Σε έναν κόσμο που είτε διαδικτυακά είτε επίσημα σε κάποιο έγγραφο ο,τι δηλώσεις-είσαι,πολλοί από εμάς αυτοαποκαλούμαστε άνθρωποι. Πολλές φορές μάλιστα το θεωρούμε τόσο δεδομένο και οφθαλμοφανές που η αναφορά και η επισήμανση σε αυτήν μας την ιδιότητα χαρακτηρίζεται κάτι παραπάνω από περιττή. Είμαστε όμως;Μήπως αναγκαστήκαμε να μετατραπούμε σε θηρία;Σε μυθικά τέρατα με μακρυά γαμψά νύχια έτοιμα να γραπώσουν και κοφτερά δόντια έτοιμα να ξεσκίσουν;Και τι ήταν αυτό που μας ανάγκασε από την στιγμή που υπερηφανευόμαστε πως όλα είναι πλέον δημιούργημά μας;Πως γίναμε κάτι που δεν θέλαμε δίνοντας την συγκατάθεσή μας;Ερωτήματα που λίγοι έφεραν στο νου τους και ελάχιστοι κατάφεραν να απαντήσουν.
Τι κάνει έναν άνθρωπο πραγματικά άνθρωπο; Σίγουρα η σωματική υπόσταση και η αρτιμέλεια δεν αρκούν ως απάντηση. Ούτε βέβαια η γεμάτη υποκρισία χρηματική ελεημοσύνη. Η αλήθεια είναι πως η τελευταία σε έναν υλιστικό κόσμο όπως ο δικός μας παίζει σημαντικό ρόλο-αυτόν του πρωταγωνιστή-αλλά χρησιμεύει περισσότερο ως μάσκα-καμουφλάζ-ώστε να μην αποκαλύπτονται οι Κέρβεροι και οι Σκύλλες που είμαστε.
Η απάντηση του ερωτήματος κρύβεται στο βάθος, άρρηκτα συνδεδεμένη με την ουσία δηλαδή την ψυχή. Η ψυχή μας όντως υπέστη φθορά ίσως από κάποιες ατυχείς εμπειρίες ή από κάποιες λάθος επιρροές ή και ο συνδυασμός και των δύο. Που πρέπει να απευθυνθούμε όμως για βοήθεια; Μήπως πριν την επίσκεψη μας σε κάποιον "ειδικό" καλό θα ήταν να προηγηθεί ένας εσωτερικός διάλογος μεταξύ του ''εγώ''και του ''εμένα'';'Ένας απολογισμός του ''τι έκανα εγώ''και ''τι έκαναν σε μένα''. Ένας διάλογος-απολογισμός ειλικρινής και έντιμος. Δυο χαρακτηρισμοί-δυο ενέργειες δύσκολοι-σπάνιοι στις μέρες μας,απαραίτητοι όμως όσο ποτέ. Αν ο καθένας μας μπει στον συλλογισμό της αυτοκριτικής και της αυτεπίγνωσης χωρίς την προδιάθεση να δικαιολογήσει τον εαυτό του αλλά να τον βελτιώσει,έστω αυτά τα λίγα λεπτά είναι ικανά και επαρκούν να διαμορφώσουν ένα εντελώς διαφορετικό σκηνικό. Ένα σκηνικό που θα χωράει τις έννοιες συμπόνια και κατανόηση ,έτσι ακριβώς όπως είναι.
Το γεγονός ότι το παρόν σκηνικό αμφιταλαντεύεται ανάμεσα στην αγριότητα και την βιαιότητα μόνο αδιάφορους δεν πρέπει να μας αφήνει. Αντίθετα,η απουσία πρόθεσης προσπάθειας αλλαγής της κατάστασης θα πρέπει να μας ανησυχεί. Συχνά γίνεται λόγος για διάκριση μεταξύ προβάτων-λύκων. Λοιπόν,κάπου εδώ πεισμώνω. Όσο κάποιοι από πρόβατα γίνεστε λύκοι και κάποιοι άλλοι από λύκοι γίνατε πρόβατα,εγώ θα προσπαθήσω να γίνω λίγο άνθρωπος.
Θεονίκη
σχόλια