Πέθανε η δημοφιλής ηθοποιός Ευαγγελία Σαμιωτάκη η οποία το τελευταίο διάστημα αντιμετώπιζε σοβαρά προβλήματα υγείας. Η κηδεία της θα γίνει την Κυριακή στον Άγιο Αθανάσιο στο Μαρκόπουλο Ωροπού. Σύμφωνα με τις πρώτες πληροφορίες υπέστη καρδιακό επεισόδιο και πέθανε σήμερα νωρίς το πρωί.
Η Ευαγγελία Σαμιωτάκη είχε γεννηθεί το 1934 και αποφοίτησε από το Εθνικό Θέατρο και είχε γνωρίζει μεγάλη επιτυχία μέσα από τους ρόλους της στον κινηματογράφο, το θέατρο και την τηλεόραση. Τα τελευταία χρόνια είχε αποσυρθεί καθώς αντιμετώπιζε σοβαρά κινητικά προβλήματα.
Στα 18 της παντρεύτηκε τον επίσης ηθοποιό Σπύρο Καλογήρου με τον οποίο απέκτησαν ένα γιο, τον Κωνσταντίνο.
«Έφυγε ξαφνικά από κοντά μας η αγαπημένη Ευαγγελία Σαμιωτακη...μανα ΜΟΥ μου σε πολλά έργα στο θέατρο κ την τηλεόραση...καλο ταξίδι ΚΑΛΗ μου κυρία...», έγραψε ο ηθοποιός Σπύρος Μπιμπίλας ανακοινώνοντας το θάνατό της.
Το βιογραφικό της Ευαγγελίας Σαμιωτάκη από το whoiswhogreece.com
Οι γονείς της από πολλές γενιές κατάγονται από την Σάμο. Ο προπάππους της ήταν οπλαρχηγός με δική του ομάδα που εξολόθρευσε τους Τούρκους το 1840 κατά την διάρκεια της απελευθέρωσης της Σάμου. Ο παππούς της Γιώργος Χ., μεγάλος κτηματίας και παραγωγός στο νησί, παντρεύει την κόρη του (και μητέρα της) με ένα καπνοπαραγωγό που γρήγορα έφυγε από την ζωή. Έτσι η ίδια ανταποκρίνεται στον έρωτα του ωραίου άνδρα και κατά 15 χρόνια νεώτερό (ο πατέρας ) ο οποίος εργαζόνταν στις εμπορικές δραστηριότητες του παππού της και φεύγουν κρυφά από το νησί. Ο πατέρας της σταδιακά γίνεται ένας επιτυχημένος επιχειρηματίας στην Λαμία, αναλαμβάνοντας τον κεντρικό κινηματογράφο της πόλης το "Παλλάς". Κατά την διάρκεια του πολέμου μετακομίζουν στη Θήβα, όπου εκεί εκφράζει τις καλλιτεχνικές του ικανότητες και εργάζεται ως κιθαρίστας στα κέντρα της πόλης. Έγινε γνωστός και μεγάλος βάρδος που αγαπήθηκε και από την αθηναϊκή κοινωνία αργότερα.
Η Ευαγγελία Σαμιωτάκη τελείωσε το Δημοτικό και Γυμνάσιο στην Θήβα. Αποφοίτησε από τη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου το 1960 . Αμέσως μετά την αποφοίτησή της και για 17 συνεχή χρόνια παίζει αρχαίο θέατρο στην Επίδαυρο, με ιδιαίτερη επίδοση στην Αττική Κωμωδία, και με συμμετοχή σε όλες τις σωζόμενες κωμωδίες του Αριστοφάνη. Αγαπημένη ηθοποιός και μούσα του Αλέξη Σολωμού, θεωρήθηκε η "Εθνική Λαμπιτώ", παίζοντας επί δεκαετίες τον ρόλο αυτό με τεράστια επιτυχία δίπλα στις ηθοποιούς Κατσέλη, Αρώνη, Συνοδινού, Βουγιουκλάκη. Επίσης συνεργάστηκε με το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος, παίζοντας την Αφροδίτη στον "Ιππόλυτο" και την "Λαμπιτώ" στη Λυσιστράτη. Στο ελεύθερο θέατρο βρέθηκε από το 1978, παίζοντας πάντα ελληνική κωμωδία στα έργα των καταξιωμένων κλασικών σύγχρονων συγγραφέων Σακελλάριο όπως "Η δεξιά, η αριστερά και ο Κυρ Παντελής", Τσιφόρο "Μια ζωή την έχουμε", Ψαθά "Η γυναίκα μου η ψεύτρα", "Ο καπετάνιος στο σπίτι μου" κ.ά. Επί 17 χρόνια υπήρξε η ίδια θεατρικός επιχειρηματίας με 10 τουλάχιστον προσωπικές παραγωγές. Ταξίδεψε 5 φορές στην Αυστραλία και 7 στην Αμερική και Καναδά, όπου μετέφερε τις θεατρικές της παραστάσεις σε ένα κοινό που τις περίμενε με ανυπομονησία κάθε φορά.
Επίσης είχε πολλές δραστηριότητες και συμμετοχές σε ελληνικές ταινίες και σήριαλ, καθώς και σε δύο ξένες παραγωγές, σε μία του B.B.C. "Η οικογένειά του και άλλα ζώα" και σε άλλη διεθνούς συμπαραγωγής "Ακυβέρνητες Πολιτείες". Πέρα όμως από όλους τους ρόλους της θεωρεί ότι ο σπουδαιότερος της ζωής της είναι ο ρόλος της μητέρας και συντρόφου μέσα στην οικογένειά
Είχε πάντα από τον τύπο ενθουσιαστικά σχόλια και επαίνους για το παίξιμό της στις παραστάσεις του αρχαίου θεάτρου. Το θεατρικό κοινό που την έζησε, την θυμάται να την απογειώνει με το χειροκρότημά του.
Απόσπασμα συνέντευξης που έδωσε dailytvradio.gr το περασμένο καλοκαίρι. Η Ευαγγελία Σαμιωτάκη μίλησε για τη ζωή της με τον Σπύρο Καλογήρου.
«Ζήσαμε 50 ευτυχισμένα χρόνια μαζί. Μου υποσχέθηκε πως θα με κάνει να νιώθω Βασίλισσα και το έκανε... εγώ τον ερωτεύτηκα από την πρώτη ματιά, αυτός άργησε να ανταποκριθεί γιατί φοβόταν τη διαφορά της ηλικίας που είχαμε, εγώ ήμουν 18 κι εκείνος 30. Τρεις μήνες έκλαιγα που δεν ανταποκρινόταν. Ξέρεις ήμουν μοναχοπαίδι κα πολύ κακομαθημένη και δεν είχα συνηθίσει να χάνω, να μη γίνεται το δικό μου. Τελικά ενέδωσε και μου έγραφε συνέχεια ποιήματα. Θα σας απαγγείλω στίχους από το πρώτο ποίημα που μου έγραψε:«Ήταν του Μάη δειλινό σαν πέρασε βουβή, Καμαρωτή, πανέμορφη ψηλή σαν μια τουλίπα, Κι ενώ η φύσις έπαιρνε το χρώμα το μαβί, Μ' αρέσεις της εφώναξα, πρόλαβα και της είπα. Εκείνη κοντοστάθηκε, έγειρε το κεφάλι, το χέρι της μου πρότεινε, για να βρεθώ σιμά της και μια χορδή ερωτική, άρχισε ευθύς να πάλει, σα μου΄ δωσε και φίλησα τα ροδοπέταλά της. Ήταν εκείνη που έψαχναν να βρουν τα δυο μου μάτια, εκείνη που την έβλεπα μόνο στο όνειρό μου, εκείνη που αν μου τάξουνε ολόχρυσα παλάτια, θα μένει πάντα και θα ζει βαθιά μες στην καρδιά μου!»...
