ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
5.2.2024 | 15:05

Αεργία

Διάβασα μία εξομολόγηση εδώ μέσα με τίτλο "μόνος στη ζωή" και με ενέπνευσε να γράψω και την δικιά μου καθώς ταυτίζομαι με το άτομο που την έγραψε. Ούτε εγώ έχω φίλους και παρέες αλλά θα σταθώ στο κομμάτι της ανεργίας. Κατάγομαι από ευκατάστατη οικογένεια, όχι πλούσια αλλά ευκατάστατη. Οι γονείς μου πάντα μου έπαιρναν ό,τι ήθελα και ζητούσα και δεν υπήρχε καμία πίεση από μέρους τους στο να τελειώσω κάποια σχολή και να βρω δουλειά. Τελείωσα 2 διαφορετικές σχολές αλλά δεν βρήκα δουλειά πάνω στο αντικείμενο των σπουδών μου, δεν έχει σημασία γιατί (γενική ανεργία; έλλειψη ευκαιριών στο συγκεκριμένο κλάδο στη χώρα; έλλειψη ικανοτήτων από πλευράς μου; ) αλλά το αποτέλεσμα. Επέλεξα, μια που δεν υπήρξε ποτέ μέχρι τώρα η οικονομική ανάγκη, να μη κάνω δουλειά σε αντικείμενο άλλο από αυτό των σπουδών μου, ακόμα και αν ήταν λίγους μήνες τον χρόνο (σεζόν πχ) ή μερικής απασχόλησης. Το νόημα της εργασίας είναι να είσαι ευτυχισμένος κάνοντάς την και όχι απλά να επιβιώνεις. Φαγητό και νερό χρειάζεσαι για επιβίωση και αυτά τα βρίσκεις με τον έναν τρόπο ή τον άλλον άμα τα χρειαστείς. Την δουλειά την κάνεις 8 ώρες την ημέρα και 8-9 ώρες κοιμάσαι. Τις 7-8 που απομένουν, τις σκορπάς σε φαγητό, καμία βόλτα και προσωπικά χόμπι και δραστηριότητες, ό,τι θέλεις. Οπότε γιατί να αγχωθώ στο να βρω κάποια δουλειά άλλη από αυτή που σπούδασα εφόσον δεν υπάρχει η ανάγκη; Αν κάποτε βρω μία δουλειά στο αντικείμενο των σπουδών που τα χρήματα να είναι ικανοποιητικά και το περιβάλλον να μου αρέσει, τότε ναι. Μέχρι τότε δεν εργάζομαι σε άκυρες δουλειές, εκτός αν φτάσω (χτύπα ξύλο) να χρειαστεί να το κάνω, μόνο τότε. Είμαι 32 χρονών και δεν έχω δουλέψει ούτε μία μέρα και δεν ντρέπομαι καθόλου για αυτό. Εκατομμύρια άνθρωποι δεν έχουν εργαστεί ποτέ στη ζωή τους ιστορικά μιλώντας, από πλούσιους κληρονόμους και ευγενείς, μέχρι και βασιλιάδες. Εκατομμύρια άνθρωποι και όμως, κανείς δεν νοιάστηκε, ο κόσμος συνέχισε να κυλάει. Γιατί; Επειδή δε γεννήθηκε ο άνθρωπος για να εργάζεται. Γεννήθηκε για να κάνει οικογένεια και την συνέχιση του είδους και όλα τα άλλα μετά ανακαλύφθηκαν όσο σιγά σιγά οι κοινωνίες γινόντουσαν ολοένα πιο ανταγωνιστικές και απαιτητικές. Ιστορικά μιλώντας, η δουλειά ποτέ δεν ήταν ένα must, πάντα επιβίωναν άνθρωποι όλων των κατηγοριών, αν δεν εργαζόντουσαν, είτε με οίκτο και ελεημοσύνη είτε βγαίνοντας στη παρανομία. Και ο θάνατος είναι αναπόφευκτος οπότε ποιο "πρέπει" και ποιο "να" ; Άμα θέλει κανείς δουλεύει, άμα όχι απλά προστίθεται στη λίστα των εκατομμύριων ανθρώπων που δεν εργάζονται εκούσια. Δεν καταλαβαίνω γιατί να υπάρχει ταμπού. Βλέπω ανθρώπους δυστυχισμένους με τη δουλειά τους και συνεχίζουν να τη κάνουν ξανά και ξανά επειδή νιώθουν πως θα σταματήσει η Γη να γυρίζει άμα δε πάνε στη δουλειά τους. Well, δεν ισχύει αυτό. Απλά άμα δεν πας εσύ στη δουλειά σου, γρανάζι 1, ο εργοδότης και το αφεντικό σου θα βρουν ένα άλλο γρανάζι 2 να σε αντικαταστήσουν. Γιατί να νιώθεις αναντικατάστατος όταν είσαι αναλώσιμος; "Πρέπει να δουλεύεις" , "πρέπει να έχεις φίλους" , "πρέπει να παντρευτείς". Πρέπει, πρέπει, πρέπει. Άραγε πόσα πρέπει σας δεσμευόυν από το να είστε πραγματικά ελεύθεροι και όντας οι εαυτοί σας να κάνετε μόνο όσα πράματα γουστάρετε πραγματικά; Δε θα ζήσετε για πάντα, μία ρεαλιστική υπενθύμιση του αναπόφευκτου. Εφόσον δε θα ζήσετε για πάντα, γιατί να κάνετε ό,τι οι άλλοι θέλουν να κάνετε; Η καταπίεση από εκεί ξεκινάει, όταν αφήνουμε την κοινωνια να επιβάλλεται πάνω στο Εγώ μας και χάνουμε την μοναδικότητά μας σε θέλω άλλων.
7
 
 
 
 
σχόλια

Δεν συμφωνώ καθόλου. Δουλεύουμε για να έχουμε μια καλή ή έστω ανεκτή ποιότητα ζωής. Χωρίς λεφτά δεν έχεις σπίτι, δεν έχεις φαγητό αλλά ούτε και νερό, δεν έχεις τίποτα πολύ απλά.. Ναι ίσως να υπάρχουν εκατομμύρια άνθρωποι που δεν δουλεύουν, αλλά άλλοι τόσοι αν δεν πάνε στην δουλειά τους δεν θα έχουν να φάνε.. Το χρήμα είναι απλά ένα ανταλλακτικό μέσο για τις συναλλαγές μας. Και δεν είναι καθόλου καταπίεση η δουλειά, είναι ανάγκη για επιβίωση.. Αν γεννιοσουν κάποιες δεκαετίες πριν θα δουλευες στα χωράφια και στα ζώα για αν εξασφαλίσεις την τροφή σου...

Αν και συμφωνώ απόλυτα μαζί σου, ξέρεις αυτοί που δουλεύουν δεν το κάνουν για το γούστο τους (εκτός από κάποια μειοψηφία) το κάνουν γιατί δεν έχουν άλλη επιλογή, και όχι το φαγητό κτλπ δεν θα το βρουν αν δεν δουλέψουν, ίσως επειδή κατάγεσαι απο ευκατάστατη οικογένεια δεν το έχεις νιώσει ποτέ, να μην έχεις χρήματα ούτε για φαγητό. Και εγώ δεν δουλεύω από επιλογή, μου κάνει απίστευτα κακό στην ψυχολογία μου όταν εργάζομαι, νιώθω ότι γίνομαι χειρότερος άνθρωπος γιατί η τριβή με τους άλλους ανθρώπους στα επαγγελματικά, είτε σαν εργαζόμενος με πελάτη προκαλεί άσχημες συμπεριφορές, θα πρέπει να πεις ψέματα, να υποκριθείς, να εκμεταλλευτείς και το έχω ζήσει σε όλες μου τις δουλειές αλλά εγώ δεν είμαι τέτοιος άνθρωπος και αν δεν είσαι απλά δεν επιβιώνεις, έτσι προτιμώ να μην εργάζομαι κ να μην έρχομαι αντιμέτωπος με άσχημες συμπεριφορές αλλά το κόστος είναι μεγάλο γιατί τα οικονομικά μου δεν είναι καθόλου καλά!

Scroll to top icon