Τώρα πια όλα είχαν κανονιστεί, θα περνούσα τις διακοπές μου στην Αθήνα. Γιατί να χάσω πιθανή εξόρμηση στις κοντινές Άλπεις και να γυρίσω πίσω στην Ελλάδα για δύο βδομάδες; Η απάντηση είναι πολύ απλή. Όλα γίνονται γι' αυτόν. Αυτός καθορίζει τις ζωές μας, το χρώμα και την ομορφιά της κάθε ημέρας, αυτός χτίζει βουνά και σβήνει ήλιους, είναι παντοδύναμος. Ο Έρωτας. Φτώχος ο άνθρωπος που δεν έχει νιώσει όπως ένιωθα εγώ τις τελευταίες τρείς βδομάδες, τυχερός αυτός που δεν έχει νιώσει όπως νιώθω εγώ τώρα. Αλλά να μου πείς αυτή είναι η Ζωή. Απρόβλεπτη, απρόοπτη και άσπλαχνη. Δε τη νοιάζει τίποτα, δεν κάνει εξαιρέσεις, παρακολουθεί τα πάντα, τους κρίνει όλους και τιμωρεί τους πάντες. Ο Έρωτας απ'την άλλη είναι ο γιός της Ζωής. Έχει πάρει βέβαια κάποια κουσούρια της μάνας του, λογικό είναι, αλλά τουλάχιστον ξέρει να συγχωρεί και είναι όμορφος, πολύ όμορφος και παραμένει όσο είναι μαζί σου. Μετά, σε στέλνει στη μάνα του, και άντε να ξεφύγεις απ'τα χέρια της Ζωής.
Και να με πάλι λοιπόν εδώ, στο μέρος όπου βρισκόμουν πρίν λίγο καιρό, πρίν γίνει πραγματικότητα αυτό που κυνηγούσα από το καλοκαίρι. Ένα μέρος μυστήριο, σκοτεινό, που τα συναισθήματα τσακώνονται ανάμεσα σε ζήλια, φόβο και θυμό, γιατί δεν είναι λίγο να ξέρεις οτι έσφαλες, κι οτι εσύ καθόρισες τη μοίρα και τη τύχη σου. Δεν είναι λίγο να ξέρεις ότι πληρώνεις τα λάθη του παρελθόντος, ζώντας καθημερινά μέσα στις αναμνήσεις σου ξέροντας ότι δεν έμεινε τίποτα πια, παρά μόνο ένας ανολοκλήρωτος έρωτας, κι αυτός είναι ο χειρότερος. Γιατί τα συναισθήματα άνθησαν μα δε βλάστησαν, γιατί ο χειμώνας ήρθε γρήγορα κι ο καρπός δε πρόλαβε ποτέ να φυτρώσει και να δώσει χαρά σε αυτούς που τον έσπειραν. Δεν είναι λίγο να ξέρεις ότι ίσως δεν υπάρχει πια ελπίδα, ίσως αυτή τη φορά να την έχασες για πάντα, βλέποντας από μακριά να σπέρνει μαζί με κάποιον άλλον ο οποίος πάντα έμπαινε στα χωράφια σας, όσο κι αν προσπάθησες και άλλαξες το πάλιο σου εαυτό που πρίν δύο χρόνια την πλήγωνε καθημερινά, γιατι αυτός καθιέρωσε το μέλλον, αυτός σε στέλνει στα χέρια της Ζωής, αυτός είναι ο υπαίτιος της καταστασής σου, αυτός σε αναγκάζει να υποθέτεις κάθε μέρα ''τι θα γινόταν αν'' ή μήπως όχι; Μήπως ισχύει αυτό που λένε ότι επιθυμούμε πάντα αυτό που δεν μπορούμε να έχουμε; Μήπως αυτός ήταν ο λόγος που ήθελε τελικά τόσο πολύ να είναι μαζί μου; Μήπως αυτός είναι και ο λόγος που οι ρόλοι αντιστράφηκαν και αισθάνομαι κι εγώ το ίδιο τώρα; Ίσως. Και αν της έλεγα πόσα πολλά σημαίνει για μένα; Θα άλλαζε κάτι; Κι αν γύρναγε ο χρόνος πίσω;
Δυστυχώς όμως η Ζωή δεν λογαριάζει τίποτα και δεν δίνει απαντήσεις σε ερωτήματα. Είναι αδίστακτη. Μπορούμε όμως να ζούμε το παρόν σκεπτόμενοι πως αυτό μπορεί να επηρεάσει το μέλλον; Οι άνθρωποι καθημερινά σκέφτονται τα λάθη του παρελθόντος και πως αυτά επηρέασαν το μέλλον τους, είναι δύσκολο και αδύνατο να μπορείς να παίρνεις πάντα τις σωστές αποφάσεις, όμως όσων αφορά τον έρωτα πρέπει να είσαι έτοιμος να τον αντιληφθείς και δεν χρειάζονται πολλά, απλά άνοιξε τα μάτια σου. Ο Έρωτας υπάρχει παντού. Κοίτα γύρω σου. Τόσο όμορφο συναίσθημα. Σου δίνει λόγο για να υπάρχεις. Η μήπως είναι ο λόγος για να υπάρχεις; Από τη γέννησή μας τον αναζητούμε και πάντα τον ψάχνουμε χωρίς να ξέρουμε γιατί μα δεν υπάρχει γιατί, διότι δεν είναι ερώτηση, ο Έρωτας είναι η απάντηση...
σχόλια