ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

φυσικά και ισχύει Τ μόνος σημαίνει μένεις μ τον καθρέπτη σου π είναι κ η δυσκολότερη παρέα μ διάφορα

Κεγώ την ίδια άποψη έχω. Πιστεύω πως απλά φοβούνται την μοναξιά και το να περάσουν λίγο χρόνο με τον εαυτό τους, κάνοντας αυθυποβολή πως "πρέπει" να είναι μαζί με άλλους για να νιώσουν ευτυχία και πληρότητα. Έχω προτείνει πάρα πολλές φορές στους 2 φίλους που έχω (εκτιμάω την ποιότητα περισσότερο από την ποσότητα, θα μπορούσα να είχα κεγώ έναν μεγάλο κύκλο γνωριμιών και 20 αντί για 2 φίλους, ποιο το νόημα όμως, αφού δεν θα βρίσκεις -ή βρίσκουν και αυτοί- τον χρόνο για να βγείτε και να δυναμώσετε την φιλία σας με αποτέλεσμα να σταθεροποιηθεί σε αυτό το στάδιο που περιγράφεις και εσύ) να πάμε κάποια εκδρμή ή road trip ή κάμπινγκ, και πάντα αρνιόταν επειδή δεν θα είχαν την ευκαιρία για γνωριμίες με κοπέλες και γενική κοινωνικοποίηση, πως θα άντεχαν μερικές μέρες κάμπινγκ χωρίς ίντερνετ; Εγώ και μόνος μου θα πήγαινα αν δε φοβόμουν επειδή οκ έχει και κίνδυνο να πας μόνος σου σε ένα δάσος ή βουνό. Μερικοί άνθρωποι είναι μοναχικοί χωρίς να είναι μόνοι και μερικοί νιώθουν μοναξιά ακόμα και αν περάσουν μισή μέρα στο σπίτι τους, τι να πω, νομίζω σπανίζουν οι άνθρωποι που προτιμούν παρέες που όντως απολαμβάνουν και χωρίς να συμβιβάζονται..

Υπάρχουν άνθρωποι που είναι κοινωνικοί και περνούν καλά όπου και να τους τοποθετήσεις στο σύμπαν. Εσένα μπορεί να σου φαίνεται απίστευτο επειδή δεν λειτουργείς έτσι αλλά εκείνοι μια χαρα το απολαμβάνουν. Και για να ελκυουν τοσους ανθρώπους διπλα τους κατι αξιολόγο θα εχουν .Παρ ολα αυτά τι σημασία έχει και γιατι ασχολεισαι με το τι προτιμουν ή κάνουν οι άλλοι;

Οι εξωστρεφείς άνθρωποι έχουν πάντα την ευχέρεια να κάνουν εύκολα φιλίες σ όλους τους χώρους, διαφορετικές παρέες η κάθε μία με τα δικά της ενδιαφέροντα . Ρηχή λοιπόν η κοινωνική τους ζωή δεν είναι. Είναι γεμάτη από πράγματα, συζητήσεις κι ανθρώπους που κάνουν κέφι. Δεν μιλάμε φυσικά για σελεμπριτις που βγαίνουν για να τους δουν αλλά καθημερινούς ανθρώπους σαν κι εμάς. Ο καθένας όπως του αρέσει.

Ιδανικές παρέες και ιδανικοί άνθρωποι δεν υπάρχουν.Συμβιβασμος υπάρχει ακόμα και με πολύ κοντινά μας άτομα,δεν μπορούμε να ταιριάζουμε στο 100 τοις 100 με κανέναν.Αν είσαι άνθρωπος που δεν μπορεί να συμβιβαστεί καθόλου,ίσως καλύτερα να μονασεις.Δεν λέω βέβαια να μην έχεις καθόλου απαιτήσεις και να κάνεις παρέα με τον οποιονδήποτε,αλλά στο κείμενο σου διέκρινα έναν μηδενισμό.Αν κάνω λάθος,ζητώ συγνώμη.Και στο θέμα των γνωριμιών είσαι λάθος,όσο πιο πολύ βγαίνεις και συναναστρέφεσαι με κόσμο,τόσο αυξάνεις τις πιθανότητες για μια γνωριμία.

Σε γενικές γραμμές συμφωνώ με όσα λες.
Όσον αφορά το να μην ''σέρνεται'' κάπου κάποιος με το ζόρι μόνο και μόνο για να βγει χωρίς να το ευχαριστιέται.
Από την άλλη δεν ξέρω κατά πόσο έχεις κάτσει μόνος ή μόνη σου στο σπίτι σου, δεν διευκρινίζεις πόσο καιρό το κάνεις αυτό.
Εμένα η εξομολόγηση μού βγάζει απλώς ότι έχεις επιλογές και προτάσεις από τους άλλους για να βγεις κι απλώς βαριέσαι τους φίλους σου (ή δεν τους έχεις και σε πολύ μεγάλη εκτίμηση τέλος πάντων, σε κάνουν να πλήττεις κτλ..) κι έτσι δικαιολογείς τα άκυρα που τους ρίχνεις.
Συγνώμη αν δεν ισχύει αυτό, σου λέω απλώς τι μου βγάζει η εξομολόγηση έτσι όπως είναι γραμμένη.
Γιατί αν είχες συνειδητοποιήσει ότι είσαι ολομόναχο άτομο στον κόσμο (κάτι που δεν ισχύει στην περίπτωσή σου όπως φαίνεται) δεν θα εγκωμίαζες τόσο πολύ την επιλεκτική σου σπιτική απομόνωση πασχίζοντας να βγάλεις όλες ανεξαιρέτως τις παρέες τριγύρω σου αποτελέσματα αποτυχίας.
Ή ακόμα και υποκριτές να ήταν οι περισσότεροι με τις παρέες τους (αν υπήρχε κάποιος ''μαγικός τρόπος να το ξέρεις αυτό) θα ήσουν πιο διαλλακτικός άνθρωπος και αν είχες ζήσει πραγματική μοναξιά χωρίς να είναι επιλογή σου, δεν θα αποδοκίμαζες την θέληση κάποιων να βρίσκονται με τις παρέες τους ακόμα κι αν δεν συμφωνούν σε όλα ή ακόμα κι αν δεν περνάνε σούπερ τέλεια.

Ας σου γράψω λοιπόν πώς τα βλέπω εγώ, και θα καταλάβεις πού διαφωνώ :
Ο καθένας μας, από ανάγκη δημιουργεί παρέες και από ανάγκη κοινωνικοποιείται. Διαφορετικά, ακόμα θα ήμασταν ο καθένας μόνος του στη ζούγκλα και θα μας έτρωγαν τα άγρια θηρία.
Ορισμένοι, νοιώθουν πιο ανασφαλείς από άλλους και επιζητούν συνέχεια παρέες κάθε είδους · άσχετα αν σε πολλές από αυτές δεν περνάνε καλά. Ορισμένοι άλλοι, αρκούνται στον εαυτό τους και σε λίγους εκλεκτούς φίλους · τίποτα παραπάνω. Το ότι η πρώτη κατηγορία ανασφαλών δεν περνά καλά, δεν την εμποδίζει κάποια στιγμή να ξεκόψει από τη συγκεκριμένη παρέα και να κολλήσει σε μιαν άλλη όπου πιστεύει ότι θα περάσει καλύτερα...
Αυτά όλα, με έχουν κάνει να βγάλω το συμπέρασμα ότι όχι, δεν ισχύει πως όσο μεγαλύτερος ο κοινωνικός κύκλος κάποιου, τόσο και πιο ρηχή κοινωνική ζωή έχει όπως γράφεις · αλλά το αντίθετο.
Επειδή έτσι καταφέρνει να συγκεντρώνει πάνω του τα φώτα της δημοσιότητας και να τον προσέξουν πιο πολλοί...να πουν "κοίτα πόσο σπουδαίος άνθρωπος είναι, πόσοι τον ξέρουν · μέσα σε όλα ! " (και βέβαια, περιμένουν να έχει και αρκετά λεφτά πίσω του)...
Αν όμως διάβασες τα προηγούμενα, η λογική μου λέει πως μάλλον αυτός ο ίδιος έχει τις περισσότερες πιθανότητες να είναι ρηχός, κενός και ματαιόδοξος. Και ας έχει κατά τα υπόλοιπα μία πλούσια και αξιόλογη κοινωνική ζωή. Προσωπικά, δεν αναμένω από κάποιον να είναι "αξιόλογος" τη στιγμή που φοβάται (και) τη σκιά του. Δεν του αρκεί τόσος κόσμος που έχει από κοντά, θα επιθυμούσε στο πλευρό του και το σύμπαν ολόκληρο αν γινόταν.
Τέλος, υπάρχει και αυτή η μικρή κατηγορία των λίγων "καταραμένων" που επειδή δε μπορούν να υποφέρουν τον εαυτό τους και έχουν κακό κάρμα, θέλουν να βγαίνουν συνέχεια έξω και να μιλάνε έστω και με αγνώστους...
Για να μη βαράνε όσο κάθονται σπίτι το κεφάλι τους στον τοίχο.