__________________
1.
Καλησπέρα! Είναι κάτι που με απασχολεί τελευταια με μια φίλη μου και θα μ ενδιέφερε πολύ η γνώμη σου. Έχω μια φίλη την οποία γνωρίζω 15 χρόνια αλλα είμαστε πιο κοντα τα τελευταια 3-4 χρόνια. Μένουμε σε διαφορετικες πόλεις αλλα έχουμε πολυ τακτική επικοινωνία. Καθημερινή. Στην αρχη μου άρεσε γιατι ειχαμε χρόνια να βρεθούμε, συνεβαιναν και πραγματα στη ζωη μας οποτε μιλάγαμε συνεχώς. Ίσως και 4-5 φορές την ημέρα. Με δική της κυρίως πρωτοβουλία αλλα μου ηταν σχετικά ευχαριστα. Κάποια στιγμη ομως αυτο άρχιζε να με κουραζει. Με επιαρνε το πρωι οταν ξυπνουσε, μετα μιλαγαμε σε τσατ στη δουλεια, μετα τηλεφωνο οταν εφυγε απο τη δουλεια, μετα πάλι τηλέφωνο. Καποιες φορες με έπαιρνε και εκανε δοθλειες και δεν ελεγε κάτι. Αυτο σιγα σιγα χτίστηκε μέσα μου σε απίστευτο εκνευρισμό. Δεν ειμαι και ο πιο ήρεμος άνθρωπος του κόσμου σίγουρα αλλά κάποια τηλέφωνα ειναι εντελως περιττα. Τυγχανει να έχω λιγο χιουμορ οπότε το έλεγα χαριτωμένα οτι μιλάμε πολύ και δε λεμε και κατι. Γέλαγε και μου ελεγε τι πλακα εχεις αλλα δε πτοείτο. Κάποιες φορες εβλεπα και 3 η 4 αναπάντητες και γινόμουν πλέον επιθετική. Της ειπα οτι ουσιαστικα δε σέβεσαι τον άλλον γιατι για να μην απανταω σημαινει οτι δε μπορω να μιλησω, οπότε γιατι επιμένεις. Αυτη απαντα κατι τυπου : nai re sorry. Εκτος απο αυτο και γνωρίζοντας την καλά πλέον αρχισαν να μ ενοχλουν και οι επιλογες της, οι εκφρα΄σεις της και η υποκρισία της απέναντι σε ανθρωπους. Εβλεπα οτι μπορει εύκολα να πει σε οποιονδήποτε ποσο πολύ τον αγαπαει και να στελνουν καρδοθλες αλλα μετα να μου τον θάβει. Πλέον η φιλη μου ευτυχως συζει με κάποιον και τα τηλεφωνα ευτυχως εχουν μειωθει στο 1 την ημέρα και τσατ ολο το πρςωι. Το θεμα ειναι οτι οτι και να μου λεει γινομαι επιθετικη. Κια όταν δεν ειμαι επιθετική και χαλαρωνω θα μου πει κατι τυπου ποσο πολυ με αγαπει και οτι πιστευει οτι και εγω την αγαπω και εκει μου ανεβαινει το αιμα στο κεφαλι και ξαναγινομαι σκύλα. όχι γιατι μου λεει οτι με αγαπαει αλλα γιατι δε πιστευω οτι το εννοει. Εχω καταλαωβει οτι αι εγω πλέον την εκνευριζω αλλα δε το εκφραζει σαν εμενα. Λεει χμμ ναι εχεις δικιο η χαχαχαχα. Το θεμα μου ειναι οτι μου βγαζει τον ασχημο μου εαυτο και μετα αισθναομαι ασχημα. Αισθανομαι στριμμενη, σκύλα, υπερβολικη. Αισθανομαι σαν να ειμαι σε μια σχεση που θελω να χωρίσω και αυτος δε με αφηνει. Επειδη όμως δεν εινια σχεση δε βρισκω το λογο να μη μιλαμε. Πως ομως γινεται να μη με εκνευριζει τοσο? Συγνωμη για το μεγαλο μου μηνυμα. Ξερω οτι δεν ειπα και κατι για μενα οποτε δε ξερω εαν μπορεισ να κρινεις. εχω ενα θεμα γενικα με τη πιεση αλλα δεν ειμαι μαθημενη ετσι. Με τους γονεις μου μιλαω καθε 2-3 μερες, με την αδελφη μου το ιδιο....με τις αλλες φιλες μου και πιο σπανια. Δε ξερω τι θελω ακριως να ρωτησω. Δεν ειναι οτι τη μισω απλά ειναι too much και πλεον αισθναομαι εγω ασχημα γιΑ τον εαυτο μου. ειμαι τόσο κακός άνθρωπος?- ΦΙΛΗ ΜΕ Φ ΚΕΦΑΛΑΙΟ
Όχι, δεν είσαι κακός άνθρωπος.
Νομίζω ότι εκνευρίζεσαι τόσο επειδή αισθάνεσαι ότι δεν ελέγχεις καθόλου αυτή την κατάσταση και ο άνθρωπος αυτός εισβάλει στη ζωή σου αδιαφορώντας για την προσωπική σου σφαίρα. Νομίζω ότι καταλαβαίνεις ότι οι εκδηλώσεις «αγάπης» είναι χειριστικές, και εκνευρίζεσαι επειδή σε αφοπλίζει, ακριβώς επειδή λειτουργεί χειριστικά. Όταν κάποιος σου λέει αχ πόσο πολύ σε αγαπάει, είναι αδύνατον να του απαντήσεις ότι δεν αντέχεις άλλο να εμφανίζεται στη ζωή σου χωρίς να χτυπάει πρώτα την πόρτα. Το ξέρει. Γι' αυτό σου λέει ότι σε αγαπάει. Για να μην το πεις, και για να συνεχίζει να φέρεται όπως φέρεται. Σχεδόν εκνευρίστηκα μόνο που το έγραψα.
Γιατί πιστεύεις ότι αν δεν έχεις σχέση με κάποιον δεν υπάρχει λόγος να μην του μιλάς; Και η φιλική σχέση, σχέση δεν είναι; Για να κάνω αμέσως την πιο δύσκολη ερώτηση, η σχέση που έχετε τώρα, είναι φιλική;
Αν καταφέρεις να μην αισθάνεσαι άσχημα για την αντίδραση σου – και πιστεύω ότι δεν χρειάζεται να νιώθεις άσχημα για την αντίδραση σου – θα καταλάβεις πώς θα μειώσεις τις επαφές χωρίς να προκαλέσεις διπλωματικό επεισόδιο.
__________________
2.
Βρε συ α μπα μου έχω πρόβλημα. Ζηλεύω πάρα πολύ έναν όχι κ τόσο καλό μου φίλο. Ήμασταν φίλοι στην αρχή αλλά είδα πτυχές του χαρακτήρα του κ απομακρυνθήκαμε αλλά παραμένουμε κ οι 2 στην παρέα χωρίς πρόβλημα. Το θέμα είναι ότι αυτός βρήκε δουλειά στο αντικείμενο μας κ εγώ ζηλεύω αφόρητα. Δεν το δείχνω αλλά πιστεύω τέτοιες αρνητικές σκέψεις σε φθείρουν. Να πάω σε ψυχολόγο?- john
Αν θέλεις να πας, κακό δεν θα σου κάνει, γιατί σε κανέναν δεν κάνει κακό ένας ψυχολόγος. Όλοι έχουμε θέματα που θα ξεκαθάριζαν περισσότερο αν τα συζητούσαμε με έναν ψυχολόγο.
Μολαταύτα, ας μην δαιμονοποιούμε τα αρνητικά συναισθήματα. Χρειάζονται επεξεργασία και ανάλυση όταν προκύπτουν χωρίς επαρκή λόγο, ή όταν είναι τόσο έντονα ώστε να μας δημιουργούν προβλήματα με τους γύρω μας στην καθημερινότητα. Οι αρνητικές σκέψεις σε φθείρουν, αλλά είναι αδύνατον να μην κάνεις αρνητικές σκέψεις, και δεν είναι πάντα βλαβερές. Υπάρχουν γιατί λειτουργούν ως προειδοποίηση, ως αντίβαρο, ως αφορμή για σκέψη. Μην προσπαθείς να εξαφανίσεις την ζήλεια σου «επειδή σε φθείρει», χρησιμοποίησε την για να καταλάβεις ποιος είσαι και τι κάνεις.
Για το δικό σου συναίσθημα δεν χρειάζεται ιδιαίτερη φιλοσοφία. Είναι απολύτως αναμενόμενο να ζηλεύεις όταν κάποιος που δεν εκτιμάς ιδιαίτερα καταφέρνει κάτι που θέλεις να πετύχεις εσύ. Είναι απείρως χειρότερο από να το καταφέρνει κάποιος που αναγνωρίζεις ότι έχει ικανότητες. Δεν χρειάζεται όμως να συμπαθείς εσύ προσωπικά κάποιον για να βρει δουλειά. Οι προϋποθέσεις, οι ευκαιρίες και η τύχη δεν είναι υπό τον δικό σου έλεγχο, και δεν είναι μόνο οι ικανότητες που μετράνε όταν κάποιος ψάχνει δουλειά.
Αντί να ζηλεύεις αφόρητα, κάνε καλύτερα κάτι χρήσιμο και ρώτα τον πώς βρήκε τη δουλειά. Αν σου πει την αλήθεια, θα πάρεις χρήσιμες πληροφορίες που μπορεί να σε βοηθήσουν. Αν αρχίσει τις υπεκφυγές, θα ξέρεις ότι δεν ήταν μόνο οι ικανότητες του. win-win.
__________________
3.
Μια φιλη μου (22χρ.) εχει υψος 1,60εκ. και ζυγιζει 80κιλα. Πηγαινει γυρω στους 6 μηνες σε διαιτολογο. Ολο αυτο το διαστημα μου λεει οτι θα αδυνατισει και θα γινει κορμαρα και γκομεναρα, αλλα δεν εχει χασει ουτε κιλο. Και δεν ειναι ιδεα μου, γιατι και φαινεται και ζυγιζεται και μου το λεει η ιδια. Της ειπα μηπως θα ηταν καλυτερα να αλλαξει διαιτολογο. Μου ειπε οτι η διαιτολογος αυτη ειναι καλη, απλα η ιδια δεν τηρει τη διαιτα και τρωει κρυφα. Λενα αναρωτιεμαι τα εξης: Η διαιτολογος δεν θα επρεπε να ειχε τον "τροπο" να την βαλει σε προγραμμα η να συνεργαστει με ψυχολογο για να της παρεχει ψυχολογικη υποστηριξη; Η ολη η ευθυνη της αποτυχιας ανηκει στη φιλη μου; Αλλα και γιατι η ψυχολογος συνεχιζει να πληρωνεται εφοσον, οπως και να εχει, δεν υπαρχει αποτελεσμα; Οι γονεις της κοπελας εχουν αντιληφθει καποιες ατασθαλιες της κορης τους και της φωναζουν.- Σοφια
Δεν υπάρχει ούτε διαιτολόγος, ούτε ψυχολόγος, ούτε παπάς, ούτε αυτοκράτορας που μπορεί να κάνει τη φίλη σου να κάνει δίαιτα. Οι ειδικοί σε καθοδηγούν, σου δίνουν εξειδικευμένες, σε σένα προσαρμοσμένες πληροφορίες, σε ηρεμούν στις δύσκολες στιγμές ενδεχομένως. Δεν μπορούν να αλλάξουν τους διακόπτες μέσα στο μυαλό σου για να αρχίσει να λειτουργεί διαφορετικά. Αν ήταν έτσι δεν θα υπήρχε η ζήλια, ο εγωισμός, η αδιαλλαξία, ο ναρκισσισμός. Θα πηγαίναμε όλοι στον ανάλογο μάγο, θα πάταγε τα σωστά κουμπιά, και θα βγαίναμε χωρίς προβλήματα.
Δεν ξέρεις ούτε αν της έχει προτείνει ψυχολόγο, ούτε αν η συγκεκριμένη διαιτολόγος έχει τα φόντα να το χειριστεί μόνη της. Μπορεί να έχει μερίδιο ευθύνης η διαιτολόγος (ως παρατηρητές, αδύνατον να πούμε πόσο και ποιο), αλλά αν είναι έτσι, είναι επίσης ευθύνη της φίλης σου να σταματήσει να πηγαίνει. Η διαιτολόγος δεν πληρώνεται αυτόματα, κάποιος της δίνει τα λεφτά.
Μου κάνει εντύπωση που εκμυστηρεύτηκε σε σένα κάτι τόσο προσωπικό, όπως το ότι τρώει κρυφά. Φαίνεται ότι σε εμπιστεύεται πολύ, άρα νομίζω ότι μπορείς να της πεις τις ανησυχίες σου. Όχι για να την κάνεις να αισθανθεί άσχημα για τις ατασθαλίες, αλλά για την περίπτωση που δεν έχει σκεφτεί αν της κάνει η συγκεκριμένη διαιτολόγος. Είναι άλλο να είναι κάποιος καλός στη δουλειά του, και άλλο να μας ταιριάζει ως άνθρωπος.
__________________
4.
Μπορείς άραγε να αγαπάς δύο ανθρώπους ταυτόχρονα;
Είμαι 42 χρονών με δύο παιδιά στην εφηβεία. Είμαι παντρεμένη με έναν πολύ αξιόλογο άντρα που με νοιάζεται και φροντίζει κι εμένα και τα παιδιά αν και είναι εργασιομανής και τελειομανής.
Παντρευτήκαμε από έρωτα εδώ και 17 χρόνια και η ζωή κυλούσε με πολλή δουλειά και κούραση αφού μεγαλώνουμε τα παιδιά μόνοι μας. Όλα αυτά τα χρόνια πάντα αυτά ήταν η προτεραιότητα μας και ποτέ δεν πήγαμε κάπου οι δυο μας. Νοιώθω τελευταία ότι έχουμε χάσει την επαφή τη συναισθηματική και την ερωτική. Είμαστε σαν συνέταιροι που εργαζόμαστε σκληρά για την οικογένειά μας.
Εδώ κι ένα χρόνο συνάντησα τυχαία τον πρώτο μου έρωτα. Ζει στο εξωτερικό και δεν έχει παντρευτεί. Χάρηκα τόσο όταν τον είδα. Σιγά σιγά παλιά συναισθήματα άρχισαν να ξυπνούν. Επικοινωνούμε πια σε καθημερινή βάση και όταν έρχεται στην Ελλάδα βλεπόμαστε χωρίς να έχουμε προχωρήσει πιο πέρα από κάποια φιλιά. Σέβεται το γάμο μου κι εγώ δεν θέλω να απατήσω τον άντρα μου. Δεν ξέρω για πόσο καιρό ακόμη. Μου ξυπνά συναισθήματα που είχα ξεχάσει ότι υπήρχαν. Τότε χωρίσαμε γιατί φοβόμουν να αφήσω τη χώρα μου και τους γονείς μου. Τώρα νοιώθω πιο διχασμένη από ποτέ και πολύ δυστυχισμένη.- Διχασμένη
Φυσικά και μπορείς να αγαπάς δύο ανθρώπους ταυτόχρονα. Και τρεις, και πέντε, και εκατό. Αυτό δεν αλλάζει ιδιαίτερα την αφήγηση της ιστορίας. Λες ο άντρας σου να δείξει περισσότερη κατανόηση επειδή εξακολουθείς να τον αγαπάς; (Λες;)
Όμως αυτή είναι η ερώτηση; Υπάρχει κάποια ερώτηση; Είναι ο διχασμός η λέξη που ταιριάζει; Συγκρίνεις μεταξύ τους δύο πράγματα παντελώς ανόμοια: μια σχέση δεκαεφτά ετών που έχει περάσει από χίλια κύματα με μια ανάμνηση ενός ημιτελούς συναισθήματος που έζησες προ Χριστού που τώρα είναι παράνομο, άρα διπλά γαργαλιστικό. Φυσικά και είναι έντονα τα συναισθήματα. Δεν καταλαβαίνεις όμως το γιατί;
Είναι πολύ δύσκολο να ξανασχηματίσεις μια ερωτική και συναισθηματική σχέση αν την έχεις παραμελήσει για πολλά χρόνια. Η αφοσίωση στα παιδιά σας δεν είναι ούτε αρκετά καλή δικαιολογία, ούτε αρκετά καλή εξήγηση για την απομάκρυνση σας. Το αφήσατε, ο καθένας για τους δικούς του λόγους, και είσαστε συνυπεύθυνοι. Επειδή είναι πολύ δύσκολο να αντιμετωπίσεις αυτό – ποιος έχει όρεξη για αυτοκριτική και σκληρή δουλειά - είναι πολύ πιο εύκολο να ερωτευτείς κάποιον άλλον για να πιστέψεις ότι αρχίζεις από την αρχή. Όμως δεν αρχίζεις ξανά, ούτε συνεχίζεις μια σχέση που έληξε πριν από δεκαεφτά χρόνια. Ζεις τη ζωή σου, και όπως πάντα, ό,τι γίνεται, δεν ξεγίνεται. Ό,τι αποφασίσεις τώρα, θα αλλάξει το μέλλον σου, αλλά όχι το παρελθόν.
Αν είχες παντρευτεί τον μεγάλο έρωτα πριν από 17 χρόνια, τι νομίζεις ότι θα αισθανόσουν τώρα γι' αυτόν; Τότε χωρίσατε γιατί φοβόσουν να αφήσεις τους γονείς σου. Και τώρα κάτι φοβάσαι, και κινδυνεύεις να οδηγηθείς ξανά από τον φόβο σου. Αν είναι να πάρεις κάποια απόφαση, να είναι εν γνώσει σου και γνωρίζοντας τις συνέπειες. Όχι επειδή «ξύπνησαν συναισθήματα». Τα συναισθήματα δεν ξυπνάνε ανεξάρτητα από το ποιοι είμαστε, τι κάνουμε, και τι περιμένουμε από τη ζωή. Εμείς είμαστε τα συναισθήματα.
(Δηλαδή, αν δεν σεβόταν τον γάμο σου, τι θα έκανε;)
__________________
5.
Αγαπητή Α Μπα,
Συγχαρητήρια για τη στήλη σου, σε διαβάζω ανελλιπώς. Το πρόβλημά μου είναι ότι έχασα τον καλύτερό μου φίλο από λάθος μου. Πριν από περίπου 5 μήνες και μετά από έναν πολύ επίπονο χωρισμό αποφάσισα να τον επισκεφτώ στην πόλη όπου μένει για διακοπές και για να ξεχαστώ. Όμως κανόνισα και να βρεθώ με κάποιον(καθαρά σεξουαλική σχέση, είναι παντρεμένος και γι αυτό το λόγο δεν ήθελα να ξέρει κανένας απολύτως τίποτα) στο σπίτι του φίλου μου, τις ώρες που θα έλειπε εκείνος στη δουλειά χωρίς να τον ενημερώσω. Ο φίλος μου το κατάλαβε αλλά δεν μου είπε τίποτα όσο ήμουν εκεί. Προσπάθησε μόνο να με ψαρέψει για το αν θα έκανα κάτι σεξουαλικό με αυτό το άτομο και εγώ επέμεινα να του λέω ψέματα πως δεν θα έκανα κάτι (επειδή δεν ήθελα να εκθέσω τον εραστή). Αφού έφυγα από εκεί, μου αποκάλυψε πως τα είχε καταλάβει όλα και πως ήταν έξαλλος με το ότι παραβίασα τον προσωπικό του χώρο και ιδιαίτερα με το ότι εξακολούθησα να του λέω ψέματα όταν με ψάρευε. Από τότε του έχω ζητήσει πάρα πολλές φορές συγγνώμη και έχω κάνει προσπάθειες να τον πλησιάσω αλλά δεν θέλει ούτε να με ακούσει αμπα. Σημειωτέον ότι ήμασταν φίλοι από μωρά παιδιά, πάνω από 10 χρόνια και τον θεωρούσα σαν αδερφό μου. Μου λείπει αφάνταστα, το σκυλομετανιώνω και δεν ξέρω πια τι άλλο να κάνω. Θεωρεί ότι ξεπέρασα τα όριά του, ότι έβαλα τον εραστή μου πάνω από αυτόν και δεν θέλει να έχει πάρε-δώσε. Είμαι απαίσια φίλη αμπα? Θα με συγχωρέσει ποτέ? Μπορώ να κάνω κάτι άλλο? Συγγνώμη για το μακροσκελές κείμενο, σε ευχαριστώ.- απελπισμενη
Τα όρια του καταλαβαίνω γιατί τα ξεπέρασες, το «έβαλες τον εραστή σου πάνω από αυτόν» δεν το καταλαβαίνω. Βέβαια δεν θέλω να δικαιολογήσω εσένα, γιατί ήσουν φιλοξενούμενη, καταπάτησες τον προσωπικό χώρο του καλού σου φίλου, και μετά του είπες και ψέματα. Απαντάω στην ερώτηση «μπορώ να κάνω κάτι άλλο». Είσαστε σίγουροι ότι έχετε συνεννοηθεί για ποιον λόγο χάλασε η φιλία σας;
Λες ότι το σκυλομετανιώνεις, αλλά δεν καταλαβαίνω τι ακριβώς μετανιώνεις. Το ψέμα; Αν δεν σε είχε πιάσει στα πράσα, θα είχες τύψεις που έφερες «εραστή», όπως λες, ως φιλοξενούμενη; Λυπάσαι για αυτό που έκανες, ή λυπάσαι που σε ανακάλυψαν και έχασες τον φίλο σου; Και ο φίλος σου γιατί δεν μπορεί να σε συγχωρήσει; Τον πειράζει ο άσχετος που μπήκε στο σπίτι του, το ψέμα σου, ή ότι προτίμησες να κάνεις σεξ από το να κάνεις παρέα μαζί του; Ή κάτι άλλο, που δεν έχεις ακόμα καταλάβει, κι άρα δεν μπορείς να μας το μεταφέρεις;
Μην ζητάς μηχανικά συγνώμη. Ρώτα τον τι τον ενόχλησε, ιεραρχώντας τη σοβαρότητα (δεν θα είναι μόνο μια απάντηση). Άκου ξεχωριστά τις απαντήσεις μια μία και προσπάθησε να καταλάβεις όλο το φάσμα. Είναι βέβαιο ότι κάποιος θα πει ότι ο φίλος σου σε βλέπει και αλλιώς, και γι'αυτό εκνευρίστηκε τόσο.
__________________
6.
Καλησπέρα Αμπα
Ειμαι 27 και πολύ ανοιχτός και κοινωνικός άνθρωπος, δε μου αρεσει να κάθομαι και συνέχεια ασχολούμαι με διάφορα χόμπυ. Δεν ήμουν πάντα έτσι αλλά στη πορεία είδα ότι μου αρέσει να γνωρίζω νέους ανθρώπους και κυρίως ξένους με διαφορετική νοοτροπία και τρόπο σκέψης από μένα γιατί είδα ότι αυτό με βοηθάει να σκεφτώ και εγώ διαφορετικά και να κάνω πράγματα που θεωρούσα ότι δε μπορώ να κάνω. Είμαι μέλος και στο couchsurfing οπότε γνωρίζω πολλά νέα και ξένα πρόσωπα. Επίσης έχει τύχει να γνωρίσω και άτομα μέσω facebook γνωστούς γνωστών και να βγω ραντεβου ή απλα για μια γνωριμία η οποία μπορεί να προκύψει φιλική, ερωτική ή και τίποτα. Το θέμα μου είναι ότι όταν γενικά οι φίλες μου με ρωτάνε «πού τον γνώρισες αυτόν;» ντρέπομαι πάρα πολύ να πω ότι ουσιαστικά μου είναι άγνωστος και πάντα σκέφτομαι κάτι ότι είναι γνωστος γνωστού, τον είχα πετυχει σε κοινή παρεα κτλ. Μόνο σε ελάχιστους ανθρώπους μπορώ να πω ότι απλα με εκανε add μου ζήτησε να παμε για καφέ και αφού είμαι ελεύθερη γιατί να μη δω τι γίνεται. Σκέφτομαι ότι θα νομίσουν ότι είμαι απελπισμένη και βγαίνω με όποιον να 'ναι. Βεβαια οι περισσότεροι δε δίνουν πολύ σημασία ενώ άλλες φορές νιώθω ότι με κοιτάνε περίεργα. Το θέμα είναι ότι ζορίζομαι πολύ και αναγκάζομαι να λεώ μικρα ψεμματάκια που πολλες φορές με φέρνουν σε δύσκολη θεση. Είμαι προκατειλημμένη; -sofia
Σταμάτα αμέσως να λες ψέματα γιατί είναι παραπάνω από βέβαιο ότι είναι προφανή και οι φίλες σου ξέρουν τι κάνεις. Σε ρωτάνε για να δουν τι θα πεις. Με τα ψέματα κάνεις μια ελαφρώς, ελαφρότατα ασυνήθιστη συμπεριφορά, εντελώς κατακριτέα (βλέπε παραπάνω).
Είσαι early adopter (συγνώμη για τα αγγλικά, είναι από τις αγαπημένες μου εκφράσεις και δεν μπορούσα να κρατηθώ). Αυτό είναι όλο. Δεν υπάρχει τίποτα μεμπτό στο να γνωρίζεις καινούριο κόσμο. Υπάρχουν κίνδυνοι όπως σε όλες τις γνωριμίες, απλώς είναι άλλου είδους, και όπως φαίνεται τους αντιλαμβάνεσαι (και δεν ρωτάς αυτό, ούτε είναι δουλειά μας να το κρίνουμε). Δεν έχεις άδικο στο ότι κάποιοι θα σε κακοχαρακτηρίσουν, αλλά αυτό θα το έκαναν είτε γνώριζες πολύ καινούριο κόσμο από το facebook, είτε στο δρόμο, είτε στα μπαρ, είτε μέσω άλλων γνωστών. Γενικά, είναι ελαφρώς κατακριτέο για μια γυναίκα να είναι πολύ κοινωνική και να γνωρίζει συνέχεια καινούριο κόσμο. Η ιδανική συμπεριφορά είναι να έχει κάποιες φίλες πολλά χρόνια και να γνωρίζει πού και πού καινούριους άντρες μέσω καλά επιλεγμένων και αξιόλογων κοινών φίλων. Ό,τι ξεφεύγει από αυτό, μπορεί να προκαλέσει σχόλια.
Οπότε, μην προσθέτεις και τα ψέματα από πάνω, γιατί είναι σα να φοράς έναν στόχο στην πλάτη σου. Μην χαρίζεις και τα βέλη.
__________________
7.
Γεια σου Λένα! Το πρόβλημά μου συνηθισμένο νομίζω αλλά όταν το βιώνεις σε προσωπικό επίπεδο σου μοιάζει βουνό... Κορίτσι γνωρίζει αγόρι. Υπάρχει κοινή ερωτική διάθεση. Ξέρουν και οι δύο ότι επειδή μένουν σε διαφορετικές πόλεις το πράγμα δεν έχει μέλλον οπότε λένε ας χαρούμε το τώρα χωρίς να μας νοιάζει το μετά. Και το κάνουν. Και ερωτεύονται. Και περνούν ένα μήνα υπέροχο. Και μετά το αγόρι πρέπει να γυρίσει πίσω. Και τώρα τι γίνεται; Κανείς από τους δύο δεν θέλει σχέση αλλά μιλάνε 2-3 φορές τη μέρα στο τηλέφωνο. Κ οι δύο φοβούνται να παραδεχτούν όσα νιώθουν. Αλλά τα νιώθουν. Και τα δείχνουν. Κι ας τους χωρίζουν 8 ώρες ταξίδι, στην καλύτερη. Και έχουν τον περίγυρο να τους ζαλίζει με θεωρίες ότι η απόσταση χωρίζει. Καταλαβαίνω ότι μια σχέση μπορεί να κρατήσει από απόσταση όταν υπάρχει μια βάση, μια προϊστορία ας πούμε, ή όταν ξέρεις ότι κάποια στιγμή ο άλλος θα γυρίσει. Αλλά όταν ξέρεις τον άλλο 1 μήνα και η μόνη προοπτική να βρεθείτε μόνιμα στο ίδιο μέρος είναι ο ένας από τους δυο να αλλάξει επαγγελματική καριέρα και ζωή στρωμένη τι μέλλον βλέπεις;; Υ.Γ. πρώτη φορά περνάω έτσι με άνθρωπο, αλήθεια, γ αυτό προβληματίζομαι τόσο.
Θα ήθελα να ξέρω πόσο χρονών είσαστε και γιατί θεωρείτε και οι δύο ότι έχετε τόσο καλή επαγγελματική καριέρα με τόσο στρωμένη ζωή που δεν γίνεται να αλλάξει. Δεν είναι ακριβώς ότι το αποκλείω, αλλά λίγο πολύ, το αποκλείω. Δυσκολεύομαι πάρα πολύ να πειστώ ότι ο οποιοσδήποτε μπορεί να έχει στρωμένη ζωή χωρίς καμία απολύτως αμφιβολία. Αυτό ισχύει για το γνωστό 1% του πληθυσμού, αλλά από την άλλη αυτό το ποσοστό είναι εξασφαλισμένο παντού. Ποιες να είναι οι συνθήκες της στρωμένης ζωής και της επαγγελματικής καριέρας που δεν μπορεί να επιζήσει σε άλλο μέρος του κόσμου, και μάλιστα στην περίπτωση σας να συμβαίνει και στους δύο;
Το φέρνω μαλακά για να καταλήξω στο δια ταύτα: δεν πιστεύω ότι έχετε πάθει τόσο μεγάλη ζημιά, γιατί δεν είσαστε διατεθειμένοι να αλλάξετε τη ζωή σας για να είσαστε μαζί, και κανείς δεν μπορεί βεβαίως να σας κατηγορήσει. Πολύ καλά κάνετε, γιατί γνωρίζεστε ένα μήνα μόλις. Οπότε, για την ώρα, δεν βλέπω μέλλον. Το μέλλον θα δείξει.
ΥΓ. Το «πρώτη φορά νιώθω έτσι» είναι απολύτως μηδενική ένδειξη για την σοβαρότητα οποιασδήποτε κατάστασης. Για να αποκτήσει βαρύτητα χρειάζονται πολλές προϋποθέσεις.
σχόλια