Κλεισμένοςκυριολεκτικά στο υπόγειο γκαράζ ενόςσυνεδριακού κέντρου για μια εβδομάδα,πόσα μπορεί να κάνει κανείς, πέρα απότο να πάθει ένα είδος ιδρυματισμού καινα συγχρονιστεί με τον τεχνικό φωτισμόκαι την ιδιόμορφα κλειστοφοβικήατμόσφαιρα αυτού του χώρου που έχειδιαστάσεις μιας μεσαίας υπόγειαςπλατείας; Πολλά... εάν σε αυτό το συνεδριακόκέντρο στήνεται η ArtAthina, η artfair της Ελλάδας με τηνιδιότητα του πανηγυριού, ενός «γιορτινούφεστιβάλ» τέχνης για το ελληνικόκοινό!
Πάλι και φέτος το ελληνικό φιλότιμουπερνίκησε κάθε δυσκολία. Και δεν ήτανλίγες αυτές: σοβαρά εμπόδια στην εσωτερικήεπικοινωνία και συνεργασία, έλλειψηεπαρκούς μπάτζετ και ό,τι αυτό συνεπάγεται,αδυναμία επαρκούς προετοιμασίας (παράτον άπλετο χρόνο), έλλειψη ειδικευμένουπροσωπικού. Η λίστα των ελλείψεων είναιτόσο μεγάλη που θα ήταν ίσως κακόγουστονα κατονομαστούν όλες. Είναι όμωςαπαραίτητο να ληφθούν σοβαρά υπόψη γιατο μέλλον - το όποιο μέλλον. Ως διά μαγείαςη Αrt Athinaπραγματοποιήθηκε ξανά! Με ένα πρόγραμμαμεστό και γεμάτο εκπλήξεις (όπωςγράφεται). Με παράλληλες εκδηλώσεις πιοαξιόλογες, όπως το «Lionunder therainbow» (εξωτερική οργάνωσηκαι χρηματοδότηση), και μια ομαδικήέκθεση καλλιτεχνών από τις «ΠέντεΕποχές της Ρωσικής Avant-Garde»(εξωτερική οργάνωση και χρηματοδότηση)που πραγματοποιήθηκε από το ΜουσείοΚυκλαδικής Τέχνης. Είναι η δεύτερη φοράπου έρχονται στην Αθήνα αριστουργήματατης Συλλογής Κωστάκη, που ανήκει στοΚρατικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης στηΘεσσαλονίκη.
Εντός των τειχών της Ηelexpοπαρουσιάστηκε ένα πανόραμα γλυπτών απόδιαφορετικής εθνικότητας καλλιτέχνεςκαι γκαλερί στο Open Planσε επιλογή της Γερμανίδας επιμελήτριαςBettina Busse.Κάθε γκαλερί πλήρωσε το κόμιστρο των2.000 ευρώ για να συμμετάσχει κάθε έναςαπό τους καλλιτέχνες που επέλεξε - όπωςακριβώς γίνεται και σε άλλες fairs.Είδαμε επίσης μερικές νεανικές γκαλερίαπό το Βερολίνο που επέλεγε η SaraBelden ιδιοκτήτρια καιδιευθύντρια της αίθουσας Curatorswithout Borders,οι οποίες δυστυχώς είχαν λιγότεραενδιαφέροντα έργα να δείξουν από τηνεξαιρετική επιλογή νεανικών ευρωπαϊκώνγκαλερί σε ένα πρόγραμμα με τίτλο (9 +1)σε επιμέλεια της γκαλερίστας από τοΒερολίνο Ιζαμπέλα Μπορτολότσι. Έναςπολύ ενδιαφέρον διάδρομος μέσα στη fairμε προτάσεις οι οποίες είχαν σίγουραπροσωπικό στίγμα και χαρακτήρα.
Οι ελληνικέςγκαλερί παρουσιάστηκαν πάνω κάτω μετις ιδιαιτερότητες που ξέρουμε. Με μιαόμως πνοή ανανέωσης από αίθουσες πουμας είχαν συνηθίσει σε πιο κλασικέςπαρουσίες, ενώ την ίδια ώρα υπήρχε μιαπνοή βαρεμάρας και ευκολίας από γκαλερίπου είχαμε συνηθίσει να μας εντυπωσιάζουν(ίσως και με το δίκιο τους διότι μέχριτην τελευταία στιγμή δεν ήξεραν εάν θαγίνει η Art Athina).Μια σειρά ενδιαφέρουσες ομιλίες μεκοινό που δεν ξεπερνούσε ποτέ τα 10-15άτομα, ακόμα και σε ένα πάνελ που καθόμουνκαι όπου μιλούσαν οι Μπρούγκελ και Νόακ(επιμελητές της τελευταίας Ντοκουμέντα)οι οποίοι ήρθαν στην Ελλάδα αφιλοκερδώςύστερα από πρωτοβουλία του ΑλέξανδρουΓεωργίου, στο πλαίσιο της έκθεσης τωνκαλλιτεχνών από την Τεχεράνη με έξοδαφιλοξενίας του Φόρουμ (Χρήστος Σαββίδης)
Υπήρχεβέβαια και το γεφύρι της Άρτας, η έκθεσηAthensville, για την οποία μέχριτελευταία στιγμή λάμβανα συγκρουόμεναμηνύματα εάν θα ακυρωθεί ή όχι, καθώςήταν παραγωγή της ArtAthina. Άρα, χρειαζότανκάποιον ελάχιστο προϋπολογισμό (για τομέγεθός της) και μια απαραίτητη οργανωτικήκαι συντονιστική υποδομή προκειμένουνα επιτευχτεί μια έκθεση 52 καλλιτεχνώνκαι ένα πρόγραμμα περίπου δέκακαλλιτεχνικών και μουσικών εκδηλώσεων,βάρος που ήταν αδύνατον να επωμιστείμόνο η επιμέλεια! Μια προσπάθεια ναδημιουργηθεί μια πιο χαλαρή σκοτεινήκαι εύθραυστη ατμόσφαιρα, η οποία, μέσωέργων επιλεγμένα επίτηδες ανεξαρτήτωςτης ηλικίας τους (τόσο καλλιτεχνών όσοκαι δημιουργημάτων), είχε στόχο ναπροσφέρει μια αντανάκλαση των καλλιτεχνικώνιδιωματισμών και εκκεντρικοτήτων τουτοπικού περιβάλλοντος. Όχι μόνο καινούργιαέργα, όχι μόνο καινούργιοι καλλιτέχνες,μια κίνηση ενάντια ή καλύτερα σε διάλογομε το επικείμενο κόλλημα στα chartsγύρω από τη σύγχρονη ελληνική καλλιτεχνικήσκηνή. Βαθιά χωμένη στο υπόγειο για τοστήσιμο αυτής της ιστορίας, ανάμεσα απόφορτηγά που και ξεφόρτωναν έργα, είδατην υπόλοιπη Art Athina(σε αντίθεση με όλους τους υπόλοιπουςθεατές, πολλοί από τους οποίους δενκατάφερναν εύκολα να κατεβούν στο levelA ή να βρουν πού είναι ηέκθεση, εφόσον η πληροφορία που έπαιρνανστο ασανσέρ ήταν απλά η λέξη Athensville,ούτε καν εάν πρόκειται για έκθεση) μεσημείο αναφοράς το γκαράζ!
Ανάμεσαστα highlights, λοιπόν, αυτήςτης οργάνωσης ξεχωρίζω τα εξής:
• Την επιμονήκαι αυτοθυσία των δύο διευθυντών τηςArt Athina νατην πραγματοποιήσουν παρά τις αντίξοεςσυνθήκες,
• Τηνκαταπληκτική ομάδα στησίματος καιπαραγωγής που κατάφερε να κάνει θαύματατην τελευταία στιγμή!
• Τη βοήθειατων καλλιτεχνών που συμμετείχαν, οιοποίοι έκαναν ό,τι περνούσε από το χέριτους για να γίνει η έκθεση.
• Το χρόνοπου αφιέρωσε ο μόνος Έλληνας συλλέκτης,ο οποίος με τόση πίστη ακολουθεί καισυντηρεί τους Έλληνες καλλιτέχνες!
• Τη μουσικήεπιμέλεια και τα γνωστά ελληνικάφιλοξενούμενα μουσικά γκρουπ και dj,οι οποίοι έδωσαν τον καλύτερο εαυτότους στην Athensville στις πιοαντίξοες συνθήκες χωρίς να έχουν κανκαμία ανάγκη προώθησης.
• Τονενθουσιασμό των ξένων γκαλερί, παρ'ότι είχαν γευτεί το οργανωτικό πρόβληματης αποστολής.
• Το υψηλόεπίπεδο εικαστικής δημιουργίας πουπροσφέρει στο κοινό στις περισσότερεςμεριές και επίπεδα που έπιανε το μάτιτων θεατών.
• Την καλήανταπόκριση από το κοινό, και τουςεθελοντές.
• Τηνκινητοποίηση αλλοδαπών επισκεπτών!
• Τη θερμήυποστήριξη του υπουργού Πολιτισμού,ελπίζουμε να συνεχιστεί.
Ανάμεσαστις απογοητεύσεις της ArtAthina:
• Η αισθητήέλλειψη συντονισμού που δημιούργησεμεγάλα εμπόδια στην οργάνωση.
• Η κακήεπικοινωνία με τον Τύπο και η τόσο έντονηέλλειψη προώθησης, η οποία ομολογουμένωςοδήγησε στην αισθητή μείωση τωνεπισκεπτών, αλλά και στην απουσία έντονηςεμφάνισης της Art Athinaστον Τύπο. Επίσης, η απουσία οποιασδήποτεπροώθησης για τα ειδικά γεγονότα, ηοποία είχε ως αποτέλεσμα να ξέρουν μόνοοι επισκέπτες της κάθε μέρας ποιο μουσικόγκρουπ έπαιξε κάθε βράδυ!
• ΚάποιοιΈλληνες συλλέκτες, οι οποίοι απορροφημένοιστις αγορές δεν προλάβαιναν καν νακατέβουν στο γκαράζ για να δουν τηνέκθεση μέσα στις τέσσερεις μέρες, σεαντίθεση με τους Ιταλούς συλλέκτες, οιοποίοι ο ένας μετά τον άλλο έκλεινανραντεβού για προσωπικές ξεναγήσεις(κάτι που θα έκαναν και στη χώρα τους).Γεγονός το οποίο σε κάνει να αναρωτιέσαιγια το μέλλον της εικαστικής ιστορίαςστη χώρα.
• Το ότιακόμα και τα συγκροτήματα που έπαιζανμουσική χωρίς κανέναν οικονομικό κέρδοςκαι όλοι οι συντελεστές της έκθεσηςέπρεπε να πληρώνουν τα ποτά τους.
Με τηνελπίδα να οργανωθεί η επόμενη ArtAthina μέσα από μια λίσταερωτήσεων... ευχόμαστε και του χρόνου.
