Τις άγιες ημέρες του Πάσχα βρήκα την ευκαιρία και το χρόνο να βγω από το τρυπάκι της καθημερινότητάς μου, να ξεκουραστώ, να κάνω διαφορετικά πράγματα. Βλέποντας – όπως πλέον προβλέπεται, έχει γίνει σχεδόν θεσμός – τις χριστιανικές ταινίες της τηλεόρασης για τη ζωή του Χριστού, φαντάστηκα ένα μικρό σενάριο και ήθελα να το καταθέσω στο σημερινό μου άρθρο.
Σκέφτηκα λοιπόν τι θα συνέβαινε αν ο Ιησούς εμφανιζόταν σήμερα στη χώρα μας. Πώς πιθανόν θα τον υποδεχόμασταν, πως θα φερόμασταν εμείς σε έναν Θεάνθρωπο με την παρουσία, τη στάση ζωής και τα λεγόμενα Του.
(Πριν διαβαστεί το δικό μου «σενάριο» θα ήθελα και εσείς να κάνετε μια μικρή προσπάθεια και να φανταστείτε κάτι παρόμοιο).
Ξεκινώντας από την παιδική ηλικία και το σχολείο, ο μικρός Χριστός θεωρώ πιθανό πως θα αντιμετώπιζε το ρατσισμό (μιας και καταγόταν από τη Ναζαρέτ και όχι πχ. από κάποιο μέρος της Αθήνας). Έπειτα ο λόγος του, η πραότητά του και ασφαλώς τα μηνύματα που περνούσε θα ήταν αντικείμενο χλεύης από τους συμμαθητές του μιας που ένα αρκετά μεγάλο ποσοστό ασχολείται με Ολυμπιακό – Παναθηναϊκό, κορίτσια, αγόρια, ηλεκτρονικούς υπολογιστές, facebook, κινητά τηλέφωνα, μηχανές, και κουρέματα. Η μεγάλη Του κλίση στο μάθημα των θρησκευτικών θα ήταν ακόμα ένα πάτημα ενίσχυσης αυτής της αρνητικής συμπεριφοράς προς Αυτόν.
Μεγαλώνοντας, σίγουρα δε θα μπορούσαν να Τον σπουδάσουν οι γονείς του μιας που ο Ιωσήφ θα το είχε κλείσει το ξυλουργείο με την κρίση της οικονομίας αλλά και του επαγγέλματός του. Τα ετοιματζίδικα έπιπλα και κατασκευές των μεγάλων εταιριών που κυκλοφορούν διαλύουν τέτοιες προσπάθειες, οπότε πού λεφτά…
Μεγαλώνοντας και αρχίζοντας τη διδασκαλία Του αμφιβάλω αν θα κατάφερνε να έχει μαζί Του δώδεκα πιστούς μαθητές που ανιδιοτελώς, με τυφλή εμπιστοσύνη και απέραντη αγάπη για Εκείνον και τον λόγο Του θα Τον ακολουθούσαν. Σίγουρα ωστόσο Ιούδες θα είχε πολλούς δίπλα του…
Με το που μάθαιναν όλοι αυτοί οι «μεγαλοδημοσιογράφοι» των δελτίων ειδήσεων την ύπαρξη, τα λόγια και τις πράξεις Του δε νομίζω ότι θα ασχολιόντουσαν ιδιαιτέρως. Μάλλον κάτι μεσημεριανάδικα θα ενδιαφερόντουσαν περισσότερο θέλοντας να γελοιοποιήσουν την παρουσία Του ώστε να αυξήσουν τα νούμερα τηλεθέασής τους. Ο μόνος λόγος που θα μπορούσε να πάρει προβολή το θέμα αυτό στα μεγάλα κανάλια θα ήταν η σύγκρουση με την εκκλησία. Ναι…! Μόνο τότε μπορώ να φανταστώ παράθυρα στην τηλεόραση με ιερείς να ωρύονται και αναλύσεις επί αναλύσεων. «Μεγαλοδημοσιογράφοι» με το προσωπείο του Ποντίου Πιλάτου να δικάζουν και να νίπτουν τας χείρας τους ενώ η συντριπτική πλειοψηφία της εκκλησίας και της ελληνικής κοινωνίας αφού χλευάσει και δώσει την ταμπέλα του ψυχικά ασθενή θα ζητήσει την αποπομπή Του, την αποβολή Του από την κοινωνία, την παραδειγματική τιμωρία Του, το κλείσιμο του στόματός Του. Σας θυμίζει κάτι;
Δε μπορώ να πιστέψω σε καμία περίπτωση πως η παρουσία Του την σήμερον ημέρα στην ελληνική κοινωνία δε θα έφερνε αναταραχή. Ότι το διαφορετικό, το αληθινό, το μεγάλο είναι δύσπεπτο για τις κοινωνίες. Όποιος έχει να δώσει και να προσφέρει δύσκολα επιβιώνει.
Λέτε να επανέφεραν και την ποινή της σταύρωση εξ’ αιτίας Του; Όπως γνωρίζουμε και στις μέρες μας υπάρχουν σταυρώσεις. Μπορεί να μην είναι επί ξύλου αλλά είναι σταυρώσεις. Θα περιμένουμε την τρίτη ημέρα…
Υγεία και δύναμη σε όλο τον κόσμο εύχομαι
Δεπάστας Χαράλαμπος
Κοινωνικός Λειτουργός
Επικοινωνία: anisihesmeres@gmail.com
Blog: depastascharalampos.blogspot.gr
Like us on Facebook: ΑνήσυχεςΜέρες (Page)
Follow us on Twitter: Depastas Charalampos
@anisihesmeres
