Τελικώς, οι κρατούμενοι στο νεοδημοκρατικό... γκουλάγκ εξεγέρθηκαν. Το ΠΑΣΟΚ και η ΔΗΜ.ΑΡ., σχεδόν μετά από έναν χρόνο εγκλεισμού, κατάλαβαν αυτό που κάνει τους φυλακισμένους στα στρατόπεδα συγκέντρωσης κάποια στιγμή να εξεγείρονται: ότι όσο περνάει ο καιρός, τόσο τα πράγματα δυσκολεύουν. Και ότι όπως πάνε, ο -πολιτικός- αφανισμός είναι απλώς θέμα χρόνου.
Η απόφαση των Βενιζέλου-Κουβέλη να κατεβάσουν για ψήφιση το αντιρατσιστικό νομοσχέδιο κόντρα στον Σαμαρά και τη ΝΔ μετατράπηκε για τους δύο εταίρους της τρικομματικής κυβέρνησης σε θέμα πολιτικής επιβίωσης, μετά από μήνες συνεχών πολιτικών υποχωρήσεων, συχνά ανεξήγητων. Γιατί μπορεί η ΝΔ να ήρθε πρώτη στις εκλογές του Ιουνίου, αλλά πολύ σοβαρά τραυματισμένη. Η περιπέτεια των δύο εκλογικών αναμετρήσεων είχε προκληθεί μετά την επιμονή του προέδρου της ΝΔ να γίνουν εκλογές. Στις πρώτες, η ΝΔ όχι μόνο δεν είχε επιτύχει την αυτοδυναμία που είχε βάλει στόχο ο αρχηγός της αλλά είχε φτάσει στο ιστορικό χαμηλό του 18%, μια πραγματική πανωλεθρία. Για να ανέβει 11 μονάδες στις δεύτερες και να κερδίσει τον ανέτοιμο ΣΥΡΙΖΑ, είχε χρειαστεί να «ψηφίσουν» από τον Ολάντ με τη συνέντευξή του στο Mega μέχρι την «Bild», με την ανοιχτή της επιστολή προς τους Έλληνες ψηφοφόρους.
Την ίδια στιγμή, η ΔΗΜ.ΑΡ. διέθετε ένα ειδικό βάρος πολύ μεγαλύτερο του εκλογικού της ποσοστού. Από τη συμμετοχή της εξαρτιόταν σε μεγάλο βαθμό η βιωσιμότητα της νέας κυβέρνησης. Ακόμα και το ΠΑΣΟΚ με το καταστροφικό 12% του Ιουνίου ήταν σε πολύ καλύτερη θέση από σήμερα, οπότε οδηγείται με σχεδόν μαθηματική ακρίβεια σε εκλογικό αφανισμό. Η ελεύθερη πτώση του άλλοτε κραταιού κόμματος στις δημοσκοπήσεις έχει φυσικά και άλλες αιτίες αλλά, όπως και στην περίπτωση της ΔΗΜ.ΑΡ., το συμπέρασμα είναι ότι από τη συμμετοχή στην κυβέρνηση μόνο η ΝΔ έχει βγει ωφελημένη. «Δεν ξέρω αν η ιστορία θα μας συγχωρήσει που κάναμε μάγκα τον Σαμαρά» έλεγε ανώτερο στέλεχός της, σχολιάζοντας τις εξελίξεις.
Το γιατί τα δύο άλλα κόμματα ξέχασαν σχεδόν αμέσως την προγραμματική συμφωνία την οποία είχαν ακριβώς επεξεργαστεί για να αποφευχθούν οι κακοτοπιές είναι απορίας άξιον. To βέβαιο είναι ότι δεν χρειάστηκαν παρά μερικοί μήνες για να φτάσει η ΝΔ να συμπεριφέρεται σαν τον Συναγερμό του στρατάρχου Παπάγου, ο οποίος είχε αγγίξει το 50% στις εκλογές του 1952, αμέσως μετά τον εμφύλιο πόλεμο. Ευνοιοκρατία, διορισμοί σε κρίσιμες θέσεις του κρατικού μηχανισμού ημετέρων ή φιλενάδων και ενίοτε, για να μην ξεχνιόμαστε 50 χρόνια μετά τη δολοφονία Λαμπράκη, δημιουργία «παρακρατικών» ομάδων που διοικούν οργανισμούς αγνοώντας όχι μόνο τα θεσμικά όργανα αλλά και τους άλλους δύο κυβερνητικούς εταίρους. Στη διεθνή ιστορία των κυβερνήσεων συνεργασίας δεν υπάρχει ίσως άλλο προηγούμενο που ένα από τα κυβερνώντα κόμματα να συμπεριφέρεται με τόση αλαζονεία απέναντι στα υπόλοιπα.
Η αλαζονεία είναι η μια βασική αιτία που η ΝΔ χειρίστηκε με τέτοιο άγαρμπο τρόπο το αντιρατσιστικό νομοσχέδιο. Παρότι οι δύο εταίροι είχαν δεσμευτεί δημοσίως ότι θα το υποστηρίξουν, το επιτελείο του κ. Σαμαρά πίστευε μέχρι την τελευταία στιγμή ότι θα συνέβαινε ό,τι και στις άλλες περιπτώσεις ενδοκυβερνητικών τριβών ή διαφωνιών: ότι δηλαδή οι σύμμαχοι θα υποχωρούσαν, προκειμένου να αποφύγουν τη φθορά μιας κυβέρνησης από την τύχη της οποίας εξαρτάται και η δική τους. Όπως συμβαίνει όμως συχνά, η αλαζονεία είναι πολύ κακός σύμβουλος και συχνά γίνεται μπούμερανγκ: μετά τις παρεμβάσεις και της αρμόδιας επιτρόπου της Ε.Ε., το αντιρατσιστικό έχει γίνει πανευρωπαϊκό θέμα, βάζοντας σε σοβαρή δοκιμασία το ευρωπαϊκό, εκσυγχρονιστικό προφίλ που με τόσο κόπο προσπάθησε να δημιουργήσει ο κ. Σαμαράς.
Η δεύτερη αιτία της νεοδημοκρατικής αδιαλλαξίας είναι ιδεολογική. Τα επιχειρήματα ότι δεν επαρκεί η υπάρχουσα αντιρατσιστική νομοθεσία είναι φυσικά αστεία: τη δεκαετία του '70, όταν ψηφίστηκε το τελευταίο σχετικό νομοθέτημα, στην Αθήνα άντε να κυκλοφορούσε κανένας έγχρωμος διπλωμάτης και ο Μιχαλολιάκος ήταν κατηγορούμενος για βομβιστικές επιθέσεις. Και μπορεί ένας νόμος να μη λύνει ένα κοινωνικό πρόβλημα, αλλά μπορεί να το περιορίσει.
Απλώς η ΝΔ δεν θεωρεί τους νεοναζί ιδιαίτερο πρόβλημα, αλλά, αντίθετα, δεξαμενή ψηφοφόρων. Όπως το είχε πει και ο πολύς Ψωμιάδης, πρόκειται για αδελφό κόμμα, για παραστρατημένα ξαδελφάκια που γουστάρουν και λίγο Χίτλερ. Στη σημερινή ηγεσία της ΝΔ κυριαρχεί μια ακροδεξιά ιδεολογία στην οποία δεν υπάρχει ρατσισμός. Απλώς υπάρχουν αράπηδες. Και όπως έλεγε η παροιμία, τον αράπη κι αν τον πλένεις...
σχόλια