Στο σημερινό ‘Α, μπα’: κι αν πέσω και τσακιστώ;

Στο σημερινό ‘Α, μπα’: κι αν πέσω και τσακιστώ; Facebook Twitter
57


________________
1.

Αγαπητη Αμπα, ειλικρινα σε θαυμαζω και διαβαζοντας τις απαντησεις σου με χεις βοηθησει πολυ σε πολλες καταστασεις.. κακα τα ψεμματα ολοι πανω κατω τα ιδια προβληματα εχουμε...ωστοσο εχω ενα προβληματακι το οποιο ειλικρινα δν ξερω πως να αντιμετωπισω και εχω αναβαλλει πολλες φορες ν το αντιμετωπισω.. διαβασα ενα κειμενο ενος αναγνωστη/αναγνωστριας που ειχε θεμα με τη μητερα της που δεν δεχεται τη σχεση της αδερφη της και ειναι αναμεσα.. νομιζω στις 9/10 ηταν το αρθρο.. εχω ακριβως το ιδιο προβλημα με τη διαφορα οτι εχω θεμα κ εγω με τη σχεση της.. ειμαστε σε κοντινες ηλικιες με την αδερφη μου, 1 χρονο διαφορα (το αναφερω σε περιπτωση που με χαρακτηρισουν ως υπερπροστατευτικη και μεγαλη αδερφη κλπ κλπ)... το αγορι της αδερφης μου λοιπον για να μην χρονοτριβουμε ειναι πολυ κομπλεξικος εχω να σου αραδειασω ενα σωρο περιστατικα.. ζηλειες γ το τιποτα, ελεγχος γ το τι ωρα γυρναει, εχει αποψη για οτιδηποτε γινεται μεσα στην οικογενεια σε αυτο φταιει κ η αδερφη μου που του δινει δικαιωματα, την εχει ξεκοψει απο ολες τις παρεες της, της χακαρει το φμπ, βαζει λογια για μενα κ τις κοινες μας φιλες κ αλλα πολλα.. ολοι εχουμε θεμα με τη σχεση της... αλλα δεν καταλαβαινει οτι της το λεμε γ το καλο της και πεισμωνει.. δεν ξερω πως ν τη συνετισω.. το καλο ειναι οτι ακομα δεν εχει σοβαρεψει πολυ το πραγμα (Αν και τα χουν κανα χρονο) σε αντιθεση με αυτο της αλλης αναγνωστριας.. η αδερφη μου απο την αλλη ειναι ενα ρακος γτ τσακωνεται συνεχως με τον αλλον κ δεν εχει που να τα πει γτ ξερει οτι θα τα ακουσει, ωστοσο αν της ανοιξω συζητηση περι αυτου του θεματος παντα την αποφευγει με ενα ''ασε με ησυχη''.. δεν ξερω γιατι επιμενει τοσο.. να συμπληρωσω οτι αυτος σπουδαζει σε αλλη πολη κ ετσι οταν λειπει αυτη δεν κανει ρουπι απο το σπιτι..νιωθω οτι την κραταει πισω αυτη η σχεση κ την κουραζει, ξερει να την χειριζεται παρολο που βλεπει κ αυτη πως πιεζεται.. τι να κανω εγω απο πλευρα μου πως να την βοηθησω;

Όσο τον θάβεις, τόσο θα οχυρώνεται η αδερφή σου και τόσο πιο πολύ θα απομακρύνεστε. Ούτε εγώ ξέρω γιατί επιμένει τόσο, αλλά μόνο εσύ μπορείς να μάθεις. Σου λέει 'άσε με ήσυχη' γιατί ξέρει τι θα της πεις. Λοιπόν, πες της κάτι που δεν περιμένει. Πες της ότι την αγαπάς και θέλεις το καλύτερο γι' αυτήν, ότι σέβεσαι τις επιλογές της και πιστεύεις ότι ό,τι κάνει το κάνει για κάποιο λόγο, ότι μπορεί να χειριστεί τις υποθέσεις της άριστα και θα την στηρίξεις και στα σωστά και στα λάθη. Θύμισε της όλες τις φορές που έκανε αυτό που έπρεπε. Κάπως έτσι ίσως καταφέρει να ανοιχτεί και να σου εξηγήσει γιατί επιμένει να είναι μαζί του. Μπορεί να μην ξέρει ούτε η ίδια, και να το ανακαλύψετε μαζί. Το σίγουρο είναι ότι δεν πρέπει να της τονίζεις τα προβλήματα – αυτά τα ξέρει. Αυτό που μάλλον δεν ξέρει είναι τα κίνητρά της, και αυτό που δεν ξέρεις εσύ, είναι τι της αρέσει σε αυτή την κατάσταση.


Και όσο τα συζητάτε, μην τον θάβεις, ούτε με υπονοούμενα, ούτε κατά λάθος. Θέλει μεγάλη διακριτικότητα. Αν λες άσχημα λόγια γι' αυτόν, κριτικάρεις την ίδια, επειδή ακυρώνεις την επιλογή της, και αυτό θα την κάνει να αμυνθεί.

________________
2.


Αγαπητή Α μπα. Ξεκίνησα καινούργια δουλειά πριν 1 μήνα και είναι ένας συνάδελφός μου, 2 χρόνια μεγαλύτερος και πρόσφατα παντρεμένος που αν δεν ήταν παντρεμένος θα ήμουν σίγουρη ότι μου την έπεφτε. Είναι βέβαια και αυτός παιχνιδιάρης και πολυλογάς με όλους, αλλά τις τελευταίες μέρες το πράγμα έχει ξεφύγει αρκετά μεταξύ μας, σε λεκτικό επίπεδο πάντα. Το ερώτημά μου είναι άλλο. Αν αυτός απλά το κάνει για να περάσει ευχάριστα η ώρα στο γραφείο, υπ' όψιν ότι σήμερα μου είπε πολλές φορές ότι με βρίσκει ωραία κοπέλα αλλά πλέον δε μπορεί να κάνει κάτι, να παρεξηγηθώ και να αποτραβηχτώ; Σε καμία περίπτωση δε θέλω να μπλέξω με παντρεμένο αλλά η όλη φάση έχει πλάκα και μου αρέσει. Μήπως όμως αυτός θέλει κάτι παραπάνω; Από την άλλη πριν από 2 βδομάδες, ενώ δεν είχε ξεκινήσει τίποτα, του είπα κάτι σαχλαμάρες σα να τον φλέρταρα, είμαι λίγο ζώον σε αυτά. Λες να νομίζει ότι εγώ το ξεκίνησα και να το συνεχίζει απλά για να δει αν τσιμπάω; Άσε που είμαι στο εξωτερικό, δεν ξέρω τη γλώσσα και πολλές φορές με πιάνει παράνοια και νομίζω ότι με κουτσομπολεύει σε όλο το γραφείο.

Περιμένω με αγωνία την απάντησή σου.

Φιλάκια!

Ποια είναι η ερώτηση; Αν η ερώτηση είναι αν δικαιολογείται η ανταπόκριση σου επειδή είναι αυτός παιχνιδιάρης, όχι. Ούτε η δική σου συμπεριφορά δικαιολογείται, ούτε η δική του. Ούτε υπάρχει κάποιος τρίτος που το βρίσκει χαριτωμένο. Αν θέλεις να σιγουρευτείς ότι δεν σας κουτσομπολεύει όλο το γραφείο, βρες έναν ανύπαντρο για να σαχλαμαρίσεις. Και όχι, δεν φταίει η γλώσσα. Σίγουρα σας κουτσομπολεύουν σε όλο το γραφείο, κι ακόμη παραπέρα.

________________
3.


Χώρισα πριν πέντε μήνες από μια σχέση 3 χρόνων. Τον πρώτο κιόλας μήνα έφυγα από την Αθήνα για δουλειά. Δεν είχα κάποια επαγγελματική πρόταση. Έφυγα, έψαξα και βρήκα. Το έκανα για να μπορέσω να ξεπεράσω το χωρισμό.

Όσο καιρό έλειπα ήμουν κάτι παραπάνω από καλά, όμως γυρνώντας ήρθα αντιμέτωπη με ό,τι απέφευγα αυτούς τους μήνες. Ξαναβρέθηκα στα ίδια μέρη, περπάτησα τους ίδιους δρόμους , θυμήθηκα όλα τα καλά και ξέχασα τα κακά, με αποτέλεσμα να μου λείπει. Όχι βασανιστικά, αλλά σίγουρα πολύ.

Η άλλη πλευρά μέχρι και την ημέρα που γύρισα αλλά και λίγο καιρό μετά προσπάθησε να είμαστε ξανά μαζί, αλλά ήμουν ανένδοτη. Ανένδοτη γιατί προσπάθησα πολύ γι αυτή τη σχέση όσο υπήρχε, ενώ η άλλη πλευρά άρχισε την προσπάθεια όταν η σχέση έληξε. Κρατιέμαι με νύχια και με δόντια να μην πάρω τηλέφωνο, να μην πάω από εκεί, να μη δώσουμε ένα από εκείνα τα υπέροχα φιλιά.

Δεν έχουμε καμία επικοινωνία μετά την τελευταία της προσπάθεια. Τα πράγματα που μας χώρισαν, ήταν σημαντικά και μάλλον άλυτα. Όμως μου λείπει. Πολύ. Και είναι πρώτη φορά που το μοιράζομαι αυτό με κάποιον. Δεν έχω μιλήσει σε κανέναν γι αυτό. Πίστευα πως αν φύγω, αν δεν το συζητήσω με φίλους. ο οργανισμός μου, το μυαλό μου θα το ξεχάσει πιο εύκολα
..
Στην ουσία σου γράφω σήμερα γιατί κόντευα να σκάσω. Πιστεύεις πως με την τακτική αυτή θα ξεθυμάνει καθόλου ή να το μοιραστώ με έναν-δύο φίλους; Φοβάμαι πως αν με ακούσω να το λέω δυνατά θα τρέξω
πίσω. Ίσως και όχι. -ΛΑΧΤΑΡΑ+

Αν ήταν καλύτερα να μη μιλάμε σε άνθρωπο και να τα κρατάμε μέσα μας, δεν θα είχε αναπτυχθεί κοτζάμ κλάδος ψυχιατρικής, ψυχολογίας και ψυχανάλυσης και ψυχοθεραπείας και και και... Θα υπήρχε μεγάλη άνθηση σε κουμπαράδες και ντουλάπες και κουτιά, να καταχωνιάζουμε όλα μας τα προβλήματα εκεί. Κοίτα γύρω σου. Πότε, πού, σε ποια περίπτωση και ποιος είπε ποτέ «αυτό που πρέπει να κάνεις είναι να μη μιλήσεις ποτέ για το πρόβλημα σου και όσο πιο πολύ αποφύγεις να το σκεφτείς, τόσο το καλύτερο;»


Α, κι όμως, ξέρω μια περίπτωση. Αυτό είπε ο Ντον Ντρέιπερ στην Πέγκι όταν έδωσε το παιδί της για υιοθεσία. Φανερά, καλύτερα να μην έχεις τον Ντον Ντρέιπερ για παράδειγμα.

________________
4.


Αγαπητή Α μπα,
γιατί μία μητέρα να μην θέλει πια να είναι μητέρα??
Όσο ήμουν μικρή δεν με πείραζε, όσο όμως μεγαλώνω καταλαβαίνω το κενό που μου έχει αφήσει και δεν μπορώ να καταλάβω πως μπορεί και το κάνει αυτό στα παιδιά της....
Αλλά ας εξηγηθώ...
Οι γονείς μου χώρισαν όταν ήμουν 12. Δεν ασχολήθηκα ιδιαίτερα. Ο μπαμπάς ξανακοιτούσε από πριν καν παντρευτούν(τώρα γιατί τον παντρεύτηκε ενώ το ήξερε, είναι άλλο θέμα), η μαμά δουλειά- σπίτι, σπίτι - δουλειά. Στην δική μου καθημερινότητα το μόνο που άλλαξε ήταν οτι είχα δύο σπίτια αντι για ένα και δύο πηγές χρημάτων..όποτε όλα οκ.
Σχεδόν από την αρχή μας έφερε μες στο σπίτι έναν άλλο άντρα (γιατί ήταν φίλος της και δε είχε που να μείνει κ για να βοηθάει στα έξοδα μωρε). Αυτός δούλευε βράδυ και εκεί ξεκίνησαν τα ωραία...ενώ ο άνθρωπος ήταν μια χαρά η μάμα μας άρχισε... Μην κάνετε φασαρία..κοιμάται. Μην φάτε αυτό.. είναι για αυτόν. Μην χαλάσετε όλο το νερό.. να κάνει μπάνιο.
Όλη μας η ζωή περιστρεφόταν γύρω από αυτόν.
Έτσι όταν εκείνη αποφάσισε να τον ακολουθήσει στο νησί του "για καλύτερη δουλειά με περισσότερα λεφτά στα τουριστικά" η απόφαση ανάμεσα στο 6 μήνες νησί μαζί της κ 6 μήνες Αθήνα μαζί της ή 6 μήνες μπαμπά Αθήνα κ 6 μήνες μαμά Αθήνα έπεσε σε μένα, εγώ ως περισσότερο ενήλικη, ακόμη και τότε 14ετών, από εκείνη αποφάσισα το δεύτερο και φυσικά η μικρότερη αδελφή μ με ακολούθησε.
Για να μην πολυλογώ, μετά από λίγα χρόνια περα δώθε, καταλήξαμε να μένουμε μόνιμα με τον μπαμπά και απλά να την επισκεπτόμαστε για διακοπές στο νησί και για σαββατοκύριακα στην αθήνα.
Εδώ και δύο χρόνια σταμάτησε την δουλειά στο νησί και εκεί που νομίζαμε οτι επιτέλους θα έχουμε μαμά γιατί θα έμενε Αθήνα, γνωρίζει έναν άλλον (καλός δεν λέω) - (τον νησιώτη τον είχε στείλει χρόνια πριν) που όμως μένει μακριά και αποφασίζει να πάει να μείνει μαζί του....
Αποτέλεσμα? Πριν την βλέπαμε 6 μήνες τουλάχιστον. Τώρα καθόλου. Τηλέφωνα παίρνει μόνο όταν θέλει κάτι, όταν γκρινιάζουμε βρίσκει δικαιολογίες, όταν μιλάμε στο τηλ (αν πάρουμε εμεις) δεν ρωτάει καν τι κάνουμε, ξεκινάει κ λέει κατευθείαν τα δικά της....
Που θέλω να καταλήξω... Απλά δεν το καταλαβαίνω. Η συμπεριφορά της δεν βγάζει νόημα! Είμαι 25 και έχω σκεφτεί για δικά μου παιδιά τα οποία αν είχα θα ήθελα να τα βλέπω και να τους μιλάω όσο περισσότερο μπορώ και αυτή εδώ και τόσα χρόνια κοιτάζει μόνο τον εαυτό της??????
Τι σόι μάνα είναι?
(είναι κι άλλα, αλλά φαντάζομαι πολλά έγραψα ήδη)

Η μητέρα σου είναι απλώς μια γυναίκα. Είναι ένας ακόμη άνθρωπος. Δεν είναι μόνο μάνα.


Όταν γίνεσαι μητέρα, δεν ακυρώνεται αυτό που είσαι, δεν μεταμορφώνεσαι σε κάτι αγνό και ανώτερο. Το «μητέρα» το έχουμε κάνει τίτλο τιμής, αυτόματο φωτοστέφανο. Αναρωτιόμαστε γιατί κάποιος που έκανε παιδιά δεν έγινε ικανός να μεγαλώσει παιδιά, ενώ απλώς τα έκανε. Το να κάνεις λάθος γάμο και παιδιά είναι πολύ πιο εύκολο από το να ψάξεις ποιον θα παντρευτείς και να αποφασίσεις να μην κάνεις παιδιά επειδή δεν μπορείς να ασχοληθείς με κανέναν εκτός από τον εαυτό σου.


Αυτά τα λέω γενικά, όχι για τη μητέρα σου. Της καταλογίζεις πολλά λάθη. Σε κάποια θα έχεις δίκιο, όμως είναι βέβαιο ότι σε πολλά θα έχεις άδικο. Είσαι 25 και είναι νωρίς για να την δεις με ψυχραιμία. Την έχεις αποκαθηλώσει, θα έρθει η ώρα που η συμπεριφορά της θα εξηγείται. Δεν ξέρω αν θα δικαιολογείται, αλλά θα εξηγείται. Κάποτε, θα καταλάβεις «τι σόι μάνα είναι». Κι εύχομαι να γίνεις η μητέρα που ονειρεύεσαι.

Update


Επειδή νομίζω ότι από μερικούς παρεξηγήθηκαν αυτά που έγραψα: δεν είμαι επιεικής με τη μάνα. Στην κόρη μιλάω. Αν ρωτούσε η μάνα θα ήταν τελείως διαφορετική η απάντηση. Δεν είναι σωστό, είναι επικίνδυνο και ανεύθυνο να απορρίπτεις τον γονέα ενός ανθρώπου 25 χρονών και να του λες "πω πω τι απαράδεκτη που είναι η μάνα σου" εκτός αν υπάρχει σοβαρή κακοποίηση. Για σένα είναι ένας άγνωστος, για τον άλλον είναι η ΜΑΝΑ ΤΟΥ. Ό,τι και να είναι, μέσα του ζητάει την αγάπη της. Δεν μπορεί να την ξεγράψει σε αυτή την ηλικία, πρέπει πρώτα να την αναδομήσει, να την εξετάσει, και να την καταλάβει, και όταν ωριμάσει, να κάνει ό,τι είναι καλύτερο. Δεν μπορείς να ισορροπήσεις στη ζωή σου αν δεν βάλεις αυτή τη σχέση σε μια τάξη.

Επίσης δεν είναι δυνατόν να καταδικάζουμε γιατί δεν ξέρουμε ούτε την πλευρά της γυναίκας αυτής, ούτε το ρόλο του πατέρα - που ξενοκοίταζε από την πρώτη μέρα του γάμου του, και αυτό τελειώνει με μια πρόταση. 

Η ερώτηση αυτή είναι τελείως διαφορετική με την 2. Εκεί ρωτάει αυτός που κάνει ό,τι κάνει. Και δεν μιλάει για τη μάνα του. Μην τα μπλέκουμε. 

________________
5.


Α, μπα...σε έχω διαβάσει αρκετές φορές να υποστηρίζεις ότι στην πραγματικότητα δεν υπάρχουν διλήμματα και επεξεργάζομαι με προσοχή αυτήν σου την άποψη κάθε που με παίρνει απο κάτω οτι έκανα λάθος επιλογή. Κι όμως..όσο και να το παλεύω με τη λογική, η αίσθηση παραμένει εκεί.

Έχω μετακομίσει αρκετές φορές στη ζωή μου, σε διάφορα μέρη. Έφτασα τα 32, χωρίς σταθερή προσωπική ζωή και για αυτό ευθύνομαι εγώ και κατά συνέπεια η ζωή που επέλεξα-επιλέγω να κάνω. Στην προκειμένη, έχω πάλι την δυνατότητα να φύγω λίγους μήνες σε ένα νησί για δουλειά. Απο την άλλη στην πρωτεύουσα -δεν είμαι απο Αθήνα- έχω δυνατότητα για συγκατοίκηση με την κολλήτή μου-άρα μισα έξοδα- δουλειά του κ@λου ΑΛΛΑ επιπλέον κάπου σε αυτή την πόλη υπάρχει κάποιος που με ενδιαφέρει και...τον ενδιέφερα και εγώ την τελευταία φορά που τον ειδα. Χωρίς καμία άλλη προοπτική, μόνο τα δεδομένα που γράφω. Θα μου πεις γιατί βασανίζομαι εφόσον σε καμία απο τις δυο περιπτώσεις δεν υπάρχει κάτι αρκετά δελεαστικό και κυρίως δεδομένο.

Βασανίζομαι γιατί έχω παραμελήσει υπερβολικά πολύ τα συναισθήματα μου και λόγω άγχους για την επιβίωση έχω θέσει σε αποκλειστική προτεραιότητα το επαγγελματικό.

Έφτασε λοιπόν η στιγμή -τώρα- που παρότι θα διαλέξω το πιθανότερο την δουλειά στο νησί- δεν είναι στο αντικείμενό μου αλλά είναι κάπως πιο κερδοφόρα- αισθάνομαι οτι κάνω ΛΆΘΟΣ!! Οτι λειτουργώ με γνώμονα τον φόβο και την ανασφάλεια. Οτι έχω ξεχάσει να διεκδικώ στην αισθηματική μου ζωή. Οτι στην πραγματικότητα θα ήθελα να πάω Αθήνα, να τον βλέπω, να τον γνωρίσω καλύτερα, να το προσπαθήσω....

Διευκρινίζω ξανά οτι το παλικάρι , δεν μου έχει κάνει καμία πρόταση γάμου-σχέσεις-εξομολόγηση του έρωτά του. Είναι απλά κάποιος που μου ξύπνησε συναισθήματα μετά απο πολύυυ καιρό. Γνωρίζω οτι όλα εκτυλίσσονται στο κεφάλι μου πλατωνικά, το γνωρίζω πολύ καλά...αλλά και πάλι αν δεν επιδιώξω και εγώ με καποιον τρόπο να πραγματοποιηθεί κάτι δεν παραμένει στην ουσία μια λάθος επιλογή με την οποία κρύβομαι απο τις πραγματικές μου ανάγκες? Πώς μπορώ να επιλέξω να μην επιδιώξω να ζήσω κάτι θεωρώντας το εκ των προτέρων τετελεσμένο? Φυσικά ...η λογική προστάζει να επιλέξω την πιο κερδοφόρα εργασία για να επιβιώσω, ΕΦΟΣΟΝ απο την αντίπερα όχθη δεν έχω τίποτα υπαρκτό. Αλλά γιατί αυτή η λογική με κάνει δυστυχισμένη?

Εεεεμ, γιατί η λογική σου έχει μερικές απώλειες.


Το να πας σε ένα νησί για λίγους μήνες για να κάνεις μια δουλειά που δεν είναι η δουλειά σου επειδή είναι πιο κερδοφόρα, δεν είναι απαραίτητα πιο λογικό από το να κάτσεις στην Αθήνα που θα έχεις λιγότερα έξοδα. Και στις δύο περιπτώσεις, δεν κάνεις τη δουλειά που ξέρεις. Τα παραπάνω λεφτά στο νησί μπορεί να αντισταθμίζονται από τη φτηνότερη ζωή στην Αθήνα, και στην Αθήνα γενικώς μπορεί να έχεις καλύτερες πιθανότητες για δουλειά στο μέλλον, άσε που γλιτώνεις τα πήγαινελα που είναι έξοδα.


Η λογική σου θα είχε λογική αν στο νησί έβγαζες τόσα πολλά παραπάνω που αξίζει μια μετακόμιση για λίγους μήνες, ή αν αυτοί οι λίγοι μήνες έχουν προοπτική να οδηγήσουν σε κάτι καλύτερο.


Αυτό εννοώ και πάλι με το «δεν υπάρχουν διλήμματα».


Όσο για το αγόρι, είσαι λίγο drama queen. Δεν θα πας σε αποστολή στην Αλάσκα, δεν θα πας για πάντα, και δεν θα πας το επόμενο δευτερόλεπτο. (Τώρα πέρασε ο καιρός, αλλά κατάλαβες). Φλέρταρε με εντατικό σύστημα το αγόρι να δεις πού πάει, και αν είναι τόσο τέλεια περίπτωση, θα κάνει υπομονή μερικούς μήνες. Μην πνίγεσαι σε μια κουταλιά νερό. Τίποτα δεν είναι για πάντα, και τίποτα δεν είναι τελειωτικό. Έχει ο καιρός πολλά γυρίσματα. Αν έχεις παραμελήσει τη συναισθηματική σου ζωή, σταμάτα να την παραμελείς. Αυτό δεν έχει σχέση με το πού μένεις. Στα νησιά έχει και ψαράδες.

________________
6.

Ο άνθρωπος που υποτιμά και προσβάλει πάντα (καθημερινά δηλαδή) όλους τους κοντινούς του ανθρώπους (της οικογένειας) αλλά όταν τον υποτιμούν και τον προσβάλουν αυτοί γίνεται θηριό και σε πολεμάει με όποιον τρόπο μπορεί (μεταξύ αυτών η εξουσία που έχει ως πρεσβύτερος, αλλά και οι ενοχές που ξέρει καλά τί να κάνει μαζί τους), που στις κοινωνικές επαφές του υποκρίνεται συνεχώς, με ευλιγισία με δεξιοτεχνία π.χ. συμφωνεί με αυτά που ακούει ενώ δεν συμφωνεί, για τις απόψεις που έχει ενώ έχει τις αντίθετες, ότι είναι ευγενικός και καλοσυνάτος και περιποιητικός και όλο κατανόηση και ω τί άλλο να ζητήσει κανείς από έναν άνθρωπο!
Αυτός ο άνθρωπος τί είδους άνθρωπος είναι?


Σαν κι αυτόν, χωρίς την ακαταμάχητη γοητεία.


________________
7.


Γεια σου Αμπά μου!!!
Είχες πει μια φράση πριν λίγο καιρό "Να αγαπάς τον εαυτό σου ,να μην τον θαυμάζεις". Συμφωνώ απόλυτα με αυτό το σκεπτικό και μετά από κάποια μαθήματα που με δίδαξε η ζωή το καταλαβαίνω καλύτερα από παλιότερα νομίζω...Το θέμα είναι όταν έχεις καταφέρει να αγαπάς τον εαυτό σου και να μην τον θαυμάζεις πως συνεχίζεις να κρατάς αυτήν την πολύ λειτουργική ,πιστεύω, στάση για πάντα; Είναι μερικές φορές που φοβάμαι ότι θα γίνει ένα παφ και η ισορροπία θα χαθεί..


Μη φοβάσαι καθόλου. Ακόμα και η Κομανέτσι έπεφτε από τη δοκό πριν πάρει το άριστα στους Ολυμπιακούς. Θα χάσεις την ισορροπία σου πολλές φορές, θα πέσεις, αλλά η εμπειρία σου δεν χάνεται. Έτσι λειτουργεί ο άνθρωπος, αλλιώς θα ήταν ένας άχρηστος σάκος που τρώει και αποβάλλει, τίποτα άλλο. Έχουμε πισωγυρίσματα, αλλά και από αυτά ακόμα μαθαίνουμε, αν το θέλουμε. Θα γίνεις όλο και πιο καλή στην ισορροπία και δεν θα πέφτεις τόσο εύκολα, και κάποτε θα αποτολμάς και πιο δύσκολα κόλπα. Φτάνει να παρακολουθείς τον εαυτό σου, να εξασκείσαι, και να δέχεσαι την κριτική από αυτούς που θαυμάζεις.


57

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

σχόλια

19 σχόλια
Αγαπητή Α μπα, δεν γράφεις στη μάνα αλλά γράφεις στην κόρη ΓΙΑ τη μάνα. Λες "εκτός αν υπάρχει σοβαρή κακοποίηση" και αυτό που κάνει η μάνα δεν είναι συναισθηματική κακοποίηση;; γιατί δεν μπορείς να πεις σε έναν άνθρωπο 2--και όχι 5--
#4Είναι σημαντικό να καταλάβεις τι "σόι μάνα είναι" αλλά η ουσία είναι η αρχή της ερώτησης. Υπάρχει ένα κενό από τη συμπεριφορά της μητέρας σου το οποίο είναι πολύ σημαντική υπόθεση. Τα ευχάριστα νέα είναι ότι μπορείς να το γεμίσεις μόνη σου και ό,τι άσχημο νιώθεις τώρα, αν προσπαθήσεις, θα γίνει ανάμνηση και δε θα σε αγγίζει με αυτόν τον τρόπο. Αλλά έχει δίκιο η Α, μπα (για άλλη μία φορά) από την πρώτη της απάντηση, πριν το update. Δεν είναι εύκολο να δούμε τη μαμά μας ως γυναίκα αλλά αν δεν καταλάβεις το γιατί συμπεριφέρθηκε με αυτόν τον τρόπο, δε θα ισορροπήσεις. Πρέπει να απαντήσεις τα ερωτήματά σου και πρέπει να το κάνεις μόνη σου. Οι προτάσεις της Α, μπα είναι πολύ προσεγμένες. Μπορεί να μην δικαιολογείται αλλά θα εξηγείται! Αυτή ίσως είναι η μεγαλύτερη ευθύνη όταν φέρνει κάποιος παιδί στον κόσμο. Η μαμά σου έχει κάνει λάθη, το πόσα είναι θα το δεις στην πορεία, αλλά όλοι οι άνθρωποι κάνουν λάθη ως γονείς. Ακόμη και αυτοί που το επιλέγουν συνειδητά και υπεύθυνα να γίνουν γονείς, απλά σε αυτές τις οικογένειες περιορίζονται. Πριν βγάλεις συμπεράσματα για τον εαυτό σου ως μητέρα, προσπάθησε να ισορροπήσεις μέσα σου. Μετά θα αναλογιστείς αν θέλεις να κάνεις παιδιά και αν μπορείς να συμβιβαστείς με το γεγονός πως κι εσύ θα κάνεις λάθη που θα ταλαιπωρήσουν τα παιδιά σου. Δε θα είναι τα ίδια, δε θα είναι "τόσα", δε ξέρω, αλλά θα γίνουν. Αμαρτίες γονέων παιδεύουσι τέκνα (παιδεύω= εκπαιδεύω)! Βρες λοιπόν τα λάθη της μητέρας σου και μάθε από αυτά, πρώτα για σένα και τη δική σου ζωή! Προσπάθησε να δεις συγκεκριμένα τις πράξεις της μητέρας σου, τι αντίκτυπο είχαν αυτές σ' εσένα και γιατί συμπεριφέρθηκε με αυτόν τον τρόπο. Αλλά μόνο αν δεις τη ζωή της ως γυναίκα θα το καταφέρεις αυτό. Κάποιοι στα σχόλια υποστήριξαν πως αυτό δε γίνεται, εγώ θα σου πω ότι γίνεται! Και στο λέω από τη δική μου εμπειρία. Δεν είναι ίδιες οι ιστορίες μας αλλά ας πούμε ότι ήμουν κι εγώ σε παρόμοια θέση.Και τότε θα θέσεις και σωστά τις ερωτήσεις σου. Τώρα αναρωτιέσαι πως μπορεί και το κάνει αυτό στα παιδιά της, μετά θα αναρωτηθείς γιατί το κάνει αυτό στον εαυτό της. Βασικά και τώρα που σου γράφω το σχόλιο στεναχωριέμαι γιατί δεν είναι εύκολη διαδικασία και γιατί έχεις να αντιμετωπίσεις κάτι τέτοιο χωρίς να έχεις φταίξει σε τίποτα, αλλά αλήθεια μπορείς να ισορροπήσεις, να βοηθήσεις και να αγαπήσεις τον εαυτό σου. Έχεις όλη τη ζωή μπροστά σου και είναι πάρα πολύ σημαντικό που συνειδητοποιείς ότι υπάρχει ένα κενό! Καλή δύναμη!
Σιγά μην κοιμηθώ απόψε με αυτά που διαβάζω.Αγαπητοί σχολιαστές τις ερώτησης 4, σας εύχομαι να είστε για πάντα τέλειοι και τα παιδιά σας να μην έχουν πότε παράπονα για σας και για πάντα να λένε τι σούπερ ντούπερ γονείς είστε, για πάντα όμως, γονείς.. για πάντα...μόνο. Και που ξέρετε; μπορεί να πάρετε και το μπόνους, γηροκόμηση.Α! και να μην ξεχάσω να πάρω αύριο και ένα τηλέφωνο την κόρη μου, 5 μέρες έχουμε να μιλήσουμε, να την καλοπιάσω και λίγο, αχ, τα χρόνια περνούν...τι σόι μάνα είμαι αν δεν σκεφτώ από τώρα ποιανού ζωή να χαλάσω για να με γηροκομήσει.Δεν είμαι η σόι μάνα της 4, αλληνής είμαι.
Όχι ότι δεν θα το καταλάβαινες αν διάβαζες τα σχόλια και την ερώτηση πιό προσεκτικά, αλλά: Το πρόβλημα δεν είναι ότι η γυναίκα αυτή έκανε ένα λάθος (λ.χ ερωτεύτηκε με μικρά παιδιά, μετακόμισε, ξαναμετακόμισε κλπ). Το πρόβλημα είναι η όλη στάση της, ότι έβαζε τα παιδιά της σε δεύτερη μοίρα μονίμως. Από τα πάντα. Και τους πάντες. Ούτε καν σε δεύτερη μοίρα αποκλειστικά από τον εαυτό της (που λες, άνθρωποι είμαστε, εγωιστές από τη φύση μας, τί να κάνουμε τώρα), αλλά γενικά. Αυτό σχολιάστηκε τόσο αρνητικά. Και ξέρεις και κάτι; Όπως το βλέπω εγώ, δεν είναι και πολύ διαφορετικό από τη μάνα που "θυσιάζεται για το παιδί της", αλλά στην πραγματικότητα θυσιάζεται για την κοινωνική αποδοχή/μόρφωση δεν-ξερω-τι που παίρνει μέσα από το παιδί. Το αμάρτημα δεν είναι οτι έκανε ό,τι και αν έκανε, το αμάρτημα είναι πως απέρριψε και απορρίπτει πατόκορφα τον άνθρωπο που έφερε στη ζωή.
#1 Η κριτική φυσικά και πρέπει να ασκηθεί (άλλο κριτική, άλλο επίκριση - παρακαλώ, μην μπερδεύουμε τις βούρτσες με τις... βούρτσες). Ο τρόπος όμως που κανείς σου ασκεί κριτική παίζει μεγάλο ρόλο. Η επίκριση, ωστόσο, από πλευράς σου, δεν έχει νόημα εδώ. Διότι δεν αποσκοπεί πουθενά και ωφελεί σε τίποτα. Αφού είναι μαζί του, σημαίνει ότι θέλει να είναι μαζί του - ακόμα τουλάχιστον. Οφείλεις να το σεβαστείς γιατί αποτελεί επιλογή της. Εκείνο που νομίζω θα βοηθούσε, και εφόσον είσαι διατεθειμένη να βοηθήσεις, είναι να της δείξεις ότι εσύ θα είσαι εκεί να της σταθείς χωρίς να την επικρίνεις, αν αποφασίσει να τον χωρίσει. Και να το κάνεις, πράγματι, έτσι ακριβώς αν και όταν συμβεί. Υπάρχουν διάφοροι τρόποι που θα μπορούσες να της περάσεις διακριτικά αυτό το μήνυμα. Ένα απλό "Αν χρειαστείς οτιδήποτε, να ξέρεις πως θα είμαι στη διάθεσή σου. Πάρε με τηλέφωνο όποτε θελήσεις. Για οτιδήποτε θέλεις να συζητήσεις ή απλά να μιλήσεις και εγώ να σε ακούσω. Θέλω να το ξέρεις πάντα αυτό." χωρίς υπερβολές ή δραματικούς τόνους, που ωστόσο θα το εννοείς, νομίζω πως αρκεί. Από εκεί και έπειτα, μπορείς να της σταθείς εμμέσως με άλλους τρόπους. Κάνοντάς της παρέα, για παράδειγμα, κάνοντας πράγματα μαζί (στο σπίτι; Στο σπίτι! Όπου θέλει), περνώντας ποιοτικό και ωραίο/διασκεδαστικό χρόνο μαζί - χωρίς να θίγετε το θέμα του δεσμού της, αρχικά. Φυσικά, χαλαρά και όμορφα. Αν εκείνη νιώσει πως θέλει να κουβεντιάσει το επίμαχο θέμα μαζί σου, θα το κάνει. Και θα το κάνει σίγουρα, αν της δείξεις πως μπορεί να σε εμπιστευτεί - ειδικά, αν όντως αισθάνεται πιεσμένη από εκείνον, όπως μας λες. Τότε - και μόνο τότε που η ίδια θα είναι έτοιμη - θα μπορείς να το συζητήσεις μαζί της ακούγοντας αυτά που η ίδια σου λέει και απαντώντας εμπεριστατωμένα και ήρεμα, χωρίς να την αγχώνεις, στις ερωτήσεις, τις ανησυχίες και τους προβληματισμούς της. Αν, και για όσο, δεν το κάνει, λυπάμαι, αλλά θα σημαίνει ότι ακόμα δεν σε εμπιστεύεται. Α! Και κάτι ακόμα : Στην όποια κουβέντα θα κάνετε, όταν και αν εκείνη πάρει αυτήν την πρωτοβουλία, σου συνιστώ να μην αναλωθείς στις κατηγορίες εναντίον του, όσα επιχειρήματα κι αν έχεις. Αλλά στον τρόπο που αυτή δέχεται, αποδέχεται και διαχειρίζεται τα ζητήματα. Στο ποιά σχέση θέλει να έχει, τί πιστεύει ότι της αξίζει, ποιός άνθρωπος τη γεμίζει, τί είδους ζωή επιθυμεί για τον εαυτό της. Χωρίς υπαινιγμούς και εμμονές. Λίγα λόγια και καλά.
#2 Δεν ξέρω, βέβαια, τί ηλικία έχεις, αλλά νομίζω πως, όποια ηλικία κι αν έχεις, πρέπει να μάθεις μερικά πράγματα που (μάλλον) φαίνεται να αγνοείς 1) Το γεγονός ότι ένας είναι παντρεμένος/δεσμευμένος δεν υποδηλώνει ούτε μειώνει τις πιθανότητες να την πέφτει σε εσένα ή άλλη. Κατά συνέπεια, κρίνεις το ΑΝ σου την πέφτει ακριβώς όπως θα έκρινες και το ΑΝ σου την πέφτει έναν αδέσμευτος στη θέση του.2) Δε ρωτάμε ποτέ τους άλλους τί θέλουμε να κάνουμε εμείς οι ίδιοι. Γιατί εμείς οφείλουμε να ξέρουμε πάντα καλύτερα. Αν δηλαδή περιμένουμε από αυτούς να μας αντιμετωπίζουν ως ισότιμους και να μας παίρνουν στα σοβαρά.3) Αφού δηλώνεις ότι σε καμία περίπτωση δε θέλεις να μπλέξεις με παντρεμένο, αλλά η όλη φάση σου αρέσει και περνάς καλά, γιατί απλά δεν κάνεις αυτό που θέλεις; Nα περάσεις καλά όπως τη βρίσκεις εσύ, δηλαδή; Αν σε κρατούν πίσω ενοχές ή εργασιακά ή κοινωνικά συμφέροντα ή άλλες σκέψεις σου, εμείς αυτό δεν το ξέρουμε (δεν αναφέρεις και κάτι σχετικό), οπότε εσύ κρίνεις τί θα κάνεις κατόπιν συνυπολογισμού των επιθυμιών σου με τους πιθανούς υπόλοιπους παράγοντες που θεωρείς ότι σε αφορούν.4) Τα κουτσομπολιά (εφόσον παραμένουν κουτσομπολιά) μην αφήνεις να σε επηρεάζουν. Εκείνοι που επρόκειτο να σε κουτσομπολέψουν, θα σε κουτσομπόλευαν ό, τι κι αν ήσουν και ό, τι κι αν έκανες ή έλεγες. Γιατί το κουτσομπολιό είτε είναι συνήθεια κάποιου είτε δεν είναι - και στο βαθμό που διεξάγεται και με την ποιότητα που το χαρακτηρίζει φυσικά κάθε φορά. Δεν προκύπτει από τις δικές σου προσωπικές ενέργειες πάντως.5) Αν, τώρα, το ζήτημα - καθώς υποψιάζομαι - είναι πως δε θέλεις να προχωρήσεις μαζί του ερωτικά, αλλά διασκεδάζεις το παιχνιδάκι που ξεκίνησε και το πρόβλημά σου είναι πως φοβάσαι μην παρεξηγήσει τις προθέσεις σου, θεωρώντας εκείνος από την πλευρά του ότι εσύ επιδιώκεις ή είσαι πρόθυμη για κάτι παραπάνω, ένα έχω να σου πω : από τη στιγμή που είσαι σίγουρη (αν είσαι) ότι με κανέναν τρόπο δεν τον εκμεταλλεύεσαι, ας νομίζει ότι θέλει. Δικό του πρόβλημα. Στην τελική, τα παιχνιδάκια, έχουν και κάποιο ρίσκο καμιά φορά. Σε εμάς επαφίεται ο τρόπος που θα διαχειριστούμε όλο το ζήτημα.
#6Αυτός ο άνθρωπος τί είδους άνθρωπος είναι? Πηγή: www.lifo.grΥποθέτω ότι είναι ένα ανασφαλές άτομο που μεγάλωσε με αυταρχισμό και γαλουχήθηκε με το περίφημο "τι θα πει ο κόσμος", ένα μότο που τον καταπίεσε πολύ και ξεσπάει στους δικούς του. Μάλλον φέρεται όπως του φερόταν ο πατέρας του. Το θέμα είναι εσύ τι θα κάνεις. Αφού τον έχεις καταλάβει πώς λειτουργεί, τουλάχιστον μην τον αφήνεις να μπαίνει στο κεφάλι σου. Αργότερα μπορεί και να τον συγχωρέσεις.Αν κάποια στιγμή κάνεις δική σου οικογένεια, να θυμάσαι πώς νιώθεις τώρα και πόσο γυμνοί είμαστε όλοι - αργά ή γρήγορα - στα μάτια της οικογένειάς μας και ειδικά των παιδιών μας (κάπου εδώ κολλάει και η #4).Μη φρικάρεις, μια χαρά θα τα πας. Οι περισσότεροι επιβιώσαμε της αγίας ελληνικής οικογένειας μόνο με λίγες αμυχές :)
#2"Αν αυτός απλά το κάνει για να περάσει ευχάριστα η ώρα στο γραφείο, υπ' όψιν ότι σήμερα μου είπε πολλές φορές ότι με βρίσκει ωραία κοπέλα αλλά πλέον δε μπορεί να κάνει κάτι, να παρεξηγηθώ και να αποτραβηχτώ; "αν η ερωτηση σου ειναι, αν σε γουσταρει πραγματικα, η απλα παιζει κι αν εκ τουτου εκτεθεις αν το συνεχισεις, πιστευω οτι σιγουρα, παιζει. να σκοπευει να χωρισει για να σε παντρευτει, αποκλειεται...απο κει και περα, και οι δυο ειστε υπευθυνοι γι αυτο που γινεται, οπου κι αν ριχνετε το μπαλακι, ο καθενας σας.επιπλεον, το παραπανω που σου ειπε, ειναι μπηχτη για να καταλαβεις οτι αυτος ειναι αλλου (νομιμως). επομενως ή δεν σκοπευει να προχωρησει σε κατι μεταξυ σας, ή και να κανει κατι, στο λεει ηδη οτι δεν θα σημαινει τιποτε.αν προσθεσεις σε ολα αυτα και τα κουτσομπολια του γραφειου και ο,τι μπορει να λεει στους αλλους γι αυτην την κατασταση , μαντεψε σε ποιον θα κρεμασουν τα κουδουνια, οπου ναναι....
Καλά είμαστε σοβαροί? Ζητάς από ένα παιδί να δει την μητέρα του ως γυναίκα, από τη στιγμή που η ίδια κάθε φορά που γνωρίζει γκόμενο παρατάει τα παιδιά της και φεύγει όλο και πιο μακριά? συγνώμη αλλά κατά τη γνώμη μου έχει κάθε δικαίωμα η κοπέλα να είναι θυμωμένη και πικραμένη.
Bagle, προσωπικά η Σαπφώ μου θυμίζει τη γιαγιά μου (από την πλευρά του πατέρα μου), εξ ου και η τόση αδυναμία. Βοηθάει βέβαια και το γεγονός ότι ήταν απολαυστική ηθοποιός κι έχει πει αξέχαστες ατάκες με κορυφαία, ασφαλώς, τηνhttp://youtu.be/-wYfPfJshSM:)
Ναι,εννοούσα την όλη πρακτική που εξέφρασε στον Ηλιόπουλο,όχι την όψη της..(know what I mean?) lol.H γιαγιάκα σου είμαι σίγουρος ότι είναι πολύ καλή,αλλά ίσως λίγο προς το scary looking;Μου φαινόταν πάντα κάπως σκιαχτική η Νοταρά,γι'αυτό το λέω.Μου'χει μείνει από τότε που ήμουν μικρός και έβλεπα ελληνικό ασπρόμαυρο στην τηλεόραση.Για να πω και κάτι ακόμα,ξαναβλέποντας κάποιες ταινίες μεγαλύτερος όλ'αυτά τα χρόνια,πόσες ατάκες κατάφορου ρατσισμού και σεξισμού έχουν ακουστεί ως αστεία μέσα σε αφελή σενάρια.Συνήθης ύποπτος ο Κωνσταντάρας.Θυμάμαι στον ''Άνθρωπο που γύρισε απ'τη ζέστη'',αν λεγόταν έτσι,δεν είμαι σίγουρος,είχε πει στον άραβα (βαμμένος λευκός) σκλάβο του ''έλα ρε σκυλάραπα,μην κλαις'' ή κάτι τέτοιο.Και καλά αστείο και έτσι.
Ναι μωρέ, η γιαγιούλα μου ήταν πιο γλυκιά στην όψη,ενν!! Αλλά έβγαζε αυτό το μπετόν αρμέ συντηρητισμό της Σαπφούς. Όσο για το θέμα του σεξισμού-ρατσισμού στον ελλην.κιν/γραφο, ε, τα σενάρια απλώς αντανακλούσαν τις αντιλήψεις της εποχής, έχουν δηλαδή πλέον μια κοινωνιολογική-ιστορική αξία, lol. Τεσπα, πολλά θα μπορούσα να πω επί του θέματος. Φαντάσου π.χ. πως ο Ζαμπέτας είχε κάνει σουξέ με το "γουστάρει τον αράπη, τον μαύρο, τον σκύλο, τον ταμ-ταμ-ταμ"...απίστευτος κι αδιανόητος στίχος για τα σημερινά δεδομένα. Καλό ΣΚ, bagle :)
@ Σανάνθη (22:08) Η ατάκα της Σαπφούς Νοταρά θα μπορούσε να αποτελέσει αυτούσιος τον υπότιτλο στην επόμενη ανάρτηση της A, μπα. Έτσι ώστε να αποδίδει εύστοχα το κλίμα ήτοι την κυρίαρχη μενταλιτέ που επικρατεί μεταξύ των σχολιαστών.Θα είναι και πολύ πιο πιασάρικο! "Επίσης : ΕΔΩ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΣΟΔΟΜΑ ΚΑΙ ΓΟΜΟΡΡΑ!" Ε;;!Σσσ.... ε... άμα ξέρεις από marketing...
#2Δεν κατάλαβα ποιο είναι το δίλημμα: να αποτραβηχτεί αν ο συνάδελφος τσιλιμπουρδίζει πουρ πασέ λε ταν, ή να μην αποτραβηχτεί αν αυτός θέλει κάτι παραπάνω, γιατί της αρέσει η φάση; Νομίζω ότι αν όντως δεν θέλεις να μπλέξεις με παντρεμένο, το κόβεις μαχαίρι και τελειώνει η υπόθεση. Ούτως ή άλλως δεν είναι πολύ σοφό να μπερδεύεις τα επαγγελματικά με τα προσωπικά, πόσω μάλλον αν είσαι ξένη, καινούργια στη δουλειά, δεν μιλάς τη γλώσσα και πιστεύεις ότι μπορεί κατά λάθος να φλερτάρεις έναν μη διαθέσιμο άντρα επειδή θεωρείς τον εαυτό σου «λίγο ζώον». Και δεν ξέρω πόση πλάκα έχει η φάση τώρα, αλλά αν συνεχιστεί, είναι πιθανό σε λιγάκι να γελάει μόνο το υπόλοιπο γραφείο.#6Στο χωριό μου, αυτόν τον άνθρωπο τον λένε χειριστικό και ελαφρώς ψυχοπαθητικούλη. Μήπως έχει και καμιά θέση εξουσίας στον επαγγελματικό του χώρο και κύρος στην κοινωνική του ζωή, να δέσει το γλυκό;
#4 έχοντας υπεροχη σχέση με την μητέρα μου η ιστορία της κοπέλας μου φέρνει θλίψη. Κανεις δεν πιστευει οτι οποιος κανει παιδιά αυτόματα μεταλλάσσεται σε υπέρτατο ον, αλλά τουλαχιστον ας εκπληρώσει σωστά τον ρόλο του. Ίσως είμαι άδικη και αυστηρή αλλά για μενα η μητέρα της είναι εγωιστρια,αδιάφορη και ακαταλληλη.Οταν τα παιδιά σου είναι μικρά θα πρεπει να το σκεφτείς αρκετά πριν συζησεις και τους αλλάξεις την καθημερινότητα, ποσό μάλλον να αλλαξεις και τόπο διαμονής χωρίς αυτά. Σε αυτες τις ηλικιες σε εχουν αναγκη,απο εσένα περιμένουν να τους δείξεις τον δρόμο.Θα ηταν τόσο φοβερό αν η συγκεκριμένη περιμενε λίγα χρόνια που τα παιδιά θα έχουν μεγαλώσει ώστε να μπορούν να την καταλάβουν κιόλας; Εμένα θα με πλήγωνε πολύ αυτή η συμπεριφορα πάντως και δεν νομιζω να μπορουσα να την δικαιολογησω. Άλλο κάνω λάθη και άλλο κοιταω αποκλειστικά το εαυτό μου πληγωνοντας τους άλλους.
#2: Μόνο εγώ βρίσκω τον φρεσκοπαντρεμένο γκράντε παπαρολόγο; Δηλαδή πραγματικά αυτό που λέγαμε μικρές, λος παπάρες γκράντες. Προσπαθώ να μπω στη θέση της κοπέλας: είμαι καινούρια σε μια δουλειά και ο νιόπαντρος του γραφείου έρχεται και μου λέει πολλές φορές τη μέρα ότι "με βρίσκει ωραία κοπέλα αλλά πλέον δεν μπορεί να κάνει κάτι". Πω ρε φίλε και είχα μια σκασίλα!!
Εντελώς άσχετο με το θέμα που συζητάμε αλλά σχετικό κάπως με τα συμπαθέστατα τετράποδα, την ύπαρξη των οποίων μας θύμισε ο bagle -αφιερωμένο σε σένα, letsrock, γιατί με έκανες και γέλασα με την "κουτσομπόλα γάτα" :Dhttp://youtu.be/T4mGAuja4lo
#1 Η απάντηση της Α,Μπα είναι απόλυτα στοχευμένη. Κάτι παρόμοιο συνέβη σε μένα και την καλύτερή μου φίλη.είναι δυστυχώς πιο εύκολο για μας τις γυναίκες να κάνουμε αποδεκτή μια εξουσιαστική σχέση. Αρκεί αυτός που ασκεί την εξουσία να βρει τον εξουσιαζόμενο σε μια ευάλωτη στιγμή του.Ξεκίνησα και εγώ με την επιθετική τακτική, τοποθετώντας τη φίλη μου "απέναντι" Τις περισσότερες φορές δεν είχα κάνει καλά το μάθημά μου - είχα ας πούμε ξεχάσει τη λεπτομέρεια ενός γεγονότος, πράγμα που χρησιμοποιούσε ο σύντροφός της για να με βγάλει ψεύτρα. Άλλες πάλι φορές η ίδια η κοπέλα έκρυβε συμβάντα γιατί πίστευε ότι τα είχε χειριστεί λανθασμένα (ή έτσι την έκανε να πιστεύει).Ο μεγαλύτερος φόβος της κολλητής μου ήταν ότι μετά από τόσα ψέμματα που είχε πει στον εαυτό της και στους άλλους, ότι αν χώριζε με τον συγκεκριμένο άνθρωπο θα έμενε μόνη, χωρίς φίλους και συγγενείς να τη βοηθήσουν να διαχειριστεί τη λύπη της.Αυτό το έμαθα μόνο όταν την πλησίασα με απόλυτη αγάπη ειλικρίνεια. Μαζί με την οικογένειά της αυτό που της περάσαμε ότι δεν είναι μόνη και ότι δεν χρειάζεται να ντρέπεται για πράγματα που δεν έχει κάνει. Αυτό τη βοήθησε επιτέλους να ξεκόψει. Και να του σπάσει το σαγόνι. Κατά λάθος. Σκόνταψε.
Πολύ σωστά όσα λες. Να επαυξήσω στην κοπέλα της ερώτησης: Ο λόγος που η αδερφή σου είναι αμυντική, είναι και γιατί έχει ενοχές για τον τρόπο που χειρίζεται την κατάσταση, (είτε έχει δίκιο, είτε έχει άδικο), και ο μόνος τρόπος να αλλάξει αυτό είναι να της δείξεις ότι, ακόμα και αν δε σου αρέσουνε καθόλου αυτά που κάνει, είσαι εκεί για να τη στηρρίξεις, και όχι για να την κρίνεις. Μην λες "την κρίνω γιατί την αγαπάω". Μπορεί να είναι και έτσι, αλλά όπως έχει η κατάσταση, αποκλείεται να το καταλάβει, γιατί άμα το καταλάβαινε θα έχανε κάθε εμπιστοσύνη στον ίδιο της τον εαυτό, αφού αν ξύπναγε μια μέρα το πρωί και υιοθετούσε τη δική σου θέση, θα έβλεπε τον άνθρωπο που μέχρι τώρα αγαπούσε, ως, εχμ..κάθαρμα. Χρειάζεται χρόνος και περιβάλλον φροντίδας για να δει την αλήθεια, και να καταλάβει το ποιόν του φίλου της (όποιο και αν είναι), και για ποιό λόγο συνεχίζει να θέλει να είναι εκεί (αν συνεχίζει).
#2 Όκει, και λοιπόν μπορεί να σε θάβουν. Μπορεί να σε γράψουνε και στην Εσπρέσσο και τη Σάντει Νιούζ (ή ό,τι τελοσπάντων έχουνε εκεί πέρα). Κι έπειτα; Ο αναμάρτητος πρώτος το λίθο, κλπ, κλπ. Δε μπορεί να σε νοιάζει τόσο πολύ τί άποψη έχει για σένα μια μικροκοινωνία σε μια άλλη χώρα, της οποίας τη γλώσσα ούτε καν γνωρίζεις. Θέλω να πω, δεν είναι τα κολλητάρια σου, ούτε οι γονείς σου, κι αν σε θεωρούνε, ό,τι σε θεωρούνε, τί έγινε; Ή μήπως έγινε; Εσύ ξέρεις τις δυναμικές της ζωής σου εκεί. Ποιός μπορεί να πει αν ο τύπος θέλει κάτι παραπάνω, αν δεν μπορείς εσύ; Κινδυνεύεις να έρθει η γυναίκα του να σε πιάσει από το μαλλί; Κινδυνεύεις να χάσεις τη δουλειά σου; Εσύ πρέπει να σκεφτείς τις τυχόν συνέπειες, με ψυχραιμία (όσο μπορείς) και όχι με φόβο, και να αποφασίσεις να προστατέψεις τον εαυτό σου, ή να χαλαρώσεις και να το δεις όλο αυτό σαν μία τεράστια φάρσα-κανένας άλλος δε μπορεί να το κάνει για σένα. Τώρα, όσο για τις ενοχές που ενδεχομένως θα νιώθεις, το ξέρεις καλά: Όση ευθύνη έχεις εσύ για το φλερτ, τόση έχει κι εκείνος, και μάλιστα εκείνος περισσότερη, γιατί πρόκειται για το δικό του γάμο που βρίσκεται "στη μέση". Όσο για την ντροπή, χαλάρωσε. Σε αφήνει εκτεθειμένη στα βλέμματα των άλλων γιατί σε κάνει να αισθάνεσαι ανοήτη και ευάλωτη, και κάνει τα πράγματα χειρότερα. Το φάρμακο κατά της ντροπής είναι, μια γενναία κούπα στ'αρχιδισμός, δυο κουταλάκια του γλυκού αυτοσαρκασμός, μία βάση από ειλικρίνια και μια πρέζα ευγενική ενσυναίσθηση, γιατί δε φταίνε αυτοί που δεν έχουνε ζωή και θέλουν να κουτσομπολεύουν τη δική σου (αυτοί τέλοσπάντων που μπορεί να το κάνουνε).#6 Δε μπορώ να σου φτιάξω ψυχολογικό προφιλ, αλλά δεν έχει σημασία, γιατί δε ρωτάς αυτό. Ρωτάς τί άνθρωπος είναι. Απαντάω: Άνθρωπος που πρέπει να αποφεύγεται με οποιοδήποτε κόστος.#4 Θα σου πρότεινα να εστιάσεις ξεκινώντας να αναλογίζεσαι αυτά που σου έλλειψαν από μητρική στοργή, όχι από το να κρίνεις τη μητέρα σου. Όχι γιατι έχεις άδικό, ή γιατί η κριτική είναι κακό πράγμα. Αλλά γιατί έτσι θα καταλάβεις το αντικείμενο των δικών σου συναισθημάτων, και με βάση αυτά, θα καταφέρεις να αποκτήσεις μία εικόνα πολύ πιο κοντά στην ουσία, και να καταλάβεις καλύτερα τόσο τον εαυτό σου, όσο κι εκείνη.
"υπ' όψιν ότι σήμερα μου είπε πολλές φορές ότι με βρίσκει ωραία κοπέλα αλλά πλέον δε μπορεί να κάνει κάτι"Εδώ πραγματικά θα ήθελα ένα editing στους διαλόγους. Δηλαδή, τι; Έτσι πως κάθεσαι και κοιτάς τη δουλειά σου έρχεται και σου λέει: Είσαι όμορφη, θα ήθελα να κάνω κάτι αλλά δεν μπορώ"; Μετά από λίγη ώρα, ξαναέρχεται και επαναλαμβάνει; Και μετά ξανά; Εσύ κάθεσαι και ακούς; Λες "Ναι"; ¨Ω λαλα, τι κοπλιμάν" πεταρίζοντας τα ματόκλαδα; Χαμογελάς παγερά και στρέφεις το βλέμμα στον υπολογιστή; Μην πιστεύεις ότι είσαι και τόσο ζώον, είσαι εκεί 1 μήνα και παίζει γκομενικό. Έλα...Πάντως, επειδή συμβαίνει με παντρεμένους κυρίως γενικά, παίζει και να το κάνει απλά για να ρίχνει αλατοπίπερο στη μέρα του ο τύπος. Εσύ μπορεί να μην έχεις καν σχέση με όλο αυτό. Μην ξεχνάς ότι πολλοί άντρες θεωρούν τις γυναίκες άλλης χώρας εξωτικά φρούτα και γουστάρουν μόνο αυτό.
Χα!Χα! Ευφάνταστη περιγραφή...Επίτρεψέ μου να προσθέσω κάτι ακόμη.Πριν από κάθε "γύρο", κοπέλα καλλίγραμμος φορούσα μπικίνι (προκλητικόν) περιφέρεται πέριξ του γραφείου, κρατούσα αριθμητικόν πινάκιον, υπενθυμίζοντας προς άπαντες τη σχετική αρίθμηση...Αυτό είναι γραφείο!
#4Όταν γίνεσαι μητέρα (και πατέρας αντίστοιχα) όντως δεν μεταλλάσσεσαι σε κάτι ανώτερο και αγνό, αλλά πρέπει να αντιλαμβάνεσαι τουλάχιστον ότι αναλαμβάνεις μια ευθύνη και μια υποχρέωση για το μεγάλωμα των παιδιών που εσύ έφερες στη ζωή και ουσιαστικά εξαρτώνται από εσένα. Σαν ώριμοι άνθρωποι όταν γινόμαστε γονείς, πρέπει να γνωρίζουμε ότι οφείλουμε να ανταπεξέλθουμε τουλάχιστον σε αυτά, εάν θεωρούμε ότι τα συναισθήματα και η αγάπη είναι πιο 'advanced' και δεν τα δίνεις από υποχρέωση, αλλά γιατί τα νιώθεις, γιατί πηγάζουν από μέσα σου. Η γυναίκα αυτή, με βάση αυτά που μας λέει η κοπέλα βέβαια, έχει κάνει λάθη, με πρώτο το ότι έκανε παιδιά, αφού απ' ότι φαίνεται ήθελε άλλα πράγματα από τη ζωή της και όχι να αναλάβει την ευθύνη αυτή. Είναι δύσκολο για τα παιδιά να το καταλάβουν αυτό, αλλά δυστυχώς η κοπέλα θα πρέπει να το συνειδητοποιήσει, να προχωρήσει παρακάτω και να μην έχει απαιτήσεις από αυτή τη γυναίκα...
Συμφωνώ με όσα περιγράφεις πολύ ωραία απλά πιστεύω ότι δεν έχουμε συνειδητοποιήσει ότι αυτό αφορά ένα πολύ μεγαλύτερο ποσοστό στην κοινωνία μας.Δηλαδή οι γονείς που δεν είναι πρακτικά έτοιμη να υποδεχτούν τα παιδιά τους. Γιατί δεν υπάρχει ελεγκτικός μηχανισμός όπως για την οδήγηση για παράδειγμα.Δεν είναι τυχαίο που η ενδοοικογενειακή βία ή αλλιώς η ψυχολογική, σωματική, σεξουαλική και συναισθηματική κακοποίηση έχει αρκετά μεγάλα ποσοστά στην Ελλάδα. Αυτό που αλλάζει περισσότερο είναι η προθυμία των θυμάτων να το κοινοποιήσουν.Η Άγια Ελληνική Οικογένεια ξεσκεπάζεται ...........του μπι κοντίνιου.....
@Santinity Δίκιο έχεις, δυστυχώς το να είσαι γονιός είναι ένας ρόλος που πρέπει από μόνος σου να έχεις την ωριμότητα να προσπαθήσεις τουλάχιστον να τον φέρεις είσαι πέρας όσο πιο καλά μπορεις...Πάντως ίσως τελικά η κοπέλα να είναι καλύτερα έτσι. Αν ήταν μαζί τους αυτή η γυναίκα, με αυτά τα δεδομένα, ίσως τους έκανε χειρότερο κακό (βλέπε βία και κακοποίηση συναισθηματική , όπως αναφέρεις).
@KirkyΚαι η εγκατάλειψη είναι μια μορφή συναισθηματικής κακοποίησης.Έχω μια γνωστή που δεν κάνει βήμα αν δεν το ξέρει η μαμά της. Γνωρίζει κάποιον και δεν μπορεί να περάσει ένα Σ/Κ μαζί του χωρίς να το αποκαλύψει στην μαμά της. Και το κάνει για να μην ανησυχεί σε περίπτωση που ξεχάσει να στείλει μήνυμα εντός της ημέρας. Αυτό ισχύει για όλες τις δραστηριότητες ακόμα τώρα που φτάνει τα σαράντα και ζει εδώ και χρόνια μακριά (σε άλλη χώρα) τους.Και αναρωτιέμαι τι είναι χειρότερο;
Δηλαδή, κατά την γνώμη σου, η μητέρα αυτή, επειδή πήρε διαζύγιο, πρέπει να μείνει για πάντα μόνη; Και να μείνει σε αναμονή να την γηροκομήσει η κόρη που παραπονιέται;
Δεν είπε κανείς κάτι τέτοιο. Δηλαδή είναι ή ο νέος σύντροφος ή τα παιδιά; Μπορεί να έχει και σύντροφο και να είναι κοντά και να προσέχει τα παιδιά της. Εάν θέλει.
@LousyΝα πω κάτι αν επιτρέπεις.Το πρόβλημα είναι η εγκατάληψη.Αν γίνεται για τον ένα ή άλλο λόγο,το βρίσκω κάπως δευτερευοτριτεύον ως και λίγο σεξιστικοκουτσομπολίστικο.Είναι γυναίκα και θέλει κάποιον άντρα,είναι ταυτόχρονα και μητέρα και έχει ευθύνες.
@Lousy Η γυναίκα της ιστορίας έναν γκόμενο βρήκε και μετά τον ακολούθησε. Και σε γενικές γραμμές είμαστε πρώτα γυναίκες και μετά μάνες. Και πάνω απ' όλα άνθρωποι (καλό είναι να μην στερούμε την ευτυχία από τους άλλους ανθρώπους, και ειδικά από τους γονείς μας).
#2 Πρώτα πρέπει να ξεκαθαρίσεις τα δικά σου συναισθήματα απέναντι σε αυτόν τον άνθρωπο. Εντάξει λες ότι δεν θέλεις να μπλέξεις μαζί με παντρεμένο άνθρωπο, οπότε που βάζεις τα όρια;Αυτός τι άνθρωπος είναι; κολακεύεται με όλα αυτά και το παίρνει επάνω του; από ότι περιγράφεις το επεκτείνετε και οι δύο σας.Θα σε πείραζε να του υπενθύμιζες/ξεκαθάριζες ότι αν και διασκεδάζεις τις συζητήσεις μαζί του δεν έχεις βλέψεις για κάτι παραπάνω ή ότι δεν σοβαρολογείς (ιτσ α τζόουκ). Τώρα αν σου κάνει συνέχεια κοπλιμέντα είναι κάπως ανησυχητικό αλλά μπορείς και αυτό να το γενικεύεις/αποφεύγεις του στυλ: τι θα έλεγε άραγε η γυναίκα σου πάνω σε αυτό;Οι συνάδελφοι πάντα θα κουτσομπολεύουν αλλά θα σε πειράζει μόνο αν ανακαλύψουν πράγματα για σένα που εσύ ακόμα δεν μπορείς να διαχειριστείς.
Santinitinitynini χρησιμοποίησες στα ρήματα τα ε/αι σωστά και επειδή υποψιάζομαι ότι το προσπάθησες συνειδητά,θα σου πω μπράβο.Αν και μου λείπουν οι πιο ανέμελες και αθώες εποχές σου.:)
Ευχαριστώ bagle! Χαίρομαι φυσικά που προσέχεις και εμένα μαζί με τις άλλες αξιολάτρευτες σχολιάστριες (όχι τίποτε άλλο, μην ξεμαλλιαστούμε).Δύο χρόνια εδώ μέσα κάτι συγκράτησα, εκτός από την αυτόματη ορθογραφία που κάνει την μεγαλύτερη δουλειά. Πάντως επειδή βγάζω τα γυαλιά μου (έτσι νομίζω) στον υπολογιστή όλο και από καμία λέξη ή άρθρο καταπίνω. Αλλά ναι, καμιά σχέση με πριν. :) ;)
Α μα υπερβάλλεις βέβαια Santinity.Τους διαβάζω προσεκτικά όλους ανεξαιρέτως.Βλέπω όμως ότι τρως κι εσύ απ'το ποπκορν που προσφέρουμε απλόχερα lol.Υποθέτω ότι μαθαίνεις κι από τη διόρθωση,όταν είναι κάτι που το βλέπεις συχνά.Είναι δύσκολη γλώσσα πάντως.Μόνο εδώ μιλάς/γράφεις ελληνικά;
Πλέον μόνο εδώ και στο κινητό τα καθημερινά φυσικά.Ωραίο το πόπκορν, αλλά μόνο το αλατισμένο. Τις τελευταίες μέρες ήταν πιο νόστιμο από ποτέ. Εμείς τι θα κεράσουμε;λολ
Ωραία,αν μπαίνεις εδώ,μη δίνεις καμία σημασία στην ορθογραφία των σχολίων μου,κάτι έχω πάθει τελευταία.Μάλλον επειδή δε φοράς τα γυαλιά σου κι εγώ.Καλό σχολείο κι εδώ πάντως.Οι περισσότεροι,αν όχι όλοι,γράφουν πάρα πολύ καλά.Το ποπκορν μας κυρία μου είναι και πιπεράτο εκτός από αλατισμένο (ας είναι καλά η Χίμαιρα).Τι να κεράσετε;Δεν έχουμε προτίμηση!Να αφήσετε τον εαυτό σας ελεύθερο και ό,τι και να προκύψει να είστε σίγουρη ότι θα το κανιβαλίσουμε.
Ναι καλέ μου bagle, το πρόσεξα αυτό με την ορθογραφία σου τελευταία αλλά δεν μπόρεσα να καταλάβω ποιόν ήθελες να προσεγγίσεις. Τι εννοείς με ανέμελες και αθώες εποχές γιατί κι εμένα μου λείπουν αλλά . . . . . .μας έχει φάει η Πανδώρα.
Οι πιο ανέμελες εποχές που τα έγραφες όπως γούσταρες!μας έχει φάει η Πανδώρα. Πηγή: www.lifo.gr Κανόνισε να μας βγεις χίπισα στο τέλος τέλος lol.Αν και έχω την εντύπωση ότι δεν είναι ακριβώς διχόνοια αυτό που μας τρώει,περισσότερο σταρχιδισμός και ατόφιο μίσος θα έλεγα.Κανέναν δεν ήθελα να προσεγγίσω με την ανορθογραφία μου,απλώς δεν ξαναδιαβάζω ποτέ το κείμενο που γράφω,πριν το στείλω.Μετά,όταν ανακαλύπτω το λάθος μου,το διασκεδάζω..Cheerio Santi
Ουάου! Δύο εκπληκτικά (και όχι σπάνια, δυστυχώς) παραδείγματα γονιού, σήμερα. Η στοργική μητέρα του 4 και – προφανώς – ο υποστηρικτικός πατέρας του 6.Παιδιά μου ναι. Δεν είναι όλοι οι άνθρωποι κατάλληλοι να γίνουν γονείς. Υπάρχει, όμως, η εξωφρενική αντίληψη ότι επειδή έκαναν παιδιά αυτομάτως απέκτησαν και τα προσόντα να τα αναθρέψουν και μην τολμήσεις στιγμή να τους αμφισβητήσεις . Συμφωνώ με την Α,μπα ασφαλώς, αν και τη βρίσκω κάπως επιεική με τη μητέρα. Εγώ στην #4 θα έλεγα προσπάθησε γρήγορα να το πάρεις απόφαση ότι η μητέρα σου είναι αυτή που είναι, ότι μάλλον δεν μπορείς να βασιστείς σ’ εκείνη και μάθε να στηρίζεσαι στον εαυτό σου. Το δίλημμα βέβαια θα έρθει αργότερα, όταν θα χρειαστεί να γίνεις η νοσοκόμα της στα γεράματά της. Για το #6, δεν ξέρω πόσο χρονών είσαι αλλά κοίταξε να σπουδάσεις, ν’ αποκτήσεις εφόδια και να βρεις δουλειά. Κράτα αποστάσεις από τώρα κι ύστερα φύγε μακριά και μην κοιτάξεις πίσω. Επίσης ενοχές πρέπει να έχει αυτός, όχι εσύ.Παιδιά μου, επειδή οι γονείς σας είναι ανίκανοι κι εαυτούληδες δεν σημαίνει ότι δεν αξίζετε ν’ αγαπηθείτε. Και σίγουρα έχετε και θα βρείτε κι άλλους ανθρώπους να σας αγαπούν και να σας στηρίζουν. Καλή δύναμη.
Είσαι αρκετά αυστηρή με την κοπέλα που φλερτάρει τον συνάδελφο και υπερβολικά επιεικής με την "μητέρα" της ερ.4.Όλοι οι γονεις κάνουμε λάθη, αλλά ένα λάθος που συνεχίζεται τόσα χρόνια, δεν είναι πια λάθος, είναι επιλογή. Αν δεν μπορούμε να κάνουμε ούτε τα απολύτως απαραίτητα για τα παιδιά μας, ας μην κάνουμε παιδιά.
Συμφωνω εν μερει μαζι σου, αλλα ελα που τωρα αυτη τα εχει κανει ηδη τα παιδια. Οποτε δεν εχει νοημα το οτι καποιοι ανθρωποι δεν κανουν για παιδια. και μονο εαν η κοπελα μπορεσει να την δει σαν μια γυναικα με πολλα θεματα θα μπορεσει περιορισει την πικρια μεσα της.οχι οτι πρεπει να περιμενει βεβαια οτι θα της δωσει καποτε τη στοργη που δικαουνταν.αυτο δεν υπαρχει.