ΚΙΝΗΣΗ ΤΩΡΑ

Στο σημερινό ‘Α, μπα’: ξεπέρασέ το, σήμερα!

Στο σημερινό ‘Α, μπα’: ξεπέρασέ το, σήμερα! Facebook Twitter
18

__________________

1.

Α μπα ποια είναι η άποψη σου για τον Δημήτρη Αποστολάκη τον δημιουργό του συγκροτήματος Χαίνηδες. Ξέρω ότι δεν ακούς αυτό το είδος μουσικής και δεν σε ρωτάω για την μουσική του αλλά για την προσωπικότητα του αν γνωρίζεις. Εγώ παλιότερα τον θεωρούσα φαφλατά και δεν μπορούσα να τον παρακολουθήσω μου φαινόταν πως χρησιμοποιούσε πολύπλοκες λέξεις  αλλά στο βάθος  μπουρδολογούσε σαν τον Ζουράρι. Σε μια τελευταία συνέντευξη του τον παρακολούθησα  και είδα ότι όντως έχει ουσία ο λόγος του καθώς έμαθα από συμφοιτητή του ότι θεωρείται διάνυα στα φυσικομαθηματικά ασχολείται με αστροφυσική και συμμετέχει στο Cern καθώς ήταν μαθητής του Γραμματικάκη, που τον εκτιμώ βαθιά. Εσύ τον έχεις παρακολουθήσει; θα εκτιμούσα την άποψη σου γιατί πολλές φορές διχάζομαι με ανθρώπους  που λένε πολλά και πολύπλοκα, ίσως τελικά εγώ απλά δεν είμαι σε θέση να τους κατανοήσω. Σαν μουσικό τον θεωρώ εξαιρετικό, πρωτοπόρο και με αξιοπρεπή πορεία. Χαίνης

Δεν έχω ιδέα για τον συγκεκριμένο άνθρωπο. Έψαξα τώρα κάτι λίγα στο ίντερνετ και δε μου φάνηκε ότι τα λέει πολύπλοκα αλλά γούστα είναι αυτά. Όμως – αφού τον θεωρείς σαν μουσικό εξαιρετικό, πρωτοπόρο και με αξιοπρεπή πορεία, γιατί χρειάζεσαι και επιπλέον εγγυήσεις; Τι σημασία έχει αν ξέρει να μιλάει, αν ήταν στο Cern και αν θεωρείται διάνοια στα φυσικομαθηματικά; Θέλεις να τον προσλάβεις στο εργαστήριό σου;

Το ερώτημα του αν η προσωπική ζωή ενός καλλιτέχνη – ή δημοσίου προσώπου γενικά – πρέπει να μας αφορά και κατά πόσο πρέπει να επηρεάζει την γνώμη μας γι' αυτόν είναι μακρύ και δεν έχουμε καταφέρει να συμφωνήσουμε, ας παραμείνουμε με τις διαφωνίες μας. Εγώ δε νιώθω την ανάγκη να σιγουρευτώ ότι ένας αγαπημένος μου μουσικός θα γινόταν και καλός μου φίλος για να του βάλω σφραγίδα εγκυρότητας.

__________________

2.

"Γεια σου Α μπα,

Χρειάζομαι επιτέλους μια αμερόληπτη γνώμη, ακόμα κ αν με κράξει, ας είναι..Είμαι 24, για ένα χρόνο περίπου με 1 παιδί στα 30, η μεγαλύτερή μου σχέση. Σαν προσωπικότητα τον θεωρώ το ιδανικό για μένα. Αλλά. Τους 6 τελευταίους μήνες τσακωνόμασταν συνέχεια γιατί δεν με έβλεπε αρκετά λόγω δουλειάς και φίλων (ήταν άνεργος τότε). Η αλήθεια είναι ότι κ εγώ ξαφνικά είχα αρχίσει να θέλω και λίγο χρόνο μόνη μου (στην αρχή είμασταν συνέχεια μαζί). Για να μη στα πολυλογώ, ένιωθα ότι ο έρωτας πέρασε αν και τον αγαπάω πάρα πολύ. Αφού χωρίσαμε μου παραδέχτηκε πως είχα δίκιο, ότι ήθελε μια ευκαιρία να αλλάξει. Συναντιόμασταν αραιά και που αλλά δεν πήγαινε έτσι το πράγμα. Τέλος, μ έκλεισε ένα ραντεβού για να τα βρούμε. Δεν πήγα, δεν πίστεψα ότι οι άνθρωποι αλλάζουν.

Ερωτήματα που με βασανίζουν:

Μπορείς να ξαναερωτευτείς τον άνθρωπό σου?

Μήπως έκανα λάθος που δεν του έδωσα μια ευκαιρία ν'αλλάξει, και δεν εξάντλήσα ότι πιθανότητες είχε αυτή η σχέση να πετύχει?

Ο έρωτας είναι κάτι που περνάει, μήπως αρκεί η βαθιά αγάπη?

Υπόψιν, ξέρω ότι σκέφτομαι συντηρητικά αν κ είμαι μόνο 24 αλλά είμαι πολύ μπλοκαρισμένη και τα'χω χαμένα..help..!"- Αιώνια μπερδεμένη

Μπερδεμένη, φανερά.

Πώς γίνεται να έχει ταυτόχρονα την ιδανική προσωπικότητα για σένα αλλά και να θέλεις να αλλάξει; Διαχωρίζεις τη συμπεριφορά από το χαρακτήρα; Πολύ κακώς, όπως κακώς διαχωρίζεις και τον έρωτα από την αγάπη.

Δε νομίζω ότι σκέφτεσαι συντηρητικά, νομίζω ότι σκέφτεσαι αποσπασματικά. Δεν γίνεται να αναλύεις τα επιμέρους ξεχωριστά νομίζοντας ότι έτσι θα βγει το συμπέρασμα. Η προσωπικότητά του, η συμπεριφορά του, το γεγονός ότι ήταν άνεργος ενώ εσύ όχι, το ότι είσαι 24 και αυτή ήταν η σοβαρή σου σχέση ενώ κράτησε λίγο, όλα αυτά πρέπει να συνυπολογιστούν. Και μια γενική παρατήρηση: οι άνθρωποι αλλάζουν πάρα πολύ δύσκολα, μόνο αν το θέλουν οι ίδιοι και όχι όταν έχουν κίνητρο άλλους ανθρώπους, η διαδικασία κρατάει πολλά χρόνια και έχει μάλλον μέτρια αποτελέσματα.

__________________

3.

 

"γιατί τα ξενοδοχεία όλα μα όλα όμως έχουν την ίδια σαδιστική τάση να διπλώνουν τα σεντόνια και τις κουβέρτες σε ένα σφικτό φάκελο που φτύνεις αίμα να τραβήξεις για να μπορέσεις να κοιμηθείς! Έλεος πια να κοιμηθούμε θέλουμε όχι να περάσουμε τον έλεγχο από τον λοχαγό για να πάρουμε άδεια!

Θέλω να ξέρω αυτοί έτσι στρώνουν τα κρεβάτια τούς?"- Μαιρυλου

Και αυτό το ερώτημα έχει αναλυθεί από τους μεγάλους σχολιαστές της σύγχρονης ζωής. To tuck or not to tuck?

Για μένα, σίγουρα όχι tuck, αλλά έχω συνομιλήσει με συνανθρώπους μας που δεν μπορούν να κοιμηθούν χωρίς το tuck και ναι, έτσι στρώνουν τα κρεβάτια τους. Η ανθρώπινη ύπαρξη είναι ένα μεγάλο μυστήριο.

__________________

4.

"Αγαπητή Α μπα,

πρόσφατα είχα αυτή τη συζήτηση με έναν φίλο, ότι η ζωή μας είναι στο δεν και στο μπα...άντε πού και πού στο "λες";, το οποίο πέφτει κάτω πριν καν το πιστέψει αυτός που ίσα που τόλμησε να το σκεφτεί. Λοιπόν, περί ζωής στα όρια ο λόγος, περί έρωτος, περί εκβιασμού της αγάπης μέσω ακραίων συμπεριφορών. Χώρισα πριν καιρό, κανα 6μηνο δηλαδή, αλλά συνειδητοποίησα πως αυτό που μου λείπει δεν είναι ο γκόμενος μου, με εξαίρεση βέβαια το σεξ μαζί του, αλλά η μοναδική του ανθεκτικότητα και η δική μου ευρηματικότητα να γεννάω δράματα και να βιώνουμε κακοποιητικές καταστάσεις, ψυχικά και σωματικά. Εγώ σε επίπεδο αυτοτραυματισμού κι εκείνος σε επίπεδο βιαιοπραγίας σωματικής αλλά και λεκτικής, επιπέδου Οικονομίδη τουλάχιστον. Ζορίστηκα σε αυτή τη σχέση, αλλά αυτό που με ενόχλησε περισσότερο ήταν πως στο τέλος, τον είχαν κυριεύσει εμμονές εν είδει φαντασιώσεων, του στυλ, ""σε πηδάει άλλος κι έρχομαι κι εγώ σε τραβάω απλά για να τελειώσω"" κτλ.Είναι απόρροια της δικής του παρέκκλισης ή της βαρεμάρας; Ή μήπως της γενικότερης διάθεσής του να με ακυρώσει και μέσα από αυτό, αφού αντικειμενικά σαν άτομο ήμουν περισσότερη;

Ποιό είναι το ερώτημα θα μου πεις...1. Γιατί εγώ τώρα που με άφησε και ζω χαρούμενα και φυσιολογικά, έχοντας αναπληρώσει όλη αυτή την υγιή κοινωνικότητα που ήταν ανέκαθεν ίδιον του χαρακτήρα μου νιώθω ότι δεν αναπνέω και ότι η ζωή μου είναι σε κόμμα....Γιατί βαριέμαι όποιο γκόμενο γνωρίζω ο οποίος είναι αποδεδειγμένα έστω και στοιχειωδώς πιο ενδιαφέρον ή σοβαρός απ' τον πρώην μου;  2. Πώς είναι δυνατόν να αντλώ εμπιστοσύνη από εμένα, τώρα που ξαναβρήκα την υγιή εκδοχή του εαυτού μου και να έχω την πεποίθηση ότι κι εκείνος έχει συνέλθει και αν ξανασυναντηθούμε θα είμαστε και γαμώ!; Αχ και μη με γειώσεις κι εσύ γιατί το θέμα είναι περίπλοκο και το χιούμορ όσο κι αν το ελαφρύνει, δεν το καθιστά καθόλου light...."- PhDrained ετών 33

Δεν θα έλεγα ότι είναι περίπλοκο το θέμα. Οι περισσότεροι ταυτίζουν την τρέλα με το πάθος, ενώ η τρέλα είναι απλώς τρέλα. Οι μισές ερωτήσεις που φτάνουν στο 'Α μπα' αυτό το περιεχόμενο έχουν. «Περνούσα χάλια σε μια σχέση αμοιβαίας καταπίεσης και τώρα που γνώρισα ένα καλό παιδί, βαριέμαι.» Αυτό, με πολλές παραλλαγές. Ο κόσμος διψάει για αδρεναλίνη. Άλλοι πηδάνε από ύψη, άλλοι κάνουν σκι εκτός πίστας, άλλοι ξεμαλλιάζονται και χτυπάνε και βρίζουν για να νιώσουν επιτέλους κάτι.

Δεν βρίσκω κάτι χιουμοριστικό να πω. Δεν μου φαίνεται αστείο το ότι νοσταλγείς μια εποχή που αυτοτραυματιζόσουν και δεχόσουν λεκτική και σωματική βία, μου φαίνεται τρομαχτικό και δεν καταλαβαίνω πώς δεν τρομάζεις και η ίδια.

__________________

5.

Ουφ! 'Εβγαλα τα μάτια μου την τελευταία μισή ώρα για να βρω την ερώτησή μου (θυμάμαι ότι την έστειλα γύρω στις 20 Ιουνίου) αλλά τζίφος! 'Ηθελα με αφορμή τη σημερινή ερώτηση 7 να κάνω ένα update! Υπάρχει άλλος τρόπος να τη βρω πέρα από το άνοιγμα όλων των σελίδων;- Σςςς..

Αν θυμάσαι κάποια φράση από την ερώτηση, δοκίμασε το search του σάιτ.

__________________

6.

 

"Χαιρετε!

Τη γνώμη σου θέλω:1.Τομας Μαν-Το Μαγικό Βουνό...δυο φορές τα πέταξα (απο το μπαλκόνι)αλλες τόσες το συμάζεψα...και να σκεφτείς οτι ο ίδιος ο συγγραφέας συστήνει,νομίζω,διπλή ανάγνωση.2.Γιάλομ-Η θεραπεία του Σοπενχάουερ...έχω την αίσθηση οτι στο τέλος του βιβλίου απομυθοποιείται ο Σοπενχάουερ...διδακτισμός απο τον Γιάλομ η οίηση?και πόσο μάλλον για ενα φιλόσοφο που σημάδεψε την ανθρώπινη σκέψη.Ευχαριστώ.Κώστας"

Πέταξες από το μπαλκόνι ένα βιβλίο που μιλάει για το θάνατο; Αν μη τι άλλο, είναι η μεγαλύτερη βεβαιότητα της ζωής.Η αξία ενός ανθρώπου που, όπως λες, σημάδεψε την ανθρώπινη σκέψη, δεν κινδυνεύει. Δε χρειάζεται να υπερασπιστείς την τιμή του. Θα τον απομυθοποιήσει όποιος θέλει και με όποιον τρόπο θέλει.

__________________

7.

"Αγαπητή Α μπα,

τι κάνεις άραγε όταν έχεις δοκιμάσει τα πάντα για να ξεπεράσεις έναν επώδυνο χωρισμό και μετά από μήνες βρίσκεσαι πάλι στο σημείο μηδέν; Μαθαίνεις να ζεις με αυτό; Συμβιβάζεσαι; Λες ναι σε κάτι υποδεέστερο μόνο και μόνο για να ξεχαστείς; Κλάμα, Τάνκερεϊ και λοιπά αναλγητικά δεν πιάνουν πλέον...Η πρόσφατη απόπειρα της ομοιοπαθητικής, λέω ναι σε φλερτ μηνών, γιατί γουστάρει τρελά και θα βοηθήσει να ξεχαστώ, απλά με γύρισε μήνες πίσω..."- Not Real

Ρε παιδιά, δεν ξέρω τι εννοείτε όταν τα λέτε αυτά, μερικές φορές με φέρνετε σε απόγνωση. Τα κλάματα και τα ποτά τα καταλαβαίνω για την αρχή, αλλά πότε σκοπεύετε να αναγνωρίσετε τι ήταν αυτό που οδήγησε στον χωρισμό; Περιμένετε να συμβεί από μόνο του ή ελπίζετε να ξεχαστείτε επειδή γνωρίσατε άλλον;

Τι είναι αυτό που θρηνείς; Θέλεις να κρατήσει ο επώδυνος χωρισμός για πάντα; Ή μήπως θα ήθελες «να ήταν τα πράγματα αλλιώς;» Αν είναι έτσι, πρέπει να αρχίσεις να κλαις τώρα και να σταματήσεις όταν πεθάνεις, γιατί πάντα θα θέλεις να ήταν αλλιώς τα πράγματα. Αν πιστεύεις ότι η αναγνώριση της πραγματικότητας είναι συμβιβασμός, τότε ναι, κοίτα να συμβιβαστείς, γιατί η ζωή σε σπάνιες περιπτώσεις θα σου κάνει τη χάρη.

18

ΚΙΝΗΣΗ ΤΩΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

σχόλια

7 σχόλια
#4 Είναι πολύ πιθανό να μιλάμε για borderline personality syndrome, σύμφωνα με το οποίο το άτομο χαρακτηρίζεται από έντονη αστάθεια ως προς τον τρόπο που συνδέεται με τους άλλους ανθρώπους, την εικόνα του εαυτού του, την ένταση των συναισθημάτων του και τις εναλλαγές της συμπεριφοράς του. Το άτομο αυτό εξιδανικεύει και απομυθοποιεί τους άλλους, διακινδυνεύοντας να επενδύσει σε «είδωλα ιδεατών προσωπικοτήτων», αδυνατώντας να αποεπενδύσει μετά. Κι αυτό συμβαίνει κυρίως με τους ερωτικούς του συντρόφους.Κεντρικό ρόλο παίζει ο φόβος της εγκατάλειψης, όταν το άτομο διαισθανθεί ότι θα εγκαταλειφθεί αρχίζει και εμφανίζει ακόμη πιο ακραίες συμπεριφορές και αρχίζει ουσιαστικά να αποξενώνεται από τον ίδιο του τον εαυτό. Αυτός ο πανικός είναι που οδηγεί πολλές φορές αυτό το άτομο να προβεί σε ακατάληπτες συμπεριφορές, μέσα από μια χαοτική προσπάθεια να έρθει σε επαφή με την ταυτότητά του. Όταν μιλάμε για άτομα που καταλήγουν να «στήνουν» παρόμοια σχεσιακά μοντέλα, «Η σχέση γίνεται ένα μέσο συνωμοσίας για να προστατεύσουν τον εαυτό τους και ο ένας τον άλλο. Και τους προφυλάσσει από το να αντιμετωπίσουν ανυπόφορα συναισθήματα ή ακραίες συγκρούσεις. Ο κάθε σύντροφος βλέπει το πρόβλημα να προέρχεται από τον άλλο. Όταν εξετάζουμε τις ψευδο-οικείες σχέσεις οριακών, μπορεί να βρούμε σεξ χωρίς αγάπη, ή σεξ και αγάπη συνδυασμένα με ένα τρόπο που μοιάζει ανώριμος κάνοντας τη σχέση ασφυκτική και κτητική ή συμβιωτική. Εξ ου και η αναφορά σου στην έλλειψη του σεξ.Αντιδράσεις εξιδανίκευσης και έντονης ανάγκης σύνδεσης, εναλλάσσονται και εμπλέκονται με περιφρόνηση και εχθρότητα γιατί υπάρχει αίσθηση κακομεταχείρισης. Και αυτό μπορεί να γίνει αυτοεκπληρούμενη προφητεία μέσω σεξουαλικής εκδραμάτισης." Βλέπε φαντασιώσεις κτλ.Βασικά εγώ καταλαβαίνω ότι μιλάμε για απώλεια εαυτού, για εξαρτητική σχέση, αν το λες σχέση δηλαδή, που δεν το λες, γιατί αυτό που περιγράφεις δηλώνει ξεκάθαρα ότι δε σχετιζόσασταν. Θα πρότεινα να δεις έναν θεραπευτή για να μην επαναλάβεις τα ίδια στις επόμενες σχέσεις σου. Και ναι, όπως ειπώθηκε και από άλλους, να αρχίσεις να σε φροντίζεις και να αγαπήσεις εσένα χωρίς να βασανίζεσαι παιδικά, επειδή σου πήραν την πιπίλα …
- Το βιβλίο αυτό μπορεί να μιλάει για ο,τιδήποτε άλλο εκτός απο το θάνατο...για τη ζωή μιλάει μέσα σ’ενα κλίμα και περιβάλλον θανάτου.Ο Χάνς Κάστορπ επισκέφθηκε το ορεινό σανατόριο για ενα μήνα...έφυγε μετά απο εφτά χρόνια. Σ'αυτούς «εκεί πάνω» ερωτεύθηκε τη μαντάμ Σωσά και καταγοητεύθηκε με πράγματα(αντιπαράθεση Νάφτα-Σετεμπρίνι στη βάση φιλοσοφικών ερωτημάτων,ρόλος της προσωπικότητας κλπ)τα οποία θα του ηταν αδιάνοητα στους «εκεί κάτω»...γι αυτό και παρέτεινε τη διαμονή του επι μακρόν.Κάθε άλλο παρά θάνατο συνιστούν όλα αυτά.-Σαφώς και έχει το δικαίωμα να απομυθοποιήσει οποιοσδήποτε τον οποιονδήποτε...ο χρόνος θα κρίνει τη διακαιωσή του η οχι.Αλλά μια ενδιαφέρουσα και απολαυστική,κατά τα άλλα,μείξη ψυχανάλυσης,λογοτεχνίας,φιλοσοφίας(τέτοια μείξη είναι το συγκεκριμένο βιβλίο του Γιάλομ όπως κι άλλα) δε έχει ανάγκη τον διδακτισμό για να είναι και να παραμείνει ενδιαφέρουσα.Την απομυθοποίηση του Σοπενχάουερ, πάντως, την εκλαμβάνει ο αναγνώστης στο τέλος του βιβλίου·την υποδηλώνει όμως και ο ίδιος ο τίτλος του βιβλίου «η θεραπεία του Σοπενχάουερ».
..."από τους μεγάλους σχολιαστές της σύγχρονης ζωής." Τρελαίνομαι όταν χρησιμοποιείς σκηνές από τον Seinfield για να δώσεις απαντήσεις σε ερωτήματα.Αλήθεια εξακολουθεί να είναι δημοφιλής η σειρά στην Αμερική; Γιατί εγώ έφυγα από εκεί την χρονιά που παίχτηκε το τελευταίο επεισόδιο.Όσοι δεν έχετε παρακολουθήσει Seinfield, πρέπει οπωσδήποτε να το κάνετε!
Παρίσιε, δεν αντιλαμβάνομαι την κακεντρέχεια και την ειρωνεία προς το ζήτημα #4. Υπάρχει και μια κατηγορία ατόμων που στην Ψυχολογία αποκαλούνται "οριακοί". Τώρα για την #4, έρωτας στα όρια, υπέρμετρος εγωισμός και υπετροφική ψευδαίσθηση παντοδυναμίας, γτί ναι, δέχομαι την υπεροχή αντικειμενικά, όπως τίθεται ως "περισσοτερη" όπως επίσης και το γεγονός ότι "εκπαιδευεται" κανείς σε τέτοιου τύπου σχέσεις. Μάλλον #4, είσαι κλασική περίπτωση ιδιαίτερα έξυπνου ατόμου που απλά σε είχε εκπαιδεύσει ο τύπος σε τέτοιες συμπεριφορές, σε βαθμό εθισμού. Το χουν πάθει κι άλλοι. Και κυρίως έξυπνοι...Ξέρω άτομο που ήταν 7+ χρόνια σε ανάλογη σχέση. Το σίγουρο είναι πως δεν ξέρω κανέναν εθισμένο να είναι χειρότερα μετά από την αποτοξίνωση! #7 Σίγουρα το να εξαργυρώνεις την ανασφάλειά σου με κάποιον που σε θέλει τρελλά, ενώ εσύ ακόμη σκέφτεσαι την προηγούμενη σχέση με τανκερέι ή με ό,τι άλλο υποβοηθάει τη μνήμη (να θυμηθείς και όχι να ξεχάσεις), είναι εγκλωβιστικό για σένα και άδικο για τους άλλους.
Έξυπνος είναι αυτός που λύνει τα προβλήματα με λιγότερο κόπο ή σε λιγότερο χρόνο από τους υπόλοιπους. Ακόμα πιο έξυπνος είναι αυτός που προνοεί ωστέ να μην εμφανιστεί καν το πρόβλημα. Αυτός που δε μπορεί να λύσει το πρόβλημα και ανακαλύπτει προβλήματα εκεί που δεν υπάρχουν δε λέγεται έξυπνος, το αντίθετο μάλλον...
#7 Χώρισα πριν κάποιο καιρό και ομολογώ πως πέρα από το συννεφάκι του "ποτά,τσιγάρα,απόγνωση και κλάμα" υπάρχει εκείνη η λευκή αλήθεια που λέει η Λένα:"Τι είναι αυτό που θρηνείς; Θέλεις να κρατήσει ο επώδυνος χωρισμός για πάντα; Ή μήπως θα ήθελες «να ήταν τα πράγματα αλλιώς;» Αν είναι έτσι, πρέπει να αρχίσεις να κλαις τώρα και να σταματήσεις όταν πεθάνεις, γιατί πάντα θα θέλεις να ήταν αλλιώς τα πράγματα. " Μια άλλη που χάθηκε μέσα στο σύννεφο μα ήρθε σιγά σιγά η ώρα να δραπετεύσει, Σε ευχαριστώ. Ειλικρινά.
#4: Μάλλον θα έπρεπε να υπογράψεις ως Braindrained,κατά τα φαινόμενα. Το πρόβλημά σου μάλλον είναι ότι η τρέλα σας δεν ήταν διαρκείας, είχε και εκλάμψεις λογικής και διαλείμματα αυτοσυνείδησης πέραν των αυτοτραυματισμών και αυτό ξέρεις είναι τόσο ξενερωτικό... Αφού σου λείπει το δράμα, γιατί δεν γράφεσαι στην θεατρική ομάδα του δήμου σου;Αφού σου λείπει η βία και το ξύλο, γιατί δεν μαθαίνεις μια πολεμική τέχνη (που είναι και χρήσιμη);Η αγάπη που εκβιάζεται μέσω ακραίων συμπεριφορών δεν είναι αγάπη, είναι σκέτη παράνοια.
Γιατί την ειρωνεύεσαι την κοπέλα, αφού αντικειμενικά σαν άτομο (;) είναι περισσότερη;Υ.Γ. Κάτι μέρες αδυνατώ να πιστέψω ότι τέτοιες απαντήσεις με τέτοια διατύπωση βγήκαν σε ένα απόγευμα... Μπράβο!
Κι είναι κάτι μέρες, Παρίσιε, που αδυνατώ να πιστέψω αυτά που διαβάζω...ας είναι καλά η Α,μπα και η στήλη της που μάθαμε σήμερα τί σημαίνει λεκτική και σωματική βία επιπέδου Οικονομίδη (τουλάχιστον)!Υ.Γ. :)
Γιάννης Οικονομίδης,έλληνας σκηνοθέτης της ταινίας "Σπιρτόκουτο" του 2003.Η ταινία ξεχιλίζει από λεκτική βία μεταξύ των μελών μιάς μικροαστικής οικογένειας εντελώς δυσλειτουργικής . Πρωταγωνιστεί ένας εκπληκτικός Ερρίκος Λίτσης.#4A..και η ζωή σου δεν είναι σε κόμμα,ΝΔ,ΣΥΡΙΖΑ κλπ αλλά σε κώμα.Επί της ουσίας του θέματος δεν έχω να προσθέσω η να αφαιρέσω κάτι από την ήδη δοσμένη απάντηση.Ισως ..αν σε ενδιαφέρει να σκάλιζες λίγο μέσα σου τι ακριβώς σε έλκει σε καταστάσεις σχέσων μη υγιών,μάλλον αρρωστημένων,οριακών κλπ..Είναι φορές που το να παρατηρείς και να κατανοείς τον ίδιο σου τον εαυτό σε προχωράει ,σε ωριμάζει σαν ψυχισμό.
Μα δεν υπάρχουν άνθρωποι(που ζούν μονάχοι) οι οποίοι τείνουν περισσότερο στον σαδισμό και άλλοι που τείνουν περισσότερο στον μαζοχισμό...Και όταν αυτός ο συνδυασμός πάρει ερωτικοσυναισθηματικές διαστάσεις...γίνεται..ΠΟΛΕΜΟΣ!?Όλα νομίζω πως έχουν να κάνουν με τις ισορροπίες σε κάθε περίπτωση...Γιατί σε άλλη σχέση μπορεί να δέσει το γλυκό και αυτό το σαδομαζοχιστικό να είναι το αλατοπίπερο της...ενώ σε μια άλλη να είναι απλά αυτοκαταστροφικό...καλή ώρα.
Δυστυχώς, πολλές φορές οι άνθρωποι καταφεύγουν σε παιχνίδια του μυαλού (mind games) για να καλύψουν ψυχικά κενά,που προκαλούνται όλα, ανεξαιρέτως, από την έλλειψη αγάπης.Είναι μια προσπάθεια εκ των προτέρων καταδικασμένη γιατί η αδρεναλίνη δεν μπορεί επ'ουδενί να υποκαταστήσει την αγάπη.Η έλλειψη αγάπης δεν αναπληρώνεται με υποδεέστερης ποιότητας συναισθήματα. Τέλος, ακόμη και στην περίπτωση που τα διανοητικά αυτά παιχνίδια είναι κατά κάποιο τρόπο "προσυμφωνημένα" (βλέπε S & M roleplay) δεν παύουν να αποτελούν ένα σκοτεινό τούνελ με ακαθόριστο βάθος και απρόβλεπτες συνέπειες. Τα εσωτερικά κενά δεν γιατρεύονται με διανοητικά (ή πραγματικά) άλματα στο κενό, ίσα ίσα που ελλοχεύει ο κίνδυνος να γίνουν ακόμη μεγαλύτερα.Θες να αγαπήσεις και να αγαπηθείς; Ξεκίνα από τον εαυτό σου και θα δεις.
Την απάντηση 7 θα την τυπώσω !!! Πραγματικά δεν κουράστηκες να χάνεις το χρόνο σου σε πράγματα που έγιναν ή στο πώς θα μπορούσαν να είναι; Όσο εσύ πίνεις και επιβάλεις στον εαυτό σου να γκομενίζει με τον οποιοδήποτε μπας και βρεθεί ο επόμενος πρίγκηπας, που πολύ πιθανό η κατάληξη να μη διαφέρει, για να καλύψεις το κενό, τόσο πετάς στα σκουπίδια εμπειρίες που θα σε αλλάξουν, διαμορφώσουν και τελικά βελτιώσουν.. και ξέρεις γιατί το κάνεις; γιατί είναι τόσο εύκολη η κλάψα και η προσκόλληση και φοβερά επίπονη και κουραστική η αρχή ενός διαφορετικού τρόπου σκέψης μέσα από την αυτοκριτική..