Το ημερολόγιο μιας ονειροπόλας ψυχής**

Θα ξυπνήσω ένα ανοιξιάτικο πρωινό και θα ανοίξω διάπλατα τα ταλαιπωρημένα από τη θλίψη μου παράθυρα.
Θα λάμπει ο ήλιος και θα φυσάει ένα δροσερό αεράκι.
Θα μου σιγοψιθυρίζει στο αυτί για όλα εκείνα τα ανεκπλήρωτα ταξίδια και θα μου μπερδεύει λιγάκι και τα μακριά μου μαλλιά.
Στην ταράτσα της απέναντι πολυκατοικίας θα ξεκουράζεται ένα πολύχρωμο αερόστατο.
Θα του χαρίσω ένα κόκκινο μπαλόνι και θα γίνουμε αμέσως φίλοι.
Θα πετάμε παρέα πάνω από τις πόλεις και τα χωριά και θα μοιράζουμε χρωματιστά μπαλόνια στα παιδιά του κόσμου.
Θα ζωγραφίζουμε χαμόγελα με ανεξίτηλους μαρκαδόρους για να μην τύχει και σβηστούν από τη μοναξιά και τα δάκρυα.
Θα τραγουδάμε κάθε βράδυ παρέα με το φεγγάρι και θα κάνουμε μια ευχή για την αληθινή αγάπη κάθε φορά που θα πέφτει ένα αστέρι.
Θα χορεύουμε αγκαλιασμένοι πάνω στην καυτή άμμο τα δειλινά του καλοκαιριού τη στιγμή που ο ήλιος ετοιμάζεται να βουτήξει στη θάλασσα.
Μ'αυτά και μ'εκείνα θα βαρυστομαχιάσουν και οι αχόρταγοι πόλεμοι, θα παραφουσκώσουν και θα σφηνώσουν στα έγκατα της γης.
Ξέρω πως θα με αποκαλέσετε τρελή εσύ και οι μικρόψυχοι φίλοι σου. Μα δεν θα με νοιάζει πια.
Γιατί μέχρι τότε θα πάψουν να στροβιλίζονται οι καρδιές όλων μας στη δίνη ενός εφιάλτη και θα αρχίσουν να ζουν για το όνειρο...