ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΚΑΙ ΕΝΑΝ ΚΑΙΡΟ ΣΤΟ ΧΑΣΙΚΛΙΤΣΙ...

Εν όψει της επικείμενης αποποινικοποίησης της χρήσης των μαλακών ναρκωτικών, ακολουθούν χιουμοριστικά στιγμιότυπα και διάλογοι από τη ζωή των κατοίκων σε ένα χωριό του μέλλοντος όπου η καλλιέργεια και η χρήση της κάνναβης θα θεωρείται δεδομένη και πέραν του δέοντος φυσιολογική.

Μια φορά και έναν καιρό στο Χασικλίτσι......

Παραδοσιακή μάνα από το Χασικλίτσι που ακόμα και μετά την ενηλικίωση του γιού της εξακολουθεί να παρεμβαίνει στη ζωή του.

Μάνα : Καλημέρα αγόρι μου. Να σου στρίψω ένα τσιγάρο?

Γιός : Άσε με ρε μάνα, μόλις ξύπνησα.

Μάνα : Ναι βρε πουλάκι μου, αλλά μέρες έχεις να πιεις. Εγώ θα σου στρίψω ένα και συ κάνε ό,τι καταλαβαίνεις.

Γιος : Πω ρε μάνα, άσε με ήσυχο πρωί πρωί ,σου λέω δεν θέλω.

Μάνα : Έτοιμο. Στο άφησα εδώ πάνω στο τραπεζάκι. Άντε αγόρι μου πιες το και μη στεναχωρείς τη μανούλα.

Λίγο αργότερα η ίδια μάνα στον σύζυγο....

Μάνα : Αμάν βρε Κώστα. Δεν μπορώ αλλό πια μ'αυτό το παιδί.  Όλο αντιρρήσεις φέρνει. Τι θα κάνουμε? Σήμερα το πρωί ούτε το τσιγάρο του δεν ήθελε να πιει. Να μου το θυμηθείς. Κάτι έχει το παιδί μας.

Σύζυγος : Σταμάτα ρε γυναίκα τις υπερβολές. Κάτι έχει το παιδί και κάτι έχει το παιδί. Τέλοσπαντων, θα του μιλήσω και γω να δω τι τρέχει. Εσύ κοίταξε να ηρεμήσεις.

Χριστούγεννα στο Χασικλίτσι....

Η γιορτινή ατμόσφαιρα είναι διάχυτη σε όλο το χωριό. Η γέννηση του θεανθρώπου έχει φωλιάσει στις καρδιές των Χασικλιωτών την αγάπη και την ομόνοια. Μια συνηθισμένη οικογένεια ( ξαδέρφια , μπατζανάκια ,συνιφάδες κτλ ) βρίσκεται συγκεντρωμένη γύρω από το τραπέζι. Οι μεγάλοι καμαρώνουν για τις ποικιλίες χόρτου που παράγουν και η συζήτηση περιστρέφεται γύρω απ' αυτό.

Θείος Γιάννης : Δοκίμασε μπατζανάκη τι ωραίο που βγήκε αυτό. Το πρόσεξα βέβαια και 'γω σαν τα μάτια μου....Ε γυναίκα, πολύ ωραίο δεν είναι?

Γυναίκα : ( γνέφει θετικά)

Μάκης μπατζανάκης : Έχεις δίκιο Γιάννη. Είναι εξαιρετικό και καθόλου βαρύ. Το πέτυχες!

Μάκης μπατζανάκης ( συνεχίζει αυτή τη φορά απευθυνόμενος στην κόρη του) : Δοκίμασε Χριστινάκι να δεις τι έχει κάνει ο θείος σου.

Χριστίνα:  Άσε ρε πατέρα, δεν έχω καμία όρεξη. Δεν φτάνει που είμαστε εδώ χριστουγεννιάτικα είμαι υποχρεωμένη να πίνω και μαζί σας. Δεν καταλαβαίνετε πια οτι έχω μεγαλώσει?

Μάκης μπατζανάκης : Άκου να σου πω μικρή... τα Χριστούγεννα είναι οικογενειακή γιορτή. Εμείς έτσι μεγαλώσαμε. Με αυτές τις αρχές. Να μαζεύεται όλο το σόι και να πίνει.

Χριστίνα : Αμάν ρε μπαμπά με τις παραδόσεις και τα κοινωνικά σου στερεότυπα. Έλεος!

Μάκης μπατζανάκης : Νεολαία...  ( κούνημα κεφαλιού )

Καλοκαίρι στο Χασικλίτσι, εποχή μαζέματος του χόρτου, δουλειές με φούντες για όλο το χωριό. Αγχωμένος πατέρας αγρότης απευθηνόμενος στο γιο του που μόλις τέλειωσε το σχολείο.

Πατέρας : Χρήστο τώρα που ξεμπέρδεψες με το σχολείο θα 'ρθεις στο χωράφι να με βοηθήσεις με το χόρτο.

Χρήστος : Ξέχνα το, εγώ θα γίνω γιατρός . Δεν ασχολούμε με τέτοια.

Πατέρας : Μικρέ πρόσεχε πως μιλάς . Αυτό που υποτιμάς σου δίνει και τρως τόσα χρόνια... Αυτό θα σε σπουδάσει.

Μάνα : Ναι βρε αγόρι μου, μην είσαι αχάριστος. Για την οικογενειακή επιχείρηση πρόκειται. Για τω θεώ, θα τρίζουν τα κόκαλα του παππού σου.

Κάπως έτσι κυλούσαν οι μέρες στο Χασικλίτσι. Και όπως συμβαίνει με όλα τα παραμύθια έζησαν αυτοί καλά και μεις καλύτερα....