Το Videodrome, «Η απάντηση της δεκαετίας του ’80 στο ‘Κουρδιστό Πορτοκάλι’» σύμφωνα με τα λόγια του Άντι Γουόρχολ, που προβάλλεται αυτό το Σάββατο στην Ααβόρα, στο πλαίσιο προβολών του Midnight Express, κυκλοφόρησε στις αίθουσες το 1983.
Το δε στόρι, φαινομενικά απλό: Ένας τηλεοπτικός παραγωγός πέφτει πάνω σε μια πειρατική συχνότητα ενός καναλιού που δε μοιάζει με τα άλλα: Στο Videodrome παρουσιάζονται μονάχα βασανιστήρια και δολοφονίες. Και με το που θα το δείς, έχεις "παγιδευθεί" στον ιστό του. Ο Τζέιμς Γουντς στον πρώτο ρόλο δίνει μια συγκλονιστική ερμηνεία, αλλά όσοι το έχουν δει θυμούνται ακόμα την συγκλονιστική Ντέμπι Χάρι, που άφησε για λίγο τους Blondie, πίστεψε στο όραμα του σκηνοθέτη Ντέιβιντ Κρόνενμπεργκ, και έβαψε τα μαλλιά της κόκκινα για τις ανάγκες του ρόλου – οι δε καθαρά σαδομαζοχιστικές ερωτικές σκηνές της έχουν «χαραχτεί σαν τατουάζ» στη συνείδηση του κοινού, όπως και τα splatter ειδικά εφέ της που αγγίζουν τα όρια του σουρεαλισμού καθώς αιδιόμορφες σχισμές εμφανίζονται σε ανθρώπινα στομάχια, έτοιμες να «τραφούν» με βιντεοκασσέτες!
Από την τελευταία περιγραφή και μόνο καταλαβαίνετε πως εκείνη την εποχή κανείς δεν ήξερε τι να κάνει μ’ αυτό το φιλμ. Οι αμερικάνοι δεν ήξεραν πως να το προωθήσουν, οι Ευρωπαίοι δεν ενδιαφέρθηκαν καν, με εξαίρεση στη Γαλλία (συγκεκριμένα, το Videodrome δεν αγοράστηκε ποτέ από Έλληνα διανομέα και δεν προβλήθηκε ποτέ στις Ελληνικές αίθουσες πλην δυο εξαιρέσεων) και οι κριτικοί το παρατηρούσαν σχεδόν εξ αποστάσεως, τρομαγμένοι, όπως αντιμετωπίζει κανείς ένα θηρίο έξω απ’ το κλουβί. Σήμερα, η ταινία έχει επιτέλους βρει τη θέση που της αξίζει, ως μια από τις καλύτερες στη φιλμογραφία του Καναδού δημιουργού – και σίγουρα η πιο αντιπροσωπευτική του.
Ο σημαντικότερος έλληνας μελετητής του έργου, ο αξέχαστος Γιάννης Δεληολάνης, θα γράψει: «Σε επίπεδο σύλληψης και ακατέργαστης δύναμης, το Videodrome θέτει ισχυρότατη υποψηφιότητα για τον τίτλο της κορυφαίας ταινίας του σκηνοθέτη. Οι λέξεις και οι περιγραφές δφεν φτάνουν για να ιχνογραφήσουν σωστά αυτό το αλλόκοτο αριστούργημα: Χρόνια μπροστά από κάθε έννοια του μοντέρνου, βρίθει από ανησυχητικές ιδέες και θρασύτατα οπτικά σχόλια για την εικόνα και τη σάρκα, τη σεξουαλικότητα και την πραγματικότητα, καταρρακώνοντας de facto κάθε στεγανή αντίληψη για μια σειρά από θέματα – ταμπού. Το θράσος κόστισε στην ταινία, που καταποντίστηκε εμπορικά στις ΗΠΑ ενώ ο Έλληνας διανομέας έκρινε την ταινία ακατάλληλη για έξοδο στις αίθουσες και την έστειλε πίσω στο σπίτι της. Άδικα: Έτσι κι αλλιώς, το Videodrome είναι μια ταινία που δεν έχει σπίτι» (Γιάννης Δεληολάνης – «Μέσα από το σκοτεινό καθρέφτη – 13+3 κείμενα για τον David Cronenberg», εκδόσεις Futura).
Ταινία γυρισμένη στην εποχή του VHS και για την εποχή του VHS, δείχνει σατανικά επίκαιρή σήμερα, αν αντικαταστήσεις την βιντεοκασσέτα με το internet στη σημειολογία της: Ζούμε σε μια εποχή όπου η τεχνολογία διευκολύνει την καθημερινή ανθρώπινη αλληλεπίδραση σε μακροοικονομική κλίμακα, ενώ οι πληροφορίες μεταδίδονται, επεξεργάζονται και γενικά «ταξιδεύουν» γρηγορότερα και ευρύτερα από ποτέ. Την ίδια στιγμή, το Videodrome φαίνεται πλέον αποτρόπαια προφητικό στον τρόπο που απεικονίζει τη σύγκρουση σεξ, βίας, και media: Οι άνθρωποι είναι πλέον ενσύρματοι, και το επόμενο στάδιο της εξέλιξής μας ως είδος θα είναι ακόμα πιο εξαθλιωτικό. Όπως και να’χει, 37 χρόνια μετά την πρώτη του προβολή, το τρομακτικό φουτουριστικό όραμα του Κρόνενμπεργκ αρχίζει να γίνεται πραγματικότητα. Ζήτω η Νέα Σάρκα!
Info:
Σάββατο 7 Μαρτίου
12:30 μετά τα μεσάνυχτα
Στον κινηματογράφο ΑΑΒΟΡΑ (Ιπποκράτους 180 – τηλέφωνο: 2106423271)
Προλογίζει ο κριτικός κινηματογράφου Ρόμπυ Εκσιέλ
Σκηνοθεσία / Σενάριο: Ντέιβιντ Κρόνενμπεργκ
Μουσική: Χάουαρντ Σορ
Πρωταγωνιστούν: Τζέιμς Γουντς, Ντέμπι Χάρι, Σόνια Σμιτς
Διάρκεια: 85’
σχόλια