Στο σημερινό «Α μπα»: τι είναι ευτυχία;

Στο σημερινό «Α μπα»: τι είναι ευτυχία; Facebook Twitter
54


__________________
1.

Από τις πιο θλιβερές στιγμές μου μέσα στη μέρα είναι οι φορές που τρώμε μεσημεριανό όλοι μαζι στη δουλειά στο κουζινάκι. Ειμαι καλα, αγαπώ το μερος,συμβαίνουν διάφορα, έχω ανθρώπους να επικοινωνώ και να παλεύουμε για τα ίδια , πολλή ομορφιά, πολύ χρώμα, πολλή μουσική, πολλά χαμόγελα. Αλλά αυτά τα γαμημένα μεσημεριανά με κανουν να θελω να ουρλιαξω. Οχι η δουλεια, οχι το άσπρο φως νοσοκομείου, οχι τα πήγαινε έλα. Τα γαμημενα μεσημεριανα. Που εχω αυτη τη φωνη να τσιριζει στο μυαλο μου τι κανω εγω εδω???τι κανω εγω μ αυτους?? Η παραλια στα δυο λεπτα, τα μπαλκονια στα δεκα δευτερα, ο ηλιος να λαμπει. Κι εμεις να κλεινομαστε σε μια γαμημενη κουζινα να φαμε, να μην βλεπουμε το νερο, να μην μας ζεσταινει ο ηλιος, να μην νιωθουμε τον αερα. Και να μιλαμε για πραγματα κοινότοπα.Αφορητα κοινότοπα. Ενας σκασμος εξυπνοι ανθρωποι, ο ενας πιο βαρετος απο τον αλλον. Ορισμενους και μονο που τους βλεπω εκνευριζομαι- ειμαι κι εγω για τα σιδερα, το παραδεχομαι.Αλλα δεν αντεχω την γαμημενη κοινοτοπία, τα ιδια ντυσιματα , τα ιδια προβληματα, τα ιδια χαζογελα. Χωρις καμια φλογα μεσα τους, ματια σβηστα, καμια τρελα, κανενα γαμημενο παθος. Η δουλεια να ναι η ζωη τους, τους φανταζομαι να μην κλεινουν ματι τη νυχτα γιατι δεν τους βγηκε καλο το προτζεκτ, να κανουν το καλυτερο σεξ της ζωης τους μετα απο μια δημοσιευση στο νειτσουρ, να πινουν μονο εναν καφε την μερα και τις υπολοιπες πρασινο τσαι για ευεξία, να τρωμε απο τα ταπερακια που εχουμε ετοιμασει αποβραδις, να μεθαμε με δυο ποτηρια κρασι σε καλα εστιατορια και μετα υπνο. Οχιιι ,εγω θελω 10 καφεδες. Και να πινω στους δρομους ως τις 7 το πρωι, να πιανω κουβεντα με ατομα πιο καμμενα απο μενα και να ακουω για τη ζωη τους,να κοιταω την ομορφια και να την βλεπω, να με αγγιζει, να τρωω απο το γαμημενο τάπερ μου κοιτωντας τη θαλασσα τουλαχιστον. Η στα μιτινγκ, εγω να σκεφτομαι λειβαδια οταν οι αλλοι παρουσιαζουν και λέω απο μεσα μου, δεν ειναι δυνατον , το 90% των ανθρώπων εδω μεσα δεν εχει ακουσει λεξη και σκεφτεται γκομενικα η το ποσο σκατα ειναι ο κοσμος η το ποσο σπαστικος ο μαρκο η οτι ανοιξε καποια πορτα στον ιδιον οροφο πριν λιγο και ποιος λειπει και δεν το εχω καταλαβει?Αλλα οχι. Παντα καποιος ξενερωτος θα βρεθει στο τελος να κανει μια ερωτηση τοσο εξειδικευμένη που λες δεν γινεται , δεν ειναι δυνατον να εδωσε τοσο προσοχη σε αυτη την ασχετη λεπτομερεια, εγω που σκατα ημουν αυτην την μια ωρα και σχεδον δεν ξερω για τι πραγμα μιλανε? Ειμαι νάρκισσος? Με διαταραχή προσοχής? Ή άλλη μία κοινότοπη?
-Κοινότοπη


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Αν όλα είναι καλά και γεμάτα χαμόγελα και μουσικές, και σε πειράζουν μόνο τα μεσημεριανά, είναι βέβαιο ότι μπορείς να κάνεις κάτι για να τα αποφύγεις, όπως να τρως άλλη ώρα, ή στο γραφείο σου, ή στο διάδρομο, ή στο υπόγειο, ή στον δρόμο. Δεν σε πειράζουν όμως τα μεσημεριανά, εξηγείς πόσο εσύ είσαι διαφορετική και όλοι οι άλλοι είναι ίδιοι. Δεν ξέρω αν είσαι νάρκισσος ή άλλη μια κοινότοπη, αλλά είναι φανερό ότι αυτό είναι που σε απασχολεί, και η ανάγκη να νιώθουμε ότι είμαστε διαφορετικοί είναι κάτι που μας απασχολεί γύρω στην εφηβεία, άντε και λίγο μετά.

__________________
2.

Η Καρντασιαν ειναι η ενοχη απολαυση μου. Βλεπω τον πανικο που εχει γινει με την μεταμορφωση της Καιλι Τζενερ.Περα απο το γεγονος οτι εκανε πλαστικες απο τα 16 της που δεν ξερω καν αν ειναι νομιμο, που ειναι το κακο; Εχει γινει οντως πολυ καλυτερη απο αυτο που ηταν. Περα απο τα οπισθια της που μαλλον το παρακανε λιγο, στο προσωπο εγινε πιο ομορφη..που ειναι το κακο λοιπον που εκανε πλαστικες αν αυτο την κανει να νοιωθει καλυτερα; Πιανω κι εγω τον εαυτο μου να την σχολιαζει με φιλες, γελωντας με το πριν και το μετα, στο τελος της ημερας ομως μηπως ειναι ζηλεια;
-Mi

ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Αν αναρωτιέσαι αν είναι νόμιμο, δεν βλέπεις και πού είναι το κακό; Είναι κακό να κάνεις επεμβάσεις στο πρόσωπο σου και στο σώμα σου σε ηλικία που το σώμα σου ακόμα δεν έχει αναπτυχθεί πλήρως, όπως είναι κακή ιδέα να το κάνεις όταν η προσωπικότητά σου δεν έχει αναπτυχθεί πλήρως, γιατί δεν είσαι σε θέση να εκτιμήσεις το ρίσκο και οι αλλαγές δεν είναι αναστρέψιμες. Υπάρχει λόγος που μέχρι τα 18 θεωρείσαι ανήλικος, και για κάποιους ούτε τα 18 χρόνια είναι αρκετά. Το «πιο όμορφη» έχει να κάνει με τις προσδοκίες που έχουμε όλοι μας από τα πρόσωπα που βρίσκονται στην δημοσιότητα. Είναι αναγκασμένη να είναι «καλύτερη» για να πουλάει περισσότερα κραγιόν. Αν δεν είναι όμορφη, δεν θα μας πείσει να αγοράσουμε τις αχρηστούρες της. Είναι για γέλια, είναι και για κλάματα. Η ζήλεια απευθύνεται σε αυτά που βλέπουμε, και όχι σε αυτά που συμβαίνουν. Δεν ξέρω κατά πόσο θα ήθελες να ζήσεις την ζωή της αν ήξερες πραγματικά πώς είναι.

__________________
3.

Α μπα μου καλησπέρα, είσαι μοναδική. Σειρά μου να σου κάνω μια ερώτηση ή καλύτερα να εκφράσω ένα παράπονο. Γιατί ρε συ αμπα μου, είναι τοοοοσο πια κλειστή η κοινωνία μας στο θέμα της ερωτικής αποκλειστικότητας (κοινώς μονογαμίας); Γιατί δεν είναι τόσο απλό στο κεφάλι κάποιων ανθρώπων ότι μπορεί να βρίσκεις την ευτυχία να σχετιζεσαι με περισσότερα από ένα άτομο; Για να γίνω πιο συγκεκριμένη, έφτασα σε ένα σημείο να νιώθω ότι η ευτυχία μου κρύβεται στην ταυτόχρονη ερωτική μου ανάπτυξη με δύο άτομα. Όταν αυτό το μοιράστηκα με κοντινά μου πρόσωπα, αυτό που είπαν είναι ότι δεν θέλω κανέναν από τους δύο αρκετά, γιατί αν τους ήθελα αρκετά θα είχα κατασταλάξει σε κάποιον. Μου λένε ότι δεν μπορώ να έχω αισθήματα για αυτούς. Δεν μπορεί κανείς να καταλάβει ότι μπορείς να είσαι ερωτευμένος με δύο άτομα. Στα μάτια μου μοιάζουν και οι δύο τόσο υπέροχοι, τόσο μοναδικοί... Είμαι χώρια ερωτευμένη με τον καθένα τους για διαφορετικά πράγματα. Να σημειωθεί επίσης ότι κατά την εφηβεία μου περνούσα παρόμοιες φάσεις, αλλά σαφέστατα και δεν μπορούσα να παραδεχτώ κάτι τέτοιο τότε, για τίποτα λόγω της συνεχούς πλύσης εγκεφάλου υπέρ μονογαμίας ήταν αδύνατο να το αντιληφθώ κι έτσι δικαιολογούσα τον εαυτό μου λέγοντας πως απλά θέλω οπωσδήποτε σχέση και έχω ξετρελαθεί με μερικούς που φαίνονται καλοί. Είναι σκάλωμα των άλλων, είμαι για δέσιμο ή έχουν δίκιο;
-φύγγι


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Η μονογαμία έχει επικρατήσει για διάφορους ιστορικούς και κοινωνικούς λόγους, και η θρησκεία έβαλε τη σφραγίδα της για να την ορίσει και ηθική. Για κάποιους ανθρώπους είναι αυτό που τους ταιριάζει, αλλά φυσικά δεν είναι ο μόνος τρόπος για να ζήσεις τη ζωή σου. Ελπίζω να ξέρεις ότι υπάρχουν κι άλλοι που σκέφτονται όπως εσύ και δεν κάνεις κάποια πρωτότυπη σκέψη. Αυτό που δεν έχεις καταλάβει είναι ότι δεν χρειάζεται να πείσεις ούτε το σύμπαν, ούτε τα κοντινά σου πρόσωπα. Αυτούς τους δύο που ερωτεύτηκες πρέπει να πείσεις, (ή να ελπίζεις ότι συμφωνούν), αρκεί να συνειδητοποιείς ότι την ίδια ελευθερία πρέπει να έχουν κι αυτοί.

__________________
4.

ΘΕΛΩ ΝΑ ΦΥΓΩ. Δεν μπορω να μεινω στην Ελλάδα , οσο μεγαλωνω και βλεπω ποσο πισω σε ολα είμαστε θυμωνω. Μην πω και για την ανεργία που μου δημιουργεί άγχος απο τα 16 μου (τώρα 22). Ασε που δεν μου αρεσει καν η νοοτροπια του Έλληνα. Όνειρο μου να παω Καλιφορνια. Ξερω οτι μενεις εξωτερικο -και δη Αμερική- γι'αυτο ηθελα να σε ρωτήσω ποσο δυσκολο ειναι να καταφερω μια τετοια "αποδημηση" τελοσπαντων;

Υ.Γ: εισαι η καλύτερη ασχολία μου με το που ξαπλωνω , μην σταματήσεις ποτε να μας απαντας ♡
-στέλλα


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Η Καλιφόρνια έχει σχεδόν το μέγεθος της Γαλλίας και 38 εκατομμύρια κατοίκους. Έχει βουνά με χιόνια, έχει παραλίες, τεράστιο πλούτο και τεράστια φτώχια. Για να πας στην Αμερική χρειάζεσαι βίζα ή πράσινη κάρτα ή αμερικάνικη υπηκοότητα. Αν εσύ όταν λες «Καλιφόρνια» έχεις στο μυαλό σου τα στερεότυπα γιόγκα/παραλία/σαγιονάρα/σερφ/σούσι, και αν δεν έχεις ψάξει ποτέ τι σημαίνει βίζα για Αμερική, είναι πάρα πολύ δύσκολο, εκτός αν έχεις πάρα πολλά λεφτά. Ο πιο αυτονόητος και πιθανό να πετύχει τρόπος είναι να πας για σπουδές.

__________________
5.

Αγαπητή Α, μπα
Είπα να σου στείλω κι εγώ την ιστορία μου από μια όμορφη αλλά μόνιμα βροχερή πόλη της Βρετανίας. Πριν περίπου 1,5 χρόνο και μέσω κοινής παρέας γνώρισα μια κοπέλα, επίσης Ελληνίδα. Στην αρχή ξεκίνησε σαν μια τελείως τυπική -σχεδόν αδιάφορη- γνωριμία. Λίγο αργότερα διέκρινα από την πλευρά της ένα πολύ διακριτικό φλερτ ή τέλος πάντων έδειξε τη διάθεση να γνωριστούμε καλύτερα. Εγώ αφενός δεν τρελαινόμουν μαζί της, αφετέρου ήμουν απασχολημένος με μια άλλη ιστορία που τελικά δεν κράτησε πολύ, οπότε παρέμεινα απλά τυπικός μαζί της. Μετά από καιρό, και γνωρίζοντας την καλύτερα, συνειδητοποίησα ότι είναι ένας πολύ γλυκός άνθρωπος με ωραίες απόψεις και ενδιαφέροντα. Όπως θα μάντεψες, ήταν η σειρά μου να την φλερτάρω...και η δική της σειρά να παραμείνει αδιάφορη.

Ως εδώ ακούγεται σαν μια κοινότυπη, χιλιοειπωμένη ιστορία. Έλα όμως που για μένα εξελίσσεται σε απωθημένο πρώτου βαθμού. Πλέον κάνουμε αρκετή παρέα, βγαίνουμε συχνά, πάμε σε δραστηριότητες μαζί. Έχουμε πολλά κοινά, όμως μεταξύ μας δεν υπάρχει ακόμα κάποια απίστευτη οικειότητα. Υπάρχουν στιγμές που περνάμε πολύ ωραία, αλλά και άλλες που μεταξύ μας είναι χλιαρά, αμήχανα ή και βαρετά. Και αυτές οι στιγμές αμηχανίας είναι που συντηρούν το απωθημένο. Νιώθω ότι φταίω εγώ που δεν είμαστε μαζί. Ίσως επειδή δεν είμαι αρκετά εκδηλωτικός απέναντί της. Ίσως ότι χρειάζεται μια σπίθα για να ξεκινήσουν όλα και απλά δεν έχω καταφέρει να βρω τον τρόπο να τη δημιουργήσω.

Πριν λίγες μέρες μου είπε πως σε λιγότερο από ένα χρόνο που λήγει το συμβόλαιο της σκέφτεται να επιστρέψει στην Ελλάδα. Από εκείνη τη στιγμή νιώθω ότι υπάρχει μια κλεψύδρα που αδειάζει και πως πρέπει να κάνω κάτι σύντομα. Σκέφτομαι σοβαρά να της μιλήσω, να της πω τι νιώθω. Αλλά την ίδια στιγμή φοβάμαι ότι το μόνο που θα καταφέρω είναι να την απομακρύνω μια ώρα αρχύτερα. Α μπα δεν ξέρω, είμαι πολύ προβληματισμένος Ελπίζω η γνώμη σου να με βοηθήσει να βάλω μια τάξη στις σκέψεις μου. Σε ευχαριστώ εκ των προτέρων!
-Enrico

Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Να της πεις τι νιώθεις; Τι νιώθεις; Ότι κάνετε πολλά μαζί αλλά δεν έχετε κάποια απίστευτη οικειότητα και περνάτε ωραία αλλά μερικές φορές χλιαρά, αμήχανα ή και βαρετά; Θα είναι η πιο αχρείαστη εξομολόγηση του κόσμου. Σου είναι απωθημένο χωρίς καν να τη γουστάρεις.


Αναγνώρισες ότι πρόκειται για κοινότοπη, χιλιοειπωμένη ιστορία. Τι σε κάνει να πιστεύεις ότι για κάποιο λόγο τελικά, δεν είναι; Επειδή, όταν πρόκειται για εμάς, πάντα οι ιστορίες είναι λίγο πιο διαφορετικές από τις άλλες, πιο ξεχωριστές. Νομίζουμε ότι τα πράγματα δεν έγιναν όπως θέλαμε επειδή δεν τα χειριστήκαμε σωστά. Αν είμαστε ειλικρινείς και παρακολουθήσουμε αυτή την σκέψη προς τα πίσω, θα ανακαλύψουμε ότι αυτό που πιστεύουμε είναι ότι όλα εξαρτώνται από τις δικές μας αποφάσεις.


Διστάζεις να εκφραστείς επειδή φοβάσαι μήπως ανακαλύψεις ότι τελικά η ιστορία δεν εξελίχθηκε όπως εξελίχθηκε εξαιτίας σου μόνο, αλλά ότι και αυτή πήρε την δική της απόφαση και σε απέρριψε ακριβώς όπως αρχικά την απέρριψες εσύ. Το απωθημένο είναι η δυσκολία να δεχτείς ότι η αλλαγή της διάθεσης σου για τον άλλον δεν είναι αρκετή για να αλλάξει την διάθεση του άλλου για σένα. Η λογική σου το καταλαβαίνει, ο πληγωμένος σου εγωισμός αρνείται να λάβει το μήνυμα ότι ο χρόνος δεν γυρνάει πίσω, ότι οι άλλοι δεν θα μας περιμένουν, και ότι το 'όχι' για τον άλλον είναι 'όχι' και όχι 'τώρα δε θέλω, αλλά περίμενε μήπως αλλάξω γνώμη'.


__________________
6.

Καλησπέρα α μπα, διαβάζοντας την απάντηση σου περί συμβιβασμού άθελά μου (όντας μαλλον λίγο εγωκεντρικη) προσρμοσα αυτα που είπες στην δικη μου ζωή και τις δικές μου εμπειριες.
Και γι αυτό θα ήθελα να ρωτησω, μιας και εγώ δεν εχω βρει την απάντηση μονη μου. Που σταματούν τα όρια του "είναι καλό να συμβιβάζομαι γιατί αποκλείεται στην ζωη να έρθουν όλα ακριβώς όπως τα θελω "( ή τέλος παντων να γνωρίσω ανθρώπους που να τους θελω 100%) και που ξεκινά το " βολευομαι με οτι βρω γιατι ειμαι ανασφαλής να περιμενω". Ειμαι 20 και δεν εχω καταφέρει μεχρι τώρα να αντέξω εναν άνθρωπο για παραπάνω απο 2-3 μήνες. (μιλαω πάντα για ερωτικες σχεσεις, φίλιες εχω απο μικρη πολλων χρόνων). Παράλληλα βλεπω τις φίλες μου να "βολεύονται; "σε μεγαλες σχεσεις στις οποιες ομως δεν.περνάνε καλά. Είτε γιατι ο γκομενος τους τους περναει πλήρως αδιαφορος και απλα τον εχουν, είτε γιατι στον.γκομενο τους περνανε εντελως αδιάφορες και τρέχουν απο πισω. Εγω αυτο δεν.το θέλω οπότε μενω μονη μου. Μαρεσει να ζω μονη μου και γενικά ειμαι πολυ ανεξάρτητος άνθρωπος, απλα μερικες φορες αναρωτιεμαι, μήπως να εμενα και γω με τον χ που ναι μεν δεν με τρελαινει αλλα και τα ραντεβού μου εβγαινα, και το βραδυ ειχα καποιον να.κοιμηθουμε αγκαλια βρε αδερφε; Πως θα ξερω ποια ειναι η χρυση τομη; Η στιγμη δηλαδη που θα πω, δεν υπαρχει εκει εξω κατι καλυτερο, κατσε στα αυγα σου με αυτον.;


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Χρειάζεσαι κι άλλες εμπειρίες και επιπλέον χρειάζεσαι καλλιέργεια, μόρφωση και προσωπικό μόχθο, ώστε να ξέρεις ποια είναι τα όρια σου, άρα και ποιοι οι συμβιβασμοί που μπορείς να κάνεις. Αυτά δεν τα μαθαίνεις μόνο από τις ερωτικές σχέσεις αλλά από όλες τις σχέσεις, αλλά και την συνολική σου παρουσία στη γη. Είσαι είκοσι χρονών, είναι μέσα στα όρια του συνηθισμένου να μην έχεις μείνει με κάποιον για 2-3 μήνες. Οι φίλες σου δεν είναι το μέτρο, όπως δεν είσαι κι εσύ άλλωστε, και αυτές επίσης δεν έχουν ακόμα την εμπειρία ώστε να ξέρουν πότε βολεύονται, τι είναι το βόλεμα, και πότε είναι προς το συμφέρον σου να κάνεις αυτό που βολεύει επειδή ξέρεις πολύ καλά τις ανασφάλειες σου και πού μπορούν να σε οδηγήσουν.


Οι αποφάσεις δεν χωρίζονται στις θαρραλέες και στις άτολμες. Είναι πολύ πιο περίπλοκη η ζωή και αυτό θα το ανακαλύψεις ζώντας τη. Ό,τι κάνουμε είναι για εμάς, το πρόβλημα είναι ότι δεν ξέρουμε τι μας κάνει καλό. Επειδή δεν ξέρουμε, συχνά μιμούμαστε άλλους, επαναλαμβάνουμε αυτά που έχουμε μάθει από τους γονείς, τους φίλους, την τηλεόραση, Σπάνια κοιτάμε πιο μακριά, στα βιβλία, στις τέχνες, στη μουσική, σε άλλους ανθρώπους, σε άλλες κοινωνίες, σε άλλες χώρες. Γι'αυτό, όσο πιο πολύ ανοίξεις το μυαλό σου, τόσο πιο ξεκάθαρα θα εμφανιστούν οι απαντήσεις.

 

_________________
7.

Ρε Αμπά,
Τελικά τι θέλει ο άνθρωπος για να είναι ευτιχισμένος? Εϊναι υποκειμένικό? Μετριέται? Μορφοποιείτει από τα κόμπλεξ μας? Και τέλος, πως ξέρουμε αυτό που νομίζουμε ότι μας λείπει για να ολοκληρωθεί η ευτυχία μας, μας λείπει πραγματικά?
Παραλήρημα ερωτήσεων, ξέρω...απλά θέλω μια αποστομοτική απάντηση μιας συνοτπικής και to the point πρότασης.


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Όταν θέλεις μια συνοπτική και to the point πρόταση για κάτι περίπλοκο, αυτό που θέλεις είναι να αποφύγεις τη μελέτη, και η λύση γι' αυτό το πρόβλημα είναι το περισσότερο διάβασμα. Διάβασε. Δεν υπάρχει shortcut γι' αυτά τα θέματα. Όλες αυτές οι ερωτήσεις έχουν απασχολήσει ανθρώπους πολύ πιο έξυπνους από σένα και από μένα και για καλή μας τύχη τα έχουν γράψει και για ακόμα καλύτερη μας τύχη ζούμε σε μια εποχή που μπορούμε να τα διαβάσουμε ελεύθερα και φτηνά. Μην είσαι τεμπέλης.


Προτείνω το pursuit of happiness, ένα ερωτηματολόγιο για να μετρήσεις τα δικά σου επίπεδα ευτυχίας, μια απάντηση για το αν τα λεφτά φέρνουν την ευτυχία

και το happy του Pharrell Williams. Όποιος θέλει και μπορεί, ας μας προτείνει λινκ για ανάγνωση στα σχόλια.
 

54

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

σχόλια

20 σχόλια
7.το χρημα παντως μπορει να μην φερνει την ευτυχια,αλλα ουτε η ελλεψη του την φερνει,αντιθετα συνηθως φερνει γκρινια και στεναχωρια,ενω το χρημα φερνει μια σχετικη ασφαλεια και ηρεμια.
#5 Προσπάθησε να έχεις στο πίσω μέρος του μυαλού σου ότι ενώ εσύ γνωρίζοντάς την καλύτερα άρχισες να ενδιαφέρεσαι περισσότερο, για εκείνη μπορεί να συνέβη το αντίθετο, άρα γι' αυτό να μην προχώρησε ποτέ μεταξύ σας (κι όχι επειδή εσύ δεν ήσουν διαθέσιμος όταν φαινόταν πως ήθελε εκείνη). Δεν το λέω με διάθεση κακίας, άλλωστε μου έχει συμβεί να με αντιπαθήσουν άτομα γνωρίζοντάς με, όπως και σε όλους μας. Αν μετά από τα σχόλια που πήρες εδώ και την απάντηση της αμπα θέλεις να προχωρήσεις σε ερωτική εξομολόγηση, κάν' το, δεν μου φαίνεται τρομερό. Όσο για το φόβο μήπως την απομακρύνεις μια ώρα αρχύτερα, δεν έχω άλλη απάντηση πέρα από το "τι είχες, τι έχασες". Ίσα ίσα παίζει στην περίπτωσή σου ή ενδεχόμενη χυλόπιτα να είναι πιο ανώδυνη, δεδομένου ότι σε λίγο καιρό δεν θα τη βλέπεις καν.
@1:βρε κοινοτοπη, τα έχεις όλα μαύρα ή άσπρα στο μυαλό σου. Δεν κατάλαβα, σε εμποδίζει κάποιος να πας στο μπαλκόνι με την ωραία θέα για να φας; αφού δεν σε νοιάζει η παρέα τους στο κουζινακι. Δοκίμασες να τους πεις κάτι διαφορετικό εσύ; ή απλώς στεκεις αφ'υψηλου (και αυτό να ξέρεις φαίνεται). Επίσης, ποιος σε εμποδίζει να ξενυχτάς ως το ξημέρωμα, αν αυτό σε εκφράζει ως απόλυτη αίσθηση yolo; αλλά αν είναι η σωματική αντοχή αυτή που σε (περι)ορίζει, τότε αυτό μάλλον ισχύει και γι πολλούς συναδέλφους σου. Επίσης, κρίνεις άσχημα έναν συνάδελφό σου, επειδή έδειξε προσοχή σε θέμα εργασίας;;; wtf? Αν θες να αλλάξεις τον κόσμο προς το καλύτερο, ξεκίνα από τον μικρόκοσμο σου, έσω και έξω, μη μένεις στα λόγια και το κράξιμο. Αυτό είναι απόλυτα μηδενιστικο και μάντεψε.. πολύ βαρετό και ξεπερασμένο.
#2περι Καρντάσιανπιστεύω ότι οι αχρείαστες πλαστικές ειναι καθαρή επιθετικότητα ενάντια στο σώμα και "συνοδεύονται" από ψυχική διαταραχή /δυστυχία.Και είναι μάλιστα επιβαρυντικές/αποπροσανατολιστικές για την επίλυση του ψυχικού θέματος.(Βασική ένδειξη/πληροφορία της διάθεσης μας είναι το ύφος του προσώπου!).Επίσης τόση "πλαστικούρα" καταντάει άσχημο και απλά ίσως γεννά έναν ιδιότυπο θαυμασμό του τύπου " κοίτα μέχρι που μπορεί να φτάσει ο άνθρωπος από την ματαιοδοξία που τον δέρνει"!!Ή "είναι τόσο θαρραλέος/αποφασισμένος, που τα βάζει ακόμη και με τη φύση για κοσμητικούς λόγους" .Τέλος, πολλές φορές μου γεννά έναν οίκτο :"κοίτα πόσο πονεμένη ψυχή είναι αυτή", εντυπωσιάζομαι δλδ από το μέγεθος της δυστυχίας.Και φυσικά οι περισσότεροι από αυτούς, όταν γελάνε στο νέο τους πρόσωπο σχηματίζεται γκριμάτσα κλάματος..(Εδώ ένα μποτοξ κάνεις, και ο εγκέφαλος σου παύει να καταγράφει ότι γελάς επειδή αδρανοποιούνται οι μύες του μετώπου που συσπώνται με το γέλιο).
Ψυχική διαταραχή αν θές να κάνεις πλαστική; Το ακούσαμε κι αυτό. Αν σε κάποιον δεν αρέσει η μύτη του,τα χείλη του, τα αυτιά του, γιατί πρέπει να έχει ψυχική διαταραχή αν θέλει να τα αλλάξει; Τα βάζει με την φύση λές, για κοσμητικούς λόγους. Τι θα πεί "τα βάζει με τη φύση"; Δικαίωμα του καθενός να κάνει με τη μούρη και το σώμα του ότι θέλει. Κάτι παρόμοιο είναι και το τατουάζ. Σιγά τα ωά.Ρε παιδιά, προσέξτε τις εκφράσεις σας μερικοί. Θα το ξαναπώ, άνθρωποι διαβάζουν εδώ.
Μίλησα για την Καρντάσιαν (που ήταν μία χαρά όμορφη κουκλάρα και πριν και προφανώς έχει καραεθιστεί..) και για ΑΧΡΕΊΑΣΤΕΣ πλαστικές, όχι απλά φτιάχνω κάτι. Και φυσικά συνδέεται η τάση να θέλω να αλλάζω συνεχως χειρουργικά το σώμα μου με πλείστες ψυχοπαθολογικές καταστάσεις, ακόμη και με σύνδρομα, γι αυτό συνήθως τέτοιες αποφάσεις συνοδεύονται από συνεδρίες και εκτίμηση ψυχολόγου (διαδικασία την οποία πέρασε φίλος σε κρατικό νοσοκομείο για μία απλή κοιλιοπλαστικη, όχι τα τέρατα που κάνει κάθε τρεις και λίγο η Καρντάσιαν).
Λές όμως "οι αχρείαστες πλαστικές ειναι καθαρή επιθετικότητα ενάντια στο σώμα και "συνοδεύονται" από ψυχική διαταραχή /δυστυχία." Δεν εντάσεις τις πλαστικές μύτης, χειλιών ως αχρείαστες; Αν σε κάποιον δεν αρέσει η μύτη του(δεν αρέσει, όχι οτι υπάρχει θέμα), τότε έχει ψυχική διαταραχή για να θέλει να την αλλάξει; Για μένα καλά κάνει. Αλλά για να λές αχρείαστες πλαστικές κάτι τέτοιο θα εννοείς. Αλλιώς θα εννοείς πλαστικές στήθους ή οπισθίων, που πάλι μια χαρά είναι να τις κάνει κανείς αν έτσι θα νιώσει καλύτερα. Άρα, ποιές είναι αχρείαστες για σένα, αν όχι αυτές που σου είπα;
Όταν ψάχνεσαι:Τελικά τι θέλει ο άνθρωπος για να είναι ευτιχισμένος? Εϊναι υποκειμένικό? Μετριέται? Μορφοποιείτει από τα κόμπλεξ μας? Και τέλος, πως ξέρουμε αυτό που νομίζουμε ότι μας λείπει για να ολοκληρωθεί η ευτυχία μας, μας λείπει πραγματικά? Πηγή: www.lifo.grΌταν εσύ ξέρεις τι θέλεις, αλλά αναρωτιέσαι γιατί οι άλλοι δεν ψάχνονται, ώστε να θέλετε το ίδιο.η ευτυχία μου κρύβεται στην ταυτόχρονη ερωτική μου ανάπτυξη με δύο άτομα Πηγή: www.lifo.gr
1# Μια κραυγή απελπισιας απέναντι στη ρουτινα που ακολουθουμε ολοι καθε μερα. Ειναι πολυ σημαντικό να ειναι κανεις παραγωγικός μεσα στη μερα του, απλα πολλες φορες νιωθω οτι οι περισσότεροι ανθρωποι μεσα στη πιεση να ειναι παραγωγικοι να ζουν υγιεινα να ακολουθουν τους κανονες ξεχνούν να ικανοποιήσουν απλες ανθρώπινες αναγκες οπως να μυρισουν ενα λουλούδι, να κανουν κατι Εκτός προγραμματος ρε παιδι μου που θα τους κανει να χαμογελάσουν εστω για λιγο. Ολοι εχουμε υποχρεωσεις αλλα δεν ειναι και τοσο κακο να κανουμε και καμια κοπανα που και που, νομιζω αυτο οδηγεί σε καλύτερη ισορροπια.
#1Το ξέχασα, θυμίσου πως ένιωθες όταν τρώγατε μεσημεριανό στο σπίτι σου; Τι έλεγαν οι υπόλοιποι στο κουζινάκι; Μήπως κοινοτυπίες; Τι βλέμμα είχαν, τι μάτια, τι διάθεση; Επίσης, δοκίμασε να πεις εσύ κάτι ενδιαφέρον τα μεσημέρια στο κουζινάκι. Τώρα εισαι μεγάλη, μπορείς να αλλάξεις το κλίμα.
#1εμένα αντιδραστικότητα μου έβγαλε κυρίως το γραπτό σου. Μπορείς να αφήσεις τους άλλους να ναι όπως θέλουν κι όπως μπορούν, να πάρεις μόνο ό,τι σου κάνει απ αυτούς και να κάνεις εσύ ότι θέλεις, να είσαι όπως θέλεις..Αν πάλι τα συμβιβασμένα σβησμένα λόγια, βλέμματα και μάτια τους κάποιον κοντινό σου σου θυμίζουν, μπορείς να νιώσεις τον πόνο σου γι αυτόν τον κοντινό σου και όχι να τον κάνεις θυμό για ό,τι σου τον θυμίζει. Κι ο θυμός σου φαίνεται ότι έχει χρονίσει, γιατί έχει γίνει οργή.Επίσης δε θα αλλάξουν, ούτε ο κοντινός σου ούτε οι άλλοι, αυτό βοηθάει αν το πάρεις απόφαση. Κι αν κάτι σου στέρησαν στη ζωή σου, δώσε το εσύ στον εαυτό σου και στους άλλους. Ή / και ψάξε να το πάρεις από κάποιον που το χει, αρχικά τουλάχιστον, αν δεν έχεις εμπειρία "πως γίνεται".(Μια από τις φράσεις που μου χει μείνει είναι: "τώρα αγαπήθηκα, δε θα μαι μόνος ποτέ ξανά. Τώρα μπορώ να το κάνω και γω").Από την άλλη, όλη η ομορφιά της πλάσης που αναγνωρίζεις κι η όρεξή σου για ζωή και συμμετοχή, είναι ένα μεγάλο συν, όπου μπορείς να στηριχτείς και να βρεις μέσα σου την ηρεμία που φαίνεται πως σου λείπει:)
#3.Οι άνθρωποι,που σχετίζεσαι μαζί τους,το ξέρουν;Έχεις πει σε καθέναν από αυτούς,ότι δε σου είναι αρκετός και χρειάζεσαι συμπλήρωμα;Ότι είναι λίγος;Εσένα σου το έχει πει κάποιος αυτό;Πώς σου φάνηκε ή πώς θα σου φαινόταν,να το ακούσεις;Αυτά θα πρέπει να σε απασχολούν κι όχι η αποδοχή έτσι κι αλλιώς στενόμυαλων,κατά τη γνώμη σου,ανθρώπων.Αν εσύ είσαι οκ,όπως ζεις,δεν έχεις ανάγκη να στο επιβεβαιώσει κάποιος τρίτος.Ούτε καν να το συζητάς μαζί τους.
#1.Πώς ξέρεις τι σκέφτονται ακριβώς οι άλλοι;Πολύ πιθανόν κάποιες στιγμές κι αυτοί,να βαριούνται,να θέλουν να αράξουν για καφέ στην παραλία ή να πάνε μια βόλτα στα μαγαζιά.Οι περισσότεροι όμως ξέρουν,ότι δεν πληρώνονται,για να ονειροπολούν.Είναι εκεί και βγάζουν δουλειά.Και,ναι,τους απασχολεί να την κάνουν καλά,γιατί από αυτό εξαρτάται το ψωμάκι τους.Κι όχι μόνο.Πολλοί τη γουστάρουν τη δουλειά τους.Τους δίνει ενέργεια,κίνητρο,επιβεβαίωση.Όταν σχολάνε,κάποιοι από αυτούς μπορεί να είναι οι πιο συναρπαστικοί τύποι του κόσμου.Δεν είναι απαραίτητο όμως να θέλουν να προβάλουν αυτή την πλευρά τους στο γραφείο.Βρίσκονται εκεί για άλλο λόγο.Αυτοί άραγε τι να σκέφτονται για σένα και το ταπεράκι σου;
#1 αν σου αρεσουν ολα αυτα τοτε καντα. Ασε τους αλλους να ειναι ευτυχισμενοι με τον δικο τους τροπο ζωης. Ορισμενες φορες με σοκαρει το πως καποιοι ανθρωποι εχουν ενα τροπο ζωης στο μυαλο τους ως σωστο και δεν τους περναειαπο το μυαλο οτι ο διπλα ειναι ενας τελειως αλλος ανθρωπος με αλλα θελω και αλλα μυαλα και ας τον αφησουμε να κανει τη ζωουλα του χωρις να κρινουμε. Στα μιτινγκ παντως ο συναδελφος σου που εκανε μια εξειδικευμενη ερωτηση στο τελος φαινεται ανθρωπος που ενδιαφερεται για τη δουλεια του, πιθανως να την αγαπαει πολυ και πιθανως να αναρωτιεται πως γινεται εσυ να φαινεσαι κατα την διαρκεια του μιτινγκ στον κοσμο σου σκεφτομενη λειβαδια και γιατι αραγε δε χρησιμοποιεις το μυαλο σου για να μαθεις οσο το δυνατον περισσοτερα εκεινη την ωρα.Δεν ξερω ισως αυτουνου του φαινεσαι εσυ κοινοτοπη και χωρις ζωη στα ματια εκεινη την ωρα.
#1 – Βρε παιδιά, δεν καταλαβαίνω, αν θέλετε να τρέχετε όλη μέρα στα λιβάδια ρουφώντας ήλιο και γύρη και κοιτώντας τη θάλασσα, τί σας εμποδίζει να το κάνετε, και πάτε κ δουλεύετε τελικά σ’ένα κτίριο; Πολύ ωραίες όλες αυτές οι ποέτικ κ λυρικές σκέψεις, μ αρέσουν κ μένα, αλλά ας επανέλθουμε λίγο στην πραγματικότητα που για να ζήσεις χρειάζεται να δουλέψεις, να συμμετάσχεις σε μίτινγκς, να φας με συναδέλφους κ να πεις κοινοτοπίες, και γενικότερα όλο αυτό το πακέτο που περιλαμβάνει το να δουλεύεις. Δεν έχω καταλάβει τελικά, πού έχει δει ο κόσμος ότι όλα είναι καλά τρέχοντας σε λιβάδια και συζητώντας για την ύπαρξη όλη μέρα, τό κανε κανείς επιτυχώς κ χωρίς πρόβλημα ποτέ; Εκτός κ αν έχεις λύσει το βιοποριστικό σου και θες να είσαι σε άλλο λέβελ, κ οι κοινοί θνητοί που πρέπει να δουλέψουμε για να ζήσουμε σε κουράζουμε αφόρητα, την στιγμή που θεωρείς ότι θά πρεπε να πάρεις το νόμπελ (κοιτώντας τη θάλασσα ίσως). Σε τελική ανάλυση, πάρε το φαί σου κ βγες να φας στο μπαλκόνι να κάνεις τη διαφορά. Και κάτι άλλο, επειδή νομίζεις ότι στους άλλους βλέπεις μάτια ‘σβηστά’, δεν σημαίνει ότι είναι. Κάποιοι από εμάς δουλεύουμε σκληρά, χωρίς να γκρινιάζουμε, και ναι δεν βγαίνουμε ως τις 7 το πρωί όπως κάναμε όταν ήμασταν φοιτητές, αλλά περνάμε όμορφες στιγμές με φίλους, οικογένεια κλπ, ταξιδεύουμε κ έχουμε ενδιαφέροντα, κ είμαστε μια χαρά. Και τα ταπεράκια που ετοιμάσαμε από βραδίς είναι εξαιρετικά, προτιμάμε να χαλάμε τα λεφτά μας σε άλλες εμπειρίες από overpriced κινόα και αφράτα φιλετάκια κοτόπουλου. (σορυ για το ύφος παιδιά, Δευτέρα πρωί στη δουλειά κ καταλαβαίνετε...)
Όλα (σχεδόν) καλά για τα meeting και τους συναδέλφους, ωστόσο αυτό για τις κοινοτοπίες που είναι "απαραίτητες" πως προκύπτει;Δηλαδή αν οι εργαζόμενοι δε πούνε και ένα κάρο κοινωνικά ψέματα και παραμύθια δε μπορεί να βγει η δουλειά; Δε μιλάω για μια ελαφρά εισαγωγή που οδηγεί στο κυρίως θέμα, ούτε για λίγο χαλαρή συζήτηση, το γεγονός όμως ότι κάποιοι δουλέουν δε τους αναγκάζει να περάσουν μια ζωή συζητώντας τα ίδια και τα ίδια και τα ίδια και τα ίδια.
@AlTrop δεν διαφωνώ σ αυτό που λες, απλά σε μια δουλειά κάποιος συναναστρέφεται με αρκετά άτομα κάθε μέρα (αναλόγως κ το μέγεθος της εταιρείας φυσικά), ε κ όπως κ να το κάνουμε δεν μπορεί να μιλάς με 10 άτομα κάθε μέρα και να λες με όλους κάτι πρωτότυπο κ ενδιαφέρον. Δεν είναι κ αυτός ο σκοπός εξάλλου. Σίγουρα με κάποια άτομα που ταιριάζεις πιο πολύ κ κάνεις παρέα θα εντρυφίσεις σε διάφορα θέματα, και με τους υπόλοιπους που απλά δουλεύεις μαζί θα πεις κοινοτοπιες να περάσει η ώρα πχ. τί έκανες το σαβ/κο, πού θα πας διακοπές, αχ κοίτα πώς βρέχει σήμερα γαμώτο άντε να δούμε λίγο ήλιο κλπ. Αν κάποιος θέλει να αναλύσει περαιτέρω συνήθως το κάνει με άτομα που συμπαθεί, ταιριάζει κ κάνει πιο πολλή παρέα. Εγώ προσωπικά (χωρίς αυτό να σημαίνει πως αυτό είναι η νόρμα), σε κάποιες μέρες με ιδιαίτερα κουραστική δουλειά/μίτινγκς κλπ, θέλω στο διάλειμμά μου να πω κοινοτοπίες για τον καιρό, να χαλαρώσει το μυαλό μου, κ όχι να αναλύσω τα Άπαντα του Ελυτη πχ (υπερβάλλω φυσικά, αλλά είναι για χάρην του παραδείγματος :) )@Labruxita ευχαριστώ!
Καλά τα λέει ο AlTrop. Μπορούν κάλλιστα να συζητάνε στο εικοσάλεπτο που κάνουν διάλειμμα για να φάνε τις τελευταίες εξελίξεις στη σύγχρονη σοσιαλιστική θεώρηση του κοινωνικού γίγνεσθαι και πως αυτή "συνομιλεί" με τις σκέψεις κλασικών της περιόδου προ της πτώσης του τοίχους.Του Πασκάλ και του Μπρυκνέρ για παράδειγμα.
To_Lemoni 13.2.2017 | 15:51 Εν μέρει δεκτό αν είναι για λόγους ξεκούρασης, αλλά απ` ότι καταλαβαίνω είναι ακριβώς αυτό που σε άλλους δημιουργεί πρόβλημα γιατί το ίδιο πράγμα σε αυτούς λειτουργεί διαφορετικά, αυτό μάλλον λέει και η 1, το πρόβλημά της δεν είναι όταν δουλεύει άλλα όταν κάνει διάλλειμα.Γενικότερα όμως, το πρόβλημα είναι πως αν κάποιος βρεθεί να κάνει μια πιο "απλή" δουλειά από τη δική σας ή αυτήν της 1ης ερώτησης (υποθέτω γιατρός), τότε ο κοινότοπος διάλογος συνδυάζεται με ένα κοινότοπο επάγγελμα που δυστυχώς οδηγεί σε μια κοινότοπη ζωή, με μικρούς, προβλέψιμους και διαρκώς επαναλαμβανόμενους ρόλους.Δηλαδή αυτού του είδους οι κοινοτοπίες που για κάποιους είναι το διάλλειμα από τη δουλειά τους, για άλλους, όπως μια νοικοκυρά που μένει στο σπίτι (υπάρχουν και δεκάδες άλλα παραδείγματα) είναι η κανονική τους ζωή.Κατ' αυτή την έννοια και επειδή τα κοινότοπα και βαρετά επαγγέλματα είναι μοιραία περισσότερα από τα μη βαρετά (υπάρχουν και μελέτες/άρθρα οργάνωσης της εργασίας που το αποδεικνύουν αλλά νομίζω είναι προφανές), ίσως θα έπρεπε να το ξανασκεφτούμε όταν μιλάμε για το καιρό ή όταν λέμε κάποιο χιλιοειπωμένο κλισέ.@ Κώστας Χώστας 13.2.2017 | 16:10 Αν τύχει και δουλέψεις/μιλήσεις με ανθρώπους που μετά τα 22-23 ξεκινάνε κάτι διαλόγους του στυλ "εμείς καλά, εσείς καλά και αυτοί καλά και όλοι καλά και πάντα καλά", μπορεί το Μπρυκνέρ να τον δεις αλλιώς. Βασικά σε σχέση με αυτού του είδους το συνάδελφό ακόμα και ένας τηλεφωνικός κατάλογος μπορεί να σου φανεί πιο ενδιαφέρον. Ειδικά όσοι έχουν δουλέψει σε βόρειες χώρες το έχουν αναφέρει συχνά, ακόμα και μέσα σε αυτή τη στήλη.
πολυ αδικη επιθεση στην 1.εγω καταλαβα οτι την απογοητευει το οτι οι συναδελφοι της φαινονται ευχαριστημενοι μεσα απο την εργασιακη τους ρουτινα ενω εκεινη δεν ειναι και οτι της λειπουν πραγματα και καταστασεις που δεν μπορει να εχει λογω της δουλειας της και αυτο την απογοητευει.
#5 Η σπίθα συνήθως υπάρχει και είναι αμφίδρομη, δεν δημιουργείται. Είσαι χλιαρός απέναντί της γιατί έτσι αισθάνεσαι, γιατί έτσι είναι η μεταξύ σας κατάσταση. Τι ακριβώς θα της εξομολογηθείς, ότι ίσως κατι θα μπορούσε να συμβεί μεταξύ σας? Είσαι σε μια μετέωρη κατάσταση και επειδή ο χρόνος σου τελειώνει και η κοπέλα πληρεί κάποια θεωρητικά κριτήριά σου φοβάσαι μηπως μετανοιώσεις που δεν έκανες κίνηση. Ομως επειδή ακριβώς δεν υπάρχει αυτή η σπίθα μεταξύ σας δεν είναι ανάγκη να κάνεις κάτι.
#1, Και ποιος σε εμποδίζει να πίνεις 10 καφέδες και να γυρνάς ως τις 7 το πρωί ακούγοντας τις καμένες ιστορίες άλλων, πιο καμένων ανθρώπων; Γιατί δεν το κάνεις; Μήπως γιατί κι εσύ η ίδια κατανοείς ότι αυτός ο μποέμ τρόπος ζωής ταιριάζει μόνο σε ανθρώπους χωρίς υποχρεώσεις με λυμένο το οικονομικό; Πχ φοιτητές και γόνοι; Και κάτι άλλο: αυτήν την κριτική για τα "σβηστά" και "άδεια" μάτια των αλλοτριωμένων ανθρώπων την έχω ακούσει πολλές φορές από ανθρώπους του αντιεξουσιαστικού χώρου. Μπλιαχ (δεν έχει ρε γαμώτο εικονίδιο για τον εμετό). Απλοϊκό, πολύ απλοϊκό. Και αφόρητα εκνευριστικό.
Μην αποκλείσουμε και την περίπτωση τα μάτια των άλλων να είναι σβηστά και άδεια όταν κοιτάζουν αυτήν, γιατί όχι μόνο δεν έχει τίποτα ενδιαφέρον να πει και βαριέται τα πάντα, αλλά έχει και βλέμμα 'ανωτερίλας'.
Η αίσθηση που μου άφησε η #1 είναι ότι βρίσκεται σε επιστημονικό κλάδο ως εργαζόμενη/ειδικευόμενη σε ακαδημαϊκό εργαστήριο σε ξένη χώρα κι ότι οι άνθρωποι που δουλεύουν μαζί της (επιβλέποντες και συνάδελφοι) είναι εντελώς απορροφημένοι από το να προοδεύσουν στην εργασία τους ενώ εκείνη έχει αμφιβολίες για την πορεία της ζωής της ως εδώ. Το βασίζω στο "ενα σκασμός έξυπνοι άνθρωποι" και "μια δημοσίευση στο Nature" (έξυπνο να το γράψει με ελληνικούς χαρακτήρες για να δει αν θα το προσέξουμε).