Είναι αστείο να μιλάς με κάποιον που τον λένε Φλόκο. Όπως και αν γράφει το όνομά του.To single του Deception, όμως, που μόλις κυκλοφόρησε είναι τόσο καλό που δεν σου αφήνει περιθώρια για αστεία. Το ομώνυμο κομμάτι που φαίνεται ότι είναι φτιαγμένο με αποσπάσματα ήχων ηλεκτρονικών παιχνιδιών έχει πάρει μόνο εντυπωσιακά καλά σχόλια, ενώ η «δεύτερη πλευρά» είναι ακόμα πιο συναισθηματική και θυμίζει τις πρώτες μέρες των LFO. Ο Flokosh (πιο σωστά: FlökosH) πριν από δύο μήνες έγινε 19 ετών. Είναι Έλληνας, εδώ και έναν περίπου χρόνο ζει στη Γερμανία με την κοπέλα του και το όνομά του είναι ένα παλιό user name που είχε από 9 χρονών και χρησιμοποιούσε για να παίζει παιχνίδια. «Τώρα πια αντιπροσωπεύει τη μουσική μου περσόνα», λέει και γελάει. «Το χρησιμοποιώ και για τις μουσικές μου μπούρδες. Είναι τόσα πολλά τα πράγματα που θα ’πρεπε να κάνω και δεν κάνω, ή τα πράγματα στα οποία είμαι άχρηστος, οπότε καταλήγω να περνάω τις πιο πολλές ώρες με την μουσική. Τουλάχιστον είναι μια μορφή έκφρασης και νομίζω ότι κάνω και κάτι έτσι».
Ο Flokosh έχει χιούμορ. Αυτό είναι ξεκάθαρο στα κομμάτια του, αλλά όταν μιλάει για τον εαυτό του σοβαρεύει. «Γεννήθηκα και μεγάλωσα στην Αθήνα, μέσα σε αυτό που λες ‘χαμηλή προς μέσης τάξης οικογένεια’, τίποτα φοβερό. Υποθέτω ότι η μουσική μου άρεσε υποσυνείδητα πριν καν να καταλάβω τι σημαίνει, γιατί όταν ήμουν τεσσάρων ζήτησα από τους γονείς μου να με γράψουν στο ωδείο. Ξεκίνησα το πιάνο, αλλά, χάρη στην ανοιχτόμυαλη καθηγήτριά μου, εκτός από κλασική μουσική έπαιζα και μουσικές από συνθέτες που έγραφαν μουσική για anime και games (πχ. Nobuo Uematsu) και έτσι συνέχισα έως τα 12-13, μέχρι που δεν το ένιωθα τόσο πλέον και σταμάτησα. Άρχισα να ακούω φανατικά ένα μεγάλο φάσμα από μέταλ και ροκ, επειδή άκουγαν η μάνα μου και ο αδερφός μου. Την ηλεκτρονική μουσική την ερωτεύτηκα μέσω του ξάδερφού μου που άκουγε jungle και drum and bass podcasts, και στα 15 μου προσπάθησα να φτιάξω και εγώ τη φάση μου. Βέβαια, δεν το ’παιρνα και τόσο σοβαρά και δεν πίστευα ότι θα με έβγαζε κάπου».
Όσο γραφικός κι αν γίνομαι, θα σου πω ότι έμπνευση μου δίνει η κοπέλα μου, έχει έναν ρόλο μούσας στη ζωή μου, και η κάνναβη που με βοηθάει να κοιμάμαι λίγο πιο εύκολα. Με σιγουριά μπορώ να σου πω ότι η μουσική είναι μεγάλο μέρος της ζωής μου, όλα τα άλλα πέρα από αυτό είναι ασήμαντες λεπτομέρειες
Τον ρωτάω τι τον κάνει να γράφει μουσική. «Νομίζω ότι το κίνητρο είναι μια δικαιολογία του μυαλού μας για να κάνουμε κάτι και από δικαιολογίες εγώ άλλο τίποτα», λέει και ξεκαρδίζεται. «Αυτός είναι ένας λόγος για να γράφω όλη την ώρα. Όσο γραφικός κι αν γίνομαι, θα σου πω ότι έμπνευση μου δίνει η κοπέλα μου, έχει έναν ρόλο μούσας στη ζωή μου, και η κάνναβη που με βοηθάει να κοιμάμαι λίγο πιο εύκολα. Με σιγουριά μπορώ να σου πω ότι η μουσική είναι μεγάλο μέρος της ζωής μου, όλα τα άλλα πέρα από αυτό είναι ασήμαντες λεπτομέρειες».
Ο Flokosh μεγάλωσε δίπλα σε βουνό και από μικρός έμαθε να αγαπάει τη φύση. «Ευθύνεται ο πατέρας μου για αυτό», λέει, «πάντα μου άρεσε πολύ να πηγαίνω μεγάλες βόλτες σε δάση, βουνά, λίμνες, -η πυκνή βλάστηση ήταν αυτή που έβρισκα πάντα πιο ενδιαφέρουσα και η Γερμανία είναι γεμάτη δάση. Με τρελαίνουν επίσης οι ταράτσες, τα εγκαταλελειμμένα κτήρια, τα εργοστάσια, οι ράγες των τρένων γιατί μ' αρέσει να τα βλέπω να περνούν. Μου αρέσουν τα μέρη στα οποία δεν θα έπρεπε να βρίσκεσαι ή είναι γενικά πιο δύσβατα και θα μου αφήσουν τρύπες στην μπλούζα! Αυτό που εκτιμώ στην φύση είναι η ησυχία που μπορεί να σου παρέχει, κάτι που γίνεται όλο και πιο σπάνιο πλέον, ειδικά άμα μένεις σε πόλη. Ξέρεις, είναι καλό να αδειάζεις πού και πού το κεφάλι σου από όλη αυτή τη βαβούρα. Μου δίνει την εντύπωση ότι ανανεώνομαι, κάτι που βρίσκω αρκετά σημαντικό.
Μ’ αρέσει επίσης να παίζω με χρώματα, μελάνια και μπογιές σε κάθε είδους επιφάνεια, από χαρτιά και καμβάδες μέχρι τοίχους και παλιά χρησιμοποιημένα αντικείμενα, ή μικρά άχρηστα έπιπλα που ο κόσμος συνήθως πετάει έξω από το σπίτι του».
Δηλώνει ότι τον εκνευρίζουν «ο ελάχιστος χρόνος της ύπαρξής μας», «οι αδικίες στον πλανήτη», αλλά και πιο ανόητα πράγματα, όπως όταν πονάει το στομάχι του όλη την ώρα χωρίς λόγο ή όταν οι μερίδες ανανά στα φαγάδικα είναι μικροσκοπικές.
Τον ρωτάω αν τον ενοχλεί που τα νέα παιδιά έχουν απαξιώσει τόσο τη μουσική. Που σχεδόν κανείς δεν ακούει κάτι συγκεκριμένο και για πολύ. «Καθόλου» λέει, «εξάλλου ούτε και εγώ ακούω κάτι συγκεκριμένο και για πολύ. Γιατί να το κάνω, όταν έχω την επιλογή να ακούω πολλά διαφορετικά πράγματα; Θα μπορούσα να πω ότι με ενοχλεί όταν τα νέα παιδιά δεν εμβαθύνουν τα ακούσματά τους ή δεν παίρνουν στα σοβαρά τη μουσική, αλλά με ενοχλεί και η γκρίνια γενικώς, για αυτό σταματάω εδώ. Είναι παράλογο να ζητάς από όλους να έχουν το ίδιο ενδιαφέρον για κάτι που αρέσει πολύ σε σένα.
«Τι είναι αυτό που κάνει έναν παραγωγό αναγνωρίσιμο;». «Δυστυχώς το τι θεωρείται στις μέρες μας αναγνωρίσιμο δεν είναι ακριβώς η ιδέα που έχω εγώ για αυτήν την έννοια. Αναγνωρίσιμος για μένα είναι ο καλλιτέχνης, ο οποίος μέσα από τις επιρροές και τις εμπειρίες του έχει δημιουργήσει ένα δικό του προσωπικό είδος ή ύφος ή ένα δικό του φάσμα ήχου. Αυτός, δηλαδή, που βάζει άλλη μια μικρή αλλά σημαντική πινελιά στον γενικότερο μεγάλο πίνακα».
«Πες μου κάτι που σου αρέσει πολύ». «Ο ανανάς και κάποια αλλά φρούτα. Η pizza με ανανά».
Το 'Deception EP' κυκλοφορεί από την Black Athena
Μπορείς να το κατεβάσεις εδώ. Και να το ακούσεις εδώ.
σχόλια