Δεν μπορούσα να κοιμηθώ, δεν μπορούσα να φάω, δεν μπορούσα να αισθανθώ.
Την κοίταζα που ήταν γυμνή στο κρεβάτι και ευχόμουν να γνώριζα τον Θεό εκείνη τη παγωμένη βραδια του Δεκέμβρη. Να θυμωνα με τον ύψιστο και να του έλεγα πως ο χρόνος είναι ότι χειρότερο έχει δημιουργήσει. Από τη μία σου παίρνει τις πραγματικές στιγμές, εκείνες που σε ερεθίζουν και από την άλλη σου αφήνει τις πληγές του, τις καταραμένες αναμνήσεις. Κάθισα μαζί του και του έδωσα μια γουλιά από το φλασκί μου. Του είπα πως εάν ήμουν στη θεση του για μια ημέρα, θα εσβηνα όλα τα φώτα του κόσμου κι θα έκανα το φεγγάρι τόσο μεγάλο που θα φωτιζε κάθε αδικημένο και πληγωμένο εραστή.
Και χωρίς να το περιμένω ξημέρωσε και η αυγή μας βρήκε πάλι κενούς, χωρίς πολλά να κάνουμε αλλά μόνο να πούμε. Τι και αν ηθελα να της πω, πως για μένα εκείνη είναι η μεγαλύτερη απόλαυση, η μοναδική ευθεία σε ένα δρόμο γεμάτο στροφές τον τελευταίο καιρό.
Καθώς την παρατηρούσα, διαπίστωσα πως έχει αρκετές πληγές πάνω της. Δύο μεγάλα σημάδια μεταξύ των χειλιών της και ένα μεγάλο κόμπο στο στήθος της. Ήταν τόσο ήρεμη, τόσο αριστοκρατικη που τα λόγια μου τώρα φαντάζουν στα μάτια της κούραση και ταλαιπωρία.
Και χωρίς να το περιμένω ξημέρωσε και η αυγή μας βρήκε πάλι κενούς, χωρίς πολλά να κάνουμε αλλά μόνο να πούμε. Τι και αν ηθελα να της πω, πως για μένα εκείνη είναι η μεγαλύτερη απόλαυση, η μοναδική ευθεία σε ένα δρόμο γεμάτο στροφές τον τελευταίο καιρό.
Καταραμένη ημέρα. Εάν είχα ακόμη μια ευχή, θα έκανα τον κόσμο να ξύπνα την νύχτα. Γιατί ξέρετε κανένα κακούργημα δεν διαπράχθηκε ποτέ με το φως του ήλιου.
Ελπίζω και αναμένω να βρεις λύτρωση στη μοναξιά σου. Ίσως βρω κι εγώ συντροφιά ένα κορμί να εξιτάρει τη φαντασία μου.
Μα εσύ θα είσαι πάντοτε το ακατέργαστο διαμάντι μου.
Ένα χαμόγελο, ένα τσιγάρο, ένα ποτό.
σχόλια