Επιστολή γι' αυτόν.
Αθήνα, 28/11/2015
Δεν ξέρω το όνομα σου. Στο φάκελο, θα γράφει:
Παραλήπτης: Εσύ.
Διεύθυνση: Άγνωστη
Σε ξέρω από μικρή. Μεγαλώνοντας, κάνω διάφορα. Δουλεύω, φλερτάρω, τσακώνομαι, αγαπάω, κλαίω, χάνω ανθρώπους, χάνω τα λογικά μου, τα ξαναβρίσκω, βγαίνω βόλτες και περνάω καλά. Όλα είναι μεταβλητά, εκτός από σένα.
Εσύ είσαι λίγο διαφορετικός από μένα. Είσαι πιο δυνατός, πιο πληγωμένος, πιο δυναμικός και κεφάτος. Έχεις αποφασίσει να αρπάξεις την ζωή από τα μαλλιά και να τελειώσει το δράμα που σου προσφέρανε απλόχερα κάποιες περαστικές. Θέλεις να έχεις τους φίλους σου, να έχεις τη δουλειά σου, να κάνεις τρέλες, να κάνεις σεξ. Δεν με ξέρεις ακόμα, ούτε σε νοιάζει ακόμα να με γνωρίσεις.
Έχουμε κάνει πράγματα μαζί που ακόμα δεν τα γνωρίζεις. Έχουμε πάει εκδρομή σε ένα μέρος που δεν έχουμε επισκεφθεί ξανά. Στο ταξίδι τσακωθήκαμε γιατί ήθελα να καπνίσω κι εσύ δεν με άφηνες. Έκανες όμως στάση τελικά για να καπνίσω. Μόλις τράβηξα την τελευταία τζούρα, με πήρες αγκαλιά, με φίλησες στα χείλη και μου είπες «έλα πάμε, αργήσαμε». Μόλις φτάσαμε στον προορισμό μας και στο ξενοδοχείο, αφήσαμε τις βαλίτσες και μπήκα για μπάνιο. Μόλις βγήκα, σε είδα που χάζευες τον κατάλογο του ξενοδοχείου για να παραγγείλεις καφέ. Κάθισα δίπλα σου στο κρεβάτι, να δω κι εγώ τι θα πάρω. Μύρισες την καρύδα από το αφρόλουτρο και γύρισες να με κοιτάξεις. Πέταξες τον κατάλογο, με άρπαξες και κάναμε ένα από τα καλύτερα σεξ που έχουμε κάνει μέχρι τώρα.
Ήμασταν στις δουλειές μας και μου έστειλες μήνυμα αν είμαι καλά. Ανταλλάξαμε κάποια γλυκά μηνύματα, αλλά η τελευταία μου απάντηση σε ξένισε και τσακωθήκαμε πάλι. Φυσικά εγώ κάνω μουτράκια, σαν παιδί που το μαλώνεις και κατεβάζει τα χειλάκια παραπονεμένο κι εσύ από την άλλη, σκληρός καουμπόι, δεν κάνεις πίσω. Μέχρι που σχόλασες και μου έστειλες πάλι μήνυμα ότι το βράδυ θα βρεθούμε στο γνωστό σημείο, όπως κι έγινε. Βγήκαμε με κάτι φίλους σου, ωραία περάσαμε. Λέγατε τα δικά σας κι εγώ συζητούσα με την κοπέλα του κολλητού σου για κάτι προσφορές που έβγαλε στο zara και για μία συνάδελφο της που της κάνει ψυχολογικό πόλεμο. Αυτό που δεν έμαθες ποτέ εκείνο το βράδυ, είναι ότι άκουσα κλεφτά, τον κολλητό σου να σου λέει «μαλάκα, έχεις αλλάξει. Μη κάνεις μαλακία αυτή τη φορά». Εκείνη τη στιγμή είναι που μου έδωσες ένα φιλί στο μάγουλο διακόπτοντας εμένα και την συνομιλήτρια μου για να μας κοροϊδέψεις που λέγαμε πάλι για ρούχα κι εγώ ανταποκρίθηκα τάχα μου αφελώς, σαν να ξύπνησα μόλις από λήθαργο.
Δεν θα ξεχάσω εκείνη τη μέρα που ήμασταν σπίτια μας - είχαμε συμφωνήσει να μη βρεθούμε - και μιλήσαμε στο τηλέφωνο το απόγευμα. Μου είχε έρθει τέτοια ξαφνική όρεξη για σεξ! Σου είπα στο τηλέφωνο ότι κυκλοφορώ γυμνή στο σπίτι κι έχω ερεθιστεί. Δεν πέρασε μισή ώρα, ήσουν σπίτι μου και με πηδούσες άγρια, σαν το τελευταίο πουτανάκι της Συγγρού. Παντού. Με πήδηξες στο κρεβάτι, στον καναπέ, στον τοίχο, πάνω στο τραπέζι. Με πηδούσες και με μετακινούσες όπου σου ερχόταν εκείνη τη στιγμή στο κεφάλι. Είχαμε γίνει μούσκεμα, τα μαλλιά μου ανακατωμένα γιατί τα τραβούσες, οι ανάσες μας κοντεύανε να θολώσουν την ατμόσφαιρα, τα μάτια σου αγριεμένα και τα δικά μου παθιασμένα. Μόλις τελειώσαμε μου είπες «Την επόμενη φορά που θα με προκαλέσεις, δεν θα είμαι τόσο καλός μαζί σου». Γέλασα, σε φίλησα και πήγες να κάνεις πρώτος μπάνιο, όσο εγώ σου έφτιαχνα ζεστό καφέ, να κάνουμε 2-3 τσιγάρα και να φύγεις γιατί είχε αγώνα το βράδυ και σε περίμενε η παρέα.
Δεν είναι όλα καλά κι ωραία όμως, μη ξεγελιέσαι. Είσαι πολύ κωλόπαιδο και μαλάκας πολλές φορές! Σου έχω πει χίλιες φορές να μην είσαι απόμακρος και ξινός μπροστά σε άλλους, δικούς μου ανθρώπους. Νιώθω άσχημα ρε πούστη μου, δεν μπορώ να απολογούμαι εγώ για τη δική σου συμπεριφορά επειδή εσύ δεν είχες κέφια. Να μάθεις να είσαι ευγενικός, έστω τυπικός, απλοί κανόνες συμπεριφοράς είναι. Επίσης, θα εκτιμούσα ιδιαίτερα αν μπορούσες να είσαι λίιιγο πιο ρομαντικός, πιο πρωτότυπος, πιο ενεργός, κάτι! Ρουτινιάσαμε και σαπίζουμε κι εσύ αγχώνεσαι για τη δουλειά περισσότερο παρά για μένα κι αν περνάω καλά μαζί σου. Μη με παίρνεις δεδομένη, δεν είμαι. Ούτε εσύ είσαι. Μη με κάνεις ποτέ να νιώσω ότι σ' έχω δεδομένο, θα με χάσεις, να το ξέρεις.
Δεν αρνούμαι παρ' όλα αυτά, ότι είσαι δίπλα μου βράχος, νιώθω ασφάλεια στα χέρια σου και είσαι τρυφερός μαζί μου όταν το χρειάζομαι. Είχα χάσει τη μητέρα μου, κάμποσο καιρό πριν σε γνωρίσω. Όταν συζητούσαμε γι' αυτή, με έβλεπες δυνατή, άνετη να το συζητάω. Εκτός από μία φορά, που ήμασταν στο αμάξι κι όπως έπαιζε το ράδιο, έβαλε το «Τόσο περίπου σ' αγαπώ» του Νίνο. Το λάτρευε αυτό το τραγούδι η μητέρα μου, σαν παιδάκι έκανε όποτε το άκουγε, αφού να φανταστείς το τραγουδούσε κιόλας κι εγώ την κορόιδευα. Μια μέρα που πηγαίναμε σούπερ μάρκετ, άρρωστη ήταν θυμάμαι, της το έβαλα να το ακούσει για να χαρεί, κι αυτή αμέσως δυνάμωσε την ένταση, άρχισε να τραγουδάει - ό, τι θυμόταν από τους στίχους - και μου φώναξε «στο αφιερώνω!». Όταν το άκουσα λοιπόν στο αμάξι που ήμασταν, αφέθηκα, την σκέφτηκα και με είδες να βουρκώνω και να τρέμουν τα χείλη μου επειδή κρατιόμουν σαν διάολος να μην ανοίξουν και φύγει ο χείμαρρος. Μου πήρες το χέρι, το ακούμπησες πάνω στο λεβιέ των ταχυτήτων, έβαλες το δικό σου από πάνω και δεν με άφησες να το πάρω από κει μέχρι που πάρκαρες.
Είναι πολλά που δεν ξέρεις ακόμα, αλλά θα τα μάθεις όλα όταν έρθεις. Θα σ' αρέσουν, το πιστεύω. Δεν θα μετανιώσεις, είμαι σίγουρη ότι θα είμαι το λιμάνι που θα ρίξεις άγκυρα κι εσύ θα είσαι ο τερματικός σταθμός που θα σβήσω τη μηχανή και θ' αράξω.
Μέχρι τότε, θα μου λείπεις όταν μοσχομυρίζω μετά το μπάνιο, όταν έχω κέφια, όταν έχω καύλες, όταν μπλέκω με μαλάκες και θα βρίζω όλους τους άντρες. Ακόμα κι όταν θα ξυπνάω πρωί Κυριακής, κουκουλωμένη κάτω από το πάπλωμα, που θα ψάχνω το χέρι σου να τυλιχτεί στη μέση μου για να συνεχίσω τον ύπνο μου.
Πήδα όποια θες, όσες θες, κάνε μαλακίες, γίνε ξεφτίλας στα μάτια των φίλων σου και μετά ζήτα τους συγνώμη, κάνε τη νύχτα μέρα και το σκοτάδι σου παρηγοριά.
Κάνε ό, τι θες, απλά μην αργήσεις..
σχόλια