Kαι ενώ διάφοροι φίλοι με τη μαγική πρόσκληση για το μουσείο της Ακρόπολης παίρνουν τηλέφωνο ή στέλνουν SMS «eimai sto mouseio. Einai teleioooo», οι εκδόσεις Καστανιώτη έστειλαν πρωί πρωί ένα από τα πιο αισιόδοξα και ευθυτενή μηνύματα για το περίφημο απουσιόλογιο, για τα γλυπτά που λείπουν. Πρόκειται για τη δήλωση που έκανε η νομπελίστας Ναντίν Γκόρντιμερ, ξεκαθαρίζοντας: «Το γεγονός ότι μέρος της ζωφόρου βρίσκεται στη Βρετανία, είναι δείγμα αλαζονείας ξεκάθαρο όπως το μάρμαρο». Γράφει λοιπόν η Νοτιοαφρικανή ακτιβίστρια στον πρόλογο του βιβλίου του Κρίστοφερ Χίτσενς (ο οποίος αυτόν το μήνα έκανε ό,τι μπορούσε διεθνώς για να θίξει το θέμα της επιστροφής των γλυπτών, και από το «Vanity Fair» και από το «Newsweek») «Τhe Parthenon Marbles: Τhe case for reunification»:
«H αίθουσα του Παρθενώνα στο νέο μουσείο της Ακρόπολης, στην Αθήνα, προσφέρει τη μοναδική δυνατότητα να "ακολουθήσει" κανείς την Πομπή των Παναθηναίων όπως απεικονίζεται στη ζωφόρο (μήκους 160 μέτρων), και δη σε έναν χώρο που βλέπει κατευθείαν στον Παρθενώνα, στην κορυφή του Ιερού Βράχου.
Τα γλυπτά δεν ανήκουν και δεν ανήκαν ποτέ στον Λόρδο Έλγιν. Η επιστροφή τους σήμερα βασίζεται σε δεδομένα που υπερβαίνουν τα αυστηρώς νομικά: στην αποκατάσταση μιας αποικιοκρατικής αδικίας, κεκαλυμμένης από μια απλή εμπορική συναλλαγή. Δεδομένης της προέλευσής τους, μπορεί να υποστηριχθεί με βεβαιότητα ότι τα γλυπτά ανήκουν στην Ελλάδα. Είναι ένα κομμάτι του πολιτιστικού DNA των Ελλήνων και εκεί ανήκουν. Η επιστροφή τους θα ήταν μια κατάκτηση για την Ελλάδα αλλά και για ολόκληρη την ανθρωπότητα».
