Μου αρέσει και θέλω να σε αγαπώ. Αυτή η πρόταση κρύβει μεγάλη αλήθεια μέσα της, μια αλήθεια που δεν είναι ντυμένη με καμία κρυμμένη σκέψη ανασφάλειας, με κανέναν φόβο περί μοναξιάς και πιο πολύ δεν έχει σχέση με τον φόβο της εγκατάλειψης. Αυτό το συναίσθημα όρχησε να δημιουργείται καιρό πριν, για τους λόγους και με τους τρόπους που όλοι ξέρουμε. Σήμερα όμως , στις 19/3/2015, θελω να σου περιγράψω τι έχω μαζέψει μέσα μου. Θέλω σε πολύ γενικά πλαίσια να δεις τα αποτελέσματα των εως τώρα πράξεων ενός ανθρώπου που υπάρχει στη ζωή μου.... με το έργο φυσικά συνεχίζεται...
Δυσκολεύομαι να μιλώ για το μέλλον της σχέσης μας για πολλούς λόγους αλλά κυρίως επειδή με κάνει να ξεχνάω και να μην απολαμβάνω το παρόν. Ίσως και επειδή ανησυχώ πως εάν κάνω κάποια μακρόχρονη σκέψη θα καταλήξω σε αδιέξοδο και αυτό θα μ απορροφήσει όλη την ενέργεια, είτε με κάνει διστακτική είτε θα κάνει υπερβολική ώστε να μην φτάσουμε σε αυτό το αδιέξοδο.
Η καθημερινότητα μας τρώει, μας ταλαιπωρεί και μας κάνει να ξεχνάμε το βασικό, να κάνουμε ευτυχισμένο ο ένας τον άλλον, αυτή η άποψη ισχύει για οποιαδήποτε μορφή σχέσης. Πολλές φορές μαλώνουμε, διαφωνούμε και αντικρούουμε ο ένας τον άλλον με ήπιο έως και με έναν ακραίο τρόπο, από απλές συζητήσεις που δηλώνουμε την διαφωνία μας με επιχειρήματα χωρίς να υβρίζουμε ο ένας τον άλλον έως να πιανόμαστε στα χέρια και του δημιουργώ γρατζουνιές στα δάχτυλα σου. Θυμάμαι αυτές τις στιγμές διότι είναι μεμονωμένες, οι αιτίες που τις προκάλεσαν αρχίζουν και ξεθωριάζουν αλλά θυμάμαι και γελώ γνωρίζοντας ότι θα επαναληφτούν αλλά δεν με πειράζει, γιατί μαρέσει και θέλω και αυτό το συναίσθημα που μόνο άρρωστο δεν ειναι. Ο λόγος είναι απλός, επειδή σε καμία περίπτωση και σε κανένα λεπτό δεν σκέφτηκα ότι δεν τον αγαπώ, ότι θα εμφανίσω εγωισμό αφού είναι ένα συναίσθημα χωρίς λόγο ύπαρξης εκείνη τη στιγμή. Δεν σκέφτηκα στρατηγικές για να τον πληγωσω και τακτικες για το μετανιώσει.... Σκέπτομαι σε κάποιες περιπτώσεις ότι είναι ο άντρας που ερωτεύτηκα κεραυνοβόλα, ο άντρας που με έκανε να τον αφήσω να με στηρίξει, εκείνος που με ενέπνευσε να καταλάβω πως είναι το συναίσθημα της εθελοντικής ανταπόδοσης και ότι τα συναισθήματα θέλουν πολύ ειλικρίνεια, κόπο και κυρίως υπομονή τόσο να σου προκληθούν όσο και να τα προκαλέσεις αλλιώς είναι φούσκες. Κι όμως τιποτα από όλα αυτά δεν μου έχει πει με λόγια, όλα τα έχω καταλάβει μέσα στο διάστημα π είμαστε μαζί μέσα από τις κινήσεις του, δεν μου ήταν εύκολο να αρκούμε σε αυτές μόνο διότι ακόμα και σήμερα καμία φορά επιζητώ και τα λόγια αλλά πλέον καταλήγω στο συμπέρασμα ότι οι πράξεις του είναι λιτές και καθαρές που δεν αφήνουν περιθώρια παρερμηνείας ούτε υποθέσεων. Όλα τα αλλά οφείλονται στον γυναικείο τρόπο σκέψης μου.... Μπορεί κάποιοι να παρασύρονται και να κάνουν συνειρμούς ως προς την στάση του ότι αφορά μόνο την διεκδίκηση των δικαιώματα του αλλά σε αυτό το σημείο έχω να πω πως όντως έτσι είναι αλλά αυτό έχει πάψει να ισχύει αφού με γνώρισε καλύτερα και πλέον διευρύνεται ο χαρακτήρας αυτών των πράξεων και στην εκδήλωση των συναισθημάτων σου, άρα τα λόγια είναι περιττά όταν είναι και προαιρετικά...
Δυσκολεύομαι να μιλώ για το μέλλον της σχέσης μας για πολλούς λόγους αλλά κυρίως επειδή με κάνει να ξεχνάω και να μην απολαμβάνω το παρόν. Ίσως και επειδή ανησυχώ πως εάν κάνω κάποια μακρόχρονη σκέψη θα καταλήξω σε αδιέξοδο και αυτό θα μ απορροφήσει όλη την ενέργεια, είτε με κάνει διστακτική είτε θα κάνει υπερβολική ώστε να μην φτάσουμε σε αυτό το αδιέξοδο.
Καταλήγοντας θέλω να πω ότι όλα αυτά δεν θέλω να πάψουν να υπάρχουν όχι γιατί δεν μπορώ να ζω χωρίς να τον αγαπώ, γενικότερα δεν μπορώ να ζω με μια επιλογή που δεν μου προσφέρει χαρά και ψυχική ηρεμία, εάν όμως με βάζανε να διαλέξω μόνο έναν άνθρωπο που θα με κάνει ευτυχισμένη για μια ζωή θα επέλεγα εκείνον, χωρίς φόβο και πάθος. Και αυτό δεν το αλλάζω και ας έχω επιχειρήματα για το ότι η ευτυχία πηγάζει από μέσα μας. Αλλά για να μην ξεχνιόμαστε, είναι κυρίως ό άνθρωπος και μετά ο άντρας μου...!
σχόλια