Βγήκαμε προχθές με το σύντροφό μου, με τον οποίον έχουμε σχέση εδώ και 2 χρόνια και συζούμε 2 μήνες τώρα. Πήγαμε σε ένα μικρό πάρτυ (20 ατόμων περίπου) που έκανε η αδερφή του και ο άντρας της. Εκεί ήταν μια κοπέλα που ήταν γνωστή του. Βασικά, αυτή τον πλησίασε και του θύμισε ότι είχαν ιδωθεί δυο-τρεις φορές σε μια διάλεξη που είχαν πάει και οι δύο τυχαία πριν από ενάμιση χρόνο, εκείνος δεν θυμόταν καν όνομα και φαινόταν ότι με το ζόρι θυμήθηκε φυσιογνωμία. Τέλος πάντων, πιάσαν κουβέντα επειδή έχουν την ίδια πόλη καταγωγής και λέγανε για το πότε πήγε ο καθένας τους αυτόν τον καιρό. Επειδή δεν ήθελα να στέκομαι σαν άκυρη εκεί και δεν μας σύστησε καν ο δικός μου, αποτραβήχτηκα διακριτικά και βρήκα μια κοπέλα (που μια φορά γνώρισα τυχαία μέσω της αδερφής του δικού μου) και πιάσαμε κουβέντα. Σε κάποια στιγμή κατάλαβα ότι κι εκείνη είχε φίλους στο πάρτυ, οπότε απέφυγα να την κρατήσω παραπάνω, ήθελα να πάω τουαλέτα κιόλας, οπότε βγήκα. Μετά την τουαλέτα δεν βιάστηκα να γυρίσω. Ήξερα ότι αδερφή του δικού μου με τον άντρα της είχαν δικιά τους στενή παρέα εκεί, ο δικός μου μιλούσε με την κοπέλα και δεν μπορούσα να είμαι μέρος συζήτησης, ενώ εγώ δεν ήξερα κανέναν άλλον από εκεί για να πλησιάσω στο άκυρο. Αισθάνθηκα λίγο άβολα για να ξαναμπώ. Βγήκα να πάρω αέρα και να χαζέψω βλακείες στο κινητό μου. Δεν ξέρω τι ακριβώς περίμενα. Αν ήμουν μόνη μου μπορεί και να έφευγα, αλλά επειδή ήρθαμε μαζί, θα ήταν χαζό ν' αφήσω τον δικό μου και να φύγω απροειδοποίητα. Άσε που θα φαινόταν σαν να κάνω σκηνή επειδή μιλάει με κάποια. Ίσως με πείραξε που δεν με σύστησε, ούτε σαν κοπέλα του, αλλά ούτε καν με τ' όνομά μου, τίποτα. Με πήρε τηλέφωνο ο δικός μου μετά από σχεδόν 10 λεπτά που έλειπα και με ρώτησε πού ήμουν και αν ήταν όλα καλά. Πήρα χαρωπό τόνο και του είπα ότι απλώς βγήκα για δυο λεπτάκια κι έρχομαι. Βρίσκω την παρέα μαζεμένη, ήταν η κοπέλα, ήταν η αδερφή του δικού μου κι ο δικός μου συν ένα-δυο άτομα απ' το πάρτυ που δεν γνώριζα, δεν φαινόταν να λένε κάτι σημαντικό. Ήρθα πάλι διακριτική κι ευγενική, αλλά πάλι δεν με γνώρισε στην κοπέλα, μου είπε μόνο "να, μιλούσα με την (ας πούμε) Μαρία, που είναι κι εκείνη από (ας πούμε) Κιλκίς". Αλλά πάλι δεν με σύστησε στα ίσια, πχ "Γεωργία, από εδώ η Μαρία" και τούμπαλιν, οπότε το βρήκα άκυρο να την πλησιάσω εγώ να της τείνω το χέρι και να της συστηθώ από μόνη μου. Υποτίθεται ότι συνοδεύομαι από τον άντρα με τον οποίο μένουμε μαζί. Και εκείνη με κοίταξε, αλλά δεν συστήθηκε ούτε η ίδια από μόνη της. Μετά μείναμε οι δυο μας στο πάρτυ και άρχισε να μου λέει ότι δεν την αναγνώρισε την κοπέλα, ότι όντως είχαν γνωριστεί σε κάτι διαλέξεις αλλά ότι από μόνος του δεν θα τη θυμόταν με τίποτα αν εκείνη δεν του θύμιζε και τέτοια. Και τον ρωτάω μισοαστεία γιατί δεν μας γνώρισε, μήπως ντρέπεται για μένα? Και μου λέει ότι δεν το σκέφτηκε καν, πρότεινε κιόλας να τη βρούμε ξανά στο πάρτυ για να κάνει τις συστάσεις. Εντάξει, του είπα να τ' αφήσει γιατί το θεώρησα πολύ βλακεία ξαφνικά στο άκυρο τώρα να τη βρει την κοπέλα "α, Μαρία, πού είσαι, αυτή είναι η Γεωργία, κοπέλα μου". Ξέρω ότι μπορεί να φαίνομαι υπερβολική ή κτητική ζηλιάρα, αλλά δεν είναι έτσι. ΑΛίμονο, φαινόταν ότι δεν τρέχει κάτι με την κοπέλα, απλώς φαίνεται ότι σκεφτόμαστε διαφορετικά με τον δικό μου. Εγώ ακόμα και γνωστό μου στο δρόμο να βρω και να με ρωτήσει τι νέα, αυθόρμητα μοιράζομαι τη χαρά ότι συζώ με τη σχέση μου και λέω το όνομά του και εννοείται ότι αν κυκλοφορούμε μαζί, θα τον συνέστηνα σε όποιον γνωστό τύχαινε να δω. Για αυτό από μεριάς του η αμέλεια αυτή μου χτύπησε κάπως. Αρχίζω να πιστεύω ότι μπορεί να ντρέπεται για μένα ή να μην είναι πολύ σίγουρος για τη σχέση μας. Και ειλιρκινά δεν έδειχνα άσχημη ή κιτς, σίγουρα δεν είμαι κοπέλα για την οποία είναι να ντρέπεται κανείς. Λέω μήπως απλώς τον έπιασε μια μικρή κρίση και δεν θέλει να φαίνεται δεσμευμένος. Σε εκείνη τη φάση στο πάρτυ δεν αγγιζόμασταν καθόλου κιόλας, οπότε η κοπέλα μπορούσε άνετα να μην καταλάβει ότι είμαστε μαζί και να φανεί σαν να είμαι απλώς μια γνωστή του. Δεν έχω μεταφέρει όλα μου τα πράγματα στο χώρο του ακόμα, έχω αφήσει παραπάνω από τα μισά στο πατρικό μου. Αρχίζω και έχω αμφιβολίες για την απόφαση να συζήσουμε. Θα φανεί στην πορεία τι και πώς, αλλά να σας πω ειλικρινά, μου έκοψε τα φτερά το γεγονός ότι δεν είχε το αντανακλαστικό να με γνωρίσει σε τρίτους. Και είναι παράξενο, γιατί στην οικογένεια, στους φίλους του και τις παρέες του με γνώρισε από μόνος του, δεν είναι ότι με κρύβει γενικά. Οπότε το ότι δεν έχει το αντανακλαστικό αυτό, κάτι λέει. Είναι 36, μάλλον σε σημείο καμπής. Αν δεν είναι σίγουρος για μένα τώρα, δεν θα είναι ποτέ. Εκεί που έλεγα τι καλά, πέρασε στο επόμενο στάδιο η σχέση μας, τώρα συγκρατώ τον εαυτό μου από το να επενδύω παραπάνω. Χαλάλι η συνεισφορά που κάνω στα έξοδα και όσα έχω αγοράσει για το σπίτι του και το συναίσθημα που ήδη επένδυσα. Αν αποδειχτεί ότι δεν είναι σίγουρος για την επιλογή του, όλα μου τα πράγματα χωράνε σε δυο βαλίτσες το πολύ και φεύγω.