________________
1.

α μπα; τέλος το αμπα print edition που άφηνα καβάτζα για τα σκ;
Αίσχος! και μάλιστα ακατανόητο! ακόμα δεν έχουμε χωνέψει την αλλαγή από τη 12αδα στην 7αδα!
Φτάνει πια με τις περικοπές σε αυτή τη χώρα!
Πού μπορούμε να διαμαρτυρηθούμε, να σηκώσουμε πανό, να κάνουμε μία σελίδα στο φεισμπουκ, να χορέψουμε γυμνοί/ες, να πετάξουμε μολότωφ κάτι τέλος πάντων! ε;
Ο Άρης φταίει; Η μήπως είναι δάκτυλος του Aquarious;...- η φωνή του λαού

Χαίρομαι και λυπάμαι με τη διαμαρτυρία, χαίρομαι που υπάρχει ανταπόκριση, και λυπάμαι που δεν μπορώ να ανταποκριθώ κατά πώς πρέπει. Θέλω να ξέρετε όμως ότι το περισσότερο δεν θα ήταν απαραίτητα καλύτερο. Αν βρισκόμουν συνέχεια μπροστά σου, δε θα με βαριόσουν στο τέλος;

________________
2.

Γεια σου Α,μπα! Σε βρήκα στο fb και πολύ χάρηκα. Μια ερώτηση: όταν διαβάζεις κάποιον συγγραφέα που σου αρέσει πολύ, τον ψάχνεις μετά στο google να δεις πώς δείχνει; Τί σου λέει για σένα ένα πρόσωπο; Τί προσέχεις ιδιαίτερα;- Φυσιογνωμίστρια

Λοιπόν όχι, όταν μου αρέσει ένας συγγραφέας, δεν ψάχνω φωτογραφίες του. Ψάχνω τι άλλο έχει γράψει, το βιογραφικό του, για να δω αν γράφει για πράγματα που ξέρει, συνεντεύξεις του και από ποιους συγγραφείς έχει επηρεαστεί. Δε νομίζω ότι από το πρόσωπο κάποιου μπορώ να καταλάβω κάτι, μόνο από τα μάτια κάποιου, όταν μιλάει, φαίνεται μερικές φορές αν είναι πολύ έξυπνος ή πολύ βλάκας. Οι περισσότεροι όμως είμαστε στο ενδιάμεσο, οπότε κι αυτό ελάχιστες φορές βοηθάει πραγματικά.

________________
3.

Σήμερα είναι του Αγίου Αθανασίου και βράζω στο ζουμί μου, Α,μπα. Χωρίσαμε πριν από λίγο καιρό και τον σκέφτομαι ακόμη. Το ξέρω ότι θα μου απαντήσεις πια όταν θα γιορτάζουν οι Βαγγέληδες, αλλά τί να κάνω; Να στείλω ένα "χρόνια πολλά"; Θα στείλω και ότι θέλει ας γίνει. Πώς με βλέπεις;- Θανασόπληκτη

Έστειλες δεν έστειλες, ό,τι και να έκανες, μάλλον δε άλλαξε κάτι, αλλά για την επόμενη φορά, συνιστώ το εξής: όταν έχεις αμφιβολία, μη στέλνεις. Όταν στέλνεις χρόνια πολλά σε κάποιον σημαίνει ότι τον σκέφτηκες (ακόμη και επειδή θέλεις την ψήφο του), ενώ όταν δε στέλνεις μπορεί και να μη σημαίνει τίποτα, και κάνεις τον άλλον να αναρωτιέται (με ξέχασε; είναι δήλωση; μήπως ΜΕ ΞΕΧΑΣΕ;;;)

Αν όμως σκέφτεσαι τον Θανάση και θέλεις να το ξέρει, δε χρειάζεσαι δικαιολογία. Στείλε εκεί που δεν το περιμένει, τότε θα κάνει και μεγαλύτερο μπαμ.

________________
4.

θα ήθελα να ρωτήσω κατά κόρον αν το έτερον μου ήμισυ που έχει βαθύτερες/μεγαλύτερες μαζοχιστικές τάσεις από μένα θα είναι ευτυχισμένο αν το έχω συνέχεια από κάτω; Πια είναι η γνώμη σου σαν από πάνω που βγαίνεις έχοντας την τελευταία λέξη;
Εξαιρετικοί και οι σχολιαστές βέβαια που τους διαβάζω πάντα μπαίνοντας συχνά στο σάϊτ να δω αν προστέθηκαν γνώμες και εμπειρίες. Φιλάκια σε όλους και εύχομαι καλή συνέχεια. Ευχαριστώ !- Λόβφουλ

Συνέχεια, όχι. μερικές φορές, ναι. Πόσο συχνά – α, μα αυτή είναι η μαγεία της σχέσης σε αντιδιαστολή με τις σύντομες περιπέτειες.

Δεν θα έλεγα ότι έχω την τελευταία λέξη, εφόσον υπάρχουν τα σχόλια. Έχω την πρώτη λέξη, που γίνεται αφορμή για συζήτηση. Ευτυχώς οι σχολιαστές του 'Α μπα' είναι κατά κόρον τζέντλεμεν και τζεντλγουίμεν. Το επίπεδο στα σχόλια συγκριτικά με διάφορα που διαβάζω στα ίντερνετς γενικώς, είναι συνέδριο καθηγητών φιλοσοφίας.

________________
5.

πιστεύεις κι εσύ ότι τα καλά κομμάτια φεύγουν νωρίς από την αγορά και μένουν μόνο τα κιτς και σπασμένα νούμερα? και στην αγορά των σχέσεων?- σαμαλι τησγριας

Αυτό το έγραψα κάποτε επειδή το θεώρησα χαριτωμένη αλληγορία, αλλά βλέπω ότι μερικοί το πήραν στα σοβαρά και τους στενοχώρησα. Δεν είναι ότι δεν το πιστεύω – το πιστεύω, ως ένα σημείο, από άποψη στατιστικής.

Η στατιστική είναι καλή όταν λέμε διάφορα μεταξύ μας, αλλά για τον καθένα ξεχωριστά δεν έχει την παραμικρή αξία. Ο καθένας είναι μια περίπτωση που στο τέλος θα μπορούσε να τοποθετηθεί σε μια κατηγορία, αλλά ποια η χρησιμότητα για την καθημερινότητά μας; Ο μέσος όρος μια παραδοχή είναι άλλωστε, δεν έχω γνωρίσει κανέναν που θα μπορούσα να πω ότι είναι «ο μέσος όρος» (ψέματα, έχω γνωρίσει, αλλά πραγματικά, δεν είναι πολλοί).

Οι εκπτώσεις και τα outlets, πρέπει να σας πω, είναι τα πιο αγαπημένα μου σπορ. Ξέρω ότι αν πάω σε ένα κανονικό μαγαζί της αρεσκείας μου θα βρω και κάτι που μου αρέσει, και θα είναι στο νούμερό μου, και η τιμή θα είναι αναμενόμενη. Συγκρίνεται αυτό με την χαρά του να βρεις ξαφνικά μέσα στον σωρό και στην άχρωμη σαβούρα κάτι καταπληκτικό που είναι στο νούμερό σου, που δεν ήξερες ότι υπάρχει αλλά το θέλεις κολασμένα, και που το δίνουν στο 1/5 της τιμής; Όταν γίνεται αυτό νιώθω όπως θα ένιωσαν οι πρώτοι άποικοι της Αμερικής, όταν είδαν τα ψηλά δέντρα και τα άφθονα βουβάλια και τα ελάφια, λίγο πριν τους πάρουν το σκαλπ οι Ινδιάνοι.

Και αυτή η μαρτυρία έχει τον στόχο να είναι αλληγορική, αλλά μην την παίρνετε στα σοβαρά.

________________
6.

Πολύ πρόσφατα αντίκρισα την εξής εικόνα:
Κέντρο αισθητικής σε γνωστή ελληνική επαρχιακή πόλη (όχι ότι έχει σημασία, απλά περιγράφω λεπτομερώς). Χώρος με στενή πρόσοψη σε εμπορικό πεζόδρομο, στενόμακρος, και με βιτρίνα. Εντός διαθέτει μπάρα και ψηλά σκαμπό. Με λίγα λόγια διαμόρφωση που παραπέμπει στα γνωστά παρεϊστικα μπαράκια στα οποία λίγο πολύ όλοι μας έχουμε καταφύγει. Όμως το προς πώληση προϊόν δεν ήταν τζιν-τόνικ αλλά μανικιούρ. Θεωρώ το εν λόγω στήσιμο δαιμόνια επιχειρηματική ιδέα αλλά δεν είναι αυτό το θέμα μου. Έχει όμως σημασία. Μπορεί να θέλω να αισθανθώ μοναδική διαχωρίζοντας τον εαυτό μου, πολλά μπορεί...αλλά εν έτει 2013 η εικόνα νέων γυναικών που παίρνουν θέση σε μια μπάρα μπροστά σε μια βιτρίνα και προτάσσουν τα προς καλοπισμό άκρα τους σε κοινή θέα μου προκάλεσε αρχικά θλίψη. Μου αρέσουν τα περιποιημένα άκρα. Πολύ. Και τα ρούχα. Και τα μαλλιά. Δεν σνομπάρω την ενασχόληση με την εξωτερική εμφάνιση, δεν την καταδικάζω ως υποδεέστερη συμπεριφορά που αποτελεί δείγμα περιορισμένης πνευματικής υπόστασης κ.ο.κ. Θύμωσα όμως. Όχι γιατί "οι γυναίκες ασχολούνται με μπούρδες", αλλά γιατί ενώ τόσες πολλές από μας δεν έχουν το παραμικρό πρόβλημα να στηθούν στη μπάρα για το νύχι και να περάσουν καλά κάνοντας το, δεν έχουν τα κότσια να βγουν να πιούν ένα ποτό μόνες τους και να περάσουν καλά με τον εαυτό τους και, ναι, με τα υπέροχα νύχια τους. Δεν θέλω να συνεχίσω. Δεν ξέρω καν αν αυτός ο συνειρμός δεν αποτελεί τίποτα περισσότερο από ένα τεράστιο λογικό άλμα. Θα ήθελα να ακούσω το σχόλιο σου όμως.

Τώρα που το σκέφτομαι βέβαια, αν σέρβιραν τζιν-τόνικ θα το κανα κι εγώ.- Sibyl Vane

Ναι, είναι ένα τεράστιο λογικό άλμα. Όταν πας να κάνεις μανικιούρ, έχεις ένα στόχο, πας για μια υπηρεσία. Όταν τελειώνει η διαδικασία, πληρώνεις και φεύγεις. Είναι κάτι που μπορείς να κάνεις και με παρέα, αν θέλεις, αλλά δε χρειάζεται, γιατί ο καθένας έχει τα δικά του νύχια.

Τα μπαρ είναι χώροι συνάντησης, όταν τα σπίτια είναι βαρετά, ή δεν έχουν ποτό, ή είναι μακριά, ή δεν υπάρχει αρκετή οικειότητα, ή ως ευκαιρία για μια μικρή πολυτέλεια. Είναι σχεδιασμένα για γνωριμίες, για συζήτηση, για καμάκι, για ανθρώπινη επαφή. Ούτε οι άντρες έχουν τα κότσια να βγουν να πιουν ένα ποτό μόνοι τους, όσοι το κάνουν βρίσκονται στο στέκι τους που τους ξέρουν και οι πέτρες.

Η διαφορά είναι ότι ένας άντρας μόνος στο μπαρ έχει πάει «για να σκεφτεί» ή «για να πιει χαλαρά ένα ποτό» ενώ μια γυναίκα μόνη στο μπαρ βρίσκεται εκεί επειδή «ψάχνεται». Αυτό δεν αλλάζει εύκολα, όσο κι αν αποενοχοποιήσουμε το μανικιούρ.

________________
7.

Αγαπητή Α, μπα, αν δε συμφωνείς με την ύπαρξη/δράση των παρατάξεων μέσα στα πανεπιστήμια, είσαι απολιτίκ και παθητικός/συντηρητικός/κατά του αγώνα και του συνδικαλισμού, κλπ? Έχω ανάγκη τη δομημένη σκέψη σου.- πέσατε-να-με-φάτε

Αν τρως το σουβλάκι σου με αλάδωτη πίτα σημαίνει ότι σιχαίνεσαι το ελαιόλαδο;

Η απλούστευση οδηγεί σε λάθος συμπεράσματα. Το «δε συμφωνώ με την ύπαρξη/δράση των παρατάξεων μέσα στα πανεπιστήμια» μπορούν να το πουν δύο άνθρωποι και να εννοούν ακριβώς το αντίθετο. Αυτά τα θέματα δεν είναι των τριών προτάσεων, δεν ξέρω αν το ίντερνετ είναι κατάλληλος χώρος για τέτοιες συζητήσεις, και τελικά, δεν ξέρω αν οι συζητήσεις ποτέ στην ιστορία των συζητήσεων έχουν κάνει κάποιον να αλλάξει γνώμη.