Αγάπη είναι... Το θυμάσαι αυτό το σκίτσο; Κάπου θάφτηκε στο παιδικό σου δωμάτιο; Κάπου στο κουτί με τους εφηβικούς σου ενθύμιους έρωτες; Μπορεί και κάπου στα έγκατα της μνήμης σου...
Τι θα συμπλήρωνες αν σου ζητούσα να βγάλεις τις τελείες και να βάλεις τις λέξεις;
Ποιά εικόνα θα σου ερχόταν πρώτη στο μυαλό αν ήταν να ζωγράφιζες ξανά το ντουέτο;
Αχ! Να χαρείς. Δε θέλω να ακούσω ξανά αυτά τα κλισέ περί ανιδιοτελούς αγάπης... Ποιός αγαπά απο ανιδιοτέλεια; Κανένας. Ούτε και ο πιο μεγάλος Άγιος, ο πιο θυσιασμένος ήρωας, η μαμά σου, γιατί και αυτοί κάτι εσωτερικό ικανοποιούν αγαπώντας έτσι. Το αντάλλαγμα της αγάπης ειναι η ίδια η ευχαρίστηση της αγάπης, η ευχαρίστηση να αγαπώ που με γεμίζει και με κάνει που και που και "καλύτερο άνθρωπο".
Τι θα έβαζες λοιπόν στις τελίτσες;
Εγώ θα έβαζα ένα χρώμα που θα άλλαζε ανάλογα με τη στιγμή και μια μελωδία που θα κυλούσε σε όλες τις στιγμές. Θα με πεις ρομαντική και ευαίσθητη εεε;
Θα έβαζα όμως και το ντουέτο να ειναι ομόφυλο, το ντουέτο να είναι γερασμένο, το ντουέτο να φοράει ρούχα της εποχής, να είναι χιπστερ, να είναι όπως γουστάρει τέλος πάντων.
Γιατί αυτό είναι η αγάπη: να είμαι εγώ. Και όχι μόνο (και απλά) να είμαι εγώ μα να προασπίζομαι και να σέβομαι το δικαίωμα και του άλλου να είναι ο εαυτός του. Και αυτός ο βαθύς και άνευ όρων σεβασμός ειναι η αγάπη. Φαντάζεσαι πως θα ήταν;...
Συμπλήρωσε λοιπόν τις τελίτσες και μην ξεχνάς την αγάπη. Την αγάπη την χρειαζόμαστε όλοι μας από όλους .
Άντε να σε διαβάσω ....
Η μεγάλη -σ'Αγαπώ – άρκτος
σχόλια