Η χειρότερη μορφή κοινωνίας είναι εκείνη που στο βωμό του "φυσιολογικού" της θυσιάζει τα πάντα. Εκείνη που δε διστάζει να στιγματίσει ψυχές που έτυχε να ζουν έξω από τη δική της σφαίρα του "φυσιολογικού". Άτομα διαφορετικής σεξουαλικής ταυτότητας, θρησκείας, νοοτροπίας, εθνικότητας και όποιας άλλης διαφορετικότητας μπορεί να βλάψει την κανονικότητα των στερεοτύπων που χρόνια προσπαθεί να επιβάλλει. Η ίδια αυτή κοινωνία παρουσιάζει ψήγματα υγείας όταν συγκλονίζεται με γεγονότα όπως το χτεσινό, ξέροντας βέβαια πως από την επόμενη κιόλας επιστρέφει ο νόμος της ζούγκλας και δείχνει την αποστροφή του σε κάθε τι έξω από τη δική του οπτική.
Μόνο με αξίες και αρχές μπορεί να παρατηρηθεί κάποτε η πολυπόθητη αλλαγή σε αυτό τον κόσμο, μέσω της εσωτερικής αλλαγής στον ψυχισμό των ανθρώπων. Αλλαγή και στο πώς βλέπεις το διαφορετικό από σένα, στο κατά πόσο το σέβεσαι, ακόμα και αν δεν ανήκει στη σφαίρα αυτών που είσαι σε θέση να κατανοήσεις.
Ο Βαγγέλης και ο κάθε Βαγγέλης, θύματα αυτής της αποστροφής. Εμείς, σιωπηροί θύτες.Tα social media γέμισαν μηνύματα λύπης, συμπαράστασης, θυμού και αλληλεγγύης. Μόνο που η αλληλεγγύη αυτή γίνεται εμφανής μόνο σε τέτοιες ακραίες εκδηλώσεις του φαινομένου. Το ζήσαμε και στην υπόθεση του Άλεξ, το ξαναζούμε και τώρα. Σκέψου πόσες φορές έγινες μάρτυρας τέτοιων συμπεριφορών στη σχολική σου ζωή. Πόσες φορές "πειράγματα" υπό το μανδύα της πλάκας βασάνιζαν άτομα που παρουσίαζαν μειωμένες αντιστάσεις και χαμηλό προφίλ. Οι ευθύνες βαραίνουν και εσένα, είτε από την πλευρά του βασανιστή είτε από την πλευρά του απαθούς παρατηρητή.
Λέξη-κλειδί ο σεβασμός. Πρώτα του εαυτού σου. Γιατί αν σέβεσαι εσένα, θεωρείς ασέβεια να μην σεβαστείς τους άλλους. Είτε οι άλλοι είναι ίδιοι με σένα είτε διαφορετικοί. Ο ρόλος της οικογένειας; Καταλυτικός. Είναι υποχρέωση του κάθε γονιού να γαλουχίσει το παιδί του με αρχές και αξίες, που αφορούν την προάσπιση όχι μόνο των δικών του δικαιωμάτων και της ποιότητας της δικής του διαβίωσης, αλλά και των άλλων. Μόνο με αξίες και αρχές μπορεί να παρατηρηθεί κάποτε η πολυπόθητη αλλαγή σε αυτό τον κόσμο, μέσω της εσωτερικής αλλαγής στον ψυχισμό των ανθρώπων. Αλλαγή και στο πώς βλέπεις το διαφορετικό από σένα, στο κατά πόσο το σέβεσαι, ακόμα και αν δεν ανήκει στη σφαίρα αυτών που είσαι σε θέση να κατανοήσεις.
Η πολλαπλότητα συνθέτει αυτόν εδώ τον κόσμο, η μονόπλευρη οπτική του δεν αναιρεί την ύπαρξη της πολλαπλότητας και της ανάγκης αποδοχής της. Γιατί η αποδοχή δεν είναι μόνο δικαίωμα των άλλων, αλλά κυρίως υποχρέωση δική μας. Αποδοχή, ακόμα κι αν δεν συμφωνείς για την ύπαρξή της. Δεν υπάρχει φυσιολογικό, μόνο συνηθισμένο. Και είναι συνηθισμένο γιατί αυτό σου έχουν επιβάλλει.
σχόλια