Υπάρχουν αγώνες που είναι αθέατοι, που κρύβονται μέσα σε δωμάτια νοσοκομείων, μέσα σε χειρουργεία, μέσα σε εκκλησίες, μέσα σε δάκρυα, σε πόνους, σε ελπίδες, σε χαμόγελα…Υπάρχουν ανάμεσά μας ήρωες, που δίνουν αθόρυβα και αδιάκοπα τον δικό τους αγώνα, έναν αγώνα όχι ζωής, αλλά για την ίδια την ζωή. Ο εχθρός ξαφνικός, ύπουλος και δυστυχώς σε ορισμένες περιπτώσεις ανίκητος…καρκίνος!
Αποφάσισα να κάνω αναφορά σε μια συγκεκριμένη από τις πολλές μορφές καρκίνου που υπάρχουν, αυτή του μαστού, πρωτίστως λόγω της γυναικείας φύσης μου, αλλά κυρίως μιας προσωπικής εξομολόγησης, που θέλησα να καταγράψω και να μοιραστώ.
Ο καρκίνος του μαστού αφορά κυρίως τις γυναίκες και πιο σπάνια τους άνδρες. Κάθε χρόνο στη χώρα μας, καταγράφονται περίπου 4.500 νέα περιστατικά, ενώ υπολογίζεται ότι 1 στις 8 γυναίκες παγκοσμίως θα εκδηλώσει καρκίνο του μαστού σε κάποια φάση της ζωής της.
Η Χαρά, μητέρα τριών παιδιών, πριν από περίπου ένα χρόνο στα σαράντα εννιά της χρόνια, στις προληπτικές γυναικολογικές εξετάσεις ρουτίνας, ανακάλυψε το πρώτο «κακό σπυρί». Η μαστογραφία ήταν σαφής, κακοήθης συμπαγής όγκος στον αριστερό μαστό...ή πιο απλά καρκίνος του μαστού.
Όπως η ίδια μου εξομολογήθηκε, το πρώτο συναίσθημα που βιώνει κάποιος που έρχεται αντιμέτωπος με τον καρκίνο είναι ότι χάνεται η γη κάτω από τα πόδια του. Οι ιδρωμένες παλάμες της την ώρα που μιλούσαμε γι’αυτή την σκληρή και συνάμα πολύτιμη μάχη καταμαρτυρούν, ακόμα και σήμερα τον φόβο και την αγωνία, που βίωσε εκείνες τις δύσκολες μέρες. Κάποιοι θα αναρωτηθούν γιατί παραπάνω αναφέρω ως πολύτιμη μάχη τον καρκίνο…Πράγματι είναι μια πολύτιμη μάχη, γιατί είναι μια μάχη με τον ίδιο σου τον εαυτό, που αν την κερδίσεις μπορεί να σε κάνει καλύτερο
άνθρωπο, όπως μου ανέφερε και η Χαρά!
Οι πρώτες μέρες ήταν βασανιστικές. Μια σειρά από εξετάσεις γέμιζε την καθημερινότητά της. «Φοβόμουνα. Φοβόμουνα πολύ όχι για εμένα, για τα παιδιά μου. Δεν ήθελα να τα στεναχωρήσω και ειδικά την κόρη μου την περίοδο –μάλιστα- που έδινε Πανελλαδικές», μου ανέφερε πρόδηλα συγκινημένη. Μετά από λίγες μέρες βγήκε η πρώτη βιοψία και η αρχική εκτίμηση επιβεβαιώθηκε…καρκίνος λοιπόν.
Χωρίς δεύτερη σκέψη ο ογκολόγος προχώρησε αμέσως σε εγχείρηση και μετά στην χορήγηση της κατάλληλης θεραπείας. Η εγχείρηση σοβαρή, αλλά επιτυχής. Και τώρα ξεκινάει ο αγώνας…τριάντα ακτινοβολίες και έπειτα χημειοθεραπευτικά φάρμακα. Όταν την ρώτησα πως ήταν οι μέρες των ακτινοβολιών, μου αποκρίθηκε «Οι παρενέργειες από τέτοιες θεραπείες, ας μην κρυβόμαστε είναι πολλές και περίπλοκες. Δεν είναι όμως τόσο η σωματική ταλαιπωρία και ο πόνος, όσο η ψυχική φθορά. Η αίσθηση της λεπτής γραμμής μεταξύ της ζωής και του θανάτου είναι τρομακτική. Οι δυσκολίες ωστόσο, θωρακίζουν τον άνθρωπο με ατσαλένια δύναμη.»
Οι τριάντα ημέρες ακτινοβολιών πέρασαν και έπειτα αρχίζει και πάλι η αγωνία. Oι πρώτες εξετάσεις για τους καρκινικούς δείκτες. «Η πίστη στην εσωτερική μας δύναμη και στον Θεό μαζί με την στήριξη της οικογένειας είναι αυτά που σου δίνουν κουράγιο. Ο καρκίνος σε βάζει σε μια εσωτερική διεργασία. Σε κάνει ν’αλλάξεις. Σε κάνει καλύτερο άνθρωπο. Μαθαίνεις να χαίρεσαι τα απλά πράγματα στην καθημερινότητά σου.», μου εξομολογήθηκε. Και έφτασε η ώρα που βγήκαν οι πρώτες εξετάσεις. Η νίκη της Χαράς συντριπτική. Ο καρκίνος βγήκε «νοκ άουτ»…!!!
Η Χαρά, πλέον νικήτρια της μάχης με τον καρκίνο, μου παραδέχτηκε, ότι η έγνοια και ο φόβος υπάρχουν ακόμα και σήμερα να μην ξαναεμφανιστεί αυτός ο «τύρρανος». Ωστόσο, επισημαίνει ότι η πρόληψη αρχικά και έπειτα η πίστη, η προσπάθεια, η δύναμη και η αισιοδοξία παίζουν πολύ σημαντικό ρόλο.
«Σήμερα είμαι εδώ. Είμαι καλά. Είμαι και πάλι δίπλα στην οικογένειά μου, άλλα αυτή την φορά πιο προσεκτική με τον εαυτό μου.» είπε, χαμογελώντας αισιόδοξα!
Η συζήτηση που κάναμε μου δίδαξε πολλά. Η Χαρά είναι μια από τους πολλούς καθημερινούς ήρωες της μάχης με τον καρκίνο. Ο καρκίνος μας αφορά όλους. Ο καρκίνος δεν είναι επάρατος. Μπορούμε να τον νικήσουμε. Ο καρκίνος είναι, ίσως, η πιο ηχηρή απάντηση του εαυτού σου ότι κάτι κάνεις λάθος, ο,τι πρέπει ν’αλλάξεις. Υπάρχουν παραδείγματα που τον νίκησαν, που τα κατάφεραν! Η πρόληψη πραγματικά σώζει ζωές!
Οι καρκινοπαθείς είναι αγωνιστές του Θεού, γιατί η πίστη και ο αγώνας είναι η σωτηρία τους. Η εσωτερική μας δύναμη έχει ανεξάντλητα αποθέματα…Έχουμε τόση δύναμη που αν την χρησιμοποιήσουμε αρνητικά μπορούμε να δημιουργήσουμε στον εαυτό μας ένα σωρό προβλήματα…Αν λοιπόν, στρέψουμε όλη αυτή την δύναμη για το καλό μας, αναλογιστείτε μόνοι σας πόσα μπορούμε να καταφέρουμε…!!!
Υ.Γ. Ευχαριστώ πολύ την Χαρά, που πριν από δεκαοχτώ χρόνια μου έδωσε ζωή…και στα δεκαοχτώ μου έμαθε πόσο μεγάλη σημασία έχει η ζωή…
Φροσούλα Γ. Κίτσιου
Φοιτήτρια Κοινωνικής Ανθρωπολογίας και Ιστορίας Παν/μιο Αιγαίο
