Αυτό που ήσουν πάντα

Το σώμα βαραίνει, έτοιμο να κοιμηθεί.. Για ώρες στριφογυρνάς στο ατσούμπαλα στρωμένο κρεβάτι... Τα μάτια βαραίνουν, το κεφάλι πάει να σπάσει από την κούραση και τα λόγια της ημέρας. Εσύ όμως δεν μπορείς να κοιμηθείς. Πόσες τέτοιες νύχτες έχεις περάσει; Αρκετές νομίζω.. Για χρόνια πάλευες για λίγη ηρεμία, απλά να νιώθεις καλά.. Μην παραπονιέσαι, θα ήταν άδικο να παραπονιέσαι! Έχεις περάσει όμορφα, αυτά άλλοι δεν τα 'χουν ζήσει.. Ξέρω, νιώθεις να λείπει κάτι, ξέρω..

Η κάθε μέρα μοιάζει ίδια. Με δυσκολία ξυπνάς το πρωί, δεν σου κινεί τίποτα την περιέργεια πια. Σηκώνεσαι, πίνεις τον καφέ σου σε ένα άδειο δωμάτιο. Κάνεις το πρώτο τσιγάρο της μέρας. Άραγε πως θα είναι αυτή η μέρα; Ίδια;

Φεύγεις έχοντας τα ακουστικά στα αυτιά. Ακούς ένα τραγούδι ψιθυρίζοντας τους στίχους. Ξαφνικά για δευτερόλεπτα νιώθεις ο πιο αισιόδοξος άνθρωπος του κόσμου. Είσαι μέσα στο τραγούδι, γίνεσαι το τραγούδι. «we weren't born to follow, come on and get up off your knees...» Μα μόλις φτάσεις στον προορισμό σου, ο σταθμός κλείνει, τα ακουστικά βγαίνουν, κι εσύ ξαναγίνεσαι αυτό που ήσουν πάντα.

Πάντα μου άρεσε να ζω με τα τραγούδια. Φανταζόμουν μέσα τους, ονειρευόμουν με αυτά, ερωτευόμουν. Πάντα συνδύαζα αγαπημένα πρόσωπα με τραγούδια. Για μένα, ένα τραγούδι είναι σαν μια φωτογραφία : Μπορεί να απεικονίζει μια στιγμή, αλλά στην πραγματικότητα κουβαλάει μαζί της μια ιστορία, ένα παρελθόν. Μπορεί να την έχεις κρυμμένη για χρόνια, αλλά μόλις πέσει στα χέρια σου αλλάζουν όλα, ξεκινούν από την αρχή..Έτσι ακριβώς κι ένα τραγούδι.

Είναι στιγμές που νιώθεις να κολυμπάς μέσα σε λάσπη, νιώθεις να λερώνεσαι όλο και περισσότερο, κολυμπάς όμως γιατί θέλεις να βγεις..Βουλιάζεις όμως, βυθίζεσαι, πνίγεσαι, κι εκεί που νιώθεις να χάνεσαι ξαναβγαίνεις στην επιφάνεια για μία και μόνο ανάσα..και μετά τα ίδια..Μια τέτοια ανάσα ήσουν κι εσύ για την ζωή μου, ένα τραγούδι, μια φωτογραφία..

Η μέρα συνεχίζει κουραστική. Μόλις γυρνάς στο σπίτι το ράδιο περιμένει να το ανοίξεις για να ακούσεις πάλι τα γνώριμα τραγούδια. Τώρα φαίνονται πιο στενάχωρα..Ανάβεις ένα τσιγάρο και σιγοτραγουδάς «don't you cry tonight, there's a heaven above you baby.." Νιώθεις να καταρρέεις ..Δεν έχεις και πολλά να κάνεις, ήδη έκανες αρκετά, ή τουλάχιστον έτσι νομίζεις..

Θέλεις να σε πάρει ο ύπνος μα τίποτα. Τα μάτια βαραίνουν πάλι..θέλεις να κοιμηθείς, να ονειρευτείς , να ονειρευτείς μαζί μου, το ίδιο όνειρο..και να μείνεις εκεί. Μα τίποτα. Συνεχίζεις να στριφογυρνάς στο ατσούμπαλα στρωμένο κρεβάτι σου.