Ποιος έγραψε τελικά τα συνθήματα στο βανδαλισμένο γραφείο της Χρυσής Αυγής;

Πρώτον, αποδείχτηκε περίτρανα ότι ο όρος αναρχοκομμουνισμός δεν υπάρχει τελικά μόνο στο μυαλό της ακροδεξιάς, ότι δεν υπάρχουν πολλοί λίγοι που να είναι και τα δύο ταυτόχρονα. Επίσης δεν είναι ιδεολογίες όπως αποφαίνεται ο αρθρογράφος αλλά συγκεκριμένες τάσεις και πράξεις, δηλαδή ιστορική πρακτική δραστηριότητα και θεωρητική ανάλυση εντός του κινήματος των εκάστοτε από κάτω. Δεύτερον, το να καταστρέφεις μια υλική υποδομή ενός νεοναζιστικού σχηματισμού που στήνει βάση για να ξεκάνει εκτός από τους αναρχικούς και τους κομμουνιστές, τους μετανάστες, τους απεργούς , τους γκέι κλπ αύριο μεθαύριο δε σε κάνει χρυσαυγίτη. Είναι κατανοητή η πιθανή(?) ηρεμία του κυρίου Δημοκίδη για το μέλλον του σ αυτό τον μάταιο κόσμο, υπάρχουν όμως κάποιοι και κάποιες που γνωρίζουν ότι αν δεν τσακιστεί ο φασισμός τότε θα ζήσουμε όλοι/ες με σκυμμένο το κεφάλι, σε φυλακές και εξαθλίωση. Και αυτό δεν είναι ιδεολογία, αλλά στοιχειώδης ιστορική γνώση της καπιταλιστικής κρίσης και εκτίμηση του άμεσου μέλλοντος. Από την κήρυξη του τέλους της ταξικής πάλης εκ μέρους των free press χορτάσαμε στα χρόνια της ανάπτυξης, ευχαριστούμε δε θα πάρουμε. Τρίτον, όταν στους δρόμους, στις γειτονιές και στις δουλειές άνθρωποι προσπαθούν να οργανωθούν απέναντι στη βαρβαρότητα και κάποιοι πειράζονται από την ορθρογραφία, δείχνει για μένα και το βαθμό ενδιαφέροντος για την αναχαίτιση των ναζήδων. Παρόλο που συμφωνώ και με τη θέση του Δημοκίδη για το οικονομικό πρόγραμμα της ΧΑ, είναι γνωστό τοις πάσοι ότι υπάρχουν και θα υπάρχουν στην ελληνική κοινωνία τομάρια και κατακάθια που δεν παίρνουν από λόγια, αλλά και έχουν υλικό συμφέρον γι' αυτό. Δεν είναι κρυφό ότι σήμερα κομμάτια της ελληνικής αστικής τάξης ενισχύουν τους φασίστες.Τέταρτον, εκτός από τα σχόλια του hamlet, υπάρχουν πολλά ακόμα κείμενα και ιστορικές αλήθειες για τον αναρχοκοκκουνισμό, από τον πολύ πρόσφατο για να τον γνωρίζει ο κύριος Άρης Κροπότκιν, τον Καφιέρο, το Μαλατέστα, μέχρι τους άντρες και τις γυναίκες που απέρριψαν τη νιεραρχία στο δρόμο για τον κομμουνισμό. Για όποιον/α θέλει υπάρχει το βιβλίο 'Αναρχοκομμουνισμός: η διερεύνηση του μέλλοντος στο παρόν' με κείμενα σχετικά με τα παραπάνω. Όλα εδώ πληρώνονται.

Τι ακροαριστερά, τι ακροδεξιά. Σαν να προσπαθείς να βρεις ποιος είναι χειρότερος, ο Στάλιν η ο Χίτλερ;

OΙ τακτικες των Χρυσαυγιτων ειναι σχεδον καρμπον με τις τακτικες του εθνικοσοσιαλιστικου κομματος στην Γερμανια.Οι προβοκατσιες ειναι βασικη τακτικη και δεν αποτελουν συνομωσιολογια,πιο πολλες πιθανοτητες εχει να το εχει κανει η Χ.Α. παρα απο καποιοι απο τον αναρχικο χωρο.

Όσον αφορά το ορθογραφικό λάθος, συγνώμη αλλά οι περισσότεροι αναρχικοί, όπως και οι χρυσαυγίτες δεν είναι τέρατα μορφώσεως (με εξαιρέσεις φυσικά). Το θεμέλιο του αναρχισμού, είναι η κατάργηση των κεντρικών εξουσιών και του κράτους. Η οικονομική οργάνωση της κοινωνίας είναι κάτι ανεξάρτητο από αυτό, αλλά συνήθως οι αναρχικοί ασπάζονται τον κομμουνιστικό/σοσιαλιστικό τρόπο παραγωγής. Υπάρχουν ωστόσο και αναρχοκαπιταλιστές, όσο περιέργο κι αν ακούγεται.

Οποτε φιλε memento το ερωτημα μου προς εσενα που γνωριζεις το αναρχικο χωρο ειναι πιστευεις πως τα σπασαν αναρχικοι που αυτοπροσδιοριζονται κουμουνιστες και το καναν αυτο για να μην αφησουν τη Χ.Α. να κυριαρχισει στους δρομους. Και αν ναι, τι πετυχανε;

Λυπάμαι Άρη, αλλά είσαι άσχετος με τον αναρχικό χώρο. Άμα τον γνώριζες λίγο καλύτερα, θα ήξερες πολύ καλά ότι υπάρχουν πάρα πολλοί αναρχικοί που αυτοπροσδιορίζονται ως κομμουνιστές, όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και παντού στον κόσμο. Προφανώς οι αναρχικοί που αυτοπροσδιορίζονται έτσι δεν αναφέρονται στο ΚΚΕ ή σε παρόμοια σταλινικά μορφώματα. Υπάρχει (σημαντική) κομμουνιστική ιστορική παράδοση και πέρα από τον σταλινισμό ή ακόμα και από τον λενινισμό. Πριν προβοκατορολογήσεις λοιπόν, ενημερώσου πρώτα. Δεν σου αποδίδω κακή πρόθεση, αλλά μάλλον άγνοια. Μια καλή αναζήτηση στο internet Θα σε είχε γλυτώσει από ένα τόσο άστοχο σχόλιο. Στους κύκλους της αναρχίας (αλλά και της ακροαριστεράς) αυτά τα πράγματα είναι πολύ γνωστά.Δεύτερον, ακόμα πιο προβληματική βρίσκω τη θέση σου ότι ο φασισμός αντιμετωπίζεται μόνο με "ιδέες". Δεν νομίζω ότι έλειπαν οι "ιδέες" στην προπολεμική Γερμανία. Αν μη τι άλλο, η Γερμανία πριν από τον Χίτλερ ήταν μάλλον στην πρωτοπορία των ιδεών (καλλιτεχνικών, πολιτικών, φιλοσοφικών και δε συμμαζεύεται). Όμως, όλος αυτός ο πλούτος των ιδεών δεν πτόησε τους ναζί. Μακάρι να έφταναν μόνο οι "ιδέες" και οι "ανθρωπιστικές αξίες" για να καταπολεμηθεί ο φασισμός. Αλλά δεν φτάνουν. Γιατί οι φασίστες δεν είναι ένα κλασικό πολιτικό κίνημα ή κόμμα που αντιμετωπίζεται μόνο με "ιδέες" και "διάλογο". Τι ανταλλαγή ιδεών και τι διάλογο μπορείς να κάνεις με μαχαιροβγάλτες. Με τέτοιους τύπους, αυτό που μετράει είναι να μην τους αφήσεις να κυριαρχήσουν στους δρόμους. Αυτό μετράει.

Επειδή σιχαίνομαι τους άσχετους με αποψάρα, είτε γράφουν άρθρα, είτε τα σχολιάζουν:ΜΙΚΡΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΜΑΡΞΙΣΜΟΥ:Ενας καλος τυπακος καποτε, ονοματι Καρλ Μαρξ - κομπλε παλληκαρι, εκανε κατι κουτσουκελες εκει στην πρωτη διεθνη αλλα δεν βαριεσαι ρε αδερφε - ειδε εκει οτι υπαρχει κατι ιδιαιτερο οσον αφορα τον κοσμο που ζουμε στην σχεση του εργατη με το προϊον της εργασιας του και εβγαλε μια θεωρια. Εκτος απ' την θεωρια ομως (μιας και η ιδια η θεωρια προϋεπεθετε την πρακτικη - δεν παιδευομαι να το εξηγησω, να διαβασετε Μαρξ) ηταν και ενας απ'τους δημιουργους της λεγομενης Πρωτης Διεθνους, μιας οργανωσης που σκοπο ειχε να προωθησει τα συμφεροντα των Εργατων. Οπως μπορει να σας πει μεχρι και η Wikipedia αν παιδευτειτε φυσικα να τη διαβασετε αυτη την αποκρυφη γνωση, στην Πρωτη Διεθνη συμμετειχαν αριστεροι σοσιαλιστες, κομμουνιστες και αναρχικοι.Η λεξη "κομμουνιστες" εδω, εχει ενα προβλημα: Στον Μαρξ, σε ενα πολυ διασημο τσιτατο απ' το βιβλιο του "Η Γερμανικη Ιδεολογια", ο κομμουνισμος ειναι - συνοπτικα - οχι ενα οικονομικο-πολιτικο καθεστως, αλλα το συνολο των ιστορικων διεργασιων που οδηγουν σ' αυτο που ονομαζει "αταξικη κοινωνια". Ειναι μια πολυπλοκη φιλοσοφικη εννοια, που δεν χρειαζεται να επεκταθω περισσοτερο.Ωστοσο, στα γραπτα του Μαρξ παρουσιαζεται ενα προβλημα: οταν μιλαει στα νεανικα του κειμενα για "κομμουνιστικο κομμα", η λεξη "κομμα" δεν αναφερεται σ' αυτο που εχουμε στα μυαλο μας σημερα, δηλαδη μια συγκροτημενη οργανωση με ιεραρχια, αλλα στο συνολο των ανθρωπων που προωθουν την υποθεση του κομμουνισμου. Μεταγενεστερα, επανακαθοριζει - αυθαιρετα και με βαση δικες του πολιτικες βλεψεις - την εννοια του κομματος σε αυτο που ξερουμε σημερα. Οσον αφορα τον ρολο του κομματος στον κομμουνισμο, υποτιθεται πως την καταλληλη στιγμη ειναι το "οχημα" που καταλαμβανει την εξουσια και εγκαθιδρυει τον σοσιαλισμο ο οποιος ιστορικα θα εξελιχθει στην αταξικη κοινωνια. Αυτοι που αποκαλουμε λοιπον "κομμουνιστες" της εποχης - στην περιπτωση της πρωτης διεθνους - ειναι οσοι δεχοντουσαν την κομματικη οργανωση και το αναγκαιο περασμα απ'το σοσιαλιστικο σταδιο.Τους αναρχικους της εποχης (π.χ. τον Μπακουνιν) μπορουμε με μια αλλη εννοια ηδη να τους ονομασουμε κομμουνιστες. Αποδεχονται την αναλυση του Μαρξ και στοχευουν και οι ιδιοι στην αταξικη κοινωνια, αλλα διαφωνουν στο ζητημα του ιεραρχημενου κομματος και του "αναγκαιου" περασματος απ'τον σοσιαλισμο. Και ειμαστε στα μεσα του 19ου αιωνα.Στις αρχες του 20ου αιωνα, σκαει ενας τυπας ονοματι Λενιν, ενας αλλος τυπας ονοματι Καουτσκι και μια τυπα ονοματι Ροζα Λουξεμπουργκ και - εντος της "κομματικης" τασης του κομμουνισμου αρχιζουν να τσακωνονται μεταξυ τους. Ο Λενιν ειναι με το συνθημα "ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΚΑΙ ΤΑ ΜΥΑΛΑ ΣΤΟ ΜΠΛΕΝΤΕΡ", ο Καουτσκι ειναι ενας ιστορικος ΠΑΣΟΚος που τα θελει ολα ηρεμα και λαου-λαου (μη σου πω και "οπως ηδη ειναι, γιατι να τα πειραξουμε ρε παιδια") και η Ροζα αρχιζει να τους ριχνει κρα και θεωρει τον ρολο του κομματος τελειως διεκπεραιωτικο ως προς το κινημα. Σε αλλη μια στιγμη ιστορικης ηλιθιοτητας, η Ροζα φιμωνεται και αυτοι που επι δεκαετιας βαφτιστηκαν κομμουνιστες, εμελλε να μην ειναι οι Μαρξιστες, αλλα οι Λενινιστες. Χθες συγκεκριμενα, μιλουσα με εναν χρονιο οργανωμενο αριστερο που ανακαλυψα οτι δεν εχει διαβασει καν το Κομμουνιστικο Μανιφεστο. Και δεν ειναι ο μοναδικος. Αυτο που ονομαζουμε λενινισμος ειναι αυτο το οποιο κυριαρχει στην συγχρονη αριστερα και εκει αποδιδουμε την ΕΣΣΔ, την Κουβα, την Κινα κλπ. (με πολλες διακυμανσεις).Κανουμε ενα fast forward στην Ιταλια του '70, οπου - μετα την εμπειρια του Γαλλικου Μαη του '68 που αμφισβητει τον ρολο της κομματικης αριστερας - εμφανιζεται το κινημα της Εργατικης Αυτονομιας. Εκει, μεσα απο την εμπειρια των αυτονομων αγωνων της εποχης (δηλαδη εργατικων αγωνων που δεν εγιναν βασει της κεντρικης πολιτικης ατζεντας ενος κομματος αλλο απο αυτονομες συσπειρωσεις των εργαζομενων) εμφανιζεται μια πιο "αναρχικη" αναγνωση του Μαρξ - ιδιαιτερα ριζοσπαστικη σε σχεση με τον ακαμπτο λενινισμο - που ιστορικα μετεξελισσεται και φτανει σ' αυτο που σημερα ονομαζουμε "Αυτονομο Μαρξισμο".Οταν ερχεται ο 21ος αιωνας, εμφανιζονται μια σειρα κινηματα με αντικρατικα χαρακτηριστικα τα οποια πηγαζουν απ' την ευρεια συμμετοχη αναρχικων. Ωστοσο, μεσα σ' αυτα τα κινηματα, αρχιζει και εντεινεται το ενδιαφερον για τον αυτονομο μαρξισμο και επιχειρειται και στις μερες μας μια νεα αναγνωση και μια παραδοχη οτι τα κινηματα αυτα ανηκουν - υπο ορους, κι αυτο ειναι βαρυ θεμα debate - στο "κομμουνιστικο κινημα". Και απο εκει λοιπον πηγαζει η συνθηματολογια της αναρχιας και του κομμουνισμου μαζι, που δεν ειναι ουτε προβοκατσια, ουτε ανακριβεια, ειναι δυο πραγματα που απ' τον 19ο αιωνα, πηγαινουν χερι-χερι.Να διαβαζετε και τιποτα, δεν κανει κακο.

η χαρά του συνομωσιολόγου νεοέλληνα είναι κάτι τέτοια άρθρα

Τωρα γιατι εγω πιστευω πως απ οποιον ολοκληρωτικο χωρο κι αν προερχονται τα καλοπαιδα που τα σπασαν, το βαρυτερο που χουν διαβασει ειναι ο υμνος του ολυμπιακου και σιγουρα οχι τι λεει η wikipedia για την ιδεολογια τους ;

Μέχρι και ο Guy Fawkes σχολίασε το video χαχαχα

Πάντως άσχετα με το ποιος το έγραψε, ο κομμουνισμός και η αναρχία μπορεί να έχουν σημαντικές διαφορές αλλά μην λέμε ότι είναι και άσχετα... Κοινές βάσεις έχουν και θεωρητικά τουλάχιστον ο κομμουνισμός αποτελεί ένα προστάδιο για μια αναρχική κοινωνία.

"Ξέρω ελάχιστους που να είναι και τα δύο ταυτόχρονα - οι δύο ιδεολογίες είναι πολύ διαφορετικές!" . Νομίζω ένα απλό google search οδηγεί σε αυτό το άρθρο http://en.wikipedia.org/wiki/Anarchist_communism . Τώρα όσο για την πράξη, φαντάζομαι ότι ο κύριος Δημοκίδης θα έχει την ίδια άποψη και για μια παρόμοια (ιδεολογικά τουλάχιστον) ενέργεια http://jungle-report.blogspot.co.uk/2012/09/20-1942.html.

Πολύ πολύ πολύ εύστοχη παρατήρηση! Όντως, από τότε που φιγουράρουν στα media οι χρυσαυγίτες (και οι undercover, του στυλ "δεν ψηφίζω ΧΑ αλλά..."), πρωτοεμφανίστηκε και αυτή η ταύτιση δυο τόσο διαφορετικών πολιτικών τοποθετήσεων και παρατάξεων. Οι οποίοι μάλιστα στις πορείες πλακώνονται και μεταξύ τους με μίσος. Το σύνθημα δεν το είχα δει, είναι πολύ ύποπτο πραγματικά. Θα μου πεις, είναι δυνατόν να έφτασαν οι φασίστες σ'αυτό το σημείο; Για να πω την αλήθεια τους έχω ικανούς, αφενός λόγω βλακείας και αφετέρου επειδή είμαι σίγουρος ότι τουλάχιστον τα μεγάλα κεφάλια είναι βαλτοί. Μην ξεχνάμε ότι ο Μιχαλολιάκος έπαιρνε κανονικά μισθό απο την ΚΥΠ μέχρι τα 80's. Ποιος μου λέει ότι διέκοψε τη συνεργασία;

Η ενωση αναρχοαριστερων θα γινει οταν γινει και η ενωση των ιεχωβαδορθοδοξων... μπα, ουτε τοτε

Θέλει η Χ.Α. να κρυφτεί και η χαρά δεν τη αφήνει......!