ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Συνήθως αποφεύγω να εκφέρω γνώμη σε εξομολογήσεις σαν κ αυτή που υπάρχουν και μωρά παιδιά στη μέση γιατί φοβάμαι μήπως πάρω στο λαιμό μου κάποιον που ίσως μετρήσει κάτι από αυτά που θα πω,κ επειδή ποτέ δε γνωρίζουμε 100% την κατάσταση όσο περιγραφική κι αν είναι η εξομολόγηση,αλλά εν προκειμένω θεωρώ κι εγώ όπως κι οι παραπάνω πως πρέπει να συμβουλευτείς ένα δικηγόρο.Επιπλέον ένα σχόλιο και κάποιες σκέψεις:1) Αν είχε δείξει δείγματα βίαιης συμπεριφοράς και πριν παντρευτείτε,φέρεις μεγάλη ευθύνη που αποφάσισες να τον διαλέξεις για μελλοντικό πατέρα του παιδιού σου.Πάει αυτό. 2) Στη θέση σου θα κοιτούσα τις εναλλακτικές μου.Τουτέστιν,αν χωρίσετε πού θα μείνεις;θα τα βγάζεις πέρα οικονομικά ή θα πρέπει να βγεις σε αναζήτηση πιο καλά αμοιβόμενης εργασίας;Αν αυτό είναι αναγκαίο,ποιος θα κρατάει το παιδί;Έχεις δικούς σου ανθρώπους που θα μπορέσουν να σε στηρίξουν;Τέλος,αν η κατάσταση φτάσει στα άκρα ,θα πρέπει να έχεις αποδείξεις ότι αυτός είχε βίαιη συμπεριφορά και να καταθέσουν κι άλλοι άνθρωποι επ'αυτού.Σε καμία περίπτωση μην αντιδράσεις σπασμωδικά και σηκωθείς και φύγεις γιατί θα βρει πάτημα και μπορεί να σε κατηγορήσει για εγκατάλειψη συζυγικής/(οικογενειακής;)στέγης.Δικηγόρος δεν είμαι αλλά έχουν δει πολλά τα μάτια μου στο συγγενικό μου περιβάλλον γι'αυτό αποφάσισα να γράψω.

Ενα μωρό μαζί με την χαρα φερνει κ πολλες ευθύνες. Μαλλον πρέπει με τον ιδιο να συζητήσετε ώριμα.

Πάρα πολύ στενάχωρη εξομολόγηση..Συμφωνώ με Καραβάν´ κι Ατέρμονη Ανία.Το μόνο που μπορώ να προσθέσω είναι, εάν υπάρχουν άλλα άτομα πολύ κοντά σου (οικογένεια, φιλία), μη διστάσεις να ζητήσεις βοήθεια. Ξέρω ότι συνήθως τα θύματα είναι αυτά που ντρέπονται για όσα τους συνέβησαν (γιατί πολλοί, όπως ο Μέγας Μακεδών, συντηρούν αυτή τη νοοτροπία ότι δηλ κάτι θα του έκανες για να είναι επιθετικός, ή γιατί τον παντρεύτηκες εξ´αρχής και άλλες τέτοιες επιφανειακές φράσεις) κι όχι οι θύτες , αλλά η ζωή είναι δική σου και πρέπει να την προστατεύσεις. Όπως και του παιδιού.Ζήτα βοήθεια. Υ.Γ. Οι φωνές, οι τραμπουκισμοί και η βία προς εσένα, είναι κακοποίηση και για το παιδί. Ένας δικηγόρος θα σε ενημερώσει καλύτερα.

Βρε κοριτσι μου..10 μηνων παιδακι,πριν 1.5 χρονο δεν εβλεπες με τι ανθρωπο ησουν;πώς κανετε οικογενεια; Τελοσπαντων,τωρα εγινε. Δε μπορει να σου παρει το μωρο ετσι απλα. Απευθυνσου σε εναν δικηγορο,υπαρχει δωρεαν νομικη υποστηριξη για γυναικες,ψαξε στο ιντερνετ, ή παρε τηλ σε καποια γραμμη για την κακοποιηση γυναικων(γιατι κακοποιηση δεχεσαι). Το παιδι δε χρειαζεται να μεγαλωνει σε τετοιο περιβαλλον. Δε ξερω ποιος φταιει,αλλα δε ταιριαζετε και καλα ειναι να χωρισετε τα τσανακια σας.

Έχω την αίσθηση ότι δεν διαβάζουμε προσεκτικά. Λοιπόν..."Όταν το συζητήσαμε, μου είπε ότι θα μου πάρει το σπίτι και το μωρό γιατί εγώ είμαι ανίκανη"Εκείνος πρώτος ανέφερε ότι θα πάρει το μωρό. "Χθες όμως με φώναζε που... και καρ... μπροστά στο μωρό και εκείνο έκλαιγε με τις φωνές.."Το μωρό δεν μπήκε σε καμμία μέση. Το μωρό ζώντας στο ίδιο σπίτι (μιας και δεν μένουν στο Μπάκινγχαμ να έχουν 58 δωμάτια το ένα στην ανατολή και το άλλο στη δύση) μοιραία άκουσε τις φωνές και όπως όλα τα μωρά από καταβολής κόσμου αγχώθηκε με τις φωνές και έβαλε τα κλάμματα. Αυτό είναι το γεγονός. Θα προχωρήσουμε στην κρίση κατόπιν."Τί μπορεί να κάνει με το μωρό? Δεν θέλω να το παίρνει καθόλου, δεν τον εμπιστεύομαι."Η ερώτηση έγκειται στον φόβο μην της πάρει αποκλειστικά το μωρό. Το πηγαίνει ένα βήμα παραπέρα κι αναρωτιέται μήπως πρέπει εκείνη να πάρει την αποκλειστική κηδεμονία επειδή δεν εμπιστεύεται ότι με την βίαιη συμπεριφορά που επιδεικνύει δεν θα το τρομάζει και στο μέλλον με φωνές/κινήσεις/οτιδήποτε (οι βίαιοι άνθρωποι είναι βίαιοι για κάποιον λόγο που δεν έχει να κάνει με το απλουστευτικό "δράση-αντίδραση". Κι ο σύζυγος εδώ δείχνει ότι έχει εσωτερικευμένα δικά του προβλήματα που ξεσπούν με αυτό τον τρόπο. Αυτά συμβαίνουν δυστυχώς και δεν είναι όλοι ώριμοι να τα αντιμετωπίσουν ώριμα. Εξίσου απλουστευτική είναι η προτροπή "χωρίστε" μιας και δεν μιλάμε για ολιγόμηνη γκομενική σχέση αλλά για γάμο και οικογένεια.)Εν ολίγοις εξομολογούμενη καλό είναι να συμβουλευτείς ένα δικηγόρο διαζυγίων να σε συμβουλέψει προχωρήσεις δεν προχωρήσεις. Για το σπίτι πάντως μιας και το έστησε εκείνος είναι και δίκαιο και λογικό να του πιστωθούν τα χρήματά του για τα έξοδα που έκανε.

Για ολα αυτά θα πρέπει να πάρεις σε δικηγόρο ( μπορείς έστω να μιλήσεις με τον συνήγορο του πολίτη). Η βία δεν δικαιολογείται και σίγουρα τα πράγματα όταν ξεκινάνε και οι χειροδικίες μπορεί να γίνουν χειρότερα και όλο αυτό μόνο κακό μπορεί να κάνει στο μωρό σας. Οπότε προσπάθησε να συνέλθεις κι αν έχεις κάποιο δικό σου άτομο, ζήτα βοήθεια. Ζεις μια άσχημη κατάσταση που θα γίνεται χειρότερη. Υ.Γ. Ίσως χρειαστείς και κάποια ψυχολογική υποστήριξη από ειδικό. Τώρα που έχεις παιδί-ενώ η ειρωνεία είναι ότι είναι πιο δύσκολο να σε πάρουν σε δουλειά και χρειάζεται την φυσική σου παρουσία , όπως και του πατέρα- είναι που πρέπει να είσαι υπεύθυνη και ανεξάρτητη οικονομικά και υπεύθυνη. Ο συζύγος μάλλον νομίζει ότι σας 'αγόρασε' παλιάς κοπής μισογύνης. Και δεν είναι ο μόνος. Να μη δικαιολογείς την κακοποίηση, είτε λεκτική είτε σωματική όποιοι κι αν είναι οι λόγοι. Εκτός αν φυσικά είναι αμυντικοί. Κάποιοι ξεκινάνε έναν καυγά μόνοι τους γιατό δεν ξέρουν να εξωτερικεύουν με ορθό τρόπο όσα νιώθουν οι σκέφτονται. Βέβαια, αν μπορείς πες μας αν η αλλαγή έγινε τώρα πρόσφατα ή ήταν γενικά έτσι. Αν έγινε πρόσφατα ίσως τελικά χρειάζεστε απλά σύμβουλο γάμου. Δεν ξέρω... Λέω...

Πρώτα απ' όλα, το παιδί δεν φταίει σε κάτι. Μην το βάζετε στην μέση. Γιατί να το πάρεις εσύ και όχι εκείνος;Κατά δεύτερον, 5+2 χρόνια και εκδήλωσε τώρα τον κακό του εαυτό και εσύ τώρα τον μίσησες; Ή μήπως είπες "θα ηρεμήσει" οπότε το άφησες;Και τρίτον, υπάρχουν διάφορες γραμμές υποστήριξης και συμβουλευτικής τα οποία σου λένε τι να κάνεις και τα δικαιώματα σου. Δυστυχώς δεν τα γνωρίζω.