ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
1.10.2022 | 11:40

Awkward

Βγήκαμε προχθές με το σύντροφό μου, με τον οποίον έχουμε σχέση εδώ και 2 χρόνια και συζούμε 2 μήνες τώρα. Πήγαμε σε ένα μικρό πάρτυ (20 ατόμων περίπου) που έκανε η αδερφή του και ο άντρας της. Εκεί ήταν μια κοπέλα που ήταν γνωστή του. Βασικά, αυτή τον πλησίασε και του θύμισε ότι είχαν ιδωθεί δυο-τρεις φορές σε μια διάλεξη που είχαν πάει και οι δύο τυχαία πριν από ενάμιση χρόνο, εκείνος δεν θυμόταν καν όνομα και φαινόταν ότι με το ζόρι θυμήθηκε φυσιογνωμία. Τέλος πάντων, πιάσαν κουβέντα επειδή έχουν την ίδια πόλη καταγωγής και λέγανε για το πότε πήγε ο καθένας τους αυτόν τον καιρό. Επειδή δεν ήθελα να στέκομαι σαν άκυρη εκεί και δεν μας σύστησε καν ο δικός μου, αποτραβήχτηκα διακριτικά και βρήκα μια κοπέλα (που μια φορά γνώρισα τυχαία μέσω της αδερφής του δικού μου) και πιάσαμε κουβέντα. Σε κάποια στιγμή κατάλαβα ότι κι εκείνη είχε φίλους στο πάρτυ, οπότε απέφυγα να την κρατήσω παραπάνω, ήθελα να πάω τουαλέτα κιόλας, οπότε βγήκα. Μετά την τουαλέτα δεν βιάστηκα να γυρίσω. Ήξερα ότι αδερφή του δικού μου με τον άντρα της είχαν δικιά τους στενή παρέα εκεί, ο δικός μου μιλούσε με την κοπέλα και δεν μπορούσα να είμαι μέρος συζήτησης, ενώ εγώ δεν ήξερα κανέναν άλλον από εκεί για να πλησιάσω στο άκυρο. Αισθάνθηκα λίγο άβολα για να ξαναμπώ. Βγήκα να πάρω αέρα και να χαζέψω βλακείες στο κινητό μου. Δεν ξέρω τι ακριβώς περίμενα. Αν ήμουν μόνη μου μπορεί και να έφευγα, αλλά επειδή ήρθαμε μαζί, θα ήταν χαζό ν' αφήσω τον δικό μου και να φύγω απροειδοποίητα. Άσε που θα φαινόταν σαν να κάνω σκηνή επειδή μιλάει με κάποια. Ίσως με πείραξε που δεν με σύστησε, ούτε σαν κοπέλα του, αλλά ούτε καν με τ' όνομά μου, τίποτα. Με πήρε τηλέφωνο ο δικός μου μετά από σχεδόν 10 λεπτά που έλειπα και με ρώτησε πού ήμουν και αν ήταν όλα καλά. Πήρα χαρωπό τόνο και του είπα ότι απλώς βγήκα για δυο λεπτάκια κι έρχομαι. Βρίσκω την παρέα μαζεμένη, ήταν η κοπέλα, ήταν η αδερφή του δικού μου κι ο δικός μου συν ένα-δυο άτομα απ' το πάρτυ που δεν γνώριζα, δεν φαινόταν να λένε κάτι σημαντικό. Ήρθα πάλι διακριτική κι ευγενική, αλλά πάλι δεν με γνώρισε στην κοπέλα, μου είπε μόνο "να, μιλούσα με την (ας πούμε) Μαρία, που είναι κι εκείνη από (ας πούμε) Κιλκίς". Αλλά πάλι δεν με σύστησε στα ίσια, πχ "Γεωργία, από εδώ η Μαρία" και τούμπαλιν, οπότε το βρήκα άκυρο να την πλησιάσω εγώ να της τείνω το χέρι και να της συστηθώ από μόνη μου. Υποτίθεται ότι συνοδεύομαι από τον άντρα με τον οποίο μένουμε μαζί. Και εκείνη με κοίταξε, αλλά δεν συστήθηκε ούτε η ίδια από μόνη της. Μετά μείναμε οι δυο μας στο πάρτυ και άρχισε να μου λέει ότι δεν την αναγνώρισε την κοπέλα, ότι όντως είχαν γνωριστεί σε κάτι διαλέξεις αλλά ότι από μόνος του δεν θα τη θυμόταν με τίποτα αν εκείνη δεν του θύμιζε και τέτοια. Και τον ρωτάω μισοαστεία γιατί δεν μας γνώρισε, μήπως ντρέπεται για μένα? Και μου λέει ότι δεν το σκέφτηκε καν, πρότεινε κιόλας να τη βρούμε ξανά στο πάρτυ για να κάνει τις συστάσεις. Εντάξει, του είπα να τ' αφήσει γιατί το θεώρησα πολύ βλακεία ξαφνικά στο άκυρο τώρα να τη βρει την κοπέλα "α, Μαρία, πού είσαι, αυτή είναι η Γεωργία, κοπέλα μου". Ξέρω ότι μπορεί να φαίνομαι υπερβολική ή κτητική ζηλιάρα, αλλά δεν είναι έτσι. ΑΛίμονο, φαινόταν ότι δεν τρέχει κάτι με την κοπέλα, απλώς φαίνεται ότι σκεφτόμαστε διαφορετικά με τον δικό μου. Εγώ ακόμα και γνωστό μου στο δρόμο να βρω και να με ρωτήσει τι νέα, αυθόρμητα μοιράζομαι τη χαρά ότι συζώ με τη σχέση μου και λέω το όνομά του και εννοείται ότι αν κυκλοφορούμε μαζί, θα τον συνέστηνα σε όποιον γνωστό τύχαινε να δω. Για αυτό από μεριάς του η αμέλεια αυτή μου χτύπησε κάπως. Αρχίζω να πιστεύω ότι μπορεί να ντρέπεται για μένα ή να μην είναι πολύ σίγουρος για τη σχέση μας. Και ειλιρκινά δεν έδειχνα άσχημη ή κιτς, σίγουρα δεν είμαι κοπέλα για την οποία είναι να ντρέπεται κανείς. Λέω μήπως απλώς τον έπιασε μια μικρή κρίση και δεν θέλει να φαίνεται δεσμευμένος. Σε εκείνη τη φάση στο πάρτυ δεν αγγιζόμασταν καθόλου κιόλας, οπότε η κοπέλα μπορούσε άνετα να μην καταλάβει ότι είμαστε μαζί και να φανεί σαν να είμαι απλώς μια γνωστή του. Δεν έχω μεταφέρει όλα μου τα πράγματα στο χώρο του ακόμα, έχω αφήσει παραπάνω από τα μισά στο πατρικό μου. Αρχίζω και έχω αμφιβολίες για την απόφαση να συζήσουμε. Θα φανεί στην πορεία τι και πώς, αλλά να σας πω ειλικρινά, μου έκοψε τα φτερά το γεγονός ότι δεν είχε το αντανακλαστικό να με γνωρίσει σε τρίτους. Και είναι παράξενο, γιατί στην οικογένεια, στους φίλους του και τις παρέες του με γνώρισε από μόνος του, δεν είναι ότι με κρύβει γενικά. Οπότε το ότι δεν έχει το αντανακλαστικό αυτό, κάτι λέει. Είναι 36, μάλλον σε σημείο καμπής. Αν δεν είναι σίγουρος για μένα τώρα, δεν θα είναι ποτέ. Εκεί που έλεγα τι καλά, πέρασε στο επόμενο στάδιο η σχέση μας, τώρα συγκρατώ τον εαυτό μου από το να επενδύω παραπάνω. Χαλάλι η συνεισφορά που κάνω στα έξοδα και όσα έχω αγοράσει για το σπίτι του και το συναίσθημα που ήδη επένδυσα. Αν αποδειχτεί ότι δεν είναι σίγουρος για την επιλογή του, όλα μου τα πράγματα χωράνε σε δυο βαλίτσες το πολύ και φεύγω.
22
 
 
 
 
σχόλια

Δεν ξέρω αν είναι αδέξιος κοινωνικά πάντως σε ένα πάρτυ με τόσα λίγα άτομα μου φαίνεται περίεργο που δε σε σύστησε. Δεν ήσουν στο μπάνιο,ήσουν μπροστά σε αυτή την κοπέλα. Το βρίσκω αγένεια και δε μου άρεσε ούτε εμένα αυτό. Νομίζω πως το ίδιο θα με χαλαγε.
Από εκεί και πέρα, το να συνεισφέρεις οικονομικά στα έξοδά σας δείχνει αξιοπρέπεια. Αλλά να παίρνεις πράγματα για το σπίτι 'του' ενώ μόλις μπήκατε στη συγκατοικηση δεν το βρίσκω σωστό.

Συμφωνώ μαζί σου. Είναι απλά αγένεια. Εμενα δηλαδή θα με πείραζε να στεκόμουν σαν αγγούρι δίπλα στον σύντροφο μου σαν συντρόφισσα :) και να περίμενα να με συστήσει για να συμμετέχω στην κουβέντα. Απλά θεωρώ ότι ήταν λάθος η αντίδραση της να κάνει μούτρα βασικά και να μην πει ευθέως τι την ενόχλησε.

για ακοινωνησία μ κάνει τ θέμα, τ λείπουν δεξιότητες, προφανώς δεν του τις έμαθαν ποτέ Καθώς η "αστική ευγένεια" έχει χαθεί (κ οι νέοι δεν τ μαθαίνουν απ τ σπίτι, όπως κ πολλά άλλα) τ αποτέλεσμα είναι παρόμοια θέματα π υποσκάπτουν σχέσεις συναναστροφές γνωριμίες κλπ κλπ

Φαινεσαι ωριμη ετσι οπως καταθετεις τις σκεψεις και τους προβληματισμους σου. Πιστευω ομως πως αδικα ανησυχεις. Απλα καποιοι δεν εχουν την παιδεια να το πω, κοινωνικη δεξιοτητα , μαθημα απο το σπιτι τους, οτι οι καλοι τροποι επιβαλλουν να συστηνεις την παρεα σου σε καποιον που μιλας. Δεν ειναι οτι δεν ηθελε απλα δεν το ηξερε πως πρεπει να το κανει. Μαθε του το εσυ σε αλλη ευκαιρια και μην εισαι τοσο ευαισθητη.

Επηρεάστηκα από τις τόσες φορές που διάβασα αυτό το "ο δικός μου" και λέω να γράψω κι εγώ τα...δικά μου.

Κι εγώ συζώ, αλλά δεν ένιωσα ποτέ την ανάγκη να μοιραστώ τη χαρά μου με καποιον γνωστό που συναντώ στο δρόμο, γιατι όσο σημαντικό είναι για μένα, άλλο τόσο χέστηκε η φοράδα στο αλώνι του γείτονα. Αν το φέρει το θέμα θα το πω, αν δεν το φέρει, δεν θα το πω. Δεν έχει καμία σχέση με το ποσό σίγουρη αισθάνομαι γι' αυτό. Είναι δύο διαφορετικά πράγματα και ίσως έτσι να το βλέπει κι ο σύντροφός σου.

Από την άλλη, η σύσταση των ατόμων που μας συνοδεύουν στους γνωστούς μας είναι θέμα savoir vivre. Αλλά αφού ο σύντροφός σου δεν το κατέχει το σπορ, γιατί δεν έτεινες το χέρι εσύ; λες ότι δεν το έκανες για να μη σε περάσουν για κτητική, αλλά εγώ νομίζω ότι συνέβη για να μην καταλάβουν ότι είσαι λίγο.
Γιατί δεν ξέρω πώς γίνεται να ψυχολογιοποιησουμε με την πρώτη γνωριμία έναν άνθρωπο που προσπαθεί να κοινωνικοποιηθεί σε ένα πάρτι και να ανταλλάξει δύο κουβέντες με τους υπόλοιπους συνδαιτημόνες.
Αλλά κι αν όντως σε θεωρούσε κτητική η κοπέλα, και τι έγινε;

Τέλος, το όλο σχόλιο με την εξωτερική εμφάνιση είναι άνετα παρεξήγισιμο. Είναι σαν να παραδέχεσαι ότι αν δεν ήσουν εμφανίσιμη ή καλαίσθητη, κάποιος που σε επέλεξε, θα ήταν θεμιτό να σε παρουσιάζει ή να σε "κρύβει" ανάλογα με την περίσταση.

Δεν ξέρω ποιο ακριβώς είναι το πρόβλημα, όμως έχω την αίσθηση ότι δεν είναι στον "δικό σου", αλλά στις προσδοκίες που έχεις από αυτόν και κυρίως στην πρώτη και βασικότερη: να είναι και να φαίνεται "δικός σου".

Εσύ αγαπητή, εφόσον ένιωσες άβολα γιατί αποσύρθηκες από το πεδίο και δεν παρουσίασες τον εαυτό σου; Ποιά ήταν η δική σου η παρέμβαση για να γνωστοποιήσεις το συσχετισμό σου με τον εκλεκτό της καρδιάς σου και συγκάτοικό σου; Γιατί κρύβεσαι; Τι κοινωνική αναφορά έδωσες με τη συμπεριφορά σου αυτή;
Πάντως δε μας πείθεις ότι προτίμησες να μείνεις ουδέτερη λόγω διακριτικότητας και απουσίας σχετικής αναφοράς του δικού σου. Να το πω αλλιώς. Με ένα πλατύ χαμόγελο και με έναν εγκάρδιο χαιρετισμό θα είχες κερδίσει με τον αέρα σου τις εντυπώσεις και θα είχες εξαφανίσει κάθε ίχνος αμηχανίας στον περιβάλλοντα χώρο. Ωστόσο δε το έκανες.
Νομίζω όμως, αν μου επιτρέπεις, ότι θα έκαμες κι εσύ το ίδιο ακριβώς αν ήσουν στη θέση του συγκάτοικου κι εκλεκτού της καρδιάς σου.
Έλλειψη κοινωνικής εμπειρίας λέγεται. Νέα είσαι, θα την αποκτήσεις με το χρόνο. Τεσπα, δε βρίσκω κάτι το παράλογο στην εξιστόρηση.
Το δικαστήριο αποσύρει στο αρχείο την υπόθεση.

Όπως έχω ξαναγράψει την άποψή μου σε άλλες εξομολογήσεις, που ενέπλεκαν κραχ εντός συμβίωσης: είναι λάθος το να μεταβαίνει ένα ζευγάρι σε συμβίωση χωρίς να υπάρχει αρραβώνας ή ρητή προοπτική γάμου. Διαφορετικά, δημιουργείται μια κατάσταση σαν τη δική σου: η γυναίκα-συμβία επωμίζεται τις δουλειές του σπιτιού και το ρόλο της τέλειας συζύγου, σκέφτεται πάντα για δύο και ξοδεύεται χρηματικά και συναισθηματικά, ενώ ο άνδρας μια χαρά επαναπαύεται στη θαλπωρή που του χτίζει η αγαπητικιά του και ουσιαστικά παραμένει μια χαρά ελεύθερος. Η συμβίωση είναι βολική λύση για τον άνδρα, ειδικά αν θέλει μεν φροντίδα και γυναικείο χέρι στο σπίτι, αλλά δεν είναι σίγουρος αν σκοπεύει στο χέρι αυτό να περάσει βέρα. "Από εδώ η Γεωργία, μένουμε μαζί." Ναι, και; Έμενα κι εγώ με συγκάτοικο τον πρώτο καιρό για να εξοικονομήσω φράγκα, αλλά δεν ένιωθα υποχρεωμένη να τη γνωρίζω σε κανέναν. Αν δεν σε γνώρισε στην κοπέλα όσο ήσουν μπροστά τους, λες κι είσαι απλώς έπιπλο που στέκεται εκεί, να υποθέσεις τότε τι γίνεται αν είσαι απούσα και τύχει να μιλήσει σε γνωστή ή άγνωστη. Άραγε αφήνει να εννοηθεί ότι είναι single; Πάντως, μια χαρά σαν κυρία το χειρίστηκες τη γκάφα του, δεν μπορούσες να κάνεις κάτι. Και μην προτρέχεις. Δοκιμάζεις να μείνεις στο χώρο του για να δείτε αν κάνετε μαζί και το πώς σε βλέπει. Μην επενδύεις έτσι λες κι έχετε λογοδοτηθεί και τώρα στήνετε κοινό σπιτικό. Η έλλειψη του αντανακλαστικού από μεριάς του να σε παρουσιάσει περήφανα σαν κοπέλα του είναι ανησυχητικό κατ' εμέ, αλλά ούτε που να το σκέφτεσαι ότι οφείλεται σε στοιχεία της εμφάνισής σου ή του χαρακτήρα σου. Στο μόνο που του δίνω pass είναι αν γενικώς πρόκειται για άτομο αμήχανο κι αδέξιο κοινωνικά, οπότε ξεχνάει ακόμα και τα βασικά όταν βγει έξω απ' το σπίτι, που σημαίνει ότι στο άγχος του ν' ανταπεξέρθει σε μια συζήτηση, πολύ απλά μπλόκαρε και ξέχασε να σε γνωρίσει. Όσοι είναι ακοινώνητοι ή έχουν κοινωνική φοβία κάνουν (ή αμελούν να κάνουν) πράγματα που στο μέσο όρο φαίνονται για τρελές γκάφες. Αλλά είναι 36 χρονών όπως λες και δεν πρόσεξε καν ότι έφυγες όσο έπιασε την πάρλα με την κοπέλα; Δεν νομίζω να παίζει κοινωνικό άγχος εδώ. Γι' αυτό μη βιάζεσαι και, όπως είπες, δες και τα υπόλοιπα συμφραζόμενα στη συμπεριφορά του προς εσένα. Και τέλος, θα σου έλεγα ν' αποφεύγεις να μοιράζεσαι το νέο με τη συμβίωση τόσο εύκολα. Κατά πρώτον είναι φρέσκο, οπότε αν κάτι στραβώσει, άντε μετά να εξηγείς στον κάθε άσχετο το γιατί δεν έκατσε. Κατά δεύτερον (και πιο σημαντικό), το να φοράς περήφανα την ταμπέλα της απλής συμβίας χωρίς να σου έχουν υποσχεθεί κάτι, σε υποβιβάζει ως γυναίκα. Μέχρι ο άνδρας, με τον οποίον σχετίζεσαι, αρχίσει να σε αντιμετωπίζει έμπρακτα σαν γυναίκα που παντρεύεται και σχεδιάζει οικογένεια, μη βιάζεσαι να μαρκάρεις τον εαυτό σου "δική του" από μόνη σου. Ειδάλλως, αργότερα, αν η σχέση σας λήξει, θα χτυπάς το κεφάλι σου που στερούσες απ' τον εαυτό σου ευκαιρίες όσο εκείνος δεν φαινόταν το ίδιο πρόθυμος να δεσμευτεί έτσι μαζί σου.

Δεν συμφωνω σε ολα οσα λες περι συμβιωσης ( κ για τη γυναικα ξερεις ποσο βολικο ειναι να εχει καποιον να την πηγαινοφερνει, να κατεβαζει σκουπιδια, να της κανει μασαζ κ λπ κλπ) Παρολα αυτα εισαι σωστος στο οτι μαλλον τα μασαει ο τυπος- ισως κ ασυνειδητα. Αλλα επειδη οι περισσοτεροι αντρες εχουν ελλειψη αυτογνωσιας σε βαθμο κακουργηματος, η γυναικα καλειται ννα προβλεψει το μελλον μιας σχεσης μεσα απο καποιες σημαδιακες λεπτομερεις, που δειχνουν πολλη ουσια. Το να μη σε συστησει φιλη, ειναι σαν να ΜΗ ΘΕΛΕΙ να εισαι εκει, εκεινη την ωρα μαζι του. Γιατι; Ισως η αλλη κοπελα, ισως ΟΙ ΑΛΛΕΣ ΚΟΠΕΛΕΣ γενικως- ειναι ανοιχτος σε οποια τον θυμαται...και χαιρεται. Πολυ σωστος ο τροπος σκεψης σου, μεινε σταντ μπαι και στην επομενη κουτσικελα, κανε συζητηση στρογγυλης τραπεζης και θεσε ορους. Αν το παιξει τρελλιτσα, σουταρε τον και αλλαξε κινητο

Chace meridian συμφωνώ απόλυτα με το σχόλιο σου περί συγκατοίκησης.Αν μια γυναίκα επιδιώκει να παντρευτεί, είναι τεράστιο λαθος να συγκατοικησει.Ειναι ακριβώς όπως τα λες, η γυναίκα τρώει όλα τα αγγούρια και την φθορά ενός γάμου, χωρίς όμως την εξασφάλιση που πιθανόν προσφέρει αυτός. Βολεύονται αποκλειστικά και μόνο οι άντρες, οι οποίοι σημειοτεον αφού δημιουργηθεί αυτή η συνθήκη, σπανιοτατα προχωρούν σε γάμο μετά, αφού πλέον δεν έχουν κίνητρο, δεδομένης της ρουτίνας που αναπόφευκτα έρχεται.
Επειδή όμως δεν είναι αυτονόητο πως όλες οι γυναίκες θέλουν να παντρευτούν, τα ίδια ισχύουν και για όσες είναι κατά του γάμου. Η συγκατοίκηση είναι θάνατος, ο καθένας σπιτάκι του, το καλύτερο κατ εμέ.

Σεβαστή η άποψη αλλά εάν η συγκατοίκηση είναι θάνατος και ο καθένας σπιτάκι του, τότε πως το "μαζί" και το είμαστε "ένα", θα μπορέσει να δώσει "λύσεις" απέναντι σε οτιδήποτε προκύπτει ή θα προκύψει ή/και να μπορέσει το ζευγάρι από κοινού να αντιμετωπίσει τις φοβίες που έχει. Πως θα μπορέσει να τα αντιμετωπίσει και να προχωρήσει σε μια κοινή πορεία ζωής;

01:30,μαλλον έχουμε άλλη άποψη για τις σχέσεις οπότε είναι λογικό να μην συμφωνείς. Εγώ δεν πιστεύω στο σε όλα μαζί, ούτε στο ότι ένα ζευγάρι είναι ένα, καθώς είναι δύο ξεχωριστές και αυτόνομες προσωπικότητες. Έχεις μια μάλλον ρομαντική προσέγγιση για το θέμα, κάτι θεμιτό βέβαια, όμως οι στατιστικές και οι συνεχείς χωρισμόιπου φαντάζομαι ακούς από τον περίγυρο σου, δεν σε δικαιώνουν.
Μία χαρά μπορεί ένα ζευγάρι να πορευτει μαζί στη ζωή και να μείνει μέχρι τέλους χωρίς να συμβιώνει. Να μένουν κατά καιρούς μαζί, όχι όμως συνέχεια μαζι γιατί κάπου εκεί αρχίζει το πήξιμο, το τέλος δηλαδή του έρωτα. Αρχίζει η αδελφό ποίηση μετά και διάφορα παρατράγουδα. Είναι ωραίο να σου λείπει και λίγο ο άλλος, να μην τον τρως όλη την ώρα στη μάπα. Οκ, ξέρω πως και αυτά που εγώ υποστηρίζω είναι λίγο ουτοπικά, και από πρακτικής πλευράς να το δεις είναι ασύμφορο να συντηρείς 2 σπίτια, όμως για μένα αυτό είναι το ιδανικό. Α και έχω εμπειρία και από γάμο και από συμβίωση, εμένα δεν μου έκατσε καλά τίποτα από τα δύο.

Δεν έχουμε άλλη άποψη για τις σχέσεις, σίγουρα ο καθένας μας αποτελεί μια ξεχωριστή οντότητα ή όπως έγραψες και εσύ δύο ξεχωριστές και αυτόνομες προσωπικότητες. Δεν διαφωνώ στο να υπάρχουν δύο σπίτια, ούτε στο να θέλει και να ζητάει ο καθένας χρόνο για τον εαυτό του και ναι, συμφωνώ στο να μένουν κατά καιρούς μαζί και στο είναι ωραίο να σου λείπει ο άλλος (όπως γράφεις και εσύ να μην τον τρως όλη την ώρα στην μάπα).

Διαφωνώ με αυτά που γράφεις. Με την γνωστή του μίλησε 10 λεπτά της ώρας. Σε αυτά τα 10 λεπτά δεν είναι δυνατόν να κάθετε να ψάχνει την κοπέλα του. Θα εκλαμβάνονταν ως αγένεια από την άλλη και ότι δεν τον ενδιαφέρει η κουβέντα που κάνουν.
Κανένας άνθρωπος δεν είναι γαντζωμένος πάνω στον άλλον σε μια ερωτική σχέση ώστε να μην μπορεί να μιλήσει με κάποιο τρίτο άτομο για ένα μικρό χρονικό διάστημα. Κοινωνική ζωή λέγεται.
Όταν λες ότι η συγκατοίκηση χωρίς υπόσχεση γάμου βολεύει τον άνδρα επειδή έχει «υπηρέτρια» χωρίς μετέπειτα υποχρεωση δέσμευσης, πίστεψε με άλλο τόσο μπορεί να βολεύει και τη γυναίκα που φεύγει από τον έλεγχο του πατρικού της με έξοδα συνήθως πληρωμένα από τον άνδρα, επίσης χωρίς κάποια υπόσχεση δέσμευσης. Δεν είναι όλα μονόπατα.
Επισης πως υπονοήθηκε ότι εκείνος είναι single; Όταν παρουσιάζεσαι κάπου με μια γυναίκα, σίγουρα εκείνη δεν είναι η ξαδέρφη σου. Αν ήθελε να το παίξει ελεύθερος, δεν θα την έπαιρνε καν μαζί του.
Μπορούσε άνετα η ίδια να συστηθεί αν το ένιωθε. Όμως δεν το έκανε, προφανώς γιατί δεν την ενδιέφερε. Άσε που η κατακλείδα του κειμένου της μου βγάζει κάτι σε αφορμή για να τον χωράει. Όταν προφανώς για ένα τέτοιο ανάξιο λόγου περιστατικό, σκέφτεται να φτιάξει βαλίτσες και να φύγει ενώ εκείνος δεν έχει δειξει κάποιο σημάδι ότι δεν την θέλει, μάλλον εκείνη πρέπει να αναζητήσει άλλου τις αιτίες που θα το έκανε.

Θα τα γράψω με ηρεμία και χωρίς κανένα στοιχείο εξυπνάδας, θα βγει αρκετά μεγάλο το κείνο, όποιος έχει υπομονή το διαβάζει. Chase Meridian, από την πλευρά της κοπέλας δεν τέθηκε καν το ζήτημα που γράφεις, "η γυναίκα-συμβία επωμίζεται τις δουλειές του σπιτιού και το ρόλο της τέλειας συζύγου...ενώ ο άνδρας μια χαρά επαναπαύεται στη θαλπωρή που του χτίζει η αγαπητικιά του και ουσιαστικά παραμένει μια χαρά ελεύθερος. Η συμβίωση είναι βολική λύση για τον άνδρα, ειδικά αν θέλει μεν φροντίδα και γυναικείο χέρι στο σπίτι, αλλά δεν είναι σίγουρος αν σκοπεύει στο χέρι αυτό να περάσει βέρα". Αν το θέλουν πραγματικά και οι δύο πλευρές, αυτό προϋποθέτει να έχουν καταλάβει, αποδεχτεί, συμφωνήσει και πολλά άλλα τι και ποιες ανάγκες ζητάνε μέσα στη σχέση, μπορούν κάλλιστα να προχωρήσουν σε συμβίωση. Δεν χρειάζεται απαραίτητα να περάσουν πρώτα απο αρραβώνα ή όπως γράφεις "ρητή προοπτική γάμου'. Θέλω να πιστεύω ότι όπως εγώ και άλλοι εδώ μέσα έχουν πρόχειρα παράδειγμα στο μυαλό τους από ζευγάρια που δεν "πέρασαν" το στάδιο του αρραβώνα ή το πέρασαν αλλά δυστυχώς χώρισαν (ας το κλείσω εδώ με τον εν λόγω θεσμό, γιατί όλοι ξέρουμε πολύ καλά τι ακριβώς εξυπηρετεί). Έχω στο φιλικό μου περιβάλλον ζευγάρι που είναι μαζί 10 χρόνια και δεν έχουν προβεί σε κανένα από τα δύο παραπάνω. Το ζευγάρι και συζεί και ευτυχισμένο είναι. Γράφεις, "Αν δεν σε γνώρισε στην κοπέλα όσο ήσουν μπροστά τους, λες κι είσαι απλώς έπιπλο που στέκεται εκεί, να υποθέσεις τότε τι γίνεται αν είσαι απούσα και τύχει να μιλήσει σε γνωστή ή άγνωστη", εν μέρει δεν έχεις άδικο. Γενικά θα το γράψω, το να σε γνωρίσει κάποιος "παντού" δεν σου παρέχει αυτόματα και την εγγύηση ότι θα είναι και πιστός. Γνωρίζω περίπτωση που και οι δύο πλευρές είχαν γνωριστεί και με τις οικογένειες και με φίλους και με τους γνωστούς τους και ενώ είχαν 4 χρόνια σχέση, παράλληλα (όλα αυτά τα χρόνια) είχε και άλλη σχέση. Τι θέλω να πω; Είναι καθαρά στον άνθρωπο αν θέλει και σωματικά και εγκεφαλικά να "είναι" στον άνθρωπό του. Και σε άλλη πόλη ή χώρα να είσαι, εάν συνειδητοποιήσεις ότι θέλεις αυτόν τον έναν άνθρωπο, να είσαι σίγουρη αυτόν τον έναν θα σκέφτεσαι κάθε μέρα. Ένα δαχτυλίδι δεν έχει τον μαγικό τρόπο να σταματήσει το οτιδήποτε. Το χειρίστηκε σωστά μέχρι εκεί που βγήκε να πάρει αέρα (κατάλαβε ότι δεν μπορεί να διαχειριστεί την όλη κατάσταση και καλά έκανε και βγήκε έξω). Από κει και πέρα όμως είναι λάθος η συμπεριφορά. Γράφει, "Πήρα χαρωπό τόνο και του είπα ότι απλώς βγήκα για δυο λεπτάκια κι έρχομαι", "τον ρωτάω μισοαστεία γιατί δεν μας γνώρισε, μήπως ντρέπεται για μένα?...πρότεινε κιόλας να τη βρούμε ξανά στο πάρτυ για να κάνει τις συστάσεις...του είπα να τ' αφήσει γιατί το θεώρησα πολύ βλακεία ξαφνικά στο άκυρο τώρα να τη βρει την κοπέλα ". Η κοπέλα ενοχλήθηκε από την συμπεριφορά και καλά έκανε δικαιώματα της όμως δεν σχολιάζουμε αυτό. Όταν μας ενοχλεί κάτι πρέπει να το πούμε, να το συζητήσουμε μόνο έτσι θα λυθεί, εάν κωφεύουμε το μόνο που θα καταφέρουμε είναι να συσσωρεύουμε προβλήματα. Δεν είναι κακό να είναι κάποιος ζηλιάρης ή κτητικός, μέσα σε λογικά πλαίσια (ο καθένας μας κάτι έχει), το κακό ξεκινάει όταν δεν τα παραδεχτούμε και δεν θελήσουμε να δουλέψουμε πάνω σε αυτά. Πιο κάτω γράφεις, "οπότε αν κάτι στραβώσει, άντε μετά να εξηγείς στον κάθε άσχετο το γιατί δεν έκατσε" και έχω μπερδευτεί. Πρέπει να λέει παντού ότι είναι ζευγάρι ή όχι; Γιατί αυτό το επιχείρημα, σίγουρα μπορεί να το χρησιμοποιήσει και η άλλη πλευρά. Σχετικά με την εμφάνιση, θα πω κάτι με σεβασμό και μέσα σε γενικό πλαίσιο, ο καθένας είναι αυτός που είναι, είναι ξεχωριστός, αυτό πρέπει πρώτα εμείς οι ίδιοι να το αποδεχτούμε και στη συνέχεια να μάθουμε να σεβόμαστε και να το αποδεχόμαστε το κάτι άλλο. Βγαίνοντας έξω, θα συναντήσουμε πολλούς ανθρώπους, "άσχημους", "όμορφους", κιτσς, ντυμένους κομψά κλπ. Σίγουρα το πρώτο που μας τραβάει είναι η εξωτερική εμφάνιση, είναι όμως αυτή η ουσία; Είναι αρκετή για να μας κάνει να μην βλέπουμε τίποτα άλλο; Είναι στην επιλογής μας εάν θα θέλουμε να "εμβαθύνουμε" σε έναν άνθρωπο, να "δούμε τον εσωτερικό του κόσμο". Τις τελευταίες σου γραμμές αν και τις καταλαβαινω δεν θέλω να σχολιάσω κάτι. Θα κλείσω με αυτό, η κοπέλα μπορεί κάλλιστα να κοιτάζει την όλη συμπεριφορά του συντρόφου της για να προβεί σε συμπεράσματα και όπως γράφτηκε σωστά πιο κάτω, ο χρόνος θα δείξει τι είναι να δείξει.

Αγαπητή Chase, πάντα απολαμβάνω τις απαντήσεις σου απλά εγώ αναρωτιέμαι. Αν δε συγκατοικήσεις πρώτα με έναν άνθρωπο να δεις τα στραβά του και αν τον αντέχεις, πώς περνάς στο επόμενο στάδιο που είναι ο αρραβώνας και ο γάμος; Αν γίνει ο αρραβώνας ή ο γάμος και μετά στη συμβίωση δύο άνθρωποι δουν ότι δεν τα καταφέρνουν τι γίνεται; Τόσα έξοδα για το τίποτα;

@Little goat δυστυχώς (ή ευτυχώς!) δεν μπαίνω τόσο συχνά για να προλαβαίνω ν' απαντώ, να με συγχωράτε. :-) Κοίτα, σαφώς και η σμυβίωση θα έπρεπε να είναι ένα δοκιμαστικό στάδιο. Θεωρώ ότι το πρόβλημα στις συμβιώσεις χωρίς πρώτα να υπάρχει αγάπη είναι ότι ο ένας βλέπει τον άλλον σαν πάροχο υπηρεσιών. Και το έχω δει και αντίστροφα, δηλαδή η γυναίκα να επωφελείται απ' τη συμβίωση. Ήξερα μία που είπε ότι έμενε πέντε χρόνια με έναν πληροφορικό και γκρίνιαζε ότι ήταν συνεχώς στον η/υ του, δεν ήθελε να πηγαίνει πουθενά (ούτε να βγαίνει ιδιαίτερα ούτε ταξίδια), και φαινόταν κολλημένος στην οθόνη ακόμα κι αν έσκαγε βόμβα στο σπίτι. Κι όταν τη ρώτησα τι έκανε τότε 5 χρόνια σε συμβίωση με κάποιον που δεν τη γέμιζε, εκείνη με αθώο ύφος είπε "μα μου πλήρωνε τις ιδιωτικές μου σπουδές." Ε τα ήθελε κι αυτή. Γενικώς, η συμβίωση κατ' εμέ θα έπρεπε ν' αποτελεί τεστ, όχι βιασύνη για να βολευτεί ο ένας ή αμφότεροι και μετά βάλτος. Και το είπα αυτό γιατί η θεώρησή μου ήταν ότι ο δεσμός της εξομολογουμένης μπορεί να μην είναι τόσο σίγουρος για την επιλογή του. Μπορεί να είναι έλλειψη savoir vivre όπως γράφτηκε, δεν αποκλείεται, απλώς εξαρτάται εδώ. Για κάποιους το savoir vivre είναι αυθόρμητη στοιχειώδης ευγένεια, αλλά για άλλους πρέπει να διαβάσουν και να περάσουν πρακτικά ώσπου να μάθουν έστω και να χαιρετούν πρώτοι.

ισα ισα. Οι αρχαιοι ελεγαν εξ ονυχος τον λεοντα. Μην υποβιβαζεις το ενστικτο μιας γυναικας. Και γενιικα μην απαξιεις τα θεματα που αναφερουν εδω οι αναγνωστιρες. Υπαρχουν λογοι που ανησυχουμε/νε.

Θα σου πω κάτι για να γνωρίζεις γενικά. Οι άνδρες δεν είμαστε πολύ του να συστήνουμε απο δω κι εκει την κοπέλα μας. Δεν είναι θέμα ότι δεν σε θέλει, απλά δεν το θεώρησε ουσιώδες. Δηλαδή άντε και σε σύστησε στην κοπέλα. Θα πείτε ένα ξερό χάρηκα κι αυτό είναι όλο. Μετά τι; Άσε που μπορεί να θεώρησε ότι η άλλη ήδη το κατάλαβε από τη στιγμή που σας είδε μαζί. Λίγο χλωμό να ήσουν η αδερφή του ας πούμε.
Κατανοώ μέχρις ενός σημείου ότι μπορεί να θίχτηκες, αλλά δεν νομίζω να έγινε επίτηδες, ούτε αυτό σημαίνει ότι δεν ταιριάζετε ή αντιλαμβάνεστε διαφορετικά κάποια πράγματα.

Εξομολογουμενη ,αυτο ακριβως που σου γραφει ο απο πανω.
Σε εμας τους ανδρες , πολλες φορες αυτες κινησεις μπορει να ειναι πολυ λεπτες για να τις πιασουμε.
Καθως τις θεωρουμε πραγματι και λιγο ανουσιες.

Δεν θα ξεχασω-το τι παραπονο ακουσα μετα- οταν ειχα φερει καποτε μια κοπελα μου στο σπιτι ,και τυχαινε μαλιστα να εχουμε κ γιορτη με πολυ κοσμο στο σπιτι.
Και εγω οχι απλα δεν την συστησα σε κανενα ,αλλα σηκωθηκα και εφυγα κιολας σε μια δουλεια αφηνοντας την μονη της.
Σε πληροφορω οτι την λατρευα,και ημουν και ερωτευμενος μαζι της.

Μη σε πιανει λοιπον ο διαολος με την τσιμπηδα του...και βαζεις διαφορα...
Επισης αν ειναι κατι ο χρονος θα στο δειξει ,να σαι σιγουρη.

ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΔΗΜΟΦΙΛΗ

Scroll to top icon