Ο μεγάλος τενόρος Ενρίκο Καρούζο τραγούδησε περίπου 60 ρόλους, ο θρύλος Μαρία Κάλλας περίπου 50 και η Ρενέ Φλέμινγκ, η πιο διάσημη σοπράνο σήμερα, περίπου 55.
Όμως ο Πλάθιντο Ντομίνγκο τους έχει ξεπεράσει όλους κατά πολύ και σήμερα, 23 Αυγούστου, όταν ανέβει στη σκηνή για την παράσταση «Αλιείς μαργαριταριών» του Μπιζέ στο Φεστιβάλ του Σάλτσμπουργκ στην Αυστρία, θα φτάσει σε ένα πραγματικά ανήκουστο ορόσημο στην ιστορία της όπερας: θα τραγουδήσει τον 150ο του ρόλο.
Η εφημερίδα New York Times κάνει λόγο για απίστευτο επίτευγμα στο χώρο και του αφιερώνει ένα μεγάλο κομμάτι στην ηλεκτρονική της έκδοση.
«Αν κοιτάξετε την ιστορία των ερμηνευτών στην όπερα, ξεχωρίζει», δήλωσε ο Joseph Volpe, πρώην γενικός διευθυντής της Μητροπολιτικής Όπερας. «Αν υπήρξε ποτέ ένας γίγαντας σε οποιαδήποτε βιομηχανία, αυτός είναι ο Ντομίνγκο. Είναι ασύγκριτος», λέει.
Όντας 77 ετών, ο ισπανός τενόρος έχει περάσει κατά πολύ την ηλικία στην οποία αποχωρούν οι περισσότεροι συνάδελφοί του, έχει σχεδόν 4.000 εμφανίσεις σε μια καριέρα έξι δεκαετιών και έχει ηχογραφήσει περισσότερα από 100 άλμπουμ.
Και συνεχίζει να προσθέτει ρόλους στο ρεπερτόριό του, επιλέγοντας εκείνους που ταιριάζουν με τη μεταβαλλόμενη φωνή του, ενώ παράλληλα είναι μαέστρος και καλλιτεχνικός διευθυντής.
Η ανθεκτικότητα του Ντομίνγκο έχει πάντως αμφισβητηθεί. Ήδη από τη δεκαετία του '70, του είχαν πει να επιβραδύνει ή να ρισκάρει να «καεί». Καθώς πέρασε τα 60, οι κριτικοί και κάποιοι θαυμαστές= του επανειλημμένα τον συμβούλευαν να αποσυρθεί με αξιοπρέπεια.
Τίποτα όμως δεν τον έχει σταματήσει και ο ίδιος δήλωσε: «Όταν ξεκουράζομαι, σκουριάζω». Μπορεί κάποιο να λένε ακόμη πως είναι πολύ μεγάλος για την σκηνή, αλλά οι τελευταίες του παραστάσεις ήταν όλες τρομερά επιτυχημένες και οι περισσότερες sold out.
«Η φωνή του ακούγεται υγιής και κινείται με ευχέρεια», γράφει ο Zachary Woolfe στην κριτική του περιοδικού των New York Times.
Ο Peter Gelb, ο γενικός διευθυντής του Met, δήλωσε ότι οι πρόσφατες εμφανίσεις του, έχουν δείξει ότι οι άνθρωποι δεν έχουν χάσει το ενδιαφέρον τους για τις παραστάσεις του.
«Είναι ένας μύθος», είπε ο κ. Gelb. «Αν είστε φαν του μπέιζμπολ, δεν θα θέλατε να δείτε τον Babe Ruth στα τελευταία χρόνια της καριέρας του; Αυτό συμβαίνει και με τον Ντομίνγκο...», λέει.
Όντας 77 ετών, ο ισπανός τενόρος έχει περάσει κατά πολύ την ηλικία στην οποία αποχωρούν οι περισσότεροι συνάδελφοί του, έχει σχεδόν 4.000 εμφανίσεις σε μια καριέρα έξι δεκαετιών και έχει ηχογραφήσει περισσότερα από 100 άλμπουμ.
Η πρόεδρος του Φεστιβάλ στο Σάλτσμπουργκ, Helga Rabl-Stadler, δήλωσε ότι δεν είχε κανένα δισταγμό για το κάλεσμα στον Ντομίνγκο αυτό το καλοκαίρι, Αν και για το ρόλο του «Zurga» στη διάσημη όπερα είναι κάπως μεγάλος, όπως λέει και η ίδια, τονίζει πως «είναι τόσο όμορφος άνθρωπος... ποτέ δεν σκέφτεστε την ηλικία του γιατί είναι τόσο σαγηνευτικός στη σκηνή».
Ο Ντομίνγκο δήλωσε ότι έχει περάσει το καλοκαίρι του κάνοντας προετοιμασία του για το ρόλο του. Για την εκμάθησή του έπαιζε την όπερα μόνος στο πιάνο μέχρι που την απομνημόνευσε.
«Μπορώ να σας πω ότι είναι πολύ πιο δύσκολο να απομνημονεύσετε κείμενο και μουσική τώρα από ό, τι ήταν πριν από 30 ή 40 ή 50 χρόνια. Αλλά δεν θα αφήσω να με σταματήσει».
Την επόμενη σεζόν σχεδιάζει να παρουσιάσει τον 151ο ρόλο του στο «El Gato Montés» του Manuel Moreno Penella στην Όπερα του Λος Άντζελες, όπου είναι γενικός διευθυντής. Ετοιμάζει ένα νέο άλμπουμ με τον νέο Ισπανό κιθαρίστα Pablo Sáinz Villegas και έχει προγραμματιστεί να επιστρέψει στο Met τον Νοέμβριο με την όπερα «Gianni Schicchi» του Πουτσίνι, για να γιορτάσει την 50ή επέτειο από το ντεμπούτο του εκεί.
Μετά από αυτό, ποιος ξέρει; Η Όπερα είναι μια μορφή τέχνης που προγραμματίζεται συχνά μέχρι πέντε χρόνια εκ των προτέρων, αλλά το να κάνεις ένα τέτοιο πρόγραμμα για τον Ντομίνγκο εμπεριέχει προφανείς κινδύνους. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο ο Gelb κρατάει το χρονοδιάγραμμα του Met ανοιχτό και λίγο χαλαρό για τον τενόρο.
Ο Ντομίνγκο από την πλευρά του, εξακολουθεί να θεωρεί το τραγούδι το σημαντικότερο στοιχεία στη ζωή του και λέει πως «Θέλω να το κάνω, εφόσον μπορώ να το κάνω καλά».
Με πληροφορίες από New York Times
σχόλια