Η Καναδή ποιήτρια και μεταφράστρια Beverley Bie Brahic γοητεύεται από τους λακωνικούς στίχους του μεγάλου μας ποιητή Γιάννη Ρίτσου, αναφέροντας ότι πέρασε ένα μεγάλο μέρος της ζωής του αντιστεκόμενος στον φασισμό, μερικές φορές μεσα από την φυλακή.
Σχολιάζει τον Ρίτσο ως έναν από τους διαπρεπείς Έλληνες ποιητές του 20ου αιώνα, σεβαστό στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.
Πιστευει ότι πολλά ποιήματα του έχουν ένα σουρεαλιστικό στοιχείο, καθώς αντί να κινηθούν χρονολογικά ή με λογική σειρά, κάνουν άλματα, περιέχουν αινιγματικές και ανησυχητικές εικόνες που δίνουν στον αναγνώστη την χαρά να αναζητήσει και να ανακαλύψει συνδέσεις, όπως συμβαίνει όταν κοιτάζουμε έναν κυβιστικό ή έναν σουρεαλιστικό πίνακα.
Επίσης γράφει ότι ίσως η καλύτερη μεθοδος να διαβαστούν τα ποιήματα του Ρίτσου είναι να τα πιάνεις ξανά και ξανά στα χέρια σου για να πάρεις την αίσθηση τους. Και όπως στην ποίηση του Apollinaire και των σουρεαλιστών που εμφανίστηκαν μετά τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο, η παρουσία των γυναικών στα ποιήματα του Έλληνα ποιητή, είναι ισχυρή.
Τέλος προτρέπει τους αναγνώστες να βάλουν αυτήν την συλλογή που μετέφρασε ο David Harsent,στο ράφι της βιβλιοθήκης τους με τα ποιήματα του Γιάννη Ρίτσου, ή ξεκινώντας από αυτήν, να φτιάξουν ένα.
σχόλια