ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Δεν είναι προνόμιο των γυναικών, αλλά η ποιότητα του χαρακτήρα.
Μερικοί βρίσκετε συγκεκριμένες εξομολογησεις για να βγάλετε το προβληματικό στοιχείο από μεσα σας.

Χωρίς να με γνωρίζετε προσωπικα, βγάλατε το συμπέρασμα ότι υπάρχουν " προβληματικά στοιχεία μέσα" μου; Το σχολιο σας είναι άστοχο, προσβλητικο και σας το επιστρέφω.

Ξαναδιάβασε γιατί η κοπέλα είπε "ΔΕΝ εννοώ ποτά, ξενύχτια, διασκέδαση εννοώ έστω μια βόλτα στην γειτονιά μιας και θέλει να είναι δίπλα στο σπίτι".
Επίσης έγραψε "αυτή η κατάσταση μπορεί να κρατήσει μήνες, χρόνια" κι έχει δίκιο.
Δεν χρειάζεται ότι γράφει να μεταφραστεί σαν αδιαφορία. Μπορεί να είναι και ανησυχία για την ψυχολογική κατάσταση του φίλου της αλλά και τη δική της. Οι καταστάσεις αυτές είναι φοβερά ψυχοφθόρες τόσο για τους τον ίδιο τον ασθενή, για τους συγγενείς και συνοδούς όπως λέγονται όσο και για τα άτομα δορυφόρους. Δεν έχει να κάνει μόνο με την ίδια την πάθηση ή την αγάπη για το άτομο που ασθενεί αλλά και με τα πρακτικά προβλήματα που φέρνει, οικονομικά, δύσκολα διαδικαστικά κλπ.
Το να κάνει κανείς οικονομία δυνάμεων και ψυχολογικών αποθεμάτων φροντίζοντας λίγο και τον εαυτό του είναι μάλλον έξυπνο ακριβώς επειδή δεν ξέρεις ποσο μπορεί να κρατήσει όλο αυτό, τι έκβαση θα έχει αλλά και για να μπορεί να βοηθήσει και τον ασθενή. Αν κλατάρεις θα έχει πρόβλημα και εκείνος. Και αν μη τι άλλο πρέπει κι αυτοί να ζήσουν. Είναι άλλο το συνδράμεις όπως μπορείς ή να συμπάσχεις και άλλο τον να πηδήξεις στο μνήμα μαζί του και να ρίξεις ταφόπλακα.
Εύχομαι το καλύτερο. Ει δυνατόν ταχεία ανάρρωση διαφορετικά, ανώδυνο πέρασμα.

Θα συμφωνήσω με JMarkakis, γιατί η ουσία εδώ είναι αυτή. Το να βρεις χρόνο για σένα και τη γαλήνη σου όσο υποφέρει ένας δικός σου άνθρωπος, δεν είναι εγωισμός, είναι στοιχειώδης ανάγκη για να μπορέσεις ν' ανταπεξέλθεις για όσο σε χρειάζεται ο άνθρωπός σου. Δεν μπορείς να βάλεις όλη σου τη ζωή σε pause, είναι ανώφελο. Ο νεαρός στην προκειμένη περίπτωση δεν μπορεί να κάνει τίποτα για να ελέγξει την έκβαση της αρρώστιας του πατέρα του. Μπορεί μόνο να είναι δίπλα του και να τον στηρίζει, αλλά για να γίνει αυτό, καλό είναι να δώσει προτεραιότητα στη δική του ψυχική υγεία, καθώς και στη σχέση του με την κοπέλα του, η οποία επίσης κάνει υπομονή και καταπονείται συναισθηματικά και ψυχικά. Δεν απαιτεί η κοπέλα να φύγουν για ένα μήνα για παρτάρες στο Ντουμπάι, αλλά να περάσουν λίγο χρόνο μαζί οι δυο τους κάνοντας κάτι διαφορετικό, μιλώντας για κάτι άλλο, να "αποσυνδεθούν" με μια βόλτα στη γειτονιά, ν' αναπνεύσουν, και αυτό θα κάνει καλό κυρίως στον νεαρό. Στην τελική, η κοπέλα ανέφερε ότι για τους φίλους του βρήκε χρόνο να βγει στη γειτονιά χωρίς να φρικάρει· γιατί, λοιπόν, να μην κάνει το ίδιο για την κοπέλα του, η οποία το αξίζει για την υπομονή και την έμπρακτη στήριξη από μεριάς της; Εξομολογούμενη, αν είναι να νευριάζει ακόμα και όταν εσύ έχεις εξηγήσει σ' εκείνον όλο αυτό, τότε μήπως να επανεξέταζες τη σχέση σου. Μπορείς να παραμείνεις δίπλα του σαν φίλη σ' αυτή τη φάση, αλλά σαν σχέση ίσως να μην σε καταλαβαίνει αρκετά και αυτό μπορεί να φανεί αλλού στο μέλλον, σε διάφορες άλλες περιόδους κρίσης.

Διάβασα πολύ καλά την εξομολόγηση, πιο κάτω γράφει "όταν το συζήτησα μαζί του άρχισε να λέει ότι δεν τον καταλαβαίνω πως σκέφτομαι μόνο την καλοπέραση μου κτλπ". Γιατί ειπώθηκε η λεξη καλοπέραση από το αγόρι της; Δεν είμασταν μπροστά στη συζήτηση οπότε δε μπορούμε να γνωρίζουμε τι είπαν μεταξύ τους. Jmarkakis η εξομολόγουμενη έχει πρόβλημα διαχείρισης της κατάστασης, δεν μπορεί να προσαρμοστεί στα καινούργια δεδομένα και ίσως δεν έχει τη διάθεση να προσαρμοστει αν αυτή η κατάσταση κρατήσει αρκετό καιρο. Το αγόρι της έχει επιλέξει τον τρόπο που θα το διαχειριστεί και αν αυτός ο τρόπος είναι να " πηδήξει στο μνήμα", είναι δικαιωμα του. Κάποιοι άνθρωποι ξεπερνούν τις δυσκολιες βιώνοντας 100% τα αρνητικά τους συναισθήματα και αυτό δεν είναι κακο. Αν η κοπέλα δεν μπορεί να κάνει υπομονή και να ειναι δίπλα στα δύσκολα βοηθώντας τον ψυχολογικά , καλό είναι να αποχωρήσει και όχι να του γκρινιάζει.

Όποιος δεν έχει βρεθεί να χάνει τον γονιό του από παλιοαρρωστιες και να μετράει τις νηφάλιες μέρες, που του απομένουν πριν τον χασει οριστικά και αμετάκλητα καλύτερα να σωπαινει• όλα τα άλλα είναι μπουρδολογοσοφιες.
Εγω προσωπικά χ€στηκα για την κάθε περαστική φιλενάδα και φίλο. Θα την είχα σουτάρει μόνο και μόνο για την αναισθησία της.

Πενθεσίλεια, αργά ή γρήγορα όλοι θα πεθάνουμε. Κάποιοι θα χάσουν και ανθρώπους που αγαπούν κι αυτό δεν αλλάζει. Το ζήτημα είναι πριν πεθάνουμε να ζήσουμε κιόλας. Αυτά έχοντας εμπειρία. Επίσης να πω πως τις μπουρδολογοσοφίες αυτές τις λένε οι ειδικοί που προτάθηκαν στην κοπέλα. Δηλαδή ψυχολόγοι, κοινωνικοί λειτουργοί κλπ. Προσωπικά δεν τους έχω σε μεγάλη εκτίμηση αλλά έρχεται λίγο κόντρα από τη μία οι ειδικοί να έχουν γίνει καραμέλα και να στέλνονται για ψύλλου πήδημα όλοι εκεί, κι από την άλλη να απαξιώνονται από τους ίδιους που τους προτείνουν όταν δεν ταιριάζει με το "εγώ ξέρω κι εσείς μη μιλάτε" θεωρώντας ως δεδομένο πως οι άλλοι δεν έχουν αντιμετωπίσει αντίστοιχες καταστάσεις.
Προφανώς κάθε άνθρωπος αντιμετωπίζει τα πράγματα αυτά διαφορετικά. Η επιθετικότητα όμως που δέχτηκε η εξ. για το μικρό πράγμα που ζήτησε είναι εντυπωσιακή.

@ jmarkakis
Το ότι όλοι κάποια στιγμή αργά ή γρήγορα θα πεθάνουμε δεν αποτελεί επιχείρημα.
Ο νεαρός θέλει να περάσει τις τελευταίες μέρες/βδομάδες/μήνες με τον πατέρα του. Πρώτον δεν σημαίνει ότι έτσι δε θα ζήσει τη ζωή του, ίσα ίσα προσπαθεί να εκμεταλλευτει και τι τελευταίο δευτερόλεπτο και δεύτερον είναι δικαίωμα του.
Εγω στη θέση της κοπέλας είτε θα ήμουν δίπλα του την κάθε στιγμή να τον συντροφευω ή αν διαρκούσε πολύ η κατάσταση αυτή ίσως απλώς να έφευγα.
Αυτά.

Πενθεσίλεια, θα συμφωνήσω με το τελευταίο, πως μάλλον θα πρέπει να σκεφτεί το ενδεχόμενο να την κάνει γιατί τέτοιου είδους ακραίες προσκολλήσεις σε φάση...δεν πάω ούτε μέχρι την τουαλέτα, στα δικά μου τουλάχιστον μάτια δεν είναι και πολύ υγιείς. Άλλωστε όπως ειπώθηκε ήδη, αφού όταν πρόκειται για βόλτα με άλλα άτομα δεν έχει πρόβλημα πως θα χάσει πολύτιμο χρόνο με τον πατέρα του, φαίνεται πως δεν αξιολογούν με τον ίδιο τρόπο τη σχέση τους.
Εννοείται πως είναι δικαίωμά του, αν όμως αυτό το "επιχείρημα" θεωρείς πως κλείνει ικανοποιητικά ένα θέμα...είναι κάτι που θα μπορούσαμε να πούμε για την οποιαδήποτε εξομολόγηση και κανείς δεν θα μπορεί να πει τίποτα άλλο. Ενώ εδώ αυτό υποτίθεται κάνουμε, σχολιάζουμε, συζητάμε και ο καθένας εκφέρει την άποψη του ακόμα κι αν δεν συμφωνούμε πάντα.
Να πω επίσης πως αν (υποθετικά) ενόσω πέθαινα το παιδί μου παραμελούσε ένα γεμάτο ζωή νέο κορίτσι για να μένει 24/7 με εμένα τον γέρο ...ε, μάλλον θα ανησυχούσα πως κάτι δεν πάει καλά με την περίπτωση του και δεν θα πέθαινα και πολύ χαρούμενος χεχε.

Joy, αν εισάγουμε δικά μας φανταστικά συμπεράσματα για το τι μπορεί να ειπώθηκε μεταξύ τους και δεν γράφηκε εδώ, θα μπορούσαμε να βγάλουμε πολλά βολικά σενάρια.
Με την ίδια "λογική" που μεταφράσατε πολλοί εδώ στα σχόλια μια βόλτα στη γειτονιά ως εξωφρενικά παράλογη απαίτηση, ως "ζωάρα", "ξενύχτια" κλπ., με την ίδια μετέφρασε και ο τύπος ως "σκέφτεσαι μόνο την καλοπέραση σου". Όπως βλέπεις υπάρχει ταύτιση χωρίς την ανάγκη να εφεύρουμε φανταστικούς διαλόγους.
Εξήγησα ωστόσο τους λόγους γιατί δε είναι "δική της" μόνο και γιατί δεν πρόκειται για "καλοπέραση".
Καλά...το ότι μπαίνουμε σοβαρά σε τέτοιου είδους συζήτηση, αν δηλαδή μια βόλτα στη γειτονιά αποτελεί καλοπέραση, δείχνει την ψυχική κατάσταση του παιδιού αλλά και αυτή της κοινωνίας μας γενικότερα και τελικά, δικαιώνει τις ανησυχίες της κοπέλας.
Της πρότεινες να αναπτύξει την ενσυναίσθηση και την συμπόνια της αλλά εσύ σε αυτά που της γράφεις δεν δείχνεις καθόλου από αυτές τις ποιότητες.
Εγώ θα έλεγα πως τον χρειαζόμαστε όλοι έναν ειδικό χαχα! Χωρίς παρεξήγηση...

Jmakrakis, δε με γνωρίζεις προσωπικά οπότε τα συμπεράσματά σου ότι δεν έχω συμπόνια και ενσυναίσθηση είναι στα πλαίσια της φαντασίας σου. Δεν έχω εγώ το πρόβλημα, δεν έγραψα εξομολόγηση και δε ζήτησα την άποψη σου ή κάποια συμβουλή. Εστίασε στην εξομολόγουμενη για να την βοηθήσεις και όχι σε μένα. Θα το ξαναεπαναλαβω, οταν ένας άνθρωπος χάνει τον γονιό του, δεν έχει τη διάθεση να ακούει γκρίνιες για βόλτες και ο, τι άλλο περιλαμβάνει η λέξη καλοπέραση. Μου έχει τύχει κάτι αντίστοιχο με τον πατέρα μου και είχα 2 μήνες να δω τον φίλο μου δια ζώσης, γιατι ήμουν στην επαρχία, κοντά στον πατέρα μου για να τον φροντιζω. Πολλές φορές ξεχνούσα να επικοινωνήσω και τηλεφωνικά μαζί του -λόγω της κατάστασης- και ποτέ δε μου παραπονέθηκε. Ήταν εκεί να με στηρίζει, χωρίς να με πρήζει και χωρίς να μου δημιουργεί άγχος και τύψεις ότι τον παραμελώ.

Joy, πιστεύω πως ούτε εσύ με γνωρίζεις προσωπικά. Πολύ λίγοι γνωριζόμαστε εδώ μέσα έτσι.
Δεν γνωρίζεις ούτε την εξ. αλλά την έκρινες από αυτά που έγραψε ολοκληρωτικά σαν χαρακτήρα.
Εγώ από την άλλη είπα πως... "σε αυτά που της γράφεις" δεν δείχνεις ενσυναίσθηση και συμπόνια.
Ενδεχομένως στη ζωή σου γενικότερα να δείχνεις και από αυτά.
Έχει διαφορά...
Τα υπόλοιπα τα συζητήσαμε εκτενώς νομίζω και δεν υπάρχει λόγος να τα επαναλαμβάνουμε. Απλώς έχουμε διαφορετική άποψη αλλά και στάση. Δεν χρειάζεται να γινόμαστε επιθετικοί γιατί σίγουρα δεν θα μας άρεσε ούτε εμάς. Αν κάποιος κάνει κάτι που θεωρείς λάθος είναι πιο πιθανό να το σκεφτεί και να αλλάξει αν του εξηγήσεις με όμορφο τρόπο. Διαφορετικά θα επιμείνει στο λάθος...