Περπατώντας στους δρόμους της ''όμορφης'' Θεσσαλόνικης ο καθένας μας μπορεί να καταλάβει πολλά πράγματα για αυτήν, για την Ελλάδα της Κρίσης, την μετανάστευση και γενικά την ελληνική κοινωνία και το μέλλον που έρχεται. Μαλλόν θα συνειδητοποιήσει πως όντως είναι όμορφη. Εγώ όμως ως ένας γνήσιος επαρχιώτης έφηβος μεγαλωμένος στην μικρή Κατερίνη και στην κοινωνία του ιντέρνετ, είδα αυτήν την βόλτα μου στα στενά της Θεσσαλονίκης κάπως διαφορετικά. Περπατώντας την πανέμορφη παραλιακή δε σου είναι δύσκολο να συνειδητοποιήσεις ότι όλες οι καφετέριες είναι ασφυκτικά γεμάτες. Γεμάτες από κάθε λογής κόσμο αλλα κυρίως από νεανικό. Το τραγικό της υπόθεσης δε είναι ότι οι νεόι γέμιζαν τα καφέ της περιοχής σε μια Ελλάδα οι οποία εδώ και 9 περίπου χρόνια θεωρείται μνημονιακή, γιατί είναι εύκολο να δωθεί η απάντηση «κρίση αλλά δεν χάνω και τον καφε μου».
Το τραγικό της υπόθεσης είναι ότι βαδίζοντας στα στενά γύρω από τις καφετέριες τον νεόπλουτων νέων, βλέπεις άνθρωπους να λιμοκτωνούν, άλλοι δε έχουν καν να φάνε, άλλοι έχουν μυηθεί στον κόσμο της πρέζας και άλλοι υποφέρουν από σοβαρές ασθένειες. Το τραγικότερο όμως της υπόθεσης δεν είναι αυτές οι εικόνες καθώς οι προπαγάνδα των Μ.Μ.Ε μας έχει κάνει τέτοιες εικόνες να τις θεωρούμε συνηθισμένες, το πραγματικά τραγικό της υπόθεσης είναι να βλέπεις τις βίζιτες πολυτελείας του νεοπλουτισμού καθώς περνούν μπροστά από αυτά τα άτομα να ρίχνουν ένα βλέμμα κατάφορης αδιαφορίας προς αυτά τα άτομα, ένα βλεμμα πραγματικά ρατσιστικό. Οι κοπελιές συνέχισαν την πορεία τους αδιαφορώντας πλήρως για αυτήν την εικόνα. Δε θέλω ομώς να αναφερθώ μόνο για αυτές τις κοπέλες και θέλω να θίξω το ζήτημα της αδιαφορίας όλων για αυτά τα άτομα. Νεοπλουτισμός από την μια πλευρά φτώχεια και πείνα από την άλλη μια πραγματική αντίθεση της κοινωνίας αλλα γιατι από τους χιλιάδες άνθρωπους που καθημερινά περνούν αυτούς τους δρόμους κανείς δε ενδιαφέρεται αν μπορούμε να κάνουμε κάτι για να βοηθήσουμε αυτά τα άτομα; Πραγματικά κανείς! 7 στους 10 άνθρώπους θα ρίξουν ένα βλέμμα το οποίο θέτει αυτά τα άτομα ακόμα περισσότερο στην περιθωριοποιήση από όσο ήδη είναι.
Στην πραγματικότητα πλην λίγων κανείς δε κάνει τίποτα για αυτούς. Συνεχίζοντας την βόλτα μου στην πόλη καταφθάνω στην πλατεία Αριστοτέλους. Εκεί θα συναντήσουμε μια παρέα εφήβων 13-14 χρονών οι οποίοι βρίζουν χωρίς αύριο (πουτανιάρη, ετσι σε γαμάω κλπ). Βασικά δεν έβριζαν αναφερόντουσαν συνέχεια στο sex. Και πώς να μην μιλάει μόνο για αυτό όταν τα Μ.Μ.Ε από το πρωί ως το βράδυ τον βομβαρδίζουν με τέτοιες πληροφορίες πχ με ένα απλό πέρασμα από το facebook μπορείς να δείς δεκάδες άρθρα τύπου τα βυζία της εμιλύ είναι ασυγκράτητα και σεξόμπομπα η Φαίη στην παραλία. Αποφασίζω να πλησιάσω λίγο αυτά τα παιδιά για να δω τι φάση είναι. Αφου συστηθήκαμε κάνω στα παιδία μια ερώτηση «ρε αδερφέ για πες μου πως φαντάζεσαι το μέλλον σου,τι θα κάνεις;» H απάντηση που πήρα; «Στα αρχίδια μου για το μέλλον μου, στη χειρότερη να γίνω βοσκός». Η απάντηση του πραγματικά σε δημιουργεί προβληματισμούς. Αν τελικά και εμείς οι νέοι σκεφτόμαστε έτσι τότε πως θα βγεί η χώρα από αυτή την κρίση η οποία θεωρώ ότι δε είναι μόνο οικονομική αλλα και κοινωνική. Αποφασίζω να αφήσω αυτήν την απάντηση στην άκρη του μυαλού μου και συνεχίζω την βόλτα μου.
Αφού πλέον όλοι η παρέα είχε πεινάσει αποφασίζουμε να πάμε για πρωινό. Σύμφωνοι κατευθυνόμαστε στο γνωστό εστιατόρια street food της πόλης το Estrella. Τελικά καθήσαμε έξω γιατί το μαγαζί ήταν γεμάτο και δε αντέχαμε την αναμονή. Η διπλανή παρέα ηταν μια παρέα φοιτητών όλοι ήταν ντυμένοι με ακριβούς οίκους ένδυσης του εξωτερικου. Μπλουζάκι tommy,παντελόνι dsquared, backpack Louis Vuitton. Μάλλον βλέπω τον Mαζωνάκη προσωποποιημένο σε φοιτητή σκέφτομαι. Η πραγματική μου σκέψη και αυτό που θέλω να διατυπώσω στο άρθρο δε είναι τα πανάκριβα ρούχα των παιδιών αλλά τι κρύβεται πίσω από αυτά τα ρούχα. Λογικά κρύβεται ενας παππούς ο οποίος δύσκολα τα φέρνει πέρα με μια σύνταξη των 500 ευρώ και ένας μπαμπάς ο οποίος μοχθεί στην δουλεία του ετσι ώστε να συγκεντρώσει ένα ποσό ώστε να καταφέρει να σπουδάσει τον γιό του. Αλλά αν το μπάτζετ του νέου είναι τόσο περιορισμένο γιατί φοράει τόσο ακριβά ρούχα; Βασικά ο νέος αισθάνεται την ανάγκη να φανεί. Εχουν παρουσιαστεί μπροστά του ψεύτικα είδωλα τα οποία πρέπει να ακολουθήσει αν θέλει να βρει μια όμορφη κοπέλα και να έχει καλούς πλούσιους φίλους.
Καθώς διαβάζω το άρθρο μου συνειδητοποιώ ότι ο τρόπος που το γράφω είναι λες και θέλω να τα βάλω με την τάξη των πλουσίων. Το αντίθετο δε θέλω να τα βάλω με κανέναν αυτό που θέλω να γράψω πραγματικά είναι τα ψεύτικα είδωλα που έχουν παρουσιαστεί στους νέους λόγω της ραγδαίας ανάπτυξης τον media με αποτέλεσμα παιδία για τα οποία οι γονείς τους μοχθούν για αυτούς και βρίσκονται σε δυσχερή οικονομική κατάσταση να νοιώθουν την ανάγκη να φανούν και αυτοί το ίδιο πλούσιοι. Όχι ρε φίλε, δε πρέπει να δείχνεις πιο πλούσιος η πιο φτωχός από ότι είσαι να είσαι απλά ο εαυτός σου! Έχει περάσει η ώρα και καταφθάνουμε στα ΚΤΕΛ για να επιστρέψουμε. Εκεί ένα κύμα προσφύγων φτάνει. Το μάτι πέφτει πάνω σε μια μάνα η οποία είναι πολύ ταλαιπωρημένη και προσπαθεί να ησυχάσει το παιδάκι της που κλαίει για τις καταστάσεις που περνάν. Αφού έβλεπα όλο και περισσότερους πρόσφυγες ή λαθρομετανάστες πείτε τους όπως θέλετε για να μην παρεξηγηθειτε, αφουγκράζομαι μα πως είναι δυνατόν εμείς μια τόσο πολιτισμένη κοινωνία να αναγκάζουμε αθώους ανθρώπους να τα παρατήσουν όλα και να πάνε σε μια ξένη χώρα για χάρη του "χαρτιού".Τραγικό ε;
Θα μου πείτε οι τζιχαντιστές τον κάνουν τον πόλεμο. Θα συμφωνήσω αλλά το ερώτημα μου είναι ποιος άραγε δίνει όπλα στους ανεγκέφαλους για να σκοτώνουν κόσμο για χάρη του χαρτιού. Εδώ δε χωράει η απάντηση αν είναι Αμερικανός, Ρώσος η Κινέζος. Και αυτό γιατί δε έχει να κάνει με κάποιο εθνικιστικό ζήτημα αλλά είναι ζήτημα αγάπης του ρευστού. Πέρα από αυτά τα πραγματικά τραγικά πράγματα, υπάρχουν άνθρωποι εντος της χώρας των οποίων οι αντιλήψεις είναι τραγικότερες. Μα πως είναι δυνατόν κάποιος να επιχειρηματολογεί την άποψη να τους πετάξουμε στην θάλασσα η κλείστε τα σύνορα και ας πάνε όπου θέλουν. Κατ'εμε με το να κλείσεις τα σύνορα υπογράφεις την ταφόπλακα αυτών των ανθρώπων καθώς σε όλους μας είναι γνωστό ότι η εμπορία οργάνων στην γειτονική χώρα. Επομένως μας είναι εύκολο να καταλάβουμε που θα καταλήξουν αυτές οι ψυχές. Μα ρε Έλληνα που γιορτάζεις την γενοκτονία του Πόντου, την Μικρασιάτικη καταστροφή και άλλες τόσες προσφυγικές στην ουσία γιορτές οι οποίες βάφτηκαν με αίμα, πως είναι δυνατόν να θέλεις να αφήσεις να πεθάνουν όλοι αυτοί οι άνθρωποι; Το ερώτημα μου θα μεινεί αναπάντητο. Τελικά αυτή η βόλτα στην Θες/νικη δε ήταν μια απλή βόλτα αλλα μια βόλτα – βιβλίο για εμένα. Πραγματικά πόσα πράγματα για το πόσο δύσκολο φαντάζει το μέλλον μας καταλαβαίνεις βγαίνοντας στην κοινωνία....
σχόλια