Πρώτη φορά ταξίδεψε μαζί του στις 19 Φεβρουαρίου. Με το βραδινό δρομολόγιο από Πεδίον του Άρεως.
Εκεί γύρω στο τέλος του χειμώνα έκανε αρκετό κρύο και στις 11 που φεύγει το κτελ από το σταθμό το σκοτάδι ήταν πολύ βαθύ. Ο φίλος της την είχε συμβουλέψει να πάρει από εκεί το κτελ για Θεσσαλονίκη κι όχι από τον Κηφισό γιατί ήταν πιο κοντά στο κέντρο και πιο ασφαλής επιλογή.
Οι επιβάτες που περίμεναν στην αίθουσα αναμονής ήταν κυρίως αλλοδαποί και ηλικιωμένες γυναίκες που είχαν κατεβεί στην πρωτεύουσα να επισκεφτούν συγγενείς ή τα παιδιά τους που σπούδαζαν. Στη μια διαδρομή ήταν φορτωμένες με όλων των ειδών τα καλούδια αλλά στην επιστροφή κουβαλούσαν μόνο το βάρος του αποχωρισμού.
Εκείνη ήταν μια νεαρή κοπέλα, μόνη, αθόρυβη. Ρώτησε που υπήρχε περίπτερο να αγοράσει νερό. «Ποιο περίπτερο κοπέλα μου, εδώ κοντά; Που θέλεις να πας μέσα στη νύχτα; Πήγαινε στο μπαρ δίπλα. Εκείνοι έχουν νερό, θα σου δώσουν». Και πράγματι έτσι έκανε.
Η θέση της ήταν πίσω, στο βάθος του λεωφορείου, αλλά μόλις τακτοποιήθηκαν όλοι οι επιβάτες, ο οδηγός πήγε και της είπε να καθίσει μπροστά. Να τη βλέπει. Μια κοπέλα μόνη, βράδυ μέσα στο κτελ με ένα σωρό άγνωστους άντρες τριγύρω ….τι θα κάνει; Οι γυναίκες είχαν ήδη βγάλει τα παπούτσια, έτοιμες να παραδοθούν στον ύπνο. Κι αν της την πέσει κάποιος; «Ας είναι άνετη κι ας έχω κι εγώ να βλέπω έναν όμορφο άνθρωπο μέσα στον καθρέπτη μου».
Μόνο που ο όμορφος άνθρωπος κοιμήθηκε όλο το βράδυ…..Ούτε στη στάση δεν κατέβηκε. Τη ρώτησε αν ήθελε να της φέρει κάτι και της είπε να προσέχει τα πράγματά του. Πώς να μην κοιμηθεί η κοπέλα; Η διαδρομή Αθήνα-Θεσσαλονίκη είναι μεγάλη. Πόσο μάλλον αν την κάνεις με επιστροφή σε λιγότερο από 24 ώρες. Αυτό ήταν κάτι που ο οδηγός μπορούσε να καταλάβει. Αντάλλαξαν κανα-δυο φορές στη διαδρομή ερωτήσεις του τύπου «όλα καλά;»….όταν ξυπνούσε εκείνη, κυρίως. Όταν έφτασαν επιτέλους στη Θεσσαλονίκη, εκείνη έφυγε λέγοντας μια ευγενική καλημέρα κι ευχαριστώ. Ούτε αποσκευές δεν είχε.
Αργότερα την ξαναείδε, κι έμαθε έτσι τι σκοπό είχαν αυτά τα ταξίδια…..Αναζήτηση εργασίας! Έκανε αιτήσεις σε θέσεις που την ενδιέφεραν πολύ και όταν τη καλούσαν για συνέντευξη στην Αθήνα, αν δε μπορούσε να τη δώσει τηλεφωνικά ή ηλεκτρονικά, έπαιρνε το αεροπλάνο, για να φτάσει ατσαλάκωτη και αξιοπρεπής στο ραντεβού, αλλά επειδή τα χρήματα ήταν πολλά και είχε ήδη επιτελέσει το σκοπό της, η επιστροφή ήταν πάντα με το βραδινό κτελ.
Δούλευε έτσι κι αλλιώς κάπου οπότε φρόντιζε να μαζεύει τα χρήματα για εισιτήρια ακριβώς για τέτοιες περιπτώσεις. Για να βρει αυτό που πραγματικά επιθυμούσε να κάνει και ταίριαζε στα προσόντα της.
Εκείνη η πρώτη φορά όμως ήταν η πιο σημαντική – ίσως ακριβώς γιατί είχε το μεγαλείο της πρώτης φοράς, αλλά διεκδικούσε και την ιδανική θέση! Επειδή ήταν ζορισμένη οικονομικά, οι γονείς της πλήρωσαν το αεροπορικό για να πάει, κι ο φίλος της προσφέρθηκε να της πληρώσει την επιστροφή για να μην ταλαιπωρείται με τα κτελ, αλλά εκείνη αρνήθηκε. Δεν της άρεσε να υποχρεώνεται.
Η κοπέλα ήταν τόσο εξαντλημένη, αλλά και τόσο ικανοποιημένη από εκείνη την απόφασή της να πάει στη συνέντευξη. Είχε πάει πολύ καλά! Πριν φύγει για να δώσει συνέντευξη στην Αθήνα, ο φίλος της, που φοβόταν ότι, όπως πολλοί άλλοι νέοι, θα ξενιτευτεί και η κοπέλα του τελικά για να βρει δουλειά στο εξωτερικό, της είχε πει «Αν τελικά όλα πάνε καλά στη συνέντευξη, μην εκπλαγείς. Είναι που θέλω τόσο πολύ να γίνει κάτι και να είμαστε μαζί για πάντα. Πιστεύω ότι κάτι θα γίνει με εμάς. Θα βρεθεί άκρη». Και πράγματι έτσι έμοιαζε να γίνεται.
Βέβαια, πριν ακόμη ανακοινωθούν τα αποτελέσματα, εκείνος τη χώρισε λέγοντας ότι δε μπορούσε τελικά να αντέξει ούτε την απόσταση Αθήνα-Θεσσαλονίκη, οπότε προτιμούσε να χωρίσουν έτσι κι αλλιώς παρά να τη χάσει και να πληγωθεί περισσότερο. Εκείνη κοιτούσε τα κροκοδείλια δάκρυά του και αναρωτιόταν πόσος εγωισμός χωράει σε έναν άνθρωπο και τι ξαφνική μεταστροφή ήταν αυτή; Τι είχαν απογίνει τα σχέδια για κοινό μέλλον; Το μεγαλύτερο πλήγμα όμως, ήταν που δεν πήρε τη δουλειά. Κι έτσι έμεινε να θρηνεί και τη θέση και τη σχέση.
Αλλά έτσι ξεκίνησε ο κύκλος των ταξιδιών. Σε πείσμα των συνθηκών η κοπέλα συνέχισε να κάνει αιτήσεις και να πηγαίνει σε συνεντεύξεις, άλλοτε με καλύτερα κι άλλοτε με λιγότερο καλά αποτελέσματα. Και έτυχε ξανά τον ίδιο οδηγό στην επιστροφή. Έτσι έμαθε εκείνος την ιστορία της. Μια ιστορία νυχτερινή, χωρίς αποσκευές. Μόνο με την ελπίδα να πάρει «τη θέση».
Κάποτε τα κατάφερε..
σχόλια