Έφυγε από τη ζωή η ηθοποιός Έλλη Βοζικιάδου

Έφυγε σήμερα το πρωί από τη ζωή η ηθοποιός Έλλη Βοζικιάδου, όπως γνωστοποίησε μέσω ανάρτησης η κόρη της Λόρνα Κούτση. 

H Έλλη Βοζικιάδου γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη. Αποφοίτησε από το Αμερικανικό Κολλέγιο Αθηνών και τη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου με άριστα. Απόφοιτος επίσης της Γαλλικής Ακαδημίας Αθηνών. Από μαθήτρια δραματικής σχολής θήτευσε ως ηθοποιός στο Εθνικό Θέατρο το οποίο και υπηρέτησε επί μία 20ετία, παίζοντας ρόλους πρωταγωνιστικούς, ιδιαίτερα στην αρχαία τραγωδία, καθώς και στο κλασσικό και σύγχρονο ρεπερτόριο, ελληνικό και ξένο. Ίδρυσε το θέατρο Θυμέλη.

Στην ανάρτησή της για το θάνατο της μητέρας της, η κα. Κούτση αναφέρει: «Σήμερα το πρωί άφησε την τελευταία της πνοή μια μεγάλη Κυρία του θεάτρου, η Έλλη Βοζικιάδου. Ένας υπέροχος Άνθρωπος, γλυκός, ηθικός και έντιμος που υπηρέτησε από παιδί το Θέατρο μα αγάπη και αφοσίωση.... με αυταπάρνηση, με αγώνα... 20 χρόνια πρωταγωνίστρια στο Εθνικό Θέατρο κι άλλα 40 χρόνια στο δικό της θεατρικό σπίτι, το θέατρο "ΘΥΜΕΛΗ -ΕΛΛΗΣ ΒΟΖΙΚΙΑΔΟΥ" που από το 1980 προσφέρει στο φιλοθεάμων κοινό όλων των ηλικιών παραστάσεις με ψυχή και με ποιότητα... Ένας αθόρυβος και γλυκός άνθρωπος, ηθοποιός και σκηνοθέτης, συγγραφέας και ενδυματολόγος που ακούραστα υπηρέτησε την Τέχνη σεμνά και με αγάπη...Αυτός ο υπέροχος άνθρωπος είχα την τύχη να είναι η δική μου Μάνα, μια μάνα που η αφοσίωσή της στο θέατρο δεν μου στέρησε ποτέ τη στοργή και το ενδιαφέρον της, τη λαχτάρα της... μια μοναδική μάνα.... η μανούλα μου... Αλλά και μια μοναδική σύζυγος... Με τον αείμνηστο πατέρα μου αρχιμουσικό Διονύση Κούτση μαζί χέρι - χέρι πορεύθηκαν στη Ζωή και την Τέχνη σαν ένα υποδειγματικό ζευγάρι... Με αβάσταχτο πόνο ψυχής θα την αποχαιρετίσω τη Δευτέρα 27 Απριλίου ώρα 12 μμ στο Α' νεκροταφείο Αθηνών, σε απόσταση αναπνοής από τον λατρεμένο της, τον αξέχαστο πατέρα μου που ήδη την έχει πάρει από το χέρι για να την οδηγήσει στο πιο γαλήνιο ουράνιο πέπλο... Μανούλα μου όσο ζω θα σ' αγαπώ και θα σε τιμώ όπως σου αξίζει....θα σας περιμένω μαζί με το μπαμπάκα στα όνειρά μου να μου πείτε πως είστε και πάλι ευτυχισμένοι μαζί και κάποια στιγμή θα ξανασυναντηθούμε και οι τρεις μαζί: "σάρκα μία" , όπως λέγαμε πάντα....»