Πολυάννα ντάρλινγκ

Οι υποχρεωτικές ευτυχίες δεν ήταν ποτέ το δυνατό σημείο μου.Κι η Πολυάννα (στο Μεξικό,στο Χόλυγουντ,στη Γη του Πυρός,όπου..) ήταν το πρώτο βιβλίο που έκαψα. Χωρίς τύψεις. Πάντα τη σιχαινόμουνα.Κι αυτήν και το παιχνίδι της- το παιχνίδι της (σώνει και ντε) χαράς που δεν έπαιξα ποτέ. Και πάντα της την είχα στημένη.

Και πάντα τεμπέλιαζα,βαριόμουν,κάποιο τηλέφωνο θα χτυπούσε,κάτι,κάποιος μου την ανέβαλλε την εκδίκηση.

'Ολο και κάποιος θα ευχαριστούσε το Θεό για τις μικρές,αθώες Πολυάννες-όλο και κάποιον θα ξεγελούσε αυτή κι οι φιλενάδες της.

Τελικά το έκανε ο Βασίλης Αμανατίδης.

Η Πολυάννα στην Κόλαση,το ποίημα που ακολουθεί,είναι όλα όσα ήθελα να της πω και ποτέ δεν της είπα.Όλο το Τριαντατρία (η συλλογή στην οποία βρίσκεται η Πολυάννα) τακτοποιεί μια και καλή κάτι υπόθεσες ψυχικές .

Αυτό είναι,διαβάστε το :

H Πολυάννα στην Κόλαση

Και εξαπλώνεται...
Δεν σταματάει πουθενά
Παρασύρει ό,τι βρίσκει μπρος της
το τσακίζει
αφανίζει εξαπλώνεται και
Ασταμάτητη Ασταμάτητη Δεν υπάρχει
περίπτωση
ποτέ να
Σταματήσει.

          -Πολυάννα κορίτσι μου,τι;
          -Mαμά,πότε θα σκάσεις για πάντα;
          -Γιατί δεν παίζεις με τη νέα σου κούκλα;
         -΄Ολες ακέφαλες,εσύ είσαι η νέα μου κούκλα.(Γδουπ)

Εξαπλώνεται.
Δεν σταματάει πουθενά.

              -Αγαπώ αυτό που δεν κινείται.
             -Αγαπώ τα μικρά κοριτσάκια! Πιάσε χρυσούλι μου εδώ.
            -Κύριε κινείται,δεν το αγαπώ.
            -΄Ετσι σκροφίτσα μου,έτσι.....
            -(Γδουπ)

Παρασύρει ό,τι βρίσκει μπρος της
το τσακίζει
αφανίζει εξαπλώνεται και

           -Σ' αγαπώ γιατί δεν μοιάζεις με καμιά.
               Ξέχνα τα περασμένα αγάπη μου.
           -Και τι εννοείς;
          - Βασανισμένο μου...Ορφανό και αναμορφωμένο μου!
               Σκληρή σαν τσιμέντο,μαλακιά σαν πέτρα.
          -Τσιμέντο να γίνεις.
          -Και τι εννοείς;
          -Παντρέψου με!

Και Ασταμάτητη Ασταμάτητη Δεν υπάρχει
περίπτωση
ποτέ να
Σταματήσει.

             -Πολυάννα,δεν αντέχω.
             -Χμμ.
            -Δεν αντέχω άλλο!
            -Αχά....
           -Είσαι η κόλασή μου.
           -Να σε απαλλάξω από αυτήν την κόλαση; (Γδουπ )

Εξαπλώνεται.
Δεν σταματάει πουθενά.

           -Συλλυπητήρια !
           -Ναι.
           -Ήταν καλός σύζυγος.
          -Λίγο μαλάκας ήταν.
          -Είστε κάπως αναπάντεχη.
           -Δεν με γνωρίζεις μάλλον καλά.

Παρασύρει ό,τι βρίσκει μπρος της

            -Μαμά,πότε θα πεθάνεις κι εσύ;
            -Nομίζω μου έμοιασες γιέ μου!
            -Μαμά σ' αγαπώ. Πότε κι εσύ ;
          -΄Οχι πριν από σένα (Γδουπ)

το τσακίζει
αφανίζει εξαπλώνεται και
          -Μόνη επιτέλους !

Ασταμάτητη Ασταμάτητη

          -Κυρία μου λυπάμαι... Καρκίνος στο συκώτι.
          -Αποκλείεται.
          -' Εχετε...
          -Αποκλείεται να λυπάσαι.

Δεν υπάρχει

     -Δεν υπάρχω πια,ναι

Περίπτωση ποτέ να σταματήσει.

         -Κανείς εδώ,ευτυχώς...!
          Κανείς εδώ,ευτυχώς,φοβάμαι.
         Φοβάμαι!Κανείς εδώ...
          Α
        'Όμως
         Να
        Κι ένας καθρέφτης μπρος
        Μου (Ε
        γώ;)

Εξαπλώνεται.
Δεν σταματάει πουθενά
Παρασύρει ό,τι βρίσκει μπρος της
το τσακίζει
αφανίζει εξαπλώνεται και
Ασταμάτητη Ασταμάτητη Δεν υπάρχει
περίπτωση
ποτέ να

               -(Γδουπ)
               -(Γδουπ)
               -(Γδουπ)
               -(Γδουπ)
               -(Γδουπ)
               -(Γδουπ)
               -(Γδουπ)
               -(Γδουπ)

Θα ευχαριστώ αιωνίως τον Αμανατίδη για το Τριαντατρία.

(Όπως και την Καραπάνου για την Κασσάνδρα και τον λύκο,
τον Αρανίτση για το Βιβλίο της παιδικής ηλικίας,
τον Μαρσέλ Σβομπ για το Βιβλίο της Μονέλ...)