Με ξεβολεύεις βλέπεις και γουστάρω ...

Με ξεβολεύεις βλέπεις και γουστάρω ... Facebook Twitter
0

Είναι πάθος να μπορείς να γδύσεις το μυαλό σου με το βλέμμα ... Να μπορείς να ξαποστάσεις τις αγωνίες σου πάνω στις συντεταγμένες ενός χάρτη που δεν ξέρεις ... Γίνεται εμμονή και σκλαβώνει τις επιθυμίες σου ... Υποταγή στην λύτρωση του κορμιού σου και αναμνήσεις ανεξίτηλες χαράζονται στον εγκεφαλικά νεκρό κόσμο σου ... Παραδίνεσαι σε ένα κυκεώνα εξελίξεων και προκλήσεων με μοναδικό στόχο την επιθυμία να νιώσεις μοναδικός για λίγα λεπτά ... Έχεις αφήσει όλα τα άλλα παγωμένα στη ζωή σου και σκαλίζεις απαγορευμένους καρπούς που κανονικά θα έπρεπε να μην τους δοκιμάσεις , να μη θέλεις να τους δαμάσεις και συνεχίζεις ... Όροι παραβιασμένοι κ ΕΣΥ κολλημένος σε όλα εκείνα που νόμιζες ότι ποτέ δε θα σε ενδιαφέρουν ... Σε εσένα μιλάω ... Στο πρόσωπο που γδέρνει αργά και διακριτικά τις πτυχές του εγώ μου ...

Με ξεβολεύεις βλέπεις και γουστάρω ...

Τινάζω τον εγκέφαλο μου στον αέρα κάθε φορά που διαλέγεις να με επισκεφτείς ... Όχι συχνά αλλά ούτε και σπάνια ... Τόσο όσο πρέπει για να μου λείπεις κάθε φορά που φεύγεις κ ας ξέρω ότι δε θα έπρεπε ... Μη διαβάζεις αυτά που γράφω θα σε μπερδέψουν , συνέχισε να με παιδεύεις ... Διέγραψες κάθε τι που πέρασε και εν κατακλείδι προσπέρασε και σάρωσε όλη εκείνη την ησυχία που επιβλητικά επισκίασε τη ζωή μου ... Μην τολμήσεις να φύγεις θα σε γδάρω αργά και βασανίστηκα καθώς ο πόνος θα καταστρέφει γλυκά την καθημερινότητα σου ... Δε θα τολμήσω να σταματήσω όσο η καύλα θα πλημμυρίζει την ζωή μου που γεμάτη ανασφάλεια τόσο καιρό έψαχνε για τη δίκη σου επιβεβαίωση ...

Μη σε τρομάζει η λέξη , με βολεύει ...

Βεβαιότητα ...
Λέξη σκληρή , απόμακρη με μια δόση παγωμένης απόλαυσης ξεχασμένης στον πυθμένα των βιασμένων θέλω σου ...

Άγνοια ...
Λέξη μαλθακή ,προσιτή πολυτέλεια θα έλεγε κανείς στη ζωή μας που πλέον έχει βυθιστεί στην ασταμάτητη πληροφόρηση ...

Γέρνω το ταλαιπωρημένο κορμί μου πάνω σου προσπαθώντας να σκεφτώ πότε ήταν η τελευταία φορά που μπορούσα να μιλήσω χωρίς να φοβάμαι ... Δε θυμάμαι και διστακτικά οι παλμοί της καρδιάς μου δυναμώνουν ... Κρυφές ματιές την ώρα που κάτι σιωπηλά αποσπά την προσοχή σου και οι κόρες των ματιών μου διαστέλλονται τόσο έντονα , σχεδόν έτοιμες να εκραγούν θέλοντας να με κοιτάξεις ξανά ... Το κορμί μου φωνάζει για ανάγκες και η σημασία των λέξεων χάνεται στα μάτια σου ...

Μη φοβηθείς για όλα εκείνα που βλέπεις , ήρθαν για να σε βγάλουν από το καλούπι που τόσο καιρό είχες διαλέξει ...
Μην κρύψεις όλα εκείνα που αισθάνεσαι , μπήκανε μέσα σου επειδή άφησες τον εαυτό σου να νιώσει ...
Μην το βάλεις στα πόδια για όλα εκείνα που σου φαντάζουν ξένα , όλα φαίνονται όπως περίεργα διαφορετικά την πρώτη φορά ...

Προσπάθησε
Μα μη λυγίζεις _
Νιώσε
Μα μη δακρύζεις _
Φίλησε
Μα μη μιλήσεις_

Άγγιξε με
Μα μη με αφήσεις ...

Χημεία - Μια συνουσία μυστική χωρίς αυτοέλεγχο με στόχο την απόλυτη κυριαρχία και των δυο ...

Και κάπως έτσι καταλήγει μια γνωριμία σε εθισμό και ένας εθισμός ως ένα ασταμάτητο πάθος και το πάθος σε μια εξάρτηση σα συνουσία μυστική ... Δυνατή αρκετά για να σαρώσει ότι άλλο πέρασε και αδύναμη για να μπορέσει να σταθεί σε ένα μέλλον ... Η αβεβαιότητα χαρακτηρίζει την βάση που εν μια νυκτί φτιάχτηκε και η θέληση την διάρκεια που απέκτησε ...

Η γεύση των χειλιών σου φωνάζει θέλω και η απόσταση μεταξύ μας φεύγω ...

Κάποια στιγμή ... Φωνάζει το μυαλό μου και το μετανιώνει ... " Ίσως " διαβάζω στις αντιδράσεις σου και γυρνάω πλευρό για να μην έρθω αντιμέτωπη με απαντήσεις ...

Δε θέλω να βάλω ταμπέλα σε κάτι που διαλέγει να κλέψει χρόνο από τη ζωή μου αλλά αύριο μπορεί κ να φύγει ... Σε εκείνο το κάτι που με το έτσι θέλω έπιασε θέση πιλότου και έχω μπει στον αυτόματο περιμένοντας να μη με αλλάξει ... Μη βαρεθεί κ με πετάξει στα αζήτητα... Κουνάω ειρωνικά το κεφάλι για να βρω τη δύναμη της ανεξαρτησίας και πείθω το εγώ μου ότι δεν πρέπει να δένεσαι με ανθρώπους καθώς κρύος ιδρώτας λούζει το κορμί μου ενώ ΕΣΥ αγγίζεις απαλά τις άκρες των δαχτύλων μου ...

Ξεγυμνώνομαι και η τρυφερότητα με σπρώχνει και πάλι στην αγκαλιά σου ...
Σφίγγω τα δόντια να μη φανεί αυτή η αδυναμία που έχω μέσα μου ....

Απομακρύνομαι ...
Βλέπεις πάλι αυτό που σε αφήνω να δεις ...
Ένα κορμί με πάθη και αμαρτίες ...
Μια ψυχή γεννημένη να ταλαιπωρεί και να ταλαιπωρείται ...
Μια προσωπικότητα που δεν είμαι εγώ ...

Υ.Γ. " Σε εσένα που θα ψάξεις να με βρεις , σε εμένα που δε θα σε αφήσω να με χάσεις "

0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ