ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Εγώ βλέπω ότι θες να κάνεις κάτι δικό σου χωρίς πολλές εξηγήσεις ξέχωρα απο αυτά που γράφεις και έχεις καταλάβει οτι δεν οδηγούν πουθενά. Ακόμα κι όταν θα έχεις τον δικό σου χώρο, η “απλή και άνετη ζωή” δεν είναι εύκολη. Πρέπει να βρίσκεις να ζεις με τα προβληματα που έχεις. Τώρα όταν κοιτάς τους άλλους που ανεβάζουν τη ζωή τους σαν να μην υπάρχει κόστος, είναι εύκολο να νομίζεις ότι όλα αυτά τα έχουν. Όπως δεν ξέρεις αν αυτό που δείχνουν είναι η κορυφή από παγόβουνο, και πιο κάτω υπάρχουν άνθρωποι που ζουν για να ξεχρεώνουν τα χρωστούμενα άλλων. Αν αρχίσεις να βλέπεις πόσα πράγματα φαίνονται χωρίς να είναι, ίσως σταματήσεις να μετράς τη ζωή σου με εικόνες και posts.

Σαν κι εσένα είναι χιλιάδες άλλοι. Να χαίρεσαι που έχεις την υγεία σου γιατί καπόιοι δεν έχουν ούτε αυτό και να προσπαθείς για το καλύτερο. Γιατί μην ξεχνάς ότι εκτός από τα καλύτερα που κοιταζεις υπάρχουν και τα χειρότερα που δεν θέλεις να βλέπεις. Όσο για την μητέρα σου εφόσον μπορεί να εργαστεί πίεσε την να βρει μια δουλειά για να μην έχει ανάγκη κανέναν να καλύπτει τα έξοδα της.

Μετά από χρόνια ξαναμπαίνω Lifoland και εισαι το πρώτο πράγμα που διαβάζω..θα σου πω πολύ συντομα ότι είμαι 24 προέρχομαι από μια οικογένεια διαλυμένη χωρισμένη και οικονομικα αδύνατη. Έχω δώσει μάχες και δίνω μέχρι σήμερα να μάθω τα τραυματα μου να τα αντιμετωπίσω και να προχωρήσω μπροστά στη ζωή μου και να πάρω αυτό που μου αξίζει. Βάλε στόχους και προσπάθησε γιαυτους, δεν χρειάζεσαι να περιμένεις τίποτα από κανέναν και δεν χρειαζεται να κοιτάς τι κανει ο καθένας στη ζωή του και τι δείχνει προς τα έξω...Φτιάξε τη ζωή που θέλεις και φταστην όπου μπορείς!

Βλέπεις αυτούς που πάνε διακοπές, αγοράζουν ρούχα, αυτοκίνητα κτλπ, πόσοι είναι; 10-30-30-100 που τα ανεβάζουν στα social;
Σε πληροφορω πως οι κατα χιλιάδες σαν και εσένα που δεν τα κάνουν αυτά δεν τα ανεβάζουν στα σοσιαλ και επομένως δεν μπορείς να τους δεις, τι να ανεβάσουν, τα πράγματα που δεν αγοράζουν ή τα ταξίδια που δεν παν;
Επίσης η μητέρα σου δεν δουλεύει και λες ότι καπνίζει, ένα έξοδο που για μένα εάν είσαι φτωχός και δεν δουλεύεις κιόλας και έχεις και παιδί που σπουδάζει είναι τουλάχιστον ανεπίτρεπτο. Νομίζω πως πρέπει να τοποθετήσεις τα πράγματα σωστά και να βάλεις τον καθένα στην θέση του!

ξερω πως ειναι να εισαι σαυτη τη κατασταση. εισαι μια νεα γυναικα και βλεπεις ολους τους συμμαθητες σου να εχουν λεφτα απο γονεις, να βγαινουν εξω, να κυκλοφορουν, να αλλαζουν συνεχεια ρουχα, ταξιδακια-διακοπες, καποιοι να εχουν και μεταφορικο μεσο, αυτοκινητο-μηχανη, ενω εσυ να τη βγαζεις ισα ισα, να χρειαζεται να δουλευεις, να παιρνεις το λεωφορειο, να μη πας διακοπες, να μενεις με γονεις και να μην ζησεις αυτη την ελευθερια του να ζεις μονος σε σπιτι κανοντας οτι θελεις. τα εζησα κ γω οταν ημουν σε ηλικια λυκειου, ετος 2006, 07, 08..... (δε σπουδασα, μετα απτο στρατο, χωθηκα στις δουλειες του χωριου μου)..... ολοι της περιοχη μου, και ολοι οι γνωστοι μου, απτο χωριο μου και απτα γυρω χωρια, ειχαν χορηγεια απο γονεις, και βγαιναν, ενω εγω λογο οικογενειακων ατυχιων, σπιτι , λιωσιμο στο ps2, και με καποιες ταινιες σε cd απο το videoclub της πολης μου. λυση στο προβλημα σου δεν εχω. στην ελλαδα ειμαστε, οι μισθοι ειναι για επιβιωση μονο, οποτε τωρα τα λεω, απλα για να λεω... ουτε λογια παρηγοριας ειναι. απλα θυμηθηκα οτι καποτε ημουν κ γω ετσι...

Στην αρχή ξεκινάς με "Ο πατέρας μου ως υπάλληλος παίρνει 900€" και λίγο παρακάτω "Είμαι 23 ετών όλες οι συνομήλικες μου πάνε διακοπές και ανεβάζουν στα σοσιαλ τα ακριβά ρούχα τους , τα ακριβά εστιατόρια , το καινούργιο τους αμάξι , τα τέλεια ταξίδια που κάνουν και πάει λέγοντας .. Εμένα οι γονείς μου γιατί να μην μπορούν να με στηρίξουν ;" βγάζεις παράπονο. Οκ, 23 είσαι, το προσπερνάω.

Λες ότι είσαι πωλήτρια και γκρινιάζεις αντί να πάρεις κανένα πτυχίο σε αυτό που κάνεις τώρα (π.χ. Διοίκηση Επιχειρήσεων) ώστε στο μέλλον να κάνεις καριέρα, αντί αυτού χαζεύεις στο τικ. τοκ και στο ίνστα το κάθε wannabe νεόπλουτο ναρκισσιστή και την κάθε ντίβα που δείχνει μόνο τα όμορφα και ποτέ τα άσχημα. Τι να πρωτοσχολιάσω...

Κάποιος από παλιά έχει πει, να μάθουμε να διαχωρίζουμε μέσα μας "το επιθυμητό από το εφικτό".
Μόνο έτσι μπορούμε μετά να σταθούμε στη μέση από αυτά τα δύο ώστε να μπορούμε να είμαστε σε θέση τόσο να πραγματοποιούμε τις επιθυμίες μας, όσο και να υποφέρουμε λιγότερο όταν αυτό δε γίνεται.
Όταν αναφέρεσαι με παράπονο στο ότι "οι γονείς σου δεν σε στηρίζουν", προφανώς αναφέρεσαι στη μητέρα σου, που φυσικά ήταν λάθος της να σου υπόσχεται πράγματα που δεν θα κάνει.
Ο πατέρας σου με 900 € μισθό και να στηρίζει και τη μητέρα σου από πάνω που δεν εργάζεται, δε νομίζω πως είναι σε θέση να σου προσφέρει περισσότερα.
Αν πάλι οικονομικά σαν οικογένεια είστε τόσο χάλια που θα πρέπει να τσοντάρεις και εσύ χρήματα από το μισθό σου για τη μητέρα σου αλλιώς δε "βγαίνει" ο μήνας, τότε, θα σου έλεγα να μη δίνεις σημασία στις συνομήλικές σου που μπορούν να έχουν όλα τα παραπάνω που αναφέρεις, επειδή δε γνωρίζεις ούτε τη δική τους οικονομική κατάσταση, ούτε τα τυχόν έσοδά τους · αλλά να επικεντρωθείς σε αυτό που σου έγραψα αρχικά.