Γιατί η ριζοσπαστική Αριστερά θα έπρεπε να είναι υπέρ του Μνημονίου.

Καταρχήν αν υπογραφεί η νέα συμφωνία από το Eurogroup, οι Τράπεζες θα ανακεφαλαιοποιηθούν με €35 δις, που μπορεί να φτάσουν και τα €50. Οι καταθέσεις του απλού κοσμάκη θα σωθούν και έτσι δεν θα πλουτίσουν σε μία νύχτα όσοι φρόντισαν να βγάλουν τα λεφτά τους σε τράπεζες του εξωτερικού. Φαντάζομαι ότι η προστασία του απλού Έλληνα πολίτη που εμπιστεύεται το κράτος και έχει τους κόπους μίας ζωής αποταμιευμένους σε ελληνικές τράπεζες είναι πιο σημαντικό για την Αριστερά από το ενδεχόμενο κατάρρευσης του συστήματος και απώλειας των καταθέσεων… ή μήπως όχι;

Επιχειρηματικά συμφέροντα επιθυμούν την επιστροφή στη δραχμή λόγω της κατάρρευσης του βιοτικού επιπέδου και του φθηνού εργατικού κόστους που θα σημάνει. Το επισήμανε προσφάτως και ο μεγαλοεπενδυτής Σόρος στο Νταβός. Ταυτίζεται άραγε η Αριστερά στην Ελλάδα με αυτά τα επιχειρηματικά συμφέροντα; Μάλλον όχι - αλλά τότε πως εξηγείται η ταύτιση των προσδοκιών και των επιθυμιών τους;

Αν αποδεσμευτούμε από την ΕΕ και πάψουμε να πληρώνουμε τους τόκους των δανείων που έχουμε λάβει όλα αυτά τα χρόνια, θα πάψουμε παράλληλα να δανειζόμαστε από οποιονδήποτε! Άρα θα πρέπει να ζούμε με ότι παράγουμε. Δηλαδή με ελάχιστα. Αν μάλιστα προχωρήσουμε και στην κρατικοποίηση των μέσων παραγωγής όπως προτείνει το ΚΚΕ για παράδειγμα, θα έχουμε το φανταστικό φαινόμενο της μετατροπής των όποιων παραγωγικών μονάδων της χώρας σε εταιρίες δημοσίου συμφέροντος, στις οποίες θα εργάζονται δημόσιοι υπάλληλοι. Έλληνες δημόσιοι υπάλληλοι. Τα συμπεράσματα δικά σας περί παραγωγικότητας.

Ακόμα και φιλοσοφικά να δει κανείς το ζήτημα, οι υπέρμαχοι του καπιταλισμού υποστηρίζουν ότι εφόσον η χώρα έχει χρεοκοπήσει, πρέπει να αφεθεί να χρεοκοπήσει. Ειδάλλως είναι σαν να επικροτείς την ανικανότητα και την αποτυχία, πράγμα εντελώς αντίθετο στην ουσία του καπιταλιστικού συστήματος. Ταυτίζεται τελικά η Αριστερά με τις απόψεις των πιο νεοφιλελεύθερων καπιταλιστών;