Ότι φοβόταν η δεν κατανοούσε ο άνθρωπος, από την αρχή της ύπαρξης του, προσπαθώντας να βρει μια απάντηση, το θεοποιούσε. Στην αρχή φοβόμασταν την φωτιά, επινοήσαμε τον θεό της φωτιάς, για την βροχή τον θεό της βροχής. Και ούτω καθ'εξής είχαμε έναν θεό για το κάθε τι. Ίσως είναι στο dna μας τελικά πάντα να φοβόμαστε κάτι. Έτσι εξελιχθήκαμε και αυτό παραμένει γραμμένο στην κυτταρικη μας μνήμη. Αυτό που με προβληματίζει είναι ότι πάντα φοβόμασταν γεγονότα η καταστάσεις που δεν μπορούσαμε να κατανοήσουμε την προέλευση τους, ενώ σε μια εποχή που κατανοούμε σχεδόν τα πάντα, η ανάγκη μας για φόβο ικανοποιείται από το να φοβόμαστε εμάς τους ίδιους.
Έχουμε δημιουργήσει 7 δισεκατομμύρια αυτοκαταστροφικούς θεούς με κίνητρα που απαιτούν την θυσία της ανθρωπότητας. Η θεοποίηση των ανθρώπων μας κάνει να ξεχνάμε την πίστη στην ανθρωπότητα.
Σε ένα παρόν που δομεί τις συνθήκες του μέλλοντος βασισμένες στο σκοτεινό μας παρελθόν, ο βασικός φόβος είναι οι συνέπειες των επιλογών, γι'αυτό μέσω της "δημοκρατίας" αφήνουμε άλλους να αποφασίζουν για μας, και από "θεοί" μετατρεπόμαστε σε τυφλούς πιστούς! Πίστη στον "άνθρωπο-θεο" λοιπόν ή στην ανθρωπότητα που βασίζεται στην πίστη στις θρησκείες; Υπάρχει μια πίστη που δεν βασίζεται στους φόβο μας, μια πίστη που δεν σού υπόσχεται τίποτα που να μην ξέρεις! Η πίστη στην πραγματικότητα!
"Η πραγματικότητα είναι αυτό που δεν φεύγει ακόμη και αν σταματήσεις να το πιστεύεις"
Philip Dick.
σχόλια