Δύσκολο να γράψεις για τη χαρά. Είναι ένα εγωιστικό συναίσθημα, δε νιώθεις την ανάγκη να τη μοιραστείς, να τη διαδώσεις, ούτε που ξέρεις να μιλήσεις για αυτή. Την ευτυχία τη γεύεσαι και τη ζεις, ύστερα την κάνεις ευχάριστη ανάμνηση στην οποία ανατρέχεις κάθε φορά που θες να αναβιώσεις την αίσθηση της, όταν θες να συναντηθείς με την ελπίδα, με το ανθρώπινο κομμάτι του εαυτού σου. Γράφεις γιατί φοβάσαι ότι θα ξεχάσεις και εσύ δε θες να ξεχάσεις.
Πίστευες μέχρι τώρα ότι η ευτυχία είναι μπλε. Ένα βράδυ που κατέβηκες από το λεωφορείο πάνω σε μια έξοδο Εθνικής Οδού, έμαθες ότι η ευτυχία είναι λευκή.
Θλίψη. Αβάσταχτη ώρες - ώρες, θες κάπου να την εξωτερικεύσεις, να αποφορτιστείς από αυτή που μεταμφιέζεις σε θυμό για να μπορείς να αντέξεις και να προχωρήσεις. Ο θυμός είναι ντόπα, έχεις μάθει να τον κάνεις δημιουργία και επιτυχία με κάθε κόστος. Μοιάζει με δίκοπο μαχαίρι, σε διαλύει και σε φτιάχνει. Όταν είσαι θυμωμένος δεν πονάς, προχωράς με τη μάσκα του δυνατού και του απτόητου, διαθέτει γόητρο η δύναμη, σχεδόν υπνωτίζει.
Ο βαθιά θλιμμένος βιώνει τη ευτυχία με απόλυτη έκσταση, εκτιμά περισσότερο την παρουσία της. Την ανακαλύπτει σε μικρά πραγματάκια, στα ζωηρά χρώματα ενός πίνακα, στον ερωτικό χορό δυο σύννεφων, στις γκριμάτσες του σκύλου του, στο χαμόγελο του παντοπώλη. Πίστευες μέχρι τώρα ότι η ευτυχία είναι μπλε. Ένα βράδυ που κατέβηκες από το λεωφορείο πάνω σε μια έξοδο Εθνικής Οδού, έμαθες ότι η ευτυχία είναι λευκή. Βουνά από χιόνι παντού τριγύρω, να βουλιάζεις τα παπούτσια σου μέσα σε αυτά, ο ουρανός να παίζει με όλες τις αποχρώσεις του μωβ και εσύ να μοιάζεις με αγρίμι που βρέθηκε στο φυσικό του στοιχείο. Κοντοζυγώνεις στο σπίτι. Ανοίγεις την αυλόπορτα με δυσκολία, όλα έχουν σκεπαστεί με λευκό πέπλο περπατάς εκστασιασμένος και λαχανιασμένος προς την εξώπορτα, ανεβαίνεις γρήγορα τα σκαλιά, χτυπάς την πόρτα και χωρίς δεύτερη σκέψη αρχίζεις να τραγουδάς σαν βραχνιασμένη γάτα, αρχιμηνιά και αρχιχρονιά, ψηλή μου δεντρολιβανιά...
Σκέφτεσαι ότι αύριο το πρωί πρέπει επειγόντως να φτιάξεις ένα τεράστιο χιονάνθρωπο στο χρώμα της ευτυχίας σου!! Η πόρτα ανοίγει...
σχόλια