού. Πάντως, το ρυζόγαλο, αν ξεχάσεις πως μικρό σε πιέζανε να το φας με το ζόρι, είναι ένα πρώτης τάξεως γλυκό και συνδυάζεται με τα πάντα: πραλίνα, μήλα, κανέλα, φρέσκες ή όχι μαρμελάδες, φρούτα. Για ακόμη πιο decadent αποτελέσματα, πρόσθεσε χτυπημένη σαντιγί για να το απογειώσεις ή κρεμ πατισερί ή και καραμέλα ζεστή. Όπως και να έχει, πρόκειται για έπος. Είναι απίστευτο πόση αμηχανία νιώθω κάθε φθινόπωρο
μέσα στο σπίτι. Δεν ξέρω τι καιρό κάνει, τι επιτρέπεται να κάνω και τι όχι, να κοιμηθώ με τα παράθυρά ανοιχτά ή να βάλω κλιματιστικό, ν’ αρχίσω να ετοιμάζομαι για πιο βαρύ καιρό ή είναι ακόμα καλοκαίρι, να στοκάρω προμήθειες στα ντουλάπια, να κατέβω για μπαχάρια και άλλα ή να περιμένω ακόμα; Περιμένοντας το ρυζόγαλο να κρυώσει, αρχίζω μια λίστα με όλες τις δουλειές που πρέπει να γίνουν. Ας την έχω και ας γίνει και σε δύο μήνες. Έχουμε πολλά μαστορέματα, πάντως, και πολλά ξεσηκώματα στον κήπο και σίγουρα είναι απαραίτητη μια μείωση στα βιβλία και τα περιοδικά, κοντεύουμε να θαφτούμε. Θα τα χαρίσω, θα σας ενημερώσω. Και θέλω να αρχίσω σιγά-σιγά και το θέμα γλυκά κουταλιού. Πρέπει να μαζέψω τα γυάλινα δοχεία, να τα αποστειρώσω, να είναι έτοιμα. Tο απόγευμα σε ένα τραπέζι περιγράφω τις λίστες και τα σχέδιά μου και τους βλέπω όλους ν’ αρχίζουν να νοσταλγούν τα χειμερινά χουχουλιάσματα. Ναι, είναι σαφές, το λέει και το αφεντικό πιο μπροστά.
Φέτος τα μαγαζιά και οι μπάρες δεν θα μας κάνουν εντύπωση. Τίποτα που να έχει έστω και την παραμικρή υποψία ψέματος ή να ζητά ελάχιστη προσπάθεια δεν θα είναι κατάλληλο. Φέτος οι σπιτικές τραπεζαρίες θα στενάξουν, οι καναπέδες θα βουλιάξουν, θα γίνουν προβολές καλών ταινιών, θα καθιερωθούν οι απογευματινές επισκέψεις τα Σαββατοκύριακα. Τα πάντα για να έρθουμε πιο κοντά. Δεν υπάρχει άλλος τρόπος. Α, και θα διαβάζουμε συνεχώς ωραία πράγματα. Όπως τον Ηρόδοτο, που διαβάζω τώρα... Λοιπόν, τα λέμε την άλλη βδομάδα, πηγαίνετε για μπάνιο το Σ/Κ. Σας φιλώ.
σχόλια