Δεν μπορώ να το φανταστώ, αλλά υποθέτω είναι σε ίσες δόσεις συναρπαστικό και τρομακτικό. Το να πας στην πρεμιέρα του έργου που βασίζεται σε ένα από τα βιβλία σου ελπίζοντας ότι η διασκευή και η παράσταση θα σου αρέσει, αλλά φοβούμενος ενδόμυχα ότι ό,τι είχες στο μυαλό σου γράφοντας έχει τώρα στραπατσαριστεί.
Ο Γιάννης Μακριδάκης ('Η δεξιά τσέπη του ράσου', 'Ήλιος με δόντια', 'Του Θεού το Μάτι' κ.α.) ήταν απ' τους τυχερούς.
Πήγε στο θέατρο Μεταξουργείο όπου, σε σκηνοθεσία του Χρήστου Βαλαβανίδη παίζεται η παράσταση που βασίστηκε στο βιβλίο του και κατέγραψε τις εντυπώσεις του:
Χλευασμός στον ρατσισμό και την μισαλλοδοξία
Όταν γράφεις ένα βιβλίο και δημιουργείς ανθρώπινους χαρακτήρες, σε καμιά περίπτωση δεν νιώθεις όπως όταν τους δεις να παίρνουν σάρκα και οστά πάνω στο θεατρικό σανίδι. Κι αν έχεις την ευτυχία να τους δεις και ενσαρκωμένους από καλλιτέχνες αξίας, το συναίσθημα δεν μπορεί να περιγραφεί με άλλον τρόπο παρά μόνο με το ότι νιώθεις σαν θεός που έπλασε ανθρώπους αληθινούς.
Με συγκίνησαν χτες βράδυ στο θέατρο Μεταξουργείο η Άννα Βαγενά, η Ελένη Γερασιμίδου και ο Βασίλης Παλαιολόγος. Με συγκίνησαν τόσο που δεν κατάλαβα απολύτως τίποτα όταν στο τέλος της παράστασης με πήραν επί σκηνής, μπροστά στο κατάμεστο από θεατές θέατρο. Ένα άσπρο πέπλο κατέβηκε ξαφνικά μπροστά μου, τα κάλυψε όλα γύρω μου και δεν είδα ούτε άκουσα τίποτα από όσα διαδραματίστηκαν εκείνα τα λίγα λεπτά της σκηνικής μου παρουσίας.
Η επιτυχία του έργου εδράζεται στην εξαιρετική διασκευή του Χρήστου Βαλαβανίδη. Ήταν πολύ εποικοδομητική και άκρως απαραίτητη τελικά η επίσκεψη που μου είχε κάνει το καλοκαίρι, πριν ξεκινήσει να δουλεύει το έργο, στη Βολισσό. Με ένιωσε ως άνθρωπο, είδε τον βίο μου, άκουσε τις απόψεις μου για την πολιτική στάση στη ζωή και έφτιαξε ύστερα ένα θεατρικό κείμενο, το οποίο δεν θα μπορούσα ούτε ο ίδιος να φτιάξω διασκευάζοντας το βιβλίο μου. Εκτός από τα δυνατά σε χιούμορ και σε συγκίνηση σημεία του έργου που τα κράτησε και τα πρόβαλε με πολύ δυνατό τρόπο, αναδεικνύοντας έτσι την εμπειρία και το ταλέντο των ηθοποιών, αυτό που με ικανοποίησε πλήρως ήταν ότι κράτησε ολόκληρο, ολοζώντανο και διάφανο το πολιτικό μήνυμα του βιβλίου. Την τόσο επίκαιρη στις μέρες μας αποδόμηση των θεωριών της μισαλλοδοξίας.
Η Άλωση της Κωσταντίας που παίζεται στο θέατρο Μεταξουργείο φέτος τον χειμώνα είναι ένα απολύτως επίκαιρο θεατρικό δημιούργημα, που αποδεικνύει με πολύ σωστές αναλογίες συναισθήματος, την βλακεία όσων είναι βέβαιοι πως υπερέχουν ως φυλή, ως θρήσκευμα, ως ράτσα, ως άνθρωποι γενικώς από άλλους ανθρώπους. Είναι ένα πολιτικό έργο που κλονίζει βεβαιότητες, σπέρνει αμφιβολίες ακόμα και για τον εαυτό μας τον ίδιο και αποτελεί μια καλλιτεχνική δυνατή φωνή χλευασμού στα όσα απαράδεκτα φαινόμενα βιώνουμε αυτή την εποχή που οι ρατσιστικές και μισαλλόδοξες πρακτικές έχουν πλημμυρίσει τον πολιτικό και τον καθημερινό μας βίο.
Ευχαριστώ όλους αυτούς τους ανθρώπους που καταθέτουν την ψυχή τους σε αυτή την παράσταση και που μού δημιούργησαν τόσα όμορφα συναισθήματα χτες.
[+] Από παλαιότερη συνέντευξή του στη LIFO
Έχεις επιλέξει να ζεις στη Χίο. Πες μου μερικά στοιχεία που την κάνουν μοναδική. Αναρωτιέσαι ποτέ «τι κάνω εδώ;»;
Για μένα ένα είναι και μοναδικό το στοι-χείο που δίνει τη μοναδικότητα στη-Χίο. Η παιδική μου ηλικία. Όχι, δεν αναρωτήθηκα ποτέ τι κάνω σ' αυτό το νησί. Αντιθέτως, δυστυχώς, αναρωτήθηκα πολλές φορές τι κάνουν πολλοί άλλοι εδώ. Προσωπικά, πάντοτε ήξερα και ακόμα ξέρω τι κάνω, κι άμα έρθει η ώρα να τελειώσει η αποστολή μου και δεν έχω καταφέρει να κατασταλάξω στη θάλασσα, θα αποκτήσω μεγάλο πρόβλημα και ίσως φύγω.
Πώς μεταφράζεται η αναγνωρισιμότητα που σου έχουν προσφέρει τα βιβλία σου; Έχει αλλάξει αυτή η «δημοσιότητα» κάτι στην καθημερινότητά σου;
Η καθημερινότητα, κυρίως σε έναν μικρό τόπο, είναι δύσκολο να αλλάξει. Ίδιες συναναστροφές, ίδιες καταστάσεις. Αυξήθηκαν, βέβαια, οι αποδράσεις μου από το νησί διότι μου αρέσει να πηγαίνω σε σχολεία και σε βιβλιοπωλεία ανά την Ελλάδα, όπου μου κάνουν την τιμή και με καλούν, και σε κάτι τέτοια δεν λέω όχι ποτέ. Όμως η αποδοχή της γραφής μου και η «δημοσιότητα» ήρθαν να με βοηθήσουν, καταλυτικά μπορώ να πω, στην προώθηση αλλά και την ευρύτερη αποδοχή των απόψεων που εξέφραζα πάντοτε περί στάσης ζωής μέσα στην κοινωνία, περί πολιτικής, περί περιβάλλοντος και «ανάπτυξης» κ.λπ.
Μετά από την καταγραφή τόσων προσωπικών ιστοριών, σημαντικών και ασήμαντων, πιστεύεις ότι κάθε άνθρωπος έχει κάτι να σε διδάξει;
Καμιά άσημη προσωπικότητα δεν είναι ασήμαντη. Σ' αυτό έχω καταλήξει μετά από την ενασχόλησή μου με την καταγραφή μαρτυριών των ανθρώπων. Μια λέξη, μιαν έκφραση μπορεί να σου πει κάποιος και να αλλάξει η μέρα σου. Αρκεί να έχεις αυτιά για να ακούς.
*Info
Η Άλωση της Κωνσταντίας: Η Κωσταντία, Ελληνίδα που ζει στην Κωνσταντινούπολη, παίρνει ένα πολυσέλιδο γράμμα απ' τον γαμπρό της στην Αθήνα και νιώθει τη γη να φεύγει κάτω απ' τα πόδια της. Με τη φίλη της τη Βαγγελία ξενυχτούν και διαβάζουν, σχολιάζοντας αράδα την αράδα το αναπάντεχο γράμμα με την τρομερή εξομολόγησή του.
Διασκευή, σκηνοθεσία, μουσική επιμέλεια: Χρήστος Βαλαβανίδης
Φωτισμοί : Αλέκος Αναστασίου
Παίζουν: Άννα Βαγενά, Ελένη Γερασιμίδου και Βασίλης Παλαιολόγος.
Αθήνα, Θέατρο Μεταξουργείο.
σχόλια