Killer Condom του Martin Walz, 1996, Γερμανία, 103’
Πραγματικά δεν ξέρω πώς να ξεκινήσω αυτό το άρθρο. Οτιδήποτε πω θα φανεί ιδιαίτερα γραφικό και κλισέ. Θα μπορούσα να μιλήσω για τη δύναμη του σεξ ανά τον κόσμο, μιας και ο τίτλος μου δίνει κάθε δικαίωμα, να αναπαραστήσω μια σεξουαλική πράξη που καταλήγει σε δράμα με τη χρήση του εν λόγω μέσου αντισύλληψης, ακόμα και να πω το κλασσικό «Μην κρίνετε ένα βιβλίο από το εξώφυλλό του» δεδομένου του γελοίου και υποσχόμενου κακή ταινία τίτλου, ο οποίος είναι αντιστρόφως ανάλογος με την ταινία καθαυτή ως προς την ορθή καρικατούρα που προβάλλει, αλλά αυτά είναι τα πλέον τυπικά. Οπότε μετά από έναν μικρό και μέρει αντισυμβατικό πρόλογο, πιστεύω πως μπορώ να προχωρήσω σε ανάλυση της ταινίας. Άλλωστε, ούτε αυτή δείχνει μέσα στο κεφάλι μου να συμβιβάζεται με τις γελοιότητες που συνήθως ακολουθούν έναν τέτοιο τίτλο.
Το 1996 το AIDS μέτραγε 15 χρόνια από τότε που πρωτοεντοπίστηκε από τους επιστήμονες και, σαφώς, η άνοδος των προφυλακτικών μέτρων ήταν κάτι το αναμενόμενο. Σαν να ετοιμάζεται κανείς για πόλεμο και πρωτίστως να πηγαίνει για ανεφοδιασμό στα πολυκαταστήματα για να προλάβει τις επιπτώσεις του. 9 χρόνια πριν, το 1987, ο Γερμανός κομίστας Ralf König, γνωστός εν Ελλάδι για τα κόμιξ του που δημοσιεύονταν στη Βαβέλ, κυκλοφορεί ένα κόμικ αναίσχυντο, προβοκατόρικο και ξεκαρδιστικό, που αφορούσε πεοφάγα προφυλακτικά. Έτσι, λοιπόν, το 1996 ολοκληρώθηκε η ταινία που πέρναγε το κόμικ στην Τρίτη διάσταση.
Βρισκόμαστε στη Νέα Υόρκη, πιο συγκεκριμένα σε ένα από αυτά τα φτηνά μοτέλ που αποσκοπούν στην εκπλήρωση των σαρκικών ηδονών. Διάφορα κρούσματα διαμελισμού ανδρικών μορίων αρχίζουν να λαμβάνουν χώρα σε αυτό, αρχικά κατηγορώντας τις πόρνες που δουλεύουν εκεί. Ο ντετέκτιβ Luigi Mackeroni, όμως, δεν πείθεται και αποφασίζει να το ερευνήσει, αφού πρώτα περάσει κάποιες ιδιαίτερες στιγμές με έναν νεαρό (ναι, ομοφυλόφιλος). Κι αυτός δε θα γλιτώσει από τον κανόνα και θα δεχθεί επίθεση από ένα φονικό προφυλακτικό, που θα του στερήσει έναν όρχι και θα τον κάνει να ορκιστεί εκδίκηση στη γενεσιουργό αιτία αυτού του κακού.
Για αρχή πρέπει να πω (για όσους δεν το κατάλαβαν) ότι πρόκειται για παρωδία των φιλμ νουάρ που επιμένουν στα βρώμικα στενάκια μεγαλουπόλεων, με τους σιωπηλούς πράκτορες με γυαλί ηλίου και τσιγάρο συραμμένο στα χείλη, που αναζητούν λύση στις υποθέσεις τους σε κακόφημα μέρη. Ο Mackeroni είναι η απόλυτη καρικατούρα του μέσου πράκτορα. Φοράει μονίμως γυαλιά ηλίου, το τσιγάρο δεν το αποχωρίζεται ούτε στο μπάνιο, και καταρρίπτει το μύθο του γυναικά, που δείχνει να είναι το δικτατορικά πρέπον σε αυτές τις ταινίες, με την ομοφυλοφιλία του. Το γέλιο εντείνεται με τις ευφάνταστες ατάκες που εμπεριέχονται σε όλη την ταινία, την απροκάλυπτη σεξουαλικότητα και, εν τέλει, την έλλειψη σεβασμού σε ό, τι ιερό και όσιο. Δεν είναι τυχαίο που ο H.R.Giger, μεγάλος εικαστικός εικονοκλάστης, δέχθηκε να είναι ο υπεύθυνος για τα εφέ της ταινίας.
Πέραν του Mackeroni και των προφυλακτικών, και όλοι οι υπόλοιποι χαρακτήρες έχουν το ρόλο τους: ο πρώην συνάδελφος και εραστής του Mackeroni, Bob, που πλέον έγινε Babbette και δουλεύει ως Drag Queen στο μοτέλ, η Ρωσίδα μετανάστρια που δέχεται επίθεση στη μύτη της από ένα προφυλακτικό, ο Billy, ο νεαρός που ξυπνά ερωτικά συναισθήματα στον, κατά τ’ άλλα ψυχρό Mackeroni, και γενικότερα όλοι οι χαρακτήρες αποτελούν μια εξαίσια καρικατούρα, όχι μόνο των φιλμ νουάρ αλλά και της νύχτας στη μεγαλούπολη.
Όσο κωμική και να είναι ως ταινία, δε σταματά να έχει τους προβληματισμούς της για όλα τα αρνητικά που διέπουν έναν σεξουαλικά κατεχόμενο πλανήτη. Για την αντιμετώπιση των ομοφυλοφίλων ως ανώμαλα πλάσματα και όχι ως ανθρώπους με επιλογή, όπως πραγματικά είναι, για τη στέρηση των ανθρώπινων απολαύσεων μέσω κάποιού θρησκευτικού παραλογισμού, για το τι πραγματικά είναι υγιές και τι όχι τελικά μέσα σε μια κοινωνία που η υποκρισία δείχνει να έχει το πάνω χέρι. Η σοβαροφάνεια, όμως, σε καμία περίπτωση δεν αποτελεί στοιχείο της ταινίας. Μέσω της κωμωδίας έρχεται ο προβληματισμός και, σαφώς πιο ενισχυμένος μέσω της παντοδυναμίας του γέλιου, δοσμένου με αριστοφάνεια αναισχυντία και πρωκτολογικό χιούμορ, καταφέρει να εγκαθιδρυθεί πολύ ευκολότερα.
Ένας από τους ορισμούς, λοιπόν, του «Μην κρίνεις ένα βιβλίο από το εξώφυλλό του», είναι το Killer Condom (αναπόφευκτο το κλισέ τελικά). Ασόβαρο και κομμάτι παιδιάστικο εξωτερικά, πλήρες νοήματος εσωτερικά. Αν δεν είχα μελετήσει λίγο παραπάνω τη θεματολογία της μπορεί να αμφιταλαντευόμουν και να μην την έβλεπα ποτέ, θεωρώντας την πορνογράφημα πέμπτης διαλογής με στοιχεία κωμωδίας (χμ, και έτσι να ήταν μπορεί και να την έβλεπα). Αν, ωστόσο, η ιδέα της προβολής μιας ταινίας που περιλαμβάνει ευνουχισμούς και ομοφυλόφιλους σας είναι απεχθής, προφανώς και δεν θα την απολαύσετε.
σχόλια