Μπορεί να ξεχνάμε σιγά-σιγά την αφορμή που προκάλεσε τις διαδηλώσεις και τα επεισόδια στην Τουρκία, από την στιγμή που οι διαδηλώσεις έχουν πια πάρει μαζικό χαρακτήρα, αλλά δεν παύει αυτή να έχει καταγραφεί: Τα κομμένα δέντρα του πάρκου Γκεζί. Τα κοινωνικά και πολιτικά ζητήματα στην Τουρκία έχουν δυναμώσει την φωτιά που καίει αυτή την στιγμή, όμως η σπίθα, αυτό που τα ξεκίνησε όλα, ήταν μια ακτιβιστική κίνηση.
Το περιβάλλον έχει γίνει ένα από τα κορυφαία ζητήματα της εποχής μας. Παλιότερα απασχολούσε πολύ λιγότερο κόσμο στους οποίους μάλιστα κολλούσαν και την ταμπέλα του «γραφικού», του «νεοχίπυ», του «μισότρελου». Σήμερα το να βγεις να διαμαρτυρηθείς για τα κομμένα δέντρα μπορεί να είναι η αφορμή ακόμα και για μαζική εξέγερση. Ο αγώνας για ένα καλύτερο πλανήτη παραμένει επίσης και ο συνδετικός μας κρίκος όχι μόνο με τους Τούρκους αλλά με κάθε λαό.
Είναι και αυτό ένα δείγμα της νέας εποχής που διανύουμε. Μέσα στην κρίση ανακαλύπτουμε τα κοινά ακόμα και με αυτούς που θεωρούμε εχθρούς μας. Μπαίνει στην άκρη η διαφορά για να κάνει την εμφάνιση της η κοινή ανάγκη: Ένας καλύτερος πλανήτης για εμάς και τα παιδιά μας.
Ξέρω ότι αρκετοί θα πουν ότι αυτό είναι μια λεπτομέρεια. Σημασία δεν έχει με ποια αφορμή ξεκίνησε η εξέγερση αλλά οι κοινωνικές ανισότητες που υπάρχουν στην γειτονική χώρα. Οι απαγορεύσεις που επιβλήθηκαν στους πολίτες, η βία της αστυνομίας, και τα καταπατημένα δικαιώματα των γυναικών σιγόβραζαν μέσα στο καζάνι της κοινωνίας δεκαετίες τώρα. Σήμερα βλέπουμε το νερό να χύνεται στους δρόμους. Όμως ακόμα και σαν συμβολική κίνηση το να σε βγάλουν τα κομμένα δέντρα στον δρόμο, το να βρεις αυτή την αφορμή παραμένει ένα δυνατό μήνυμα. Αλλού για να ξυπνήσει ο κόσμος και να βγει στο δρόμο, χρειάζεται κάτι τόσο δυνατό όσο οι σφαίρες ενός αστυνομικού στο σώμα ενός εφήβου. Τα κομμένα δέντρα περνούν απαρατήρητα εκτός και αν μένεις δίπλα στο δάσος.
σχόλια